Οι «The Chipriots» που εκπαιδεύουν Κινέζους στο Πεκίνο
07:25 - 08 Δεκεμβρίου 2019
Δύο νέοι, που έκαναν αυτό το όνειρο πραγματικότητα είναι ο Κωνσταντίνος Γεωργίου και ο Πέτρος Τζιακουρής, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στην Κινα!
Ο Κωνσταντίνος είναι νομικός σύμβουλος και ο Πέτρος υπεύθυνος του οργανισμού BeHive, τον οποίο ίδρυσαν οι δύο τους, πριν από πέντε χρόνια όταν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και πήραν την απόφαση να κάνουν το μεγάλο βήμα και να ταξιδέψουν σε μια χώρα που όχι μόνο δεν γνώριζαν, αλλά δεν μιλούσαν καν τη γλώσσα.
Πέντε χρόνια μετά δηλώνουν πανευτυχής για εκείνη τους την απόφαση και μιλούν στον REPORTER για τον τρόπο ζωής στη χώρα, αλλά και όσα τους έκαναν εντύπωση. Πώς πήραν τη μεγάλη απόφαση
Ο Κωνσταντίνος, σπούδασε νομική στο Μάντσεστερ κι εκεί ήταν η πρώτη φορά που είχε εκτεθεί σ'ένα διαφορετικό περιβάλλον, όπου γνώρισε ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες, νοοτροπία και τρόπο σκέψης.
«Ήταν τότε που συνειδητοποίησα, πως η συναναστροφή με ανθρώπους που βλέπουν το κόσμο διαφορετικά από μένα, δεν μου δίδασκε μόνο περισσότερα για τον κόσμο, άλλα και για τον εαυτό μου. Όταν ήρθε ο καιρός αποφοιτήσω λοιπόν, ένιωθα πως δεν ήταν ακόμα η ώρα να επαναπατριστώ. Ένιωθα πως ήθελα να εκτεθώ σε ένα καινούργιο πολιτισμό και να μάθω μια καινούργια γλώσσα, να περισυλλέξω περισσότερες εμπειρίες και να βιώσω καινούργια πράγματα».
Από την πλευρά του ο Πέτρος, ανέφερε ότι δεν ήταν ποτέ στα σχέδια του να μετακομίσει στην Κίνα.
«Υπολόγιζα να μείνω για ένα χρόνο μετά από την αποφοίτησή μου σαν “gap year” για να μάθω λίγο τη γλώσσα και να ζήσω μια διαφορετική εμπειρία! Μετά από ένα χρόνο σχεδίαζα να πάω για μεταπτυχιακές σπουδές πίσω στην Αγγλία, αλλά αποφάσισα να μείνω στην Κίνα για ακόμα ένα χρόνο και να βελτιώσω τα Κινέζικα μου. Οι ευκαιρίες που βρήκα εδώ είναι απίστευτες και για να μην τα πολυλογώ πάμε για τον πέμπτο χρόνο στο Πεκίνο! Κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούργιο και είμαι ευγνώμων που βρήκα εδώ το πάθος μου για την παιδεία και τον εθελοντισμό». Τι είναι ο οργανισμός BeHive
Oι δύο τους, έχουν ιδρύσει όπως αναφέρθηκε προηγουμένως τον οργανισμό BeHive, ο οποίος βοηθά, φοιτητές καθώς και νεαρούς επαγγελματίες να αναπτύξουν ικανότητες που θα τους τοποθετήσουν σε μια πιο πλεονεκτική θέση, τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
«Μερικά παραδείγματα τέτοιων ικανοτήτων είναι η παρουσίαση, η γλώσσα του σώματος, η μεταδοτικότητα, η διεθνής/διαπολιτισμική κατανόηση, ο χειρισμός δύσκολων συζητήσεων κτλ», εξήγησε ο Κωνσταντίνος.
Και ο Πέτρος συμπλήρωσε πως, «ο οργανισμός βοηθά μαθητές και νεαρούς επαγγελματίες να αναπτύξουν οριζόντιες δεξιότητες (soft skills), όπως public speaking, communication, critical thinking, storytelling και άλλες δεξιότητες, οι οποίες δεν διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο, αλλά είναι πολύ σημαντικές για την εξεύρεση εργασίας». Έφτιαξαν και τους… «The Chipriots»
Πέρα όμως από τα επαγγελματικά τους βήματα, έχουν δημιουργήσει και τη σελίδα «The Chipriots», στο Facebook.
Η συγκεκριμένη σελίδα είχε δύο στόχους, όπως εξηγούν.
«Ο πρώτος είναι για να μοιραστούμε το ταξίδι μας με τον κόσμο και να δείξουμε τα υπέροχα, απίθανα, καταπληκτικά πράγματα που μπορούν να συμβούν, όταν κάποιος κάνει κάτι που νιώθει ότι είναι σωστό για τον ίδιο, χωρίς να ακολουθεί απαραίτητα το μονοπάτι που η κοινωνία ή η πραγματικότητα του έχουν επιβάλει».
Ουσιαστικά απώτερος σκοπός τους είναι υπό αυτή την έννοια να ενθαρρύνουν και να παροτρύνουν κι άλλους νέους!
Ο δεύτερος έχει να κάνει με την ανάδειξη της ομορφιάς και της ιδιαιτερότητας που έχει η Κίνα. «Ως άτομα που έχουν ζήσει και στις δυο κουλτούρες (Κυπριακή-Κινεζική) θέλουμε να γεφυρώσουμε κενά που μπορεί να υπάρχουν σε πολιτιστικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό και επαγγελματικό επίπεδο».
Η «όχι και δύσκολη» εμπειρία της Κίνας
Μιλώντας για την Κίνα, η συζήτηση μοιραία κατέληξε στο θέμα της προσαρμογής σε μια διαφορετική κουλτούρα, σε σύγκριση με την Κύπρο.
Και οι δύο ωστόσο, ανέφεραν ότι η προσαρμογή τους δεν ήταν καθόλου δύσκολη, κυρίως γιατί ο ένας είχε στήριγμα τον άλλο, αλλά και γιατί είχαν ανοιχτό μυαλό και χαμηλές προσδοκίες ως προς το τι θα αντιμετωπίσουν.
«Η ζωή όπως μπορείτε να φανταστείτε είναι αρκετά διαφορετική. Δεν μπορείς να συγκρίνεις μια πόλη 20+ εκατομμυρίων, με μια χώρα του ενός εκατομμυρίου», υπέδειξε ο Κωνσταντίνος.
Από την πλευρά του ο Πέτρος επισήμανε πως, «η Κίνα και ειδικά το Πεκίνο στο οποίο διαμένουμε, κινείται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Κάθε μέρα θα δεις κάτι διαφορετικό, όμορφο, τρελό, αλλά και λυπηρό. Υπάρχουν επίσης πολλές αντιθέσεις. Στην μια πλευρά ενός τυχαίου δρόμου μπορεί να έχει ουρανοξύστες και από την άλλη παράγκες και φτώχια. Πρέπει να το επισκεφθείς για να καταλάβεις τι συμβαίνει»!
Οι μεγάλες διαφορές με την Κύπρο
Σε ότι αφορά στο τι ξεχωρίζουν σε σχέση με την Κύπρο, ο Κωνσταντίνος αναφέρθηκε στους ανθρώπους που ζουν στην Κίνα, οι οποίοι κάνουν πράγματα για να φέρουν την αλλαγή στον κόσμο.
«Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως το να περιτριγυρίζεσαι από τέτοια άτομα μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στο να κατακτήσεις τους δικούς σου στόχους».
Στάθηκε ακόμα και στην αντίληψη που έχει ο κόσμος για τον χρόνο και την απόσταση.
«Οτιδήποτε κάτω από μια ώρα, θεωρείται λογικός χρόνος μετακίνησης. Πριν από τις σπουδές θεωρούσα πως 20 λεπτά από Άγιο Δομέτιο – Λατσιά ήταν πολύς χρόνος».
Από την άλλη ο Πέτρος ξεχώρισε τις ευκολίες που υπάρχουν σε διάφορους τομείς όπως, τα mobile payments, τα 24ωρα ντελίβερι, αλλά και μέσα δημόσιας συγκοινωνίας που είναι πολύ ανεπτυγμένα.
«Μου έκανε επίσης εντύπωση, η ενέργεια, η όρεξη για ζωή που έχουν οι ηλικιωμένοι. Φαντάσου να βλέπεις την γιαγιά και τον παππού σου να κάνουν πολεμικές τέχνες, να παίζουν μπάλα έξω στην γειτονία με τον υπόλοιπο συνοικισμό! Σε κάθε πλατεία στο Πεκίνο θα δεις ηλικιωμένους να χορεύουν και να γυμνάζονται σαν να είναι παιδιά! Αυτό είναι κάτι που πάντα θα μου κάνει εντύπωση» είπε ο Πέτρος.
«Σαν την Κύπρο εν έσιει»
Και οι δύο θέλουν μια μέρα να επιστρέψουν στην Κύπρο, ωστόσο αυτό μπορεί ακόμη να περιμένει, γιατί χρειάζονται όπως λένε κάποιες γνώσεις πριν πάρουν την απόφαση του επαναπατρισμού.
Ειδικότερα ο Πετρος τόνισε πως «το μέγεθος της αγοράς και οι ευκαιρίες που υπάρχουν εδώ, είναι όντως ασύγκριτες, αλλά δεν είναι ο καλύτερος τόπος για να μεγαλώσεις μια οικογένεια. Θέλω να πω: “Σαν την Κύπρο δεν έχει”».