Ένα λάθος αξίας 120 εκατομμυρίων ευρώ!

Από το πίσω κάθισμα, είχε μάθει τα πάντα απ’ έξω. Την διαδρομή. Τα δέντρα. Τα βουνά. Τα τοπία. Τα κτίρια. Τα μέρη που έχει κίνηση και ο δρόμος «κολλάει». Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς.

Πέντε μέρες την εβδομάδα. Για έξι χρόνια. Το ίδιο δρομολόγιο ξανά και ξανά. Πήγαινε - έλα. Αυτά τα 125,6 χιλιόμετρα που χωρίζουν το Βιζέου από το Πόρτο μπορούσε να τα περιγράψει σπιθαμή προς σπιθαμή, ακόμα και με κλειστά μάτια.

Αυτή όμως ήταν η τελευταία φορά που. Ο 13χρονος Ζοάο έπρεπε να πάρει μία απόφαση, όμως τα μάτια του γέμισαν δάκρυα:

- «Μπαμπά, μπαμπά. Δεν θέλω να μείνω εδώ. Θέλω να γυρίσω σπίτι. Δεν θέλω να το κάνω αυτό».

- «ΟΚ. Μείνε όμως απόψε. Για ένα βράδυ. Αν νιώσεις το ίδιο πράγμα αύριο ή μεθαύριο ή την επόμενη ημέρα, πάρε με ένα τηλέφωνο να έρθω να σε πάρω σπίτι. Πρόσεξε όμως. Δεν πρόκειται να σε φέρω ποτέ ξανά. Αυτό θα είναι το τέλος».

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αυτό το ύφος στα μάτια του, αυτόν τον τόνο στην φωνή του. Τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά. Σε ηλικία 13 ετών Ζοάο Φέλιξ πήρε την πρώτη σοβαρή απόφαση της ζωής του. Θα έμενε εσώκλειστός στην ακαδημία της Πόρτο.

Ήταν το κλασικό παιδί που γεννήθηκε με μία μπάλα στα πόδια: «Πρώτα έμαθε να κλοτσάει και μετά να περπατάει» είναι το κλασικό αστείο των (εκπαιδευτικών) γονιών του. Υπήρχε όμως ένα μικρό… θεματάκι. Η ανάπτυξη του ήταν αργή. Ήταν πάντα ο πιο μικρόσωμος από όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Ο πιο αδύνατος. Ο πιο κοντός. Ο πιο αδύναμος. Ήξερε την περισσότερη μπάλα από όλους, όμως η Πόρτο σταμάτησε να τον περιμένει να… μεγαλώσει.

Σταδιακά οι προπονητές του σταμάτησαν να του δίνουν όσο χρόνο συμμετοχής ήθελε. Ο Ζοάο έχασε αυτό που τον έκανε να καταπίνει 250 χιλιόμετρα την μέρα δίχως να νοιάζεται, την χαρά του παιχνιδιού. Οι «δράκοι» του έδειχναν φανερά την πόρτα της εξόδου, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πιάσει το χερούλι και να την ανοίξει.

Απέναντι στην Μπενφίκα έκανε πάντα τα καλύτερα του παιχνίδια. Όταν αποφάσισε να γυρίσει για λίγο στο σπίτι του για να γεμίσει τις μπαταρίες του, οι «αετοί» κινήθηκαν γρήγορα και του υποσχέθηκαν μόνο ένα πράγμα. Πως στις ακαδημίες τους θα έχει την δυνατότητα να νιώσει ξανά, όπως στο σαλόνι του σπιτιού του-το καλύτερο γήπεδο του κόσμου, όπως λέει.

Μαζί με την χαρά του παιχνιδιού του πρόσφεραν και κάτι άλλο. Ενδυνάμωση. Γυμναστική. Και ως εκ θαύματος, ο Ζοάο Φέλιξ πήρε και μπόι. Έφτασε το 1,80, δεν ήταν πια αυτός που τον επέλεγαν τελευταίο σε κάθε διπλό λόγω… μεγέθους.

Σε ηλικία 16 ετών και 9 μηνών έγινε ο νεαρότερος παίκτης που αγωνίζεται στην δεύτερη κατηγορία με την Β΄ομάδα της Μπενφίκα. Πολύ φυσιολογικά μερικές εβδομάδες αργότερα έγινε και ο νεαρότερος σκόρερ. Κλήθηκε στην Εθνική U-21, «πηδώντας» τρεις ηλικιακές κατηγορίες.

Υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, κάθε τρεις και λίγο μία ντουζίνα από εκατομμύρια ανέβαζαν κι άλλο την ρήτρα αποδέσμευσης του. Θύμιζε έναν άλλον μικρόσωμο μάγο τον Μπερνάρντο Σίλβα, άλλοι τον παρομοιάζουν με τον Ζονάς, τον Κακά ή ακόμα και με τον Κριστιάνο. Η Μπενφίκα όμως δεν θέλει να τον βάλει σε καλούπια. Είναι απλώς ο Ζοάο Φέλιξ.

Λίγο μετά το 1-1 από τον Αμρ Ουάρντα, ο Ρούι Βιτόρια δεν δίστασε να δώσει εντολή σε έναν 18χρονο να έρθει από τον πάγκο για να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Μπήκε αργά στο 79ο λεπτό για το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο, όμως στο δεκάλεπτο που έπαιξε έδωσε μία έκρηξη ενέργειας στο γήπεδο. Τέσσερις ημέρες αργότερα στο τοπικό ντέρμπι με την Σπόρτινγκ τα πράγματα ζόρισαν ακόμα περισσότερο. Τα «λιοντάρια» ήταν μπροστά στο σκορ με 0-1 κι αυτή τη φορά ο μικρός ήρθε ακόμα νωρίτερα από τον πάγκο.

Ήταν το πρώτο του ντέρμπι, όμως ήταν το ντέρμπι του. Η σέντρα του Ράφα Σίλβα στο πίσω δοκάρι ήταν τέλεια, ο μικρός δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να καρφώσει την μπάλα στα δίχτυα για το 1-1, τέσσερα λεπτά πριν το τέλος.

Από εκείνο το παιχνίδι έχουν περάσει μόλις 5 μήνες. Ο Ζοάο Φέλιξ δεν είναι πια ένας ψαρωμένος πιτσιρικάς, αλλά το νέο τρομερό παιδί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όταν η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Λίβερπουλ ρώτησαν ενδεικτικά «πόσο πάει ο μικρός», ο πρόεδρος Λουίς Φελίπε Βιέιρα είχε την ίδια απάντηση προς όλους: «Η ρήτρα αποδέσμευσης του είναι 120 εκατομμύρια ευρώ». Μεγαλύτερη κι από το ποσό που έδωσε η Γιουβέντους το καλοκαίρι για να πάρει τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τριπλάσια από το ρεκόρ πώλησης των «αετών»!

Την Δευτέρα όλες οι αθλητικές εφημερίδες είχαν μια τεράστια φωτογραφία του στο πρωτοσέλιδο τους. Φοράει ακόμα σιδεράκια, μοιάζει ακόμα με παιδί γυμνασίου και εξακολουθεί να δέιχνει την εξέδρα σε κάθε του γκολ, ψάχνοντας τους γονείς του. Οι τίτλοι ήταν αποθεωτικοί: «Το νέο χρυσό παιδί του Ντα Λουζ», «Το παιδί έγινε πια άντρας», «Το τρομερό παιδί ωρίμασε ήδη». Είχε σκοράρει ένα γκολ, είχε δει άλλο ένα να ακυρώνεται, είχε κερδίσει ένα πέναλτι και είχε και μία ασίστ στο χορταστικό 2-4 ξανά απέναντι στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Αυτή τη φορά, όχι ως λύση ανάγκης από τον πάγκο, αλλά ως πριμαντόνα των «αετών».

Στα πρώτα του 12 επαγγελματικά παιχνίδια στο πορτογαλικό πρωτάθλημα μετρά 6 γκολ και 3 ασίστ, παίζοντας με μία αφύσικη…παιδική ωριμότητα. Σαν να παίζει ακόμα στο σαλόνι του σπιτιού του με τον κατά 4 χρόνια μικρότερο αδερφό του, ο οποίος αγωνίζεται κι αυτός στην Μπενφίκα κι ο οποίος λέει πως είναι καλύτερος από αυτόν.

Κάποιοι στο «Ντραγκάο» είναι σίγουρο ότι θα δυσκολεύονται να κοιμηθούν τα βράδια...

Πηγή: sdna.gr