Ο εγγονός του Μουσολίνι κατεβαίνει στις Ευρωεκλογές

Ο Κάιο Τζούλιο Τσέζαρε Μουσολίνι, ο 51χρονος δισέγγονος του «Ντούτσε», κατεβαίνει υποψήφιος ευρωβουλευτής στη νότια εκλογική περιφέρεια της Ιταλίας με το κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» (Fratelli d' Italia) στις επερχόμενες ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου.

Γιος του Γκουίντο και ανιψιός του Βιτόριο, o δισέγγονος του Μπενίτο Μουσολίνι γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1968. Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια μεταξύ Ιταλίας και Βενεζουέλας, και στη συνέχεια, αφού αποφοίτησε από την Ναυτική Ακαδημία του Λιβόρνο, έκανε καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό, έφτασε μέχρι τον βαθμό του υποπλοιάρχου στο πλοίο Nave Gorgona το 1998.

Στα χρόνια της υπηρεσίας του, συμμετείχε σε διάφορες αποστολές στην Ιταλία και στο εξωτερικό. Το 2002 άρχισε να εργάζεται για την Oto Melara (μια εταιρεία του αμυντικού τομέα του ομίλου Finmeccanica) ως διευθυντής Μάρκετινγκ και Πωλήσεων ναυτικών πολεμικών συστημάτων στις περιοχές της Λατινικής Αμερικής και της Μέσης Ανατολής. Ως επικεφαλής του τμήματος της Μέσης Ανατολής συντόνιζε τις εμπορικές δραστηριότητες του ομίλου. Σήμερα είναι Γενικός Διευθυντής της Drass Middle East στο Ντουμπάι.

Η υποψηφιότητά του και η προεκλογική του εκστρατεία προκάλεσαν διαμάχη στα ιταλικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα. Λόγω του επωνύμου; Γιατί ο Κάιο Μουσολίνι αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για της εκλογές; Πώς θα ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη;

Ο Μουσολίνι απαντά σε αυτές και άλλες ερωτήσεις σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Sputnik.

Γιατί αποφασίσατε να αφήσετε τη θέση ενός γενικού διευθυντή και να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Δεν εγκατέλειψα τη θέση μου, συνεχίζω να δουλεύω, μόνο τώρα λίγο λιγότερο. Ο λόγος που αποφάσισα να διεκδικήσω την ψήφο του ιταλικού λαού ήταν η επιθυμία μου να συνεισφέρω στην ανάπτυξη της Ιταλίας, την οποία αγαπώ. Θέλω να βελτιώσω και να αλλάξω πολλά.

Είστε ο τρίτος απόγονος του Μουσολίνι, στην ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας, που ασχολείται με την πολιτική, μετά την Αλεσάντρα (ευρωβουλευτής, πρόσφατα αποχώρησε από το κόμμα «Φόρτσα Ιτάλια» και σύντομα θα φύγει και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και την Ρακέλε (δημοτική σύμβουλος στη Ρώμη, ΣτΕ). Πώς αντέδρασαν οι συγγενείς σας;

Τους ενημέρωσα. Η οικογένειά μας είναι αρκετά μεγάλη, ενημερώνουμε ο ένας τον άλλο. Η Αλεσάντρα είναι πιο έμπειρη από μένα στην πολιτική και όταν έμαθε ότι έθεσα υποψηφιότητα, φυσικά, μου ευχήθηκε καλή επιτυχία. Με την Ρακέλε επίσης διατηρούμε καλή σχέση, ζει στη Ρώμη, έτσι βλεπόμαστε αρκετά συχνά. Χαίρονται για μένα και πιστεύουν ότι μπορώ να υπερασπιστώ τα συμφέροντα της Ιταλίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η υποψηφιότητά σας, η προεκλογική σας εκστρατεία προκάλεσε αρκετές διαμάχες στα ιταλικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης αλλά και στα κοινωνικά δίκτυα. Θα μπορούσε να οφείλεται στο επώνυμό σας;

Σίγουρα τράβηξε την προσοχή. Προχώρησα στην υποψηφιότητά μου με βάση τις εμπειρίες μου και τα επαγγελματικά μου προσόντα. Προφανώς, το επώνυμό μου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ιταλίας, ωστόσο, όπως έχω ήδη εξηγήσει πολλές φορές, θα έλεγα ότι πρέπει να αφήσουμε αυτή την ιστορική περίοδο στο παρελθόν, ας τη μελετήσουν οι ιστορικοί. Πιστεύω αντ' αυτού πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον και να μην μένουμε στο παρελθόν. Θα είμαι υποψήφιος από τη Νότια Ιταλία και η προτεραιότητά μου θα είναι τα συμφέροντα αυτής της επικράτειας.

Και όμως η υποψηφιότητα ενός Μουσολίνι στις μέρες μας, όταν πολλές συζητήσεις γίνονται για την επιστροφή του φασισμού, μπορεί να έχει διπλή ερμηνεία. Τι θα λέγατε σε εκείνους που φοβούνται την επιστροφή του φασισμού;

Πολλοί ιστορικοί και ειδικοί έχουν περιγράψει ξεκάθαρα το θέμα: Ο φασισμός γεννήθηκε σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, ως αποτέλεσμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και προφανώς πέθανε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον θάνατο του Ντούτσε. Επιπλέον, ο διάσημος ιστορικός, Ρέντσο Ντε Φελίτσε, υποστήριζε ότι περισσότερο από τον φασισμό πρέπει να μιλάμε για τον μουσολινισμό. Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τώρα είναι καιρός να επικεντρωθούμε στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα στην Ιταλία και να σκεφτούμε το μέλλον.

Είμαι έκπληκτος που προέκυψε όλη αυτή η διαμάχη, ειδικά εναντίον μου, προφανώς, οι αριστεροί απλώς δεν έχουν κάποια άλλα επιχειρήματα. Ίσως έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, με τον λαό. Επομένως, το μόνο όπλο που τους απομένει και το οποίο προφανώς φέρνουν σε όλες τις εκλογές είναι η καταπολέμηση του φασισμού. Έτσι, βλέπουν το φάντασμα του φασισμού παντού. Είναι εμμονή. Αντίθετα, πρέπει να σκεφτούν πολύ περισσότερο τα προβλήματα της Ιταλίας, το πρόβλημα της εργασίας, το πρόβλημα της έλλειψης υποδομών στον Νότο, τους νέους, οι οποίοι μετά από πολλά χρόνια σπουδών, εγκαταλείπουν τον Νότο και πηγαίνουν προς το Βορρά της Ιταλίας ή στο εξωτερικό.

Τι έχει συμβεί με την σελίδα σας στο Facebook; Λύσατε το πρόβλημα;

Το πρόβλημα λύθηκε την επόμενη μέρα, όταν ακόμη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντέδρασαν σε αυτή τη λογοκρισία. Λογοκρισία που το ίδιο το Facebook δεν μπορούσε να δικαιολογήσει. Ζήτησαν συγγνώμη και είπαν ότι πρόκειται για κάποιο τεχνικό σφάλμα. Δυστυχώς όμως, η λογοκρισία συνεχίζεται. Η κατάσταση χειροτερεύει, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με εμένα και δεν μου επιτρέπει να είμαι ισότιμος με άλλους υποψηφίους. Δηλαδή, άλλοι υποψήφιοι μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους άνετα, ενώ εγώ έχω όρια.

Για παράδειγμα, δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω ως όνομα χρήστη στο Facebook το πραγματικό μου όνομα και το επώνυμό μου. Δεν μπορώ να δημιουργήσω ένα προφίλ @caiomussolini. Το Facebook δεν μου επιτρέπει. Και είναι τρελό! Είναι γελοίο, διότι το Facebook γίνεται η «αστυνομία τις σκέψης» του 21ου αιώνα. Είναι απολύτως άδικο. Όποτε τώρα είμαι σε επαφή με τους δικηγόρους μου και σκέφτομαι να κάνω μια καταγγελία.

Το σύνθημα του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» στις ευρωεκλογές είναι «Στην Ευρώπη, για να #αλλάξουμε τα πάντα» (In Europa per #Cambiare tutto). Εάν εκλεγείτε, τι θα κάνετε πρώτα και τι θα αλλάξετε;

Όλες τις σημαντικές αλλαγές για την Ευρώπη, που προτείνει το κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» και προβλέπονται στο πρόγραμμα. Για μένα οι προτεραιότητες είναι η απασχόληση (είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε οι νέοι στον Νότο να μπορούν να μείνουν και να μην αναγκαστούν να φύγουν), πρέπει επίσης οι επενδύσεις να επιστρέψουν στους παραγωγικούς τομείς και στη συνέχεια υπάρχουν και άλλοι τομείς όπου μπορούμε κάνουμε πολλά.

Προφανώς, σε αυτή την κατάσταση δεν φταίει μόνο η Ευρώπη. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε επιρροή στην Ευρώπη προκειμένου να υλοποιήσουμε τα έργα μας και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της Ιταλίας. Δηλαδή, θέλουμε να μπούμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να αυξηθεί η εκπροσώπηση της Ιταλίας στην Ευρώπη.

Γεννηθήκατε στην Αργεντινή και ζήσατε πολλά χρόνια στη Βενεζουέλα. Πώς αξιολογείτε τις τελευταίες εξελίξεις στη χώρα; Ποια, κατά τη γνώμη σας, θα μπορούσε να είναι η καλύτερη λύση για τον λαό της Βενεζουέλας;

Η Βενεζουέλα είναι πάντα στην καρδιά μου. Είναι η χώρα όπου μεγάλωσα, σπούδασα, εργάστηκα, όπου έχω ακόμα πολλούς φίλους. Ήταν μία από τις πλουσιότερες και ομορφότερες χώρες του κόσμου που καταστράφηκε από την πολιτική που εφαρμόστηκε πρώτα από τον Τσάβες και τώρα από τον Μαδούρο. Είναι κάτι που με στεναχωρεί. Υπάρχουν περισσότεροι από 160.000 Ιταλοί στη Βενεζουέλα. Δυστυχώς, από πολιτική άποψη, η Ιταλία μπορεί να κάνει λίγα πράγματα, επειδή η σημερινή κυβέρνηση δεν διαθέτει ενιαία πολιτική γραμμή για το ζήτημα της Βενεζουέλας. Από την μία πλευρά ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Μάνλιο Ντι Στέφανο υποστηρίζει τον Μαδούρο, και από την άλλη ο Υφυπουργός Εξωτερικών Γουλιέλμο Πίτσι υποστηρίζει τον Γκουάιδο.

Ένας μήνας έμεινε μέχρι τις εκλογές. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας;

Φυσικά, το επώνυμό μου είναι μέρος της ιταλικής ιστορίας. Όμως, θα ήθελα να ζητήσω από τους ψηφοφόρους να αξιολογήσουν τι έχω κάνει στη ζωή μου. Υπηρέτησα για 15 χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό προς όφελος της χώρας μας, μετά εργάστηκα στις ιταλικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό και ασχολήθηκα με την προώθηση των οικονομικών συμφερόντων της Ιταλίας. Ως εκ τούτου, νομίζω ότι έχω κάθε δυνατότητα να βοηθήσω τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και, βεβαίως, ελπίζω ότι ο λαός θα μπορέσει να δει στο κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» ένα πραγματικό δεξιό κόμμα, το οποίο υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Ιταλών, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Αρκεί να υπενθυμίσω ότι η Ιταλία δεν προσχώρησε στην Παγκόσμια Συνθήκη Μετανάστευσης ακριβώς εξαιτίας των «Αδελφών της Ιταλίας».