Ενθαρρύνουν αλλά… νίπτουν τας χείρας τους τα Ηνωμένα Έθνη
07:15 - 12 Δεκεμβρίου 2019
Η ανικανότητα επιστροφής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έπειτα από δυόμισι χρόνια, και οι εντάσεις που συνεχίζουν να αναφύονται μεταξύ των μερών, τόσο στο νησί όσο και στην περιοχή, μας υπενθυμίζουν ότι έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας, δήλωσε η Ειδική Αντιπρόσωπος του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο Ελίζαμπεθ Σπέχαρ το βράδυ της Τρίτης.
Η κ. Σπέχαρ συνέχισε την ομιλία της, προειδοποιώντας ότι οι αλλαγές που σημειώνονται στο νησί και γύρω από αυτό καθιστούν πιο δύσκολη την επίτευξη μιας λύσης όσο περνά ο καιρός. Την ίδια στιγμή, ενθάρρυνε όλους τους Κύπριους και ιδιαίτερα τους νέους να σκεφτούν «τι μπορώ να κάνω εγώ για να κάνω αυτή τη φορά διαφορετική;».
Η κ. Σπέχαρ συνέχισε την ομιλία της, προειδοποιώντας ότι οι αλλαγές που σημειώνονται στο νησί και γύρω από αυτό καθιστούν πιο δύσκολη την επίτευξη μιας λύσης όσο περνά ο καιρός. Την ίδια στιγμή, ενθάρρυνε όλους τους Κύπριους και ιδιαίτερα τους νέους να σκεφτούν «τι μπορώ να κάνω εγώ για να κάνω αυτή τη φορά διαφορετική;».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τηρεί ίσες αποστάσεις και ζητά κινητοποίηση στο Κυπριακό η Σπέχαρ
Η αντίφαση στην τοποθέτησή της είναι ξεκάθαρη. Οι εντάσεις έχουν συγκεκριμένη πηγή, την Άγκυρα. Και είναι η Άγκυρα που, με την στάση και την συμπεριφορά της, θέτει τα εμπόδια στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Είναι η Άγκυρα που προκαλεί την ανικανότητα επιστροφής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν μένει άλυτο το Κυπριακό λόγω συγκυριών, παραμένει άλυτο λόγω της Τουρκίας, που κρατά το περιβόητο κλειδί.
Όμως η Ελίζαμπεθ Σπέχαρ δεν κάνει τίποτα άλλο από αυτό που συνηθίζει να κάνει ο ΟΗΕ εδώ και χρόνια. Τηρεί ίσες αποστάσεις και συμπεριφέρεται λες και μέρος της ευθύνης για την τουρκική επιθετικότητα ανήκει στα θύματά της.
Ενθαρρύνει, μάλιστα, τους απλούς πολίτες να αλλάξουν τα πράγματα, την στιγμή που οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, που έχουν πολύ πιο ισχυρό λόγο από τους απλούς πολίτες, επιλέγουν να νίπτουν τας χείρας τους και να μην ασκούν την παραμικρή κριτική στους «νταήδες» της διεθνούς σκηνής.
Ένας Κύπριος, ένας νέος άνθρωπος, σκεπτόμενος το μέλλον του, προφανώς το οραματίζεται με 40,000 στρατεύματα κατοχής λιγότερα. Το οραματίζεται χωρίς απειλές για την ασφάλειά του και χωρίς παραβιάσεις της κυριαρχίας του κράτους του. Και δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό, όταν οι μεγάλοι οργανισμοί όπως τα Η.Ε. επιμένουν να υποκρίνονται ότι αυτή η κατάσταση έχει άλλους υπαίτιους εκτός αυτόν που την προκαλεί.
Χαρακτηριστικές της ποντιοπιλατικής στάσης του ΟΗΕ ήταν και οι δηλώσεις της κ. Σπέχαρ στο Sputnik, όπου ανέφερε τα εξής: «Πιστεύουμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιλυθούν τα ζητήματα που εκκρεμούν και έχουν να κάνουν με τους υδρογονάνθρακες είναι η επίτευξη μιας ουσιαστικής λύσης στην Κύπρο. Το αφήνουμε, για την ώρα, στα δικαστήρια και το αφήνουμε σε άλλους, δεν εναπόκειται στον Γ.Γ. ή στις αποστολές του για να εμπλακούν».
Η αντίφαση στην τοποθέτησή της είναι ξεκάθαρη. Οι εντάσεις έχουν συγκεκριμένη πηγή, την Άγκυρα. Και είναι η Άγκυρα που, με την στάση και την συμπεριφορά της, θέτει τα εμπόδια στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Είναι η Άγκυρα που προκαλεί την ανικανότητα επιστροφής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν μένει άλυτο το Κυπριακό λόγω συγκυριών, παραμένει άλυτο λόγω της Τουρκίας, που κρατά το περιβόητο κλειδί.
Όμως η Ελίζαμπεθ Σπέχαρ δεν κάνει τίποτα άλλο από αυτό που συνηθίζει να κάνει ο ΟΗΕ εδώ και χρόνια. Τηρεί ίσες αποστάσεις και συμπεριφέρεται λες και μέρος της ευθύνης για την τουρκική επιθετικότητα ανήκει στα θύματά της.
Ενθαρρύνει, μάλιστα, τους απλούς πολίτες να αλλάξουν τα πράγματα, την στιγμή που οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, που έχουν πολύ πιο ισχυρό λόγο από τους απλούς πολίτες, επιλέγουν να νίπτουν τας χείρας τους και να μην ασκούν την παραμικρή κριτική στους «νταήδες» της διεθνούς σκηνής.
Ένας Κύπριος, ένας νέος άνθρωπος, σκεπτόμενος το μέλλον του, προφανώς το οραματίζεται με 40,000 στρατεύματα κατοχής λιγότερα. Το οραματίζεται χωρίς απειλές για την ασφάλειά του και χωρίς παραβιάσεις της κυριαρχίας του κράτους του. Και δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό, όταν οι μεγάλοι οργανισμοί όπως τα Η.Ε. επιμένουν να υποκρίνονται ότι αυτή η κατάσταση έχει άλλους υπαίτιους εκτός αυτόν που την προκαλεί.
Χαρακτηριστικές της ποντιοπιλατικής στάσης του ΟΗΕ ήταν και οι δηλώσεις της κ. Σπέχαρ στο Sputnik, όπου ανέφερε τα εξής: «Πιστεύουμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιλυθούν τα ζητήματα που εκκρεμούν και έχουν να κάνουν με τους υδρογονάνθρακες είναι η επίτευξη μιας ουσιαστικής λύσης στην Κύπρο. Το αφήνουμε, για την ώρα, στα δικαστήρια και το αφήνουμε σε άλλους, δεν εναπόκειται στον Γ.Γ. ή στις αποστολές του για να εμπλακούν».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Απειλές κατά παντός εκτοξεύει ο Τσαβούσογλου
Κάπως έτσι, λοιπόν, τα Η.Ε. επαναβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως του ουδέτερου τρίτου κι όχι του θεματοφύλακα της διεθνούς νομιμότητας. Ενθαρρύνουν όλους τους άλλους να κάνουν κάτι, όχι όμως την Τουρκία να επιδείξει υπεύθυνη στάση. Αυτό, προφανώς, δεν θεωρείται απαραίτητο συστατικό για τη λύση του Κυπριακού.
Είκοσι τέσσερεις ώρες μετά τις δηλώσεις Σπέχαρ, ο Εκπρόσωπος του ΟΗΕ Φαρχάν Χαγκ, ερωτηθείς για το ζήτημα της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης, μετά την αποστολή επιστολών από την Ελλάδα, ανέφερε ότι «η Γραμματεία του ΟΗΕ δεν παίρνει θέση ούτε σχολιάζει θέματα που αφορούν την κυριαρχία, τα δικαιώματα και τις δικαιοδοσίες στις θαλάσσιες ζώνες». Πρόσθεσε πως «σε ορισμένες περιοχές, όπως σε κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα συμφέροντα τρίτων μερών», επισημαίνοντας την ανάγκη για συνεχή διάλογο.
Άλλο σενάριο, ίδιος υπαίτιος, ίδια αποστειρωμένη απόσταση…
Από τις πρόσφατες παρεμβάσεις τίποτα καινούριο δεν μάθαμε, πέραν από αυτά που ξέραμε ήδη εδώ και χρόνια: Πως, παρά τις όποιες ρομαντικές ιδέες καλλιεργούμε κατά καιρούς για τα Ηνωμένα Έθνη, στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία πρόθεση να θέσουν τους Τούρκους προ των ευθυνών τους. Πως όσο μακριά από το δίκαιο κι αν τοποθετήσουν οι Τούρκοι τον πήχη, θα κάνουν την απαραίτητη μετατόπιση για να βρίσκονται κάπου στη μέση. Κάπου εκεί, στις ίσες αποστάσεις, όπου υπάρχουν μέρη κι όχι θύτες και θύματα.
Δεν εκλαμβάνουν τον ρόλο τους ως οτιδήποτε διαφορετικό και κακώς δημιουργούνται από κάποιους αυτού του είδους προσδοκίες. Δεν καθοδηγούνται από οτιδήποτε άλλο εκτός από προσμίξεις και συγκρούσεις συμφερόντων. Και κυρίως, ακόμη κι αν είχαν τη βούληση, δεν διαθέτουν οποιαδήποτε δυνατότητα επιβολής…
Κάπως έτσι, λοιπόν, τα Η.Ε. επαναβεβαιώνουν τον ρόλο τους ως του ουδέτερου τρίτου κι όχι του θεματοφύλακα της διεθνούς νομιμότητας. Ενθαρρύνουν όλους τους άλλους να κάνουν κάτι, όχι όμως την Τουρκία να επιδείξει υπεύθυνη στάση. Αυτό, προφανώς, δεν θεωρείται απαραίτητο συστατικό για τη λύση του Κυπριακού.
Είκοσι τέσσερεις ώρες μετά τις δηλώσεις Σπέχαρ, ο Εκπρόσωπος του ΟΗΕ Φαρχάν Χαγκ, ερωτηθείς για το ζήτημα της συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης, μετά την αποστολή επιστολών από την Ελλάδα, ανέφερε ότι «η Γραμματεία του ΟΗΕ δεν παίρνει θέση ούτε σχολιάζει θέματα που αφορούν την κυριαρχία, τα δικαιώματα και τις δικαιοδοσίες στις θαλάσσιες ζώνες». Πρόσθεσε πως «σε ορισμένες περιοχές, όπως σε κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα συμφέροντα τρίτων μερών», επισημαίνοντας την ανάγκη για συνεχή διάλογο.
Άλλο σενάριο, ίδιος υπαίτιος, ίδια αποστειρωμένη απόσταση…
Από τις πρόσφατες παρεμβάσεις τίποτα καινούριο δεν μάθαμε, πέραν από αυτά που ξέραμε ήδη εδώ και χρόνια: Πως, παρά τις όποιες ρομαντικές ιδέες καλλιεργούμε κατά καιρούς για τα Ηνωμένα Έθνη, στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία πρόθεση να θέσουν τους Τούρκους προ των ευθυνών τους. Πως όσο μακριά από το δίκαιο κι αν τοποθετήσουν οι Τούρκοι τον πήχη, θα κάνουν την απαραίτητη μετατόπιση για να βρίσκονται κάπου στη μέση. Κάπου εκεί, στις ίσες αποστάσεις, όπου υπάρχουν μέρη κι όχι θύτες και θύματα.
Δεν εκλαμβάνουν τον ρόλο τους ως οτιδήποτε διαφορετικό και κακώς δημιουργούνται από κάποιους αυτού του είδους προσδοκίες. Δεν καθοδηγούνται από οτιδήποτε άλλο εκτός από προσμίξεις και συγκρούσεις συμφερόντων. Και κυρίως, ακόμη κι αν είχαν τη βούληση, δεν διαθέτουν οποιαδήποτε δυνατότητα επιβολής…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Το Κυπριακό στον πάγο και η παγωμάρα στη Λευκωσία