«Ραγίζει η καρδιά σου»-Πώς οι κάτοικοι των Τσάγκος εξαναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν
10:45 - 26 Φεβρουαρίου 2019

Οι δεκαετίες εξαναγκαστικής εξορίας έχουν διασπείρει τις κοινότητες των Τσάγκος σε όλο τον κόσμο. Οι περισσότεροι, όπως γράφει η Guardian, ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Μαυρίκιο ή στις Σεϋχέλλες. Σε κανέναν δεν έχει επιτραπεί να επιστρέψει. Η γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης έχει αναπτερώσει τις ελπίδες πως θα μπορέσουν κάποτε να πάνε πίσω στα σπίτια τους.
Στην βρετανική εφημερίδα μίλησε η Marie Liseby Elysé, η οποία γεννήθηκε στο νησί Peros Banhos το 1953 αλλά εκδιώχθηκε με την βία από τους αποικιοκράτες το 1973. «Στα Τσάγκος όλοι είχαν δουλειά, οικογένεια και κουλτούρα. Τρώγαμε μόνο φρέσκο φαγητό. Όλα μας τα αγαθά τα έφερναν πλοία από τον Μαυρίκιο», θυμάται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
«Τα πλοία που μας έφεραν φαγητό σταμάτησαν να έρχονται. Δεν είχαμε τίποτα να φάμε. Δεν είχαμε φάρμακα. Τίποτα. Υποφέραμε. Όμως μια μέρα, ένα πλοίο με το όνομα Nordvaer ήρθε. Η διοίκηση μας είπε να μπούμε στο πλοίο, να αφήσουμε τα πάντα πίσω μας, να αφήσουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα, με εξαίρεση μερικά ρούχα. Όταν ανεβήκαμε στο πλοίο, οι συνθήκες ήταν άσχημες. Ήμασταν όπως τα ζώα και τους σκλάβους σε αυτό το πλοίο», θυμάται.
Όπως ανέφερε, οι άνθρωποι πέθαιναν από στενοχώρια σε εκείνο το πλοίο. Η ίδια ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος. Χρειάστηκαν τέσσερεις μέρες να φτάσουν στον Μαυρίκιο. Μετά την άφιξή τους γέννησε και το νεογνό πέθανε. «Σε κανέναν δεν αρέσει να ξεριζώνεται από το νησί που γεννήθηκε, να ξεριζωθεί σαν ζώο. Ραγίζει η καρδιά σου».
Στην βρετανική εφημερίδα μίλησε η Marie Liseby Elysé, η οποία γεννήθηκε στο νησί Peros Banhos το 1953 αλλά εκδιώχθηκε με την βία από τους αποικιοκράτες το 1973. «Στα Τσάγκος όλοι είχαν δουλειά, οικογένεια και κουλτούρα. Τρώγαμε μόνο φρέσκο φαγητό. Όλα μας τα αγαθά τα έφερναν πλοία από τον Μαυρίκιο», θυμάται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
- Πώς η Βρετανία εκκένωσε με τη βία ένα ολόκληρο αρχιπέλαγος
- Ο Μαυρίκιος ανοίγει τον δρόμο για την Κύπρο-Παράνομες οι Βρετανικές Βάσεις
- Στο μικροσκόπιο της Νομικής Υπηρεσίας η γνωμοδότηση για τον Μαυρίκιο
«Τα πλοία που μας έφεραν φαγητό σταμάτησαν να έρχονται. Δεν είχαμε τίποτα να φάμε. Δεν είχαμε φάρμακα. Τίποτα. Υποφέραμε. Όμως μια μέρα, ένα πλοίο με το όνομα Nordvaer ήρθε. Η διοίκηση μας είπε να μπούμε στο πλοίο, να αφήσουμε τα πάντα πίσω μας, να αφήσουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα, με εξαίρεση μερικά ρούχα. Όταν ανεβήκαμε στο πλοίο, οι συνθήκες ήταν άσχημες. Ήμασταν όπως τα ζώα και τους σκλάβους σε αυτό το πλοίο», θυμάται.
Όπως ανέφερε, οι άνθρωποι πέθαιναν από στενοχώρια σε εκείνο το πλοίο. Η ίδια ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος. Χρειάστηκαν τέσσερεις μέρες να φτάσουν στον Μαυρίκιο. Μετά την άφιξή τους γέννησε και το νεογνό πέθανε. «Σε κανέναν δεν αρέσει να ξεριζώνεται από το νησί που γεννήθηκε, να ξεριζωθεί σαν ζώο. Ραγίζει η καρδιά σου».
