Quo vadis Europa? Πώς οι Ευρωεκλογές δίνουν κατεύθυνση

15:15 - 26 Μαΐου 2019

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Ένωση των άκρων ή της μετριοπάθειας; Αυξημένη σύγκλιση ή διατήρηση των πολλαπλών ταχυτήτων; Ένα μπλοκ ισότητας ή διεύρυνσης των ανισοτήτων; Ευρώπη της αλληλεγγύης ή των εθνικών συμφερόντων; Λιτότητα ή περισσότερες δαπάνες; Μια ένωση κοντά ή μακριά από τον Ευρωπαίο πολίτη;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που ενδέχεται να απαντηθούν από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, αναλόγως των τάσεων που θα κυριαρχήσουν στις ευρωπαϊκές κάλπες. Και είναι, συνάμα, ορισμένα από τα διακυβεύματα αυτής της εκλογικής διαδικασίας, καθώς θα καθορίσουν σε κάποιο βαθμό την μορφή και την κατεύθυνση που θα πάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα επόμενα χρόνια.

Το ευρωπαϊκό πρότζεκτ προχωρά αλλά διίστανται οι απόψεις για το κατά πόσον προχωρά με τον σωστό τρόπο. Ανάμεσα στα μεγαλύτερα debates όχι μόνο των Ευρωεκλογών αλλά και της Ευρώπης ευρύτερα, είναι, άλλωστε, κατά πόσον οι Βρυξέλλες έχουν πιάσει τον παλμό του Ευρωπαίου πολίτη και μπορούν όντως να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ή αν λειτουργούν σε ένα παράλληλο, ανελαστικό σύμπαν, στο οποίο ασκούν τυπολατρική κι όχι ανθρωποκεντρική πολιτική.

Η Ευρώπη των άλλων
Στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης βρίσκονται σαφέστατα τα μέτρα λιτότητας, τα οποία εκλαμβάνονται από τους μεν ως μια απάνθρωπη, συλλογική τιμωρία για τα οικονομικά εγκλήματα των λίγων και θεωρούνται από τους δε ως ένα σκληρό αλλά απαραίτητο νοικοκύρεμα, που θα οδηγήσει σε μία μακροπρόθεσμη οικονομική εξυγίανση. Κι όπως για όλα τα υπόλοιπα μεγάλα ευρωπαϊκά ζητήματα, έτσι και για αυτό, η Ε.Ε. δεν έχει καταφέρει να καταλήξει σε μια κοινή συνισταμένη, η οποία να μπορεί να αποτελεί και πυξίδα για την μετέπειτα πολιτική της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η ατζέντα των Ευρωεκλογών και η… απόσταση Λευκωσίας-Βρυξελλών

Για κάποιους η Ε.Ε. είναι απρόσωπα, τεράστια κτίρια, με ατέρμονους διαδρόμους, κάπου στο βροχερό κέντρο της ηπείρου. Νομοτελειακά μακριά από τα ζεστά κλίματα και το ζεστό ταπεραμέντο των Ευρωπαίων της Μεσογείου, που αντιλαμβάνεται την περιφέρειά της ως το κέλυφος, που έχει ως βασικότερη αποστολή να προστατέψει τον παραγωγικό καρπό του κέντρου.

Για κάποιους άλλους η Ε.Ε. είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή, που χρειάζεται απλώς λίγο ακόμη λάδωμα, λίγους επιπλέον μοχλούς που θα ενώνουν τα γρανάζια της, για να αποτελέσει το τέλειο παγκόσμιο οικοδόμημα. Αυτό που της λείπει, δηλαδή, είναι τα βαθύτερα ενοποιητικά στοιχεία, τα οποία θα λειτουργήσουν ως η κολλώδης ουσία, που θα σφραγίσει τη συνοχή της.

Ο μεγάλος κίνδυνος
Σχεδόν σύσσωμη η Ευρώπη, από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, από τη Δύση μέχρι την Ανατολή, παρουσιάζει αυτή τη στιγμή ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για το μπλοκ την άνοδο των άκρων και του λαϊκισμού.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτές οι τάσεις λειτουργούν ως ένα βολικό χαλί, για να κρύβει το σύστημα από κάτω όλες τις άβολες αλήθειες. Άλλοι διαβλέπουν μια πραγματική απειλή απορρύθμισης της Ε.Ε. και κατάπνιξης του ευρωπαϊκού οράματος.

Όποια από τις δύο πλευρές κι αν έχει δίκαιο, το σίγουρο είναι πως οι δυνάμεις των άκρων και του λαϊκισμού βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς. Βρίσκουν ανθρώπους που αισθάνονται αδικημένοι από το σύστημα, στα κουρασμένα αυτιά των οποίων τα συνθήματα –κούφια ή ουσιαστικά- ακούγονται εύηχα. Βρίσκουν Ευρωπαίους πολίτες πρόθυμους να πιστέψουν στις υποσχέσεις για ανατροπή.

Και σ’ αυτές τις εκλογές οι προβλέψεις λένε πως μπορεί να λάβουν μέχρι και το ένα τρίτο των ψήφων. Ποσοστό αρκετά υψηλό ώστε να αποτελέσει ένα ισχυρό reality check για τις παραδοσιακές δυνάμεις, που ταμπουρώθηκαν πίσω από αρχέγονες θέσεις μάχης, σε ένα συνεχώς εναλλασσόμενο, σύγχρονο πολιτικό τοπίο.

Αν οι τοποθετήσεις των άκρων καταστούν mainstream, τότε αναπόφευκτα τα περιθώρια αναπροσαρμόζονται και θα πρέπει η Ε.Ε. να επιδείξει τα πολιτικά αντανακλαστικά εκείνα που χρειάζονται, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις ανεπάρκειες των τελευταίων ετών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ιωσηφίνα Αντωνίου: Μεγαλύτερη συμμετοχή γυναικών στα κέντρα λήψεως αποφάσεων

Στα χρόνια της αλληλεγγύης
Η αλληλεγγύη είναι μια παράξενη λέξη στην ευρωπαϊκή ρητορική. Χωράει μέσα της από τα πάντα μέχρι το τίποτα. Είναι η επίφαση που επιστρατεύεται σε κάθε πρόφαση, το μίνιμουμ και το μάξιμουμ των ευρωπαϊκών αντιδράσεων στην όποια κρίση.

Για παράδειγμα, οι χώρες που επέβαλαν στους εταίρους τους σκληρά μνημόνια, εκλάμβαναν την οικονομική τους παρέμβαση ως επίδειξη αλληλεγγύης. Οι χώρες που εισέπρατταν τα μέτρα λιτότητας, αντιλαμβάνονταν αυτή την κατάσταση ως απουσία αλληλεγγύης. Ανάλογη ήταν και η προσέγγιση και σε άλλα καίρια θέματα της Ευρώπης, όπως το μεταναστευτικό.

Το κοινοτικό και το εθνικό
Στην πραγματικότητα, όποιοι κι αν είναι οι μακροχρόνιοι στόχοι της φεντεραλιστικής πτέρυγας της Ε.Ε., δεν παύει να είναι μία ένωση από ανεξάρτητα κράτη, με εθνικά συμφέροντα. Τα οποία δεν μπορεί να υπερπηδήσει ακόμη και η ειλικρινής βούληση για αλλαγή.

Το κοινοτικό καλό δεν έχει αντικαταστήσει το εθνικό. Και οι τοπικές ανάγκες δεν σταμάτησαν να είναι πιο σημαντικές από τις μεγαλεπήβολες ιδέες. Οι ατζέντες των Βρυξελλών και των μεγάλων πρωτευουσών δεν αγγίζουν απαραίτητα τους απλούς πολίτες στις γωνιές του μπλοκ. Κι αυτό αντανακλάται στις απόψεις τους για την Ε.Ε. αλλά και στις προσεγγίσεις τους για τις Ευρωεκλογές.

Η Ευρώπη θα πρέπει να μάθει να βλέπει μέσα από περισσότερους φακούς. Όταν έχει εκλογές αλλά κυρίως όταν δεν έχει…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Quo vadis Europa? Πώς οι Ευρωεκλογές δίνουν κατεύθυνση

Ροη Ειδησεων

2 γραφεία πλησίον Υπεραγορά "METRO"

3 διαμερίσματα πλησίον Υπεραγορά "METRO",

Κατοικία 4ων υπνοδ. με πισίνα στα Λατσία

Kατοικία 4ων υπνοδ. στο Στρόβολο

Δειτε Επισης