Ένα γκολ για την ελευθερία και την ισότητα: o αγώνας των γυναικών στο Σουδάν

Στο Σουδάν μια γυναικεία εθνική ομάδα ποδοσφαίρου παραμένει ένα μακρινό όνειρο. Κι, όμως, υπάρχουν γυναίκες που δεν τα παρατούν και δίνουν τον αγώνα τους για να ένα γκολ που θα τους χαρίσει ελευθερία.

Η 27χρονη Σάλμα αλ-Μαζίντι είναι μια πολύ ξεχωριστή γυναίκα. Κατάφερε, πριν από μερικούς μήνες, να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και να γίνει η πρώτη γυναίκα προπονήτρια μιας ανδρικής ποδοσφαιρικής ομάδας. 

«Γιατί ποδόσφαιρο; Γιατί είναι η πρώτη και η τελευταία αγάπη μου» λέει η αλ-Μαζίντι, ντυμένη με το τοπικό παραδοσιακό φόρεμα με τα μακριά μανίκια και τα μαλλιά κρυμμένα κάτω από ένα μαύρο πέπλο, στη διάρκεια μιας προπόνησης της Αλ-Αχλί, συλλόγου στο Αλ Κανταρίφ, ανατολικά της πρωτεύουσας Χαρτούμ.

«Έχω γίνει προπονήτρια επειδή δεν υπάρχει ακόμα χώρος για το ποδόσφαιρο των γυναικών στο Σουδάν». Αγάπησε το ποδόσφαιρο στα 16 της, όταν πήγαινε και παρακολουθούσε τις προπονήσεις του μικρού αδερφού της. 

«Στο τέλος κάθε προπόνησης, συζητούσα με τον προπονητή τις τεχνικές. Είδε ότι είχα μεγάλο ζήλο για την προπόνηση και μου έδωσε την ευκαιρία να δυλέψω μαζί του». Έτσι άρχισαν όλα. 

Το 2015 μπήκε στον κατάλογο των «100 γυναικών που εμπνέουν», σύμφωνα με το BBC, όταν οδήγησε στην κορυφή δύο ομάδες ανδρών της δεύτερης κατηγορίας του τοπικού πρωταθλήματος. Η μόνη άλλη γυναίκα που κέρδισε παρόμοια φήμη στο σουδανικό ποδόσφαιρο είναι η Μουνιρά Ραμαντάν, η οποία ήταν διαιτητής τη δεκαετία του 1970... Οι περιπτώσεις τους είναι οι μοναδικές, «φωτεινές» εξαιρέσεις. 

Στο Σουδάν, μια χώρα που διέπεται από τον ισλαμικό νόμο από το 1983, δεν υπάρχει απαγόρευση για το ποδόσφαιρο των γυναικών, αλλά προφανώς και αυτές δεν ενθαρρύνονται ούτε στηρίζονται για να ασχοληθούν με το άθλημα. 

«Υπάρχουν περιορισμοί. Το Σουδάν είναι μια κοινότητα φυλών, μερικές από τις οποίες πιστεύουν ότι μια γυναίκα πρέπει να παραμένει στο σπίτι» λέει η αλ-Μαζίντι, η οποία έχει αποφοιτήσει και από το πανεπιστήμιο έχοντας πτυχίο λογιστικής. 

Ωστόσο στο Σουδάν δεν επιτρέπεται η δημιουργία εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών ούτε, επίσης, υπάρχει πρωτάθλημα για γυναικείες ομάδες. Πρόκειται, έτσι κι αλλιώς, για μια χώρα στην οποία το ποδόσφαιρο, αν και δημοφιλές, δεν γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση. Η εθνική ομάδα των ανδρών βρίσκεται στην 127η θέση στην κατάταξη της FIFA. 

Στην πρόσφατη Berlinale, το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, προβλήθηκε η ταινία «Χαρτούμ οφσάιντ» της Μάρβα Ζέιν, στο οποίο παρουσιάζονται ιστορίες γυναικών που προσπαθούν να σταθούν όρθιες στον δεσποτισμό που επιβάλλουν οι νόμοι της χώρας: είτε κάνοντας προσπάθεια να ασχοληθούν με το σινεμά είτε με το ποδόσφαιρο. Η ουσία δεν αλλάζει: να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους, όπως η Αλ – Μαζίντι. 

Ειδικά σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο, η FIFA δίνει χρήματα για την ανάπτυξη του στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας, ωστόσο φαίνεται πως η διαφθορά δεν αφήνει τους πόρους να διατεθούν όπως θέλει η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. 

«Για να έχετε πρωτάθλημα πρέπει να φτιάξετε τουλάχιστον οκτώ ομάδες» είναι η απάντηση της Π.Ο. του Σουδάν στις γυναίκες που διεκδικούν κάτι περισσότερο. Ωστόσο, οι απαγορεύσεις που επιβάλει το Ισλάμ δεν επιτρέπουν έτσι κι αλλιώς τη δημιουργία γυναικείων ομάδων. Μόνο μια «ανατροπή» της υπάρχουσας διοίκησης της Ποδοφαιρικής Ομοσπονδίας της αφρικανικής χώρας μπορεί να δημιουργήσει την ελπίδα για αλλαγή. 

Ο σκοταδισμός του ισλαμικού καθεστώτος που κυριαρχεί στο Σουδάν «έριξε« τις γυναίκες στο Μεσαίωνα. Η πραγματικότητα ακόμα και σήμερα είναι ανυπόφορη σ' αυτή τη χώρα για τις γυναίκες, που βρίσκονται αντιμέτωπες με μαστίγωμα επειδή… φόρεσαν παντελόνι! 

Στο Σουδάν μια γυναίκα η οποία έπεσε θύμα βιασμού μπορεί να κατηγορηθεί και για ανάρμοστη συμπεριφορά... Το 2014, ένα θύμα βιασμού καταδικάστηκε σε πρόστιμο και ένα μήνα φυλάκιση. Επιπλέον κατηγορήθηκε για μοιχεία και πορνεία, κατηγορίες που επιφέρουν την ποινή του θανάτου. Κατάφερε να αθωωθεί αποδεικνύοντας ότι είχε χωρίσει. 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη. Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες.

Η επαγγελματική ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν έχει μειωθεί ουσιαστικά εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια υποστηρίζει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO).

Η ILO αποκάλυψε σε νέα της έκθεση ότι η διαφορά στο ποσοστό εργασίας ανδρών και γυναικών έχει μειωθεί λιγότερο από δύο ποσοστιαίες μονάδες στη διάρκεια των 27 τελευταίων ετών. Το 2018 οι πιθανότητες μία γυναίκα να εργάζεται ήταν μικρότερες κατά 26% σε σχέση με ενός άνδρα, παρά τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι το 70% των γυναικών προτιμά να εργάζεται από το να μένει στο σπίτι. 

Παράλληλα η μισθολογική ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών έχει σταθεροποιηθεί περίπου στο 20% παγκοσμίως, αν και είναι διπλάσια σε χώρες όπως το Πακιστάν και η Σαουδική Αραβία.

ΠΗΓΗ: sdna.gr