Όταν η φρίκη ξεπερνά τον επαγγελματισμό… Ακόμη και αν γνωρίζεις θα λυγίσεις και θα γονατίσεις
08:33 - 06 Μαΐου 2019

Είναι από τις στιγμές που η ψυχή όλων πονάει και θρηνεί, από τις στιγμές που το μυαλό προσπαθεί -μάταια όμως- να κατοικήσει για μια στιγμή στο μυαλό ενός δολοφόνου και στην προκειμένη κατά συρροή, για να μπορέσει να κατανοήσει πώς είναι δυνατόν κάποιος να αφαιρεί με τόση ευκολία μια ζωή και μάλιστα ενός μικρού παιδιού.
Αδύνατον όμως ένας κοινός νους να συλλάβει κάτι τόσο αποτρόπαιο. Και είναι από τις στιγμές που νιώθω ευλογία που δεν είμαι εξ’ αυτών που καλούνται να εξιχνιάσουν αυτά τα φρικτά εγκλήματα με ανήλικα θύματα.
Όπως η οκτάχρονη Έλενα Ναταλία που έφυγε τόσο πρόωρα, με τόσο φρικτό τρόπο και το άψυχο σωματάκι της βρισκόταν μέχρι χθες πεταμένο στη λίμνη του θανάτου μέσα σε μια ταξιδιωτική βαλίτσα.
Το λέω και το εννοώ…
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση αυτού που κλήθηκε να ανασύρει τη «μαύρη» βαλίτσα μέσα στην οποία ήξερε ότι βρισκόταν σκοτωμένο ένα μικρό αγγελούδι.
Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση αυτού που άνοιξε τη βαλίτσα το περιεχόμενο της οποίας λυγίζει και τον πιο δυνατό άνθρωπο.
Διότι ενώ γνωρίζεις και είσαι προετοιμασμένος με τι θα βρεθείς αντιμέτωπος, εκείνη τη στιγμή θα λυγίσεις, θα γονατίσεις. Είτε είσαι μάνα, είτε είσαι πατέρας, απλά άνθρωπος.
Όπως τα μέλη της επιχειρησιακής ομάδας χθες. Μπορεί να γνώριζαν, μπορεί να ήταν αυτό που αναζητούσαν εδώ και μέρες όμως εκείνη την ώρα βίωσαν όλα μαζί τα συναισθήματα θλίψης, του πόνου, του πένθους, ενός ξένου παιδιού μα τόσο δικού τους τελικά. Το είδαμε άλλωστε και στην αγκαλιά τους την ώρα που έβγαλαν από τον υγρό τάφο τον μικρό άγγελο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: