To «Bar» ιδεών στα Κοκκινοχώρια, που πήρε μπετόν και έκανε κατασκευές

07:42 - 17 Φεβρουαρίου 2019

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
«Κάθε πρόοδος στην ανθρωπότητα ξεκινάει με μια ιδέα στο μυαλό ενός ανθρώπου», είπε κάποτε ο Καναδός συγγραφέας Μπράιαν Τρέισι. Μια φράση που ταιριάζει απόλυτα στον κάθε άνθρωπο, που έχει ένα όραμα και συγκεκριμένους στόχους στη ζωή του.
 
Μια ιδέα, μπορεί να εμπνεύσει τον καθένα και να τον κάνει να δημιουργήσει. Μια τέτοια ήταν και αυτή που είχαν δύο νέοι από την ελεύθερη Αμμόχωστο. Ο Γιώργος Παπέττας και η Άρια Αναστασίου.
 
Εν μέσω κρίσης και χωρίς δουλειά, έβαλαν τα πράγματα σε μία σειρά και προσπάθησαν να σκεφτούν, να δημιουργήσουν κάτι που θα τους γεμίζει, αλλά θα μπορεί και να τους προσφέρει τα προς το ζην. Μια ιδέα που θα χρωμάτιζε τα όνειρα τους και θα τους έδινε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
 
Η ιδέα της δημιουργίας του IDEABAR, ενός αρχιτεκτονικού και δημιουργικού στούντιο, με δημιουργικές λύσεις σχεδιασμού, συνδύασε τα αρχιτεκτονικά σχέδια με τη δημιουργία διάφορων αντικειμένων που φτιάχνονται από μπετόν.
 
Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, το IDEABAR άνοιξε τις πύλες του, αρχικά στο Λιοπέτρι και κατόπιν στο Παραλίμνι. Συνδύαζε την αρχιτεκτονική, που σπούδασε η Άρια, με την διοίκηση επιχειρήσεων που σπούδασε ο Γιώργος. Με κάποια λεφτά που είχαν στην άκρη, εν μέσω κρίσης, αποφάσισαν να επενδύσουν σε κάτι καινοτόμο για την Κύπρο.
 
Μιλώντας στον REPORTER, τόσο ο Γιώργος όσο και η Άρια, ανέφεραν μεταξύ άλλων, πως «είναι της ιδεολογίας ότι αν έχει κάποιος κάποια λεφτά, αντί να τα δώσει και να κάνει και δάνειο από πάνω για να κτίσει σπίτι, καλύτερα να τα επενδύσει κάπου και σιγά-σιγά να του επιστραφούν πίσω».
«Στην Κύπρο ήμουν “over qualified”
και δεν το λέω με περηφάνια»
Παρότι αρχικά η Άρια προσπάθησε να βρει οποιαδήποτε δουλειά για να βγάλει τα προς το ζην, εντούτοις η απάντηση που έπαιρνε ήταν ότι είναι “over qualified”, δηλαδή ξεπερνούσε τα προσόντα που ζητούσαν. Μέχρι που το 2014,  άνοιξε το γραφείο, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε να φοιτά στο δεύτερο εξάμηνο του μεταπτυχιακού της.
 
«Στην ουσία έκανα το μάθημα του μεταπτυχιακού, όπου μάθαινα πώς θα δημιουργήσω τη δική μου επιχειρηματική ιδέα που είχε να κάνει με διακόσμηση, όμως έπρεπε να πάρω ταυτόχρονα τη γνώση και από κάποιον επαγγελματία στο είδος του».
Τότε ήταν που μπήκε στο παιχνίδι ο Γιώργος, ο σύζυγός της, ο οποίος ήξερε κάποια πράγματα λόγω των σπουδών του.
 
«Με ρωτούσε πώς θα κάνουμε το καθετί και έβαζε και η Άρια τις δικές της γνώσεις. Ξεκινήσαμε να κάνουμε ένα πλάνο τριετίας,  ώστε το γραφείο να μην χρωστά. Και στα τρία χρόνια πετύχαμε το στόχο».
 
Έβαλαν επίσης ως στόχο στα πέντε χρόνια να αρχίσει το γραφείο να βγάζει κέρδος και ήδη από τον τέταρτο χρόνο άρχισαν σιγά-σιγά να γίνονται οικονομικά αυτόνομοι.
 
«Έβαλε το δικό της κομμάτι η Άρια, έβαλα το δικό μου εγώ και ξεκίνησε αυτό το πρότζεκτ», ανέφερε ο Γιώργος.

Τα εντυπωσιακά χειροποίητα από μπετόν
Από την μια η Άρια είχε στα χέρια της ένα αρχιτεκτονικό πρότζεκτ να ετοιμάσει και από την άλλη ο Γιώργος υλοποιούσε τα δημιουργήματα της συζύγου του. Ξεκίνησαν από τα απλά, όπως coasters από μπετόν και στη συνέχεια πήγαν σε πιο δύσκολα. Έφτιαξαν από τραπέζια, μέχρι και γλάστρες, αλλά και καφετιέρα, όλα με κύριο συστατικό το μπετόν.

Ήταν κάτι που τους γέμιζε και παρότι δεν τους έφερνε αρχικά πολλά έσοδα, εντούτοις συνέχισαν να το παλεύουν και να προσπαθούν.

«Σίγουρα δεν είναι εύκολο να πείσεις στην Κύπρο κάποιον που τώρα ετοιμάζεται να κτίσει σπίτι, να αγοράσει κάτι χειροποίητο. Είναι πιο εύκολο οι πολίτες να αγοράσουν κάτι έτοιμο. Επίσης κάποια κομμάτια που είναι μοναδικά αγοράζονται από ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ευρωστία», εξήγησε η Άρια.

Κάθε κομμάτι που πωλείτο ένιωθαν όπως περιγράφουν και το νιώθουν ακόμα σαν να φεύγει ένα κομμάτι από πάνω τους.

«Είναι και κάπως θλιβερό,
αλλά η κρίση μας βοήθησε»
Το γεγονός ότι αποφάσισαν να ανοίξουν το μαγαζί εν μέσω κρίσης έγειρε και λίγο υπέρ τους την πλάστιγγα, όσο θλιβερό κι αν ακούγεται αυτό, τόνισε ο Γιώργος.
 
«Μια επιχείρηση που θα μας κόστιζε 25-30 χιλιάδες εν μέσω κρίσης, μας κόστισε τα μισά. Ταυτόχρονα οι αγορές από τους πελάτες τους έδινε ένα “αέρα”, όπως λέει χαρακτηριστικά η Άρια.
 
«Δεν περίμεναν να κάνουμε κάτι τέλειο από την αρχή. Ταυτόχρονα βρήκαμε και κόσμο που ήταν στην ίδια φάση με μας. Είχε τα πτυχία και προσπαθούσε όπως εμάς. Κάναμε μια ομάδα και δημιουργήσαμε αυτά που διαφημίσαμε», ανέφερε ο Γιώργος.
Στο μαγαζί τους, όπως μας εξήγησε, τοποθετούσαν προϊόντα και από άλλους νέους που έφτιαχναν χειροποίητα, όπως έκαναν και αυτοί με τα δικά τους. Γινόταν μια ανταλλαγή προϊόντων ούτως ώστε να μπορέσουν να αλληλοπροωθήσουν τη δουλειά τους.
 
«Με τους υπόλοιπους που κάνουν παρόμοια πράγματα με μας γνωρίστηκα μέσω του μάστερ», θυμάται η Άρια.
 
«Πήγαμε και δύο χρονιές στο pop-up, ενώ κάναμε και μια παρουσίαση στο «Αργώ» που ήταν μια γκαλερί στη Λευκωσία. Η ιδιοκτήτρια έδινε το χώρο σε νεαρούς και κάναμε τη χριστουγεννιάτικη τους έκθεση. Στήσαμε ένα παραδοσιακό σαλόνι με μοντέρνα άποψη.
 
Βάλαμε μέσα τραπέζια από μπετόν, γλάστρες από μπετόν, τα πόστερ που φτιάχναμε και τα συνδυάσαμε με το παραδοσιακό κυπριακό σαλόνι», συνέχισε.
Το μαγαζί στα Κοκκινοχώρια
και το… «θα το ξανακάναμε»
Το  γεγονός ότι επέλεξαν να ανοίξουν ένα μαγαζί σε ένα μικρό χωριό-αρχικά-παρά σε κάποια πόλη ήταν μια επιλογή που έγινε κατόπιν ώριμης σκέψης. Ήξεραν ότι όπου κι αν άνοιγαν το μαγαζί τους «δεν θα την είχαν καλύτερα», όπως λένε.
 
«Επειδή είχαμε γνωστούς που άνοιξαν δικά τους μαγαζιά όπως το δικό μας και δεν την είχαν καλύτερα. Ταυτόχρονα, το κοινό που αγοράζει τέτοια πράγματα είναι συγκεκριμένο. Για παράδειγμα κάναμε εκθέσεις και στα Κοκκινοχώρια αλλά και στις πόλεις, όμως ο κόσμος είναι ο ίδιος. Μεγαλώνει σιγά σιγά αλλά ακόμα δεν έχουμε τόσους πολλούς στην Κύπρο», σημείωσε ο Γιώργος.
 
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι δύο τους, δεν τα παράτησαν κι αν είχαν την επιλογή να ξανανοίξουν από την αρχή το μαγαζί, θα το έκαναν.
 
«Αυτό το πράγμα μας ζούσε για ενάμιση χρόνο. Δύσκολα αλλά μας ζούσε και μας έφερε δημοσιότητα που δεν την περιμέναμε κάτι που βοήθησε κυρίως τη Άρια στη δουλειά της, στην αρχιτεκτονική».

Η Άρια μέσα από την εξαιρετική δουλειά τόσο σε αρχιτεκτονικά σχέδια, όσο και στα χειροποίητα αντικείμενα που έφτιαχναν κατάφερε, με τη βοήθεια του Γιώργου φυσικά, να εξελίξει τη δουλειά της και να φτάσει σήμερα να αναλαμβάνει αρκετά πρότζεκτ, με αποτέλεσμα να μεταφέρει και το μαγαζί, στο Παραλίμνι, το αστικό κέντρο της ελεύθερης Αμμοχώστου.

Από την άλλη ο Γιώργος βρήκε και αυτός δουλειά και πλέον ατενίζουν το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία και ελπίδα.

newsletter Εγγραφη

Ροη Ειδησεων

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Altamira22

Δειτε Επισης

Συνελήφθη 59χρονος για κατασκοπεία στην Ελλάδα-Δρούσε για λογαριασμό ρωσικής υπηρεσίας
Περιστατικά εχινόκοκκου σε σκύλους στον Κάμπο Τσακκίστρας
Το 50% των ανακυκλώσιμων στην Κόσιη θάβονται-«Στα όριά της η κατάσταση»
Από το 2009 συνεχίζεται ο διάλογος για το μητρώο καλλιτεχνών-Επί τάπητος όροι και προϋποθέσεις
Πυρκαγιά στα Μανδριά Λεμεσού-Ισχυρές δυνάμεις πυρόσβεσης
Ομόφωνα εγκρίθηκε το ψήφισμα του ΔΗΣΥ για Κυπριακό από το κογκρέσο του ΕΛΚ
Βρέφος με μηνιγγίτιδα σε σοβαρή κατάσταση στο Μακάρειο-Τέταρτο περιστατικό από τις αρχές του χρόνου
Πήρε 15 στα Θρησκευτικά ο Γιαννάκης, μεταφράστηκε... 19-Αλλοιώσεις στην βαθμολογία των Νέων, Φυσικής και Γαλλικών
Στην Κύπρο από το ΗΒ καταζητούμενη για εικονικούς γάμους με τη συμμετοχή ευάλωτων ατόμων
Διπλή επίθεση ΑΚΕΛ σε Προεδρικό και ΔΗΣΥ-«Συμπεριφέρονται ως πρέσβεις του Ισραήλ»