«Τα πατριωτικά καθρεφτάκια, η αδιαφορία των απάτριδων» και η συσπείρωση

Με την επικύρωση του ψηφοδελτίου του κόμματος το περασμένο Σάββατο από το Ανώτατο Συμβούλιο, ο ΔΗΣΥ εισήλθε και επίσημα στην προεκλογική εκστρατεία για τις Ευρωεκλογές της 26ης Μάϊου.  
 
Είναι, οι Ευρωεκλογές, μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία η Πινδάρου για πολλούς και διάφορους λόγους προσδίδει ιδιαίτερη σημασία, τόσο από άποψης σημειολογίας όσο και από άποψης καθαρά αριθμητικής.
 
Από σημειολογικής άποψης, οι Ευρωεκλογές αποτελούν τις εκλογές εκείνες στις οποίες ο ΔΗΣΥ, ως το κατεξοχήν ευρωπαϊκό κόμμα της χώρας(σ.σ. όπως η ηγεσία του προβάλλει), παίζονται στο δικό του γήπεδο και αποτελούν, συνεπώς, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ανάδειξης και επιβεβαίωσης, διά της κάλπης, του απόλυτα ευρωπαϊκού προφίλ και χαρακτήρα της παράταξης.
 
Ενώ ως προέκταση της πιο πάνω σημειολογικής προσέγγισης, και αριθμητικά ομιλούντες, αποτελούν οι επερχόμενες Ευρωεκλογές μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία επίσης, για επαναβεβαίωση της κυριαρχίας του κόμματος στο εσωτερικό κομματικό σκηνικό.
 
Για να συμβούν τα πιο πάνω, και για να είναι σε θέση το βράδυ της 26^ης Μάϊου να πανηγυρίζουν για μια ακόμη φορά ως νικητές των Ευρωεκλογών, στον ΔΗΣΥ γνωρίζουν με ξεκάθαρο τρόπο το ζητούμενο.  
 
Πως θα πρέπει το κόμμα ν’ αναδειχθεί και αυτή τη φορά πρώτη πολιτική δύναμη(σ.σ. ούτε λόγος να γίνεται για εκλογή λιγότερων από δύο ευρωβουλευτών), αλλά σίγουρα με ποσοστό κατά πολύ υψηλότερο του 30,7%, το οποίο εξασφάλισε στις βουλευτικές εκλογές του 2016.
 
Μέτρο σύγκρισης, συναφώς, δεν μπορεί για τα δεδομένα του ΔΗΣΥ να είναι το χαμηλό ποσοστό του 30,7% των βουλευτικών εκλογών του 2016-έστω και αν ήταν αρκετό για να το κατατάξει πρώτο κόμμα(σ.σ. άλλωστε απώλεσε σε πραγματικούς αριθμούς περίπου 30 χιλιάδες ψήφους και αριθμό εδρών στην κυπριακή Βουλή)-, αλλά το 37,75% των Ευρωεκλογών του 2014.
 
Ένα ποσοστό για παράδειγμα, που θα κυμαινόταν πλησίον και κατά προτίμηση πιο πάνω εκείνου που η παράταξη εξασφάλισε στις Ευρωεκλογές του 2009 (σ.σ. 35,65%) θα ήταν υπό τις εσωτερικές πολιτικές συνθήκες εντός των οποίων πραγματοποιούνται οι Ευρωεκλογές, ικανοποιητικό για τον ΔΗΣΥ και τους στόχους που οριοθετεί η ηγεσία του.
 
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, και ακόμη καλύτερο-κατά το ιδεατό για την Πινδάρου σενάριο-, το πρώτιστο στοίχημα που η ηγεσία του ΔΗΣΥ καλείται και πρέπει να κερδίσει, είναι αυτό του να πείσει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους το κόμματος να προσέλθουν στις κάλπες.
 
Να περιορίσει δηλαδή την αποχή των ψηφοφόρων του κόμματος στον μέγιστο δυνατό βαθμό, ενώ απ’ εκεί και πέρα, να περιορίσει στον μέγιστο επίσης βαθμό, τις διαρροές προς άλλους πολιτικούς χώρους. Είτε αυτές έχουν ως εφαλτήριο και συνίστανται σε αυτό που αποκαλείται κόστος εξουσίας είτε είναι απόρροια αποκλίσεων σε επίπεδο πολιτικών, μεταξύ ηγεσίας και βάσης.
 
Επί του τελευταίου, είναι άλλωστε γνωστό πως ο ΔΗΣΥ απευθύνεται σε μια τεράστια δεξαμενή ψηφοφόρων που, τουλάχιστον όσον αφορά το Κυπριακό, κινούνται μεταξύ της παραδοσιακής λεγόμενης εθνικόφρονας γραμμής από την μια, και της λεγόμενης πιο προοδευτικής γραμμής ή σχολής σκέψης, από την άλλη.
 
Υπό το πρίσμα αυτό, και αποδεδειγμένα μέσα από τις μετρήσεις σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ως η μεγαλύτερη απειλή για τον ΔΗΣΥ φαντάζει αυτή τη στιγμή το ΕΛΑΜ. Ένα κόμμα με βάση, κυρίως, πρώην Συναγερμικούς ψηφοφόρους, το οποίο μοιάζει ικανό με τη δυναμική που αναπτύσσει, να παρεισφρήσει και ν’ αντλήσει ακόμη περισσότερους ψήφους από την εκλογική δεξαμενή του ΔΗΣΥ.
 
Την ίδια ώρα, και παρά τη σταδιακή συρρίκνωση των ποσοστών του τα τελευταία χρόνια, ο…αιώνιος αντίπαλος για τον ΔΗΣΥ δεν έχει να πάψει να είναι το ΑΚΕΛ, ένα κόμμα με το οποίο οι ιδεολογικοπολιτικές διαφορές που το χωρίζουν είναι απόστασης, περίπου από τη γη στον ουρανό.    
 
Για την ηγεσία του ΔΗΣΥ, ως εκ τούτων, μεγάλο μέρος της προσπάθειας συσπείρωσης του κόμματος θα εστιαστεί, όπως εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές, στον περιορισμό των διαρροών προς το ΕΛΑΜ, αλλά και στην ανάδειξη του ιδεολογικού χάσματος με το διαχρονικά αντίπαλο δέος, που όπως έχει προαναφερθεί, δεν είναι άλλο από το ΑΚΕΛ.  

 

Με τον ηγέτη της παράταξης Αβέρωφ Νεοφύτου, στο πλαίσιο αυτό, να δίνει, ήδη, τα πρώτα προς την κατεύθυνση δείγματα γραφής, τόσο στο πλαίσιο συνεντεύξεων του όσο και κατά την ομιλία του περασμένο Σάββατο στο Ανώτατο Συμβούλιο της παράταξης.  
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αβέρωφ Νεοφύτου: Έλληνας γεννήθηκα, η ρίζα μου είναι ελληνική
 
Εκεί όπου, αφού πρώτα φρόντισε να απαντήσει σε όσους κατηγορούν τον ΔΗΣΥ για διάφορες τάσεις και ανθρώπους από διαφορετικές αφετηρίες στο κόμμα, με φόντο τη σύνθεση του ψηφοδελτίου του για τις Ευρωεκλογές, διαμήνυσε σε έντονο ύφος πως ο ΔΗΣΥ δεν είναι «μαντρί» και αριστερή κολεκτίβα, όπου όποιος δεν υποτάσσεται στις ντιρεκτίβες θεωρείται εχθρός.
 
«Όμως στα μεγάλα θέματα, ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει πάντα μια υπεύθυνη θέση και μια φωνή, που εκφράζεται από την επίσημη ηγεσία του», υπογράμμισε.
 
Και χτυπώντας μια στο καρφί και μια στο πέταλο, έστειλε αποκωδικοποιημένα μηνύματα στο υποσυνείδητο των Συναγερμικών, ή Συναγερμικών καταβολών, ψηφοφόρων.   
 
«Μας ενώνει ο καλώς νοούμενος πατριωτισμός και ο πατριωτικός ρεαλισμός. Η διαρκής μάχη για να ζει ο λαός μας ελεύθερος, ανάμεσα σε άλλους ελεύθερους λαούς.
 
Και θέλω να σταθώ εδώ. Γιατί κάποιοι έχουν μπερδέψει τον υγιή πατριωτισμό με τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία. Για μας, υγιής πατριωτισμός είναι ο σεβασμός στην ιστορία και την παράδοσή μας. Η αναζήτηση της εθνικής προόδου. Η σύνδεση με την πατρίδα και τα χώματά μας.
 
Και οι Ελληνοχριστιανικές μας αξίες. Αυτά είναι το DNA του Δημοκρατικού Συναγερμού.
 
Ο επικίνδυνος φανατισμός των ακραίων και η ανιστόρητη αδιαφορία των απάτριδων, αποτελούν τους εχθρούς του υγιούς πατριωτισμού. Κανένας λαός δεν προόδευσε βρισκόμενος στην εθνική απομόνωση και κανένα έθνος δεν επέζησε όταν απαρνήθηκε την ταυτότητά του.
 
Είναι υποχρέωση μας να σταθούμε απέναντι και στις δύο αυτές προσεγγίσεις.
 
Και απαντούμε σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν να αφαιρέσουν την εθνική καταγωγή και την Ελληνικότητα του κυπριακού Ελληνισμού, ότι η προσπάθεια τους όχι μόνο είναι μάταιη, αλλά είναι και εις βάρος της δυνατότητας να ζήσουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μαζί σε αυτό τον τόπο. Η ειρηνική συμβίωση που πηγαία επιθυμούμε, μόνο στον αλληλοσεβασμό του ενός προς τον άλλο μπορεί να στηριχθεί.
 
Και απαντούμε επίσης και στους ακραίους, που οραματίζονται μια Κύπρο εχθρική προς τον έξω κόσμο, μια Κύπρο περιχαρακωμένη και μίζερη.
 
Βλέπουμε το κακό που προκάλεσαν οι προσεγγίσεις τους σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Παρακολουθούμε την οπισθοδρόμηση, την εχθρότητα και την έλλειψη δημοκρατικότητας που τους διακατέχει.
 
Δεν μπορούμε εμείς, του Δημοκρατικού Συναγερμού να αφήσουμε την Κυπριακή κοινωνία-ειδικά τους νέους μας-να παρασύρονται από πατριωτικά καθρεφτάκια που σήμερα πλασάρονται, με αποτέλεσμα να κάνουν την πατρίδα μας μικρότερη. Να θέλουν την πατρίδα μας στο περιθώριο.
 
Πραγματικός πατριώτης είναι αυτός που δεν θέλει να παραδώσει τη χώρα του μικρότερη στις επόμενες γενιές. Και γι’ αυτό είναι που εμάς, μας ενώνει πρώτα και κύρια, η αγωνία για την απελευθέρωση και την επανένωση του τόπου μας».