Ο Πεπ Γκουαρντιόλα στην χώρα του ποτέ!

Δεν είναι εύκολο. Όχι, όχι, λάθος έκφραση. Είναι αδύνατον. Δεν έχει γίνει ποτέ. Και για να μην έχει γίνει ποτέ, κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει, μάλλον το γεγονός ότι η ανθρώπινη ύπαρξη δεν είναι τέλεια: «Σταματήστε να φοβάστε την τελειότητα. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να την προσεγγίσετε ποτέ», έλεγε ο άφθαστος Σαλβαδόρ Νταλι, σε μία από τις πιο διαχρονικές του ρήσεις, όμως να, που ένας άλλος Καταλανός, περίπου έναν αιώνα μετά έρχεται να καταρρίψει τα λόγια του. Η τελειότητα είναι εφικτή, το μονοπάτι σε αυτό υπάρχει. Μπορείς να το ακολουθήσεις κι όπου σε βγάλει.

Καμία αγγλική ομάδα δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει τέσσερις τίτλους σε μία σεζόν. Ότι πιο κοντινό σε αυτό ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ της σεζόν 1998-99 με εκείνο το ιστορικό τρεμπλ. Ακόμα κι εκείνη η υπερ-ομάδα του Σερ Άλεξ, όμως είχε βγει εκτός Λιγκ Καπ από τον Δεκέμβριο. Καμία ομάδα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου δεν είχε φτάσει Απρίλιο μήνα να είναι μέσα σε όλα. Οι «πολίτες» έχουν ήδη κατακτήσει φέτος το Λιγκ Καπ, βρίσκονται ήδη στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, όπου θα αντιμετωπίσουν την Γουότφορντ περιμένουν στα προημιτελικά του Champions League την Τότεναμ και βρίσκονται ένα πόντο από την κορυφή της Premier League με ένα παιχνίδι λιγότερο από την Λίβερπουλ. Κοινώς; Γίνεται.

Πόσο… ζόρικα είναι αυτά τα κόλπα που κάνουν φέτος τα παλικάρια του Πεπ; Ας το εξετάσουμε ενδελεχώς.

Καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει να υπερασπιστεί τον τίτλο της Premier League εδώ και μία δεκαετία, το άδειασμα, το ξεφούσκωμα μετά την κατάκτηση του Έβερεστ είναι σχεδόν πάντα αναπόφευκτο.

Μόλις 9 φορές στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου μία ομάδα έχει καταφέρει να παίξει στην ίδια σεζόν τελικό Κυπέλλου και Λιγκ Καπ.

Υπάρχουν μόνο 11 νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο) στην Αγγλία και κανένα εγχώριο τρεμπλ!

Ακόμα και σήμερα να τελείωνε η σεζόν, το φετινό ταξίδι της Μάντσεστερ Σίτι είναι ασύλληπτο, εξωπραγματικό.

«Αν με ρωτήσετε τώρα θα σας πω ότι είναι αδύνατον, δεν γίνεται», έλεγε ο Πεπ Γκουαρντιόλα στις αρχές του 2019, θέλοντας να αποφορτίσει την ομάδα του από την πίεση του «πρέπει» και την ιστορικότητα της στιγμής. «Δεν είναι δίκαιο αυτό που πάνε να πουλήσουν τα media. Προσπαθούν να πουλήσουν, κάτι που δεν υπάρχει. Κι αν δεν τα καταφέρουμε στο τέλος θα λένε ότι: «κοιτάξτε δεν τα κατάφεραν. Πήραν μόνο τρία τρόπαια. Απέτυχαν». Κι όλα αυτά για κάτι που έχει γίνει μόνο μία φορά στην ιστορία. Αυτό δεν είναι δίκαιο».

Ο «γάτος» Πεπ μυρίστηκε ότι γύρω από την ομάδα του πάει να στηθεί μία τεράστια παγίδα και από πολύ νωρίς φρόντισε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα: «Χρειάζεται τύχη. Και ισχυρές προσωπικότητες, που θα δώσουν ώθηση στην ομάδα στις δύσκολες στιγμές. Αλλά δεν μπορώ να μας συγκρίνω με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την κληρονομία που έχει αφήσει. Αυτοί έχουν πετύχει κάτι που εμείς δεν έχουμε κάνει ακόμα. Εξάλλου, σε μία εβδομάδα είναι δυνατόν να χάσουμε και τους τρεις τίτλους που μας έμειναν να κυνηγάμε.

Γιατί να μιλάμε για τους τέσσερις τίτλους σε μία σεζόν, όταν σε μία ιστορική χώρα, όπως η Αγγλία δεν έχει συμβεί ποτέ; Ιστορικές ομάδες όπως η Λίβερπουλ των 80’s, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ, η Τσέλσι του Μουρίνιο, η Άρσεναλ του Βενγκέρ δεν το πέτυχαν ποτέ. Γιατί λοιπόν να το κάνουμε εμείς;».

Δεν ήταν ηττοπάθεια, ούτε πεσιμισμός. Ήταν η απελπισμένη προσπάθεια ενός προπονητή να δημιουργήσει λίγο ζωτικό χώρο για αναπνοές, απέναντι στην ασφυκτική πίεση που δημιουργείται από τις επιτυχίες της. Καμιά φορά οι πολλές μαζεμένες νίκες φέρνουν σοκαριστική πίεση, ίσως περισσότερη κι από τις ήττες, κι αν κάποιος το ξέρει αυτό καλά είναι ο Πεπ.

«Είμαι κουρασμένος», ήταν τα πρώτα του λόγια μετά την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου Αγγλίας μετά το 2-3 (με τεράστια ανατροπή) επί της Σουόνσι στις 16 Μαρτίου. «Για να είμαι ειλικρινής προτιμώ να είμαι σε θέση να διεκδικώ τέσσερις τίτλους σε αυτό το σημείο, παρά να μην είμαι, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αύριο δεν θα με βρείτε στο Μάντσεστερ. Όσοι δεν έχουν υποχρεώσεις με τις εθνικές τους ομάδες παίρνουν μία εβδομάδα άδεια να κάνουν ότι θέλουν, να αδειάσουν το μυαλό τους. Τους εμπιστεύομαι, είναι επαγγελματίες, θα προπονούνται καθημερινά. Πρέπει όλοι μας όμως να αποφορτιστούμε για λίγο από το ποδόσφαιρο, λίγο πριν το απαιτητικό φινάλε». Αυτή η εβδομάδα off έμοιαζε με ρίσκο, όμως η ο Πεπ ήξερε. Ήξερε καλά. Οι μπαταρίες έπρεπε να γεμίσουν.

Καμιά φορά, για να κάνεις δύο βήματα μπροστά, πρέπει πρώτα να κάνεις ένα βήμα πίσω, για να πάρεις φόρα. Εκείνο το βράδυ στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» οι φωνές του στα αποδυτήρια ακούγονταν ξεκάθαρα ακόμα και με κλειστές πόρτες. Ο τόνος της φωνής του ήταν πολύ διαφορετικός από ότι συνήθως. Τα ντεσιμπέλ ήταν παράταιρα πολλά για τον Καταλανό τεχνικό. Δεν ήταν τόσο η ήττα από την Νιούκαστλ (2-1) σε ένα ματς που οι πολίτες προηγήθηκαν από το πρώτο λεπτό, αλλά ο τρόπος: «Δεν είχατε επιθετικότητα σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Νομίζετε ότι οι νίκες θα έρθουν επειδή έχουμε βρει κάποια μαγική φόρμουλα. Πρέπει να αναρωτηθείτε μέσα σας τι κάνουμε εδώ και να βρείτε μόνοι σας τις απαντήσεις, αν το θέλετε πραγματικά», ήταν το ρεζουμέ από όσα είπε εκείνο το βράδυ.

Ως άλλος Σωκράτης, ο Πεπ επιστράτευσε την μαιευτική λογική και το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό. Από εκείνο το βράδυ η Μάντσεστερ Σίτι μετρά 13 νίκες και μία κατάκτηση Λιγκ Καπ στα πέναλτι απέναντι στην Τσέλσι με τέρματα 38-7! Σοκαριστικό. Για τους φίλους, αλλά κυρίως για τους εχθρούς.

Υπολογίζοντας σχολαστικά όλες τις παραμέτρους, προσδιόρισε από πέρσι κιόλας πως για να είναι εφικτό για μία ομάδα το quadruble θα πρέπει να έχει ρόστερ 32 ενεργών ποδοσφαιριστών. Κι αυτό είναι ανέφικτο για όλους, ακόμα και για την Σίτι. Τόσο οικονομικά, όσο και σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων. Ρόστερ με 32 προκαλεί πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Ο αθεόφοβος ο Πεπ πάει να το κάνει με 20! Τόσοι είναι αυτοί που φέτος έχουν από 19 έως 46 παιχνίδια που έχει φέτος ο Έντερσον!

Για να είναι εφικτό το θαύμα δεν χρειάζονται Κ.Σ. όπως λέμε στην φυσική (κανονικές συνθήκες), αλλά ιδανικές συνθήκες. Το τέλειο περιβάλλον. Οι «πολίτες» είχαν φέτος ελάχιστους τραυματισμούς. Ακόμα και παίκτες εύθραυστοι σαν το γυαλί, όπως ο Ιλκάι Γκιντογάν, έχουν μείνει σώοι και αβλαβείς. Το rotation είναι τόσο προσεκτικά σχεδιασμένο που κάθε ενδεκάδα σχεδιάζεται με άξονα τα δύο - τρία επόμενα παιχνίδια.

Η διαχείριση από τους ίδιους τους παίκτες μέσα στο παιχνίδι, υποδειγματική. Δεν παίζουν πια για να σκοτώσουν τον αντίπαλο. Παίζουν τόσο, όσο. Στα τρία τελευταία επίσημα παιχνίδια με Φούλαμ, Κάρντιφ, Μπράιτον, η Μάντσεστερ Σίτι έβαλε ένα - δυο γκολ στο πρώτο μέρος και μετά σήκωσε το πόδι από το γκάζι. Έσβησε. Κάθε ικμάδα δύναμης είναι πολύτιμη ενόψει της τελικής ευθείας.

Μένουν ακόμα μίνιμουμ 9 ή ακόμα και 12 (αν φτάσει μέχρι τον τελικό του Champions League) για να δούμε αν η Μάντσεστερ Σίτι πετύχει αυτό που δεν πέτυχε ποτέ κανείς. Κι αν Πεπ τα σηκώσει όλα φέτος και ελλείψει άλλων κινήτρων σηκωθεί και σηκωθεί από το Μάντσεστερ το καλοκαίρι; Ο κύκλος του στην Μπαρτσελόνα έκλεισε μετά από τέσσερα χρόνια, στο Μόναχο έμεινε ένα λιγότερο, σε λίγους μήνες κλείνει τριετία στο Etihad; Μήπως τελικά θα ήταν προτιμότερο για τους «πολίτες» να αφήσουν και κανένα ψίχουλο να πέσει χάμω;

Πηγή: sdna.gr