Ο Νετανιάχου έπεισε τον ισραηλινό λαό ότι είναι αναντικατάστατος

Οι ισραηλινές εκλογές ήταν από την αρχή ένα δημοψήφισμα για τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός κυριαρχεί στην πολιτική ζωή της χώρας του εδώ και 25 χρόνια και έχει κυβερνήσει για 13 χρόνια. Και σε όλη την προεκλογική εκστρατεία προέβαλε τον εαυτό του ως έναν παγκόσμιο ηγέτη. Κέρδισε την «έγκριση» από τον νέο πρόεδρο της Βραζιλίας Ζαϊρ Μπολσονάρο. Και την περασμένη εβδομάδα πήγε στη Μόσχα όπου οι Ρώσοι του παρέδωσαν το λείψανο ενός ισραηλινού στρατιώτη που αγνοούνταν για 37 χρόνια. Η κίνηση αυτή θεωρήθηκε ένα δώρο προς τον Νετανιάχου από τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.

Αλλά εκείνος που έριξε το μεγαλύτερο βάρος στις εκλογές ήταν ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος την τελευταία διετία υποστήριξε με θέρμη τον Νετανιάχου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και του έκανε πολλά πολιτικά δώρα, από την επίσημη αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ μέχρι την αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα υψίπεδα του Γκολάν.

«Ο Νετανιάχου έπεισε τον λαό ότι είναι αναντικατάστατος», λέει ο Γκίντεον Ραχάτ από το Ινστιτούτο Ισραηλινής Δημοκρατίας. «Αυτό είναι το μυστικό της δύναμής του».

Όταν δεν αποκάλυπτε συνωμοσίες και δεν κατακεραύνωνε τα μέσα ενημέρωσης, ο Νετανιάχου καλλιεργούσε φόβους για την κατάκτηση της εξουσίας από τους Άραβες στην περίπτωση που δεν νικήσει. Η συμπεριφορά των Αράβων του Ισραήλ, που αποτελούν περίπου το 20% του πληθυσμού, λειτούργησε κι αυτή υπέρ του. Αν το 2015 είχαν προσέλθει μαζικά στις κάλπες, αυτή τη φορά δεν έδειξαν τον ίδιο ενθουσιασμό. Αντίπαλος του Νετανιάχου άλλωστε ήταν ένας στρατιωτικός που η θητεία του υπήρξε πολύ σκληρή απέναντι στους Άραβες.

Oι εκκλήσεις για μποϊκοτάρισμα αυτών των εκλογών φαίνεται έτσι ότι είχαν ως αποτέλεσμα τα αραβικά κόμματα να χάσουν τρεις έδρες στην Κνεσέτ.

Η ισραηλινή Αριστερά ήταν κι αυτή τη φορά απούσα. Το Εργατικό Κόμμα, που το 1969 είχε λάβει 46% των ψήφων, αυτή τη φορά δεν υπερέβη το 5%. Φαίνεται λοιπόν πως η ισραηλινή κεντροαριστερά γνωρίζει την ίδια τύχη με τα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρώπης. Είναι μια πολύ θλιβερή παρατήρηση για ένα κόμμα που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ίδρυση της ισραηλινής δημοκρατίας.

Η στροφή του Νετανιάχου προς τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους φαίνεται ότι απέσπασε ψήφους και από τα μικρότερα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά του. Οι μεγαλύτεροι χαμένοι είναι ο Ναφτάλι Μπένετ και η Αγελέτ Σακέντ, δύο υπουργοί του που ονειρεύονταν την αποκαθήλωσή του. Το κόμμα τους «Νέα Δεξιά» μπορεί να μην αποσπάσει αρκετές ψήφους για να μπει στο κοινοβούλιο.

Τα πέντε εκατομμύρια των Παλαιστινίων που ζουν υπό ισραηλινή κατοχή, τέλος, δεν είχαν κανένα λόγο σε αυτές τις εκλογές. Οι πολιτικές τους προσδοκίες σπανίως αναφέρονται στις συζητήσεις που γίνονται σε αυτή τη χώρα. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν είτε ότι οι Ισραηλινοί είναι ευχαριστημένοι με το στάτους κβο είτε ότι θέλουν περαιτέρω προσαρτήσεις εδαφών.

«Πέντε εκατομμύρια από τα 13 εκατομμύρια που ζουν σε εδάφη υπό ισραηλινή κατοχή δεν μπορούν να ψηφίσουν ποια κυβέρνηση θέλουν», τονίζει ο Γιουσέφ Μουναγέρ, διευθυντής της Εκστρατείας για τα Δικαιώματα των Παλαιστινίων. «Αυτό δεν μπορεί να ονομαστεί δημοκρατία».

Ο Ισάν Ταρούρ είναι αρθρογράφος της Washington Post