«Ο πεντάχρονος γιος μου με ρώτησε αν θα πάω σπίτι»-Χριστούγεννα στις φυλακές

Χριστούγεννα… Ημέρες χαράς, ημέρες όπου οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά με τους δικούς τους ανθρώπους. Την ώρα που η κοινωνία «έξω» γεύεται την χριστουγεννιάτικη μαγεία, μια άλλη κοινωνία, αυτή των φυλακών, προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες όμοιες με αυτές στον «έξω» κόσμο. Εξάλλου, όπως είπε και Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται μέσα από τις φυλακές της…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Το πρώτο που θα κάνω εάν αποφυλακιστώ… να πάω στον τάφο της αδελφής μου»

Μπορεί οι φυλακισμένοι των Κεντρικών Φυλακών να μην έχουν κάποιες «πολυτέλειες», που εμείς θεωρούμε πολυτέλειες, ωστόσο έχουν μάθει να εκτιμούν τα απλά, που στο τέλος της ημέρας, αυτά είναι και τα πιο σημαντικά.
 
Είναι από τις μέρες που μπορεί να μετανιώνουν διπλά και τριπλά για το αδίκημα που διέπραξαν, αφού βρίσκονται μακριά από τις οικογένειες τους. Στη φυλακή όμως απέκτησαν μια άλλη οικογένεια, με την οποία πορεύονται μέχρι την έκτιση της ποινής τους. Μια οικογένεια η οποία τέτοιες μέρες θέλει ή τουλάχιστον προσπαθεί να βιώσει αυτά που βιώνει όλος ο κόσμος και μέσα από διάφορες εκδηλώσεις αλλά και στιγμές, να συμπληρώσει το κενό.
 
Ανάμεσα στους 750 φυλακισμένους και γονείς, οι οποίοι σίγουρα θα ήθελαν να βρίσκονται με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Η δυνατότητα όμως που τους δίνεται για επιπρόσθετες επισκέψεις με τις οικογένειες και την προσφορά δώρων στα παιδιά τους, τα οποία τους παραχωρεί η Διεύθυνση των Φυλακών, έρχεται να ισορροπήσει το κενό που νιώθουν μέσα τους.    
 
Ο REPORTER βρέθηκε στις φυλακές ενόψει Χριστουγέννων. Συναντήσαμε και συνομιλήσαμε με διάφορους φυλακισμένους. Ανάμεσα σε αυτούς ο Ανδρέας και ο Μοχάμεντ, δύο άνθρωποι με οικογένεια και παιδιά. Και αν τους ρωτήσεις ποια η ευχή τους στον «Άγιο Βασίλη» θα σου πουν να βρεθούν την επόμενη στιγμή με την οικογένεια τους…

«Δεν εύχομαι σε κανένα να του στερηθεί η ελευθερία. Είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον άνθρωπο. Είναι εφάμιλλο με την υγεία. Όταν δεν έχεις την ελευθερία σου, χαλά και η υγεία σου. Η οικογένεια είναι το επόμενο που μας λείπει. Αυτά τα τρία πράγματα. Ελευθερία, οικογένεια και υγεία. Είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή. Έχουμε οικογένεια, παιδιά, γυναίκα που τους λείπουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το αντιστρέψουμε αυτό.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας προς το καλό το δικό μας και των άλλων, αναμένοντας να βγούμε απ’ εδώ και να πάμε κοντά στις οικογένειες μας. Ειδικά τα Χριστούγεννα μας περιμένουν πιο πολύ».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Η μεγαλύτερη τιμωρία, η στέρηση του μωρού μου… Δεν ήμουν στο πρώτο του ποίημα» 

«Ο γιος μου με ρώτησε αν θα έρθω τα Χριστούγεννα στο σπίτι»
«Ο πεντάχρονος γιος μου, μου λέει “Παπά θα έρθεις τα Χριστούγεννα σπίτι”; Δεν ήξερα τι να του πω, προσπάθησα να αλλάξω κουβέντα. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Η Διεύθυνση εδώ μας ακούει, το μόνο που χρειάζεται βελτίωση, είναι να εισακουστούμε και από τον έξω κόσμο. Από το κράτος, το οποίο πρέπει να δώσει μια ευκαιρία σε αυτό τον κόσμο εδώ, που δίνει αυτές τις ευκαιρίες και σπαταλά από το χρόνο του και στη μόρφωση και σε οτιδήποτε άλλο κάνει. Αυτός ο κόσμος εδώ, πρέπει να πάρει μια ευκαιρία να πάει κοντά στην οικογένεια του και να μπορέσει να μεγαλώσει την οικογένεια του με αξιοπρέπεια».
 
Τα λόγια του, χτυπούν σαν γροθιά στο στομάχι. Σε κάνουν να εκτιμάς πράγματα, που ίσως ποτέ δεν σκέφτηκες ότι είναι ξεχωριστά. Ακόμα και τα πιο μικρά και πιο απλά στη ζωή. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Από τα γήπεδα στις… Κεντρικές-Ο Κωστέκογλου μέσα από τις φυλακές στην OMADA

«Να βλέπουν τους φυλακισμένους με θετικό μάτι»
Το να βρεθεί κάποιος στη φυλακή, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε κι αυτό ο Αντρέας το κατάλαβε, μετά που βρέθηκε σε αυτή τη θέση. Θυμάται πως στο παρελθόν μπορεί να έβλεπε κάποιον και να σκεφτόταν πως ο τάδε είχε κάνει φυλακή. Σήμερα, ζώντας το δικό του Γολγοθά και πληρώνοντας τα λάθη που έκανε, στέλνει ξεκάθαρα μηνύματα σε όλους.

«Ο καθένας, δίκαια ή άδικα μπορεί να βρεθεί στη φυλακή. Γι’ αυτό και όσοι είναι έξω να βλέπουν τους φυλακισμένους με ένα θετικό μάτι, γιατί μπορεί αύριο, μεθαύριο να βρεθούν στη δική μας θέση. Κι εγώ τον καιρό που ήμουν έξω, για να είμαι ειλικρινής, έλεγα πήγε φυλακή ο τάδε ή ο τάδε. Όταν έρθεις και το ζήσεις καταλαβαίνεις ότι η κοινή γνώμη πρέπει να δει διαφορετικά αυτόν τον κόσμο. Πιστεύω ότι ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι είναι άνθρωποι και οι φυλακισμένοι. Αν δεν σωφρονιστούν ενόσω βρίσκονται στις φυλακές, βγαίνοντας έξω, θα είναι κίνδυνος και για τους πολίτες. Δηλαδή, αν έρθει κάποιος εδώ και του συμπεριφερόμαστε με άσχημο τρόπο και δεν προσπαθήσουμε να τον σωφρονίσουμε, θα ολοκληρώσει την ποινή του, θα βγει από τη φυλακή και θα κάνει κάτι ξανά, για να επιστρέψει. Άρα τι είναι πιο ασφαλές; Κάποιος που θα εκτίσει την ποινή του και θα πάει στο καλό χωρίς να ξέρεις τι κάνει; Ή κάποιος ο οποίος θα σωφρονιστεί για να βγει έξω και θα είναι καλός άνθρωπος»;
 
Ο Ανδρέας, πέρασε ήδη τρία Χριστούγεννα σε φυλακές του εξωτερικού, ενώ είναι τα δεύτερα που καλείται να περάσει στις Κεντρικές Φυλακές. Συγκρίνοντας τα δύο σωφρονιστικά ιδρύματα, εξέφρασε την μεγάλη του έκπληξη για τις συνθήκες στις φυλακές της Κύπρου, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το εξωτερικό.
 
«Στο εξωτερικό ακόμα και την παραμονή Πρωτοχρονιάς, την ώρα που γυρίζει ο χρόνος είσαι στο κλειδωμένος στο κελί. Είναι μια καθημερινή μέρα. Εδώ, είναι περισσότερο από ανθρώπινα τα Χριστούγεννα. Νιώθω έκπληκτος με τα όσα βλέπω εδώ και το λέω με πάσα ειλικρίνεια.  Εδώ έχεις όρεξη, καλή διάθεση και μπορείς να συμμετέχεις παντού, όπως σε γυμναστήρια για παράδειγμα, σε dj party, σε εκδηλώσεις και έτσι δεν νιώθεις ότι είσαι σε μια φυλακή. Εκτός από τα ττέλια που έχεις γύρω σου και από την ώρα που κλείνει το κελί για να κοιμηθείς, τα υπόλοιπα δεν θυμίζουν φυλακή. Αυτά όλα, είναι καλή τεχνική για κάποιο που θα σωφρονιστεί. Οι προσπάθειες που γίνονται και τρόπος που τα χειρίζεται η Διεύθυνση των Φυλακών χρήζουν συγχαρητηρίων.
 
Ο Θεός να έχει όλους τους συγκρατούμενους μου καλά να τελειώσουν την ποινή τους και να πάνε στις οικογένειες τους  και να είναι υγιείς. Όσο πιο γρήγορα πάμε σπίτι μας, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Γιατί όταν έρθεις φυλακή, δεν σκέφτεσαι μόνο για σένα. Σκέφτεσαι περισσότερο τι είχες και τι έχασες. Σκέφτεσαι τις αξίες των πραγμάτων. Για παράδειγμα ένα πράγμα που έξω φαινόταν μικρό, όταν έρθεις εδώ καταλαβαίνεις την αξία του. Έστω και μια φανέλα, μια φόρμα, κάτι μικρό, έχουν την αξία τους. Υπάρχουν πράγματα που δεν τα υπολογίζεις έξω, εδώ όμως τα υπολογίζεις. Γιατί όλα στη ζωή έχουν αξία και λες  τι είχα και τι έχασα. Όλα αυτά τα κάνει η στέρηση, την οποία πρέπει να έχεις αν κάνεις κάτι, για να καταλάβεις την αξία».
 
«Δεν είναι το ίδιο να είσαι στη φυλακή και μαζί με την οικογένεια σου»
Ο Μοχάμεντ, είναι ένας άλλος πατέρας που έμελλε να βρεθεί πίσω από τα σίδερα. Όταν μιλά για τα παιδιά του, βλέπεις τα μάτια του να βουρκώνουν. Συνειδητοποιείς πόσο του λείπουν, ενόσω βρίσκεται στη φυλακή και ιδίως την περίοδο των Χριστουγέννων.  
 
«Είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που κάνω στη φυλακή. Τα Χριστούγεννα έξω τα περνάς με την οικογένεια, τα παιδιά σου, τους φίλους σου. Εγώ, ήρθα πέρυσι τον Αύγουστο και έκανα Χριστούγεννα εδώ. Κι εδώ κάνουμε Χριστούγεννα με μια διαφορετική οικογένεια. Δεν σε αφήνουν να νιώσεις ότι είσαι μακριά από τους δικούς σου.  Εδώ είμαστε όλοι ίσοι. Έτσι μας έμαθαν. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με το να είσαι με την οικογένεια σου, αλλά δεν μας λείπει τίποτα».
 
«Πονάω που δεν θα είμαι κοντά τους»
Όσο και να νιώθεις ότι η ζωή στις φυλακές έχει κτιστεί σε ανθρώπινα πλαίσια για τους κρατούμενους, όταν έρχονται στο μυαλό σου οι δικοί σου άνθρωποι πονάς. Πονάς και λυγίζεις στη σκέψη ότι δεν θα είσαι μαζί τους.
 
«Σου λείπει η οικογένεια σου που μεγάλωσες, αλλά από την άλλη νιώθεις ότι έχτισες μια καινούργια οικογένεια έστω και για λίγο καιρό. Η οικογένεια μου γνωρίζει ότι είμαι στη φυλακή. Σίγουρα θα ήθελα να είμαι κοντά τους, αλλά είμαι εδώ, κάνω υπομονή, κάνουν κι αυτοί μέχρι την αποφυλάκιση. Σίγουρα πονάω που δεν θα είμαι κοντά τους, αλλά κάναμε λάθη, ήρθαμε εδώ και πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας. Έμαθα ότι δεν πρέπει να κάνω τα ίδια λάθη και έμαθα επίσης πάρα πολλά πράγματα».
 
«Να είσαι δίπλα στα παιδιά σου είναι το ωραιότερο συναίσθημα»
Η Διεύθυνση των Φυλακών, ανάμεσα στα πολλά που κάνει για τους κρατούμενους, είναι να προσφέρει ακόμη και δώρα στα παιδιά τους, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να κάνει αυτά τα παιδιά να νιώσουν ότι ο πατέρας ή η μητέρα τους, τους στέλνει κάτι για τις γιορτές. Ακόμα και μέσα από το σωφρονιστικό ίδρυμα.
«Η ευχή που θα έκανα και θα ήθελα να πραγματοποιηθεί, είναι να είμαι με την οικογένεια μου, την κόρη και το γιο μου. Δεν έχει πιο όμορφο συναίσθημα απ’ αυτό. Δεν πίστεψα ποτέ ότι στη φυλακή θα ένιωθα πως κάνουν Χριστούγεννα, ότι υπάρχει σχολείο. Αυτοί που λένε ότι μπαίνεις στη φυλακή και τελειώνει η ζωή σου, δεν είναι έτσι. Η Διεύθυνση κάνει πολύ κόπο για να μας κάνει να νιώσουμε ότι δεν είναι φυλακές. Κι εσείς που μπήκατε μέσα, νιώσατε ότι είναι Χριστούγεννα. Μας προσφέρουν τα πάντα. Ότι ζητούμε και μπορούν να το κάνουν, το κάνουν. Δίνουν δώρα στα παιδιά μας. Δηλαδή, είμαι φυλακή και μπορεί να στείλουν δώρα στα παιδιά μας, λέγοντας τους ότι είναι από τον πατέρα σου. Με αυτό τον τρόπο τους κάνουν να νιώθουν ότι ο πατέρας τους είναι δίπλα τους».