37 χρόνια στον αέρα… Σας μιλά η κυβερνήτης του αεροσκάφους Σοφιάνα Καράμαλη

06:56 - 25 Φεβρουαρίου 2019

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τα ταξίδια. Έχουν την ελπίδα ότι κάποτε θα καταφέρουν να γυρίσουν όλο τον κόσμο. Ότι θα καταφέρουν να γνωρίσουν σπιθαμή προς σπιθαμή, ολόκληρη τη γη. Για τους περισσότερους είναι ένα όνειρο ζωής και αρκετοί είναι αυτοί που θα εύχονταν να είχαν χρήματα για να γύριζαν όλο τον πλανήτη.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που κατάφεραν να γυρίσουν τον κόσμο, λόγω επαγγέλματος και ο αγαπημένος τους προορισμός… είναι το σπίτι τους. Ναυτικοί, αεροσυνοδοί και φυσικά οι πιλότοι. Ένα από τα πιο δύσκολα, αλλά συνάμα και συναρπαστικά επαγγέλματα του κόσμου.

Οι πλείστοι επιβάτες επιβιβαζόμενοι σε μια πτήση περιμένουν να αντικρίσουν ένα άνδρα πιλότο, ή καλύτερα έτσι συνήθισαν.

Η κ. Σοφιάνα Καράμαλη, από την Ελλάδα όμως, είναι μια από τις ελάχιστες γυναίκες στην Κύπρο που πιλοτάρουν αεροσκάφη.
Μια γυναίκα που για 37 χρόνια βρίσκεται πίσω από ένα πηδάλιο, μεταφέροντας χιλιάδες ψυχές, είτε σε κάποιο προορισμό είτε στο σπίτι τους.

Μια γυναίκα γεμάτη εμπειρίες που δεν έχει ως αγαπημένο προορισμό τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Βαρκελώνη, αλλά το ίδιο της το σπίτι και φυσικά τον αγαπημένο της γιο. Έχει χορτάσει από ταξίδια σε όλο τον κόσμο και συνειδητοποίησε ότι αν μπορούσε θα περνούσε περισσότερο χρόνο με τους δικούς της ανθρώπους.

Τα «χρυσά» χρόνια της

Ολυμπιακής και η ξενιτιά
Η κ. Καράμαλη, εργάστηκε από το 1982 και για 27 συναπτά έτη στην αεροπορική εταιρεία «Οlympic Αirlines». Μετά την κρίση του 2009 και το κλείσιμο της πάλαι ποτέ ισχυρής εταιρείας αερομεταφορών στην Ελλάδα, δεν τα παράτησε, αφού το να πιλοτάρει ένα αεροπλάνο ήταν ένα μικρόβιο που μπήκε μέσα της από παιδί.

«Μου άρεσε πάρα πολύ, αν και όλη μου η οικογένεια ήταν ναυτικοί, από μικρή κάθε φορά που τέλειωνα το σχολείο το καλοκαίρι, ξεκινούσαμε με την οικογένεια μου να πάμε να τον βρούμε και μέναμε στο καράβι. Οπόταν κάναμε πάρα πολλά ταξίδια και έτσι κόλλησα το μικρόβιο».

Από το 2011 βρήκε δουλειά σε διάφορες χώρες του κόσμου όπως η Ινδία, η Αφρική, η Πολωνία, η Γεωργία και η Τουρκία, όπου εργαζόταν ως πιλότος με εξαμηνιαία σύμβαση.

«Ήμουν με σύμβαση κυρίως τα καλοκαίρια, αλλά είναι αρκετά κουραστικό να πηγαίνεις να μένεις συνέχεια κάπου αλλού. Βρήκα τώρα εδώ στην Κύπρο και έχει ο Θεός».

Μπορεί όπως λέει να είναι δύσκολο, αφού ζει μακριά από τον μονάκριβο γιο της, αλλά αυτό το επάγγελμα το αγαπά παθολογικά και ακόμα και τόσα χρόνια μετά την εξιτάρει και της δίνει δύναμη να συνεχίζει.

«Στην αρχή όταν ήμουν στην Ολυμπιακή δεν ήταν τόσο δύσκολα τα πράγματα. Τις περισσότερες φορές γύρναγες σπίτι σου ή έμενες μία με δύο μέρες και το πολύ στα μακρινά ταξίδια να έκανα μια βδομάδα. Μετά έκανα το παιδί. Τώρα είναι αρκετά δύσκολο, αλλά έπρεπε να επιβιώσω», αναφέρει η κ. Καράμαλη.

«Αν δεν πάει καλά η πτήση θα πούνε

επειδή οδηγεί γυναίκα...Συνήθισα»
«Όταν μάθεις μια δουλειά μετά είναι δύσκολο να αλλάξεις», όπως εξηγεί. Μα αυτό δεν ήταν το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ως πιλότος. Μία γυναίκα πίσω από ένα πηδάλιο, μπορεί σε άλλες χώρες να μην μοιάζει, ούτε παράξενο ούτε αφύσικο. Στη δική μας όμως χώρα ή ακόμα και στην Ελλάδα, δεν είναι ο ορισμός αλλά η εξαίρεση. Και η κ. Σοφιάνα το κατάλαβε καλύτερα από όλους.

«Αντιμετώπισα πάρα πολλά προβλήματα και κυρίως στην αρχή. Σίγουρα δεν μπορούν να δεχθούν ότι μια γυναίκα μπορεί να κάνει αυτό το επάγγελμα. Στο εξωτερικό δεν νομίζω ότι υπάρχει παρόμοιο πρόβλημα, αλλά εντάξει αντιμετώπισα δυσκολίες, και άκουσα απόψεις όπως “ότι δεν θα είχα τη δύναμη ή ότι ήταν παιχνίδι για μένα και θα το παράταγα μετά”, ακόμα προσβολές καμιά φορά».

Παρότι βρίσκεται 37 χρόνια στο κουρμπέτι, εντούτοις οι απόψεις των ανδρών δεν άλλαξαν.

«Οι άνδρες δεν πιστεύουν σε σένα και είναι κάτι που συναντάς ακόμα και σήμερα. Αυτό έχει αλλάξει σήμερα λίγο, αλλά ακόμα θέλουμε δουλειά», τονίζει η κ. Σοφιάνα.

Εξάλλου, πέρα από τους άλλους πιλότους, την έκπληξη τους δείχνουν και οι επιβάτες, στη θέα μιας γυναίκας πιλότου.

«Μπορώ να σας πω ότι γίνεται κάθε μέρα αυτό, όταν αντιλαμβάνονται ότι είναι η πιλότος και όχι ο πιλότος. Αν πάει καλά η πτήση θα πούνε μπράβο, μπράβο. Αν έχει άσχημο καιρό και αναταράξεις που δεν μπορώ να κάνω κάτι εγώ, το ίδιο θα συνέβαινε και σε ένα άνδρα, αλλά λένε επειδή ήταν γυναίκα γι’ αυτό κούναγε. Το έχω συνηθίσει πια δεν δίνω καμιά σημασία», όπως σημειώνει.

Εκπαιδευόμαστε για τα προβλήματα

και όχι για τις καλές μέρες...
Όσον αφορά τον κίνδυνο του επαγγέλματος και τα προβλήματα που μπορούν να προκύψουν σε μία πτήση, αυτά είναι πάρα πολλά, όπως εξηγεί, φτάνει να μπορείς να τα αντιμετωπίσεις.

«Τα προβλήματα στις πτήσεις δεν μπορώ να πω ότι είναι καθημερινότητα, αλλά έχουμε εκπαιδευτεί για αυτό. Δεν έχουμε μάθει να πετάμε μόνο με καλό καιρό. Σίγουρα έχουν υπάρξει κάποια προβλήματα, τα αντιμετωπίζεις γιατί έχεις την κατάλληλη εκπαίδευση», όπως εξήγησε.

Παράλληλα όμως, τονίζει ότι τα πλείστα λάθη για να φτάσουμε σε δυσάρεστα αποτελέσματα είναι ως επί τω πλείστω ανθρώπινα, όμως στην εξίσωση μπαίνει και η παράμετρος ατυχία.

«Τα πλείστα λάθη είναι ανθρώπινα, είσαι εκπαιδευμένος για να αντιμετωπίσεις τη βλάβη του αεροπλάνου, εκεί πάνω στη βλάβη του αεροπλάνου μπορείς όμως να κάνεις λάθος. Όπως και σε όλα τα πράγματα στη γη. Εκπαιδευόμαστε για να αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα, αλλά υπάρχει και η περίπτωση του λάθους ή της ατυχίας. Αυτά δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα».

Μέσα από την εκπαίδευση τους μαθαίνουν να πετούν για παράδειγμα, όπως εξήγησε με τον ένα κινητήρα, γιατί, για παράδειγμα, ο άλλος πήρε φωτιά, κόλλησε ή έφυγε.

Παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετά άλλα προβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν σε μία πτήση, όμως η γνώμη της είναι πως όσον αφορά τα ατυχήματα, πρέπει να γίνουν αλυσιδωτά λάθη για να καταλήξεις σε ένα αεροπορικό δυστύχημα.

Η ζωή του πιλότου

πρέπει να είναι μετρημένη
Πέραν από τα συνεχόμενα ταξίδια και την απόσταση από την οικογένεια, υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να προσέξει ο πιλότος εάν θέλει να είναι σωστός στη δουλειά του, αλλά κυρίως για τη σωματική ακεραιότητα, τόσο του ιδίου όσο και των επιβατών. Πρέπει, όπως εξηγεί η κ. Σοφιάνα, να κάνεις μετρημένη ζωή.

«Όπως σε κάθε δουλειά πρέπει να αγαπάς αυτό το πράγμα, όσο να 'ναι και ο πιλότος θέλει μια αρκετά μαζεμένη ζωή. Να προσέχει την υγεία του, γιατί άμα εμείς έχουμε και ιατρικό πιστοποιητικό αν σου αφαιρεθεί αυτό δεν μπορείς να ξαναπετάξεις. Πρέπει επίσης να κοιμάται αρκετές ώρες για να μπορεί να ανταποκριθεί την επόμενη μέρα, δεν γίνεται να κοιμηθείς 2-3 ώρες και μετά να πας στη δουλειά. Δεν θα έχεις διαύγεια. Ότ,ι σου συμβεί πρέπει να το αντιμετωπίσεις σε μικρό χρόνο».

Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει πως στα ρεπό τους δεν θα βγουν για ένα ποτό ή για διασκέδαση, αλλά την επόμενη μέρα δεν πρέπει να βρίσκονται πίσω από το πηδάλιο, είναι ένας κανόνας για τους πιλότους, όπως ανέφερε.

«Μπορεί να είναι γιορτή έξω να βγαίνουν όλοι να σου λένε να πας και να μην μπορείς λόγω δουλειάς. Αρκετές γιορτές έλειπα μακριά από το γιο μου, αφού παίρνουμε με τη σειρά ρεπό τις αργίες.

Το μήνυμα της σε όσους νέους θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα είναι καταρχάς ότι πρέπει να το αγαπούν αυτό το επάγγελμα για να το ακολουθήσουν και να κάνουν αρκετές θυσίες, όμως παράλληλα είναι και μία πολύ ακριβή σπουδή, για την οποία πρέπει να βρεθούν στο εξωτερικό για να την ακολουθήσουν.

37 χρόνια στον αέρα… Σας μιλά η κυβερνήτης του αεροσκάφους Σοφιάνα Καράμαλη

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Πέρα Χωρίο

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στην Ενορία «Παναγία»

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στη Βορόκληνη

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. με κοινόχρηστη πισίνα στην Τερσεφάνου

Δειτε Επισης