Η κρυφή ζωή του τζογαδόρου-Από τη χαρά του παιχνιδιού στην απομόνωση

Μόνοι, δυστυχισμένοι, καταχρεωμένοι, άυπνοι. Βασανισμένοι από άγχος, τύψεις, ενοχές και εφιάλτες και με την καθημερινότητά τους να κινείται στα άκρα. Η έγνοια τους μία: Πού θα βρεθούν τα χρήματα για την επόμενη παρτίδα, για το επόμενο στοίχημα, για το επόμενο ζάρι.
 
Τα παιδιά στο σπίτι μπορεί να πεινούν, μπορεί να μην έχουν χρήματα για το σχολείο. Υπόσχονται στον εαυτό τους ότι θα είναι η τελευταία φορά, ότι το ελέγχουν, ότι δεν χρειάζονται βοήθεια. Μέχρι που δεν πηγαίνει πιο κάτω. Και τότε ίσως να είναι «τυχεροί» σαν τον Αντρέα και να θελήσουν να ξεφύγουν.
 
Υπάρχει ελπίδα. Το Κέντρο Πολλαπλής Παρέμβασης των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, το μοναδικό κρατικό που υπάρχει, μπορεί να δώσει αυτή την προοπτική.
 
Όπως εξηγεί σύμβουλος σε θέματα εθισμού στον τζόγο, ως συνήθως οι παθολογικοί παίκτες ξεκινούν να παίζουν για τη χαρά του παιχνιδιού. Αυτό είναι το πρώτο από τα τρία στάδια στην ανάποδη πυραμίδα του τζόγου. Σε αυτό το επίπεδο ο παίκτης ποντάρει λίγα χρήματα, έχει κάποια κέρδη και αφιερώνει λίγη ώρα από τον χρόνο του.
 
Στο δεύτερο στάδιο αρχίζει να βιώνει τις πρώτες απώλειες που δεν είναι μόνο χρηματικές. Εθίζεται, στοιχηματίζει όλο και μεγαλύτερα ποσά, αφιερώνει όλο και περισσότερο χρόνο. Την ίδια στιγμή η οικογένεια, οι κοινωνικές υποχρεώσεις, ουσιαστικά τα πάντα, μπαίνουν στο περιθώριο. Δεν βρίσκει πια συγκίνηση στις απλές καθημερινές στιγμές.
 
Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της απελπισίας, όπου ο παθολογικός παίκτης χάνει πλήρως τον έλεγχο. Είναι πλήρως εξαρτημένος, τα πάντα γυρίζουν γύρω από τον τζόγο, γίνεται ρυθμιστής της καθημερινότητάς του. Ο παθολογικός παίκτης παραμελεί τα πάντα. Αρχίζει να καταμετρά απώλειες, καταχρήσεις και ψέματα.
 
Ζει μέσα στο άγχος για το πού θα βρει τα χρήματα για να εξοφλήσει και τους τοκογλύφους που πλέον πιέζουν ασφυκτικά και όλα στη ζωή του γίνονται περίπλοκα. Δεν μπορεί πια να ξεμπλέξει. Οι άνθρωποι αυτοί καταφέρνουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να ζουν μια διπλή ζωή, δηλαδή να είναι αφοσιωμένοι στην οικογένεια τους, τη δουλειά και τους φίλους τους. Ωστόσο εσωτερικά βιώνουν έναν εφιάλτη.
 
Οι παθολογικοί παίκτες θα απευθυνθούν για βοήθεια μόνο όταν υπάρχει ένα δυνατό εξωτερικό κίνητρο. Συνήθως είναι η πίεση που θα δεχθούν από την οικογένεια ή λόγω συσσωρευμένων χρεών ή λόγω πίεσης από τους τοκογλύφους.Για να τα καταφέρουν είναι απαραίτητο να υπάρχει ο σύμμαχος, ο άνθρωπος δηλαδή από το οικογενειακό τους περιβάλλον που θα σταθεί δίπλα τους.
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: 

«Αναγκάστηκα να το πω στη γυναίκα μου όταν έχασα και τα λεφτά του γάμου»

 
Τα στάδια του προγράμματος
Η αρχική φάση του προγράμματος διαρκεί δύο μήνες και έχει ως στόχο τα άτομα να αντιληφθούν και να μετατρέψουν το εξωτερικό κίνητρο που τους οδήγησε στο κατώφλι του κέντρου σε εσωτερικό. Η προσπάθεια δηλαδή είναι να αντιληφθούν τι έχουν να κερδίσουν εάν αφήσουν τον εθισμό έξω από τη ζωή τους.
 
Αφού γίνει αξιολόγηση του αιτήματος με ατομικές συναντήσεις, τα άτομα εντάσσονται στο πρόγραμμα του οποίου η συνολική διάρκεια είναι 2 χρόνια. Το πρόγραμμα είναι ανοικτό, τα άτομα παραμένουν στο περιβάλλον τους και πηγαίνουν για θεραπεία μια φορά την εβδομάδα.
 
Η φιλοσοφία του στηρίζεται στην πλήρη αποχή από όλα τα είδη τζόγου, οι μηχανισμοί εξάρτησης του οποίου δεν διαφέρουν από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Μόνη διαφορά είναι ότι στον τζόγο δεν υπάρχει ένα τεστ για να κάνεις σε κάποιον και να δεις ότι έπαιξε.
 
Ο σύμμαχος και η διαχείριση των χρημάτων
Το βασικό εργαλείο για αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν είναι άλλο από τον σύμμαχο, τον άνθρωπο δηλαδή που ο παθολογικός παίκτης έχει στο πλευρό του και που θα εμπλακεί στη διαδικασία. Συνήθως αυτό το πρόσωπο είναι είτε η σύζυγος, είτε οι γονείς, είτε κάποιος άλλος σημαντικός άνθρωπος στη ζωή του ανθρώπου που αντιμετωπίζει το πρόβλημα.
 
Παράλληλα, τα άτομα που υποβάλλονται στη θεραπεία σταματούν να έχουν τη διαχείριση του εισοδήματός τους. Η διαχείριση περνά άμεσα σε άλλο πρόσωπο και τα άτομα κινούνται πλέον με μικροποσά. Αυτό ισχύει και για τα δύο χρόνια της θεραπείας, ώστε τα άτομα να αποκτήσουν τη δεξιότητα να διαχειρίζονται καλύτερα τα οικονομικά τους και να αναγνωρίζουν την αξία του χρήματος η οποία χάθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου που ήταν παθολογικοί παίκτες.
 
Με την προετοιμασία των δύο πρώτων μηνών, στο κέντρο ξεκινά παράλληλα μια άλλη διαδικασία για ρύθμιση των χρεών, ένας οικογενειακός δηλαδή προγραμματισμός, πάντα στην παρουσία του συμμάχου.
 
Όταν περάσουν οι δύο πρώτοι μήνες τα άτομα πλέον εντάσσονται στην ομάδα και συμμετέχουν σε ομαδικές συνεδρίες. Εδώ είναι που η ομάδα αποκτά τη δύναμή της, βασικοί κανόνες της οποίας είναι η ειλικρίνεια και η αλήθεια.
Η δύναμη της ομάδας βοηθά τους ανθρώπους που πέρασαν τα ίδια και που είναι περίπου στο ίδιο στάδιο της ζωής τους, να στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Αυτή η καθολικότητα είναι που τους ανακουφίζει και τους δίνει την απαραίτητη δύναμη για να συνεχίσουν.
 
Κατά τη θεραπευτική διαδικασία και όταν ο τζόγος φύγει από τη ζωή τους, τα άτομα αρχίζουν να ηρεμούν, επανέρχεται στη ζωή τους το συναίσθημα, αρχίζουν να βλέπουν τα πράγματα με πιο καθαρό μυαλό και με την βοήθεια των θεραπευτών και των συμμάχων τους θέτουν τα πράγματα σε μια άλλη βάση στη ζωή τους.
 
Στα πέντε χρόνια η «απόσταση ασφαλείας»
Η «απόσταση ασφαλείας» από τον τζόγο είναι περίπου τα πέντε χρόνια, όμως το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται στο «καθόλου». Από τη στιγμή που κάποιος υπήρξε παθολογικός παίκτης, δεν μπορεί να ξαναγίνει κοινωνικός παίκτης.
Στατιστικά, επτά στους δέκα που εντάσσονται στο πρόγραμμα, στο τέλος καταφέρνουν να αποχωρήσουν καθαροί. Είναι και κάποιοι όμως που δεν τα καταφέρνουν από την πρώτη φορά.
 
Για τον σκοπό αυτό δίνονται ευκαιρίες. Μπορεί να είναι δύο, μπορεί τρεις, μπορεί και περισσότερες. Δεν του κλείνουν την πόρτα, του λένε «κάνε ένα διάλειμμα και έλα ξανά». Και να μην ολοκληρώσει το πρόγραμμα κατά 100%, κάποιος που φεύγει στους έξι μήνες ή στον ένα χρόνο, συνήθως αποκτά τα εφόδια για να αντιμετωπίσει ακραίες καταστάσεις.
 
Το έργο του Κέντρου Πολλαπλής Παρέμβασης
Το πρόγραμμα του Κέντρου Πολλαπλής Παρέμβασης για τον τζόγο είναι το μοναδικό κρατικό πρόγραμμα που αφορά την απεξάρτηση από το τυχερά παιχνίδια. Ξεκίνησε το 2009 και μέχρι σήμερα προσφέρεται δωρεάν σε άτομα που υπάρχει στη ζωή τους η εξάρτηση και ο εθισμός.
 
Πέραν του προγράμματος για τον τζόγο, στο Κέντρο λειτουργούν και προγράμματα για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και τα φάρμακα. Το πρόγραμμα στεγάζεται σε ένα σπίτι, σε μια γειτονιά της Λευκωσίας, χωρίς ταμπέλλες, ώστε να διασφαλίζεται η ιδιωτικότητα των ανθρώπων που συμμετέχουν.
 
Ο τζόγος στην Κύπρο
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, το ποσοστό που ασχολείται με τον τζόγο στην Κύπρο είναι το 12%, ενώ το ποσοστό των προβληματικών παικτών υπολογίζεται στο 6%. Από αυτό το ποσοστό ζητούν βοήθεια 80 με 100 άτομα τον χρόνο, από τους οποίους επτά στους δέκα καταφέρνουν να ολοκληρώσουν με επιτυχία το πρόγραμμα.
 
Οι έρευνες δείχνουν επίσης ότι υπάρχει έντονη κληρονομικότητα, όχι όμως γονιδιακή. Τα παιδιά στην Κύπρο από τα δωδεκάμισι χρόνια τους έχουν επαφή με τον τζόγο. Συνήθως η πρώτη επαφή γίνεται στην παρουσία του πατέρα και το παιδί αναπτύσσει μεγάλες πιθανότητες όταν ενηλικιωθεί να ασχοληθεί με τον τζόγο.

Δειτε Επισης

Βγήκε μπροστά ο Αρχιεπίσκοπος για Τυχικό, περιμένει την απόφαση Πατριαρχείου-«Έτυχε δικαιότατης δίκης»
Iδιαίτερα σημαντική για Κύπρο η Στρατηγική ΕΕ για Ανθεκτικότητα Υδάτων
Καλοκαιρινή καταιγίδα στο μενού του καιρού-Στους 38 βαθμούς Κελσίου η θερμοκρασία
Καμία ανησυχία στην Κύπρο από τη μετάλλαξη δότη σπέρματος στο Βέλγιο-Πώς λειτουργεί το σύστημα ελέγχου
Προηγείται η ανακουφιστική φροντίδα πριν την ευθανασία-Η ανάγκη για θεσμοθέτηση και ισότιμη πρόσβαση
Στους 39 βαθμούς η θερμοκρασία σήμερα-Σταθερά στα ύψη μέχρι και την Τρίτη
Οι Παγκύπριες Εξετάσεις φανέρωσαν ξανά το πρόβλημα της υπέρογκης ύλης-Καλείται να βρει λύσεις το ΥΠΑΝ
ΥΠΕΣ: Η Κυβέρνηση στηρίζει με δράσεις τον αγροτικό κόσμο
Σε συμμετοχή όλων για επίλυση του υδατικού καλεί η Παναγιώτου
Πρωτοβουλία για ασφάλεια των παιδιών στο διαδίκτυο συνυπέγραψε η Κύπρος