Η ακροδεξιά δεν σάρωσε αλλά η Ευρώπη αλλάζει

Όπως αποδείχθηκε, οι προβλέψεις πως η ακροδεξιά θα σαρώσει στις Ευρωεκλογές ήταν υπερβολικές.  Παρά την αύξηση στην προσέλευση, το κύμα του λαϊκισμού δεν έπνιξε την Ευρώπη.
 
Όπως γράφει η Natalie Nougayrede στην Guardian, «είναι σαφές ότι επιτελείται μία πολιτική αλλαγή και ο δεξιός λαϊκισμός είναι παρών. Όμως η πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν ενδείξεις πως στην πολιτική της Ε.Ε. γεννιέται ένας νέος πλουραλισμός, ο οποίος περιλαμβάνει την άνοδο των Πρασίνων και των φιλελευθέρων. Τίποτα από όλα αυτά δεν θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση της Ε.Ε. Αντιθέτως».
 
Όπως εξηγεί, οι αλλαγές που επέφεραν οι εκλογές δεν θα οδηγήσουν σε παράλυση τους θεσμούς της Ε.Ε., παρά το γεγονός πως η επίτευξη συμμαχιών έχει καταστεί δυσκολότερη. «Δεδομένων των εφιαλτικών σεναρίων που κυριαρχούσαν, τα νέα είναι καλά», αναφέρει.
 
Η αρθρογράφος σημειώνει πως ενώ η Ε.Ε. παρουσιάζεται συνεχώς στο χείλος της καταστροφής και οι Κασσάνδρες παραμονεύουν, στην ουσία οι Ευρωεκλογές αποτέλεσαν απάντηση σε αυτούς τους φόβους.
 
Το κόμμα της Μαρίν Λε Πεν ήρθε πρώτο στη Γαλλία αλλά ήταν επίσης πρώτο και στις προηγούμενες Ευρωεκλογές. «Η ακροδεξιά ουσιαστικά σφράγισε την παρουσία της στη Γαλλία, δεν έπιασε δυσθεώρητα μεγέθη», εξηγεί η αναλύτρια της Guardian, σχολιάζοντας ότι η Αναγέννηση που υποστήριζε ο Εμμανουέλ Μακρόν ήρθε δεύτερη, περιορίζοντας τη ζημιά για τον Γάλλο Πρόεδρο.
 
Η νύχτα των Ευρωεκλογών ήταν καλή για τους Πράσινους σε διάφορες χώρες, κάτι που καταδεικνύει την αυξανόμενη προτεραιότητα που δίνουν οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι στα περιβαλλοντικά θέματα. Όπως σημειώνει η Nougayrede, το γεγονός αυτό μπορεί να ερμηνευτεί και ως μία κοινή αντίληψη πως τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής είναι καλύτερο να τυγχάνουν χειρισμού από την Ε.Ε. και όχι χωριστά από το κάθε-κράτος μέλος, ώστε οι δράσεις να είναι αποτελεσματικές.
 
Η ακροδεξιά κατέλαβε περισσότερες έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως και οι πιθανοί σύμμαχοί της (που σε κάποιες περιπτώσεις περιλαμβάνουν την άκρα αριστερά), όμως αυτές οι εκλογές ενδυνάμωσαν τις κεντρώες δυνάμεις, το φιλελεύθερο ALDE και τους Πράσινους, που θα μπορούσαν δυνητικά να αναλάβουν ρυθμιστικό ρόλο, σύμφωνα με την Guardian.
 
Για τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις (κυρίως τη δεξιά και τους σοσιαλδημοκράτες) η νύχτα της Κυριακής δεν ήταν καλή. «Και οι δύο είχαν απώλειες, οι οποίες αντανακλούν το εθνικό μοτίβο σε πολλές χώρες», αναφέρει η αναλύτρια, ωστόσο ακόμα κι εδώ πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, καθώς για παράδειγμα το κόμμα της Μέρκελ, που βρίσκεται στην εξουσία εδώ και 14 χρόνια και έχει επικριθεί ευρέως, κατάφερε να μην χάσει την πρωτιά, παρά την αύξηση των Πρασίνων.
 
«Η Ευρώπη είναι ένα σύνθετο μέρος, ένα μωσαϊκό 28 εσωτερικών πολιτικών σκηνών και πρέπει να αποφεύγονται οι γενικεύσεις», τονίζει η αρθρογράφος. Για παράδειγμα υπάρχει ανακούφιση που δεν τα πήγαν τόσο καλά τα ακροδεξιά AfD στη Γερμανία και Vox στην Ισπανία αλλά δεν κύλησαν έτσι τα πράγματα στη Γαλλία. Παρομοίως, οι αναφορές σε θάνατο του Σοσιαλισμού μπορεί να θεωρούνται ορθές περιγραφές  για τους Γερμανούς ή τους Γάλλους αλλά η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική στην Ολλανδία και στην Ισπανία.
 
«Είναι νωρίς για να πούμε πόσο επιτυχώς η ακροδεξιά της Ευρώπης θα καταφέρει να συνασπιστεί σε ένα ενιαίο εντός του Ευρωκοινοβουλίου. Όμως για τους προοδευτικούς υπάρχουν λόγοι να είναι αισιόδοξοι: Πολλοί πολίτες κινητοποιήθηκαν εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων του δεξιού λαϊκισμού. Για τους Ευρωπαίους πολίτες ορισμένες θεμελιώδεις αρχές και επιτεύγματα ήταν αρκετά σημαντικά ώστε να προστατευτούν και δεν τα πέταξαν σε μία κρίση οργής», ανέφερε καταληκτικά η αρθρογράφος. «Το Κέντρο κρατά καλά».