Κ. Μπογδάνος: Το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται σαν να έχει αλλεργία σε κάθε τι το ελληνικό

Ιδιαίτερα έντονος όσο αφορά τις πολιτικές που επιλέγει να ακολουθεί η αριστερά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο εμφανίζεται ο δημοσιογράφος και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μπογδάνος.
 
Σε μια εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη ο κ. Μπογδάνος αναφέρεται στο ΑΚΕΛ, το οποίο όπως υποδεικνύει έχει αλλεργία σε καθετί ελληνικό, στο μεταναστευτικό, τις τουρκικές προκλήσεις αλλά και τη συμφωνία των Πρεσπών.
 
Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος στις πρόσφατες Εθνικές Εκλογές στην Ελλάδα, άφησε τα στούντιο και τον ρόλο του δημοσιογράφου και τηλεσχολιαστή και τόλμησε να κατέβει υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στην Α΄ Αθηνών, λαμβάνοντας κάτι περισσότερο από 24 χιλιάδες σταυρούς προτίμησης.
 
Ο Βουλευτής της ΝΔ δεν μασάει τα λόγια του και με ξεκάθαρο λόγο υπερασπίζεται τις απόψεις του, που ενδεχομένως κάποιες φορές είναι έντονες και προκαλούν αντιδράσεις.

 

Μιλώντας στον REPORTER, ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος εκφράζει πλήρη εμπιστοσύνη στους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, απαντά στην κριτική που δέχθηκε η Ελληνική Κυβέρνηση για την μη έλευση στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου των F-16, ενώ από τα πυρά του δεν γλιτώνουν οι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος.
 
Μάλιστα ο Έλληνας βουλευτής, καλεί τους Κύπριους να αποφασίσουν οι ίδιοι πρώτοι τι θέλουν αναφορικά με το Κυπριακό, υποδεικνύοντας πως όσες φορές η Ελλάδα προσπάθησε να επιβάλει καταστάσεις, οδηγηθήκαμε σε εθνικές τραγωδίες.

Διαβάστε αυτούσια τη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μπογδάνου:
 
Πού και πώς σταματάνε οι τουρκικές προκλήσεις;
Η Ελλάδα μου θυμίζει, κατά κάποιο τρόπο, σε σχέση με την τουρκική προκλητικότητα την περίπτωση της Αιθιοπίας του 1936. Όταν η φασιστική Ιταλία εισέβαλε και κατέλαβε την Αιθιοπία, ο τότε Αυτοκράτωρ Χαϊλέ Σελασίε, έκανε μια ιστορική ομιλία στον πρόδρομο του ΟΗΕ, την τότε Κοινωνία των Εθνών και τους είπε, «σήμερα εμείς, αύριο εσείς». Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
 
Δεν ξέρω που σταματάνε οι Τούρκοι και είναι πολύ ευαίσθητη η θέση ενός Βουλευτή της κυβερνώσας παράταξης του ελληνικού κοινοβουλίου. Γιατί, ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να φαίνεσαι πατριώτης, δεξιός, εθνικόφρων, ευαίσθητος σε τέτοια θέματα, όταν η γνώμη σου είναι ανώδυνη και ανέξοδη, ειονοτική και αντιπολιτευτική. Όταν η ευθύνη σου περιορίζεται στην κριτική, στο έργο άλλων κυβερνώντων.
 
Είναι πολύ εύκολο να πει κάποιος να πάρουμε την Πόλη και την Αγία Σοφιά, ή να μπει η 4η Στρατιά του Έβρου να πάρει την Ανδριανούπολη. Είναι πολύ εύκολο να πεις γιατί δεν πετάνε τα ελληνικά F-16 στην Κύπρο - που καταλαβαίνω πως μάλλον τα περίμεναν πολλοί Κύπριοι αδελφοί μας. Το θέμα είναι η ουσία, όχι η εντύπωση.
 
Είχα μια συνάντηση με τον υπουργό Άμυνας, όσο και τον υφυπουργό, Αλκιβιάδη Στεφανή. Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι τρύπες οι οποίες μας κληροδοτήθηκαν και για τις οποίες προτιμώ να μην γίνω πολύ συγκεκριμένος, διότι μιλάμε για ζητήματα εθνικού συμφέροντος, έχει ήδη γίνει σοβαρή προσπάθεια να καλυφθούν. Η άμυνα της χώρας δεν είναι ταραταζούμ και κινήσεις εντυπωσιασμού. Η άμυνα είναι κάτι απολύτως σοβαρό. Μας λείπουν πλωτά μέσα και γίνονται αυτή τη στιγμή προσπάθειες ούτως ώστε σύντομα να μην μας λείπουν. Είναι εκπεφρασμένη η θέληση αυτής της Κυβέρνησης να μην είναι απούσα από την Ανατολική Μεσόγειο. Όταν έχεις φρεγάτες όμως από την δεκαετία του 1980, η δυνατότητα από τη βούληση απέχουν.
 
Υπάρχει η εντύπωση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιθυμεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και κατ΄ επέκταση και στην Κύπρο την πολιτική των ήρεμων νερών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λένε οι πληροφορίες δεν ήρθαν και τα F-16 στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, όπως, προσθέτω εγώ ήρθαν με τον Πάνο Καμένο στο ΥΕΘΑ. Έτσι είναι;
Με τον Πάνο Καμένο τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία τα τελευταία χρόνια είμαστε τυχεροί που δεν γυρίσαμε στα σύνορα της Μελούνας... Να τα βράσω τα F-16 στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, όταν παραδίδεται συνεχώς κυριαρχία και καλύπτεται με πατριωτικού τύπου, ανώφελες κορώνες. Ναι είναι σημαντικό το ζήτημα της ηθικής στήριξης. Όσον αφορά στο ίδιο το Κυπριακό, ένα ζήτημα που προσωπικά μου προκαλεί μια πολύ μεγάλη ευαισθησία, θεωρώ πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να αποφασίσει η Κύπρος τι θέλει να κάνει.
 
Πήγα σήμερα ξανά στο οδόφραγμα στη Λήδρας και πήρα μια φωτογραφία δύο συνθημάτων, γραμμένων σε έναν τοίχο. Το πρώτο έλεγε Κύπρος Ενωμένη Ομοσπονδιακή» και το δεύτερο είχε πάει και είχε σβήσει το ενωμένη και το ομοσπονδιακή και το δεύτερο έλεγε «Κύπρος Γη Ελληνική».
 
Δεν πετάω το μπαλάκι, αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε στην Κύπρο ποια κατεύθυνση θα πάρει; Κάθε φορά που η Ελλάδα προσπάθησε να επιβάλει κατεύθυνση στην προέκταση του Ελληνισμού που λέγεται Κύπρος, είχαμε τραγικές καταλήξεις. Ως εκ τούτου το βασικό δεν είναι τι γίνεται με τα F-16 στην παρέλαση. Το βασικό είναι κατά πόσον ισχύει το λεγόμενο ενιαίο αμυντικό δόγμα και κατά πόσο η Ελλάδα ως Ελληνική Δημοκρατία, με τις ένοπλες δυνάμεις της, είναι πραγματικά στη διάθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας εφόσον, ο μη γένετο, αυτό χρειαστεί.
 
Κι εκεί εγώ θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι ο εντυπωσιασμός η ουσία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει κατά τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής πως είναι ένας πολιτικός ουσίας, όχι εντυπωσιασμού. Οπότε με τον ίδιο τρόπο που τον εμπιστεύομαι σε όλα τα υπόλοιπα, τον εμπιστεύομαι ότι θα τηρήσει μια εθνικά υπεύθυνη στάση και στο Κυπριακό.
 
Ο Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση σας από την πρώτη μέρα, δέχεται έντονη κριτική από την αντιπολίτευση. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο με το ΑΚΕΛ και τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Πώς απαντάτε στην κριτική που δέχεστε; Και πώς σχολιάζετε τη στάση του ΑΚΕΛ τόσο στο Κυπριακό, όσο και σε άλλα ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος.
Το ΑΚΕΛ ίσως δεν θα έπρεπε να μιλάει για Ελληνισμό και ελληνικό πατριωτισμό. Η ιστορία του ΑΚΕΛ είναι δυστυχώς διάσπαρτη από στιγμές ντροπής. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατό στρογγυλός σε αυτό που λέω, αλλά συχνά το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται σα να έχει αλλεργία σε κάθε τί το ελληνικό.
 
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υλοποιείται η στρατηγική συνεργασία του κέντρου και της δεξιάς. Έχει ξανασυμβεί ιστορικά αυτά όταν χρειάστηκε η Ελλάδα να μείνει στο δυτικό μπλοκ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
 
Ένας από τους σημαντικότερους αντικομουνιστές της ελληνικής ιστορίας ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο ηγέτης του Κέντρου. Είμαστε, ως Κυβέρνηση, υποχρεωμένοι να βαδίσουμε σε ένα τεντωμένο σχοινί πολιτικών ισορροπιών. Να λάβουμε υπόψιν και να τιμήσουμε τις ευαισθησίες τόσο των κεντρώων, όσο και τω δεξιών. Και ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε μια πολιτική σύνεσης και σύνθεσης. Αυτό είναι δύσκολο να το κάνεις σε μια κοινωνία η οποία έχει για χρόνια ακολουθήσει τους γητευτές του λαϊκισμού.
 
Μιλήσατε για την ελληνική αριστερά. Ποιαν εννοείται, την αριστερά του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ;
Σέβομαι πολύ περισσότερο το σύγχρονο ΚΚΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πάρα πολύ εύκολο να είσαι πατριώτης ή επαναστάτης του 5%. Αναφέρομαι εδώ και στην Ελληνική Λύση, αναφέρομαι και στους Χρυσαυγίτες που ευτυχώς καταφέραμε να τους πετάξουμε εκτός Βουλής γιατί επί της ουσίας ήταν ένα δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρομαι και στο ΕΛΑΜ. Δεν μπορώ επίσης να συγκρίνω το ΚΚΕ με το ΑΚΕΛ. Το ΚΚΕ είναι κάτι σαν πολιτική ατραξιόν. Έχει ένα εξωτικό στοιχείο. Και έχει ακριβώς αυτό το εξωτικό στοιχείο γιατί είναι ένα κόμμα του 5%, που δεν προβλέπεται να πάει στο 10%.
Από την άλλη ο Βαρουφάκης είναι πολύ πιο τίμιος από τον Αλέξη Τσίπρα. Προσωπικά απέναντι στον Βαρουφάκη και το κόμμα του αισθάνομαι πολύ πιο θετικά, απ΄ όσο αισθάνομαι απέναντι στους Συριζαίους. Ο Βαρουφάκης έλεγε θα έρθω, θα διαχειριστώ όλα τα μέσα που διαθέτω για να εκβιάσω και να πιέσω τους Ευρωπαίους και ας γίνουμε Βενεζουέλα. Ο Τσίπρας ήταν αυτός που ενώ τον είχε υπουργό Οικονομικών, υποδυόταν τον Ευρωπαϊστή γιατί μέσα στο κεφάλι του επικρατούσε χάος.
 
Αυτό που λέω τελικά, είναι ότι εκτιμώ τους ειλικρινείς πολιτικούς ακόμα και αν είναι αντίθετοι των πεποιθήσεων μου πολύ περισσότερο από όσο εκτιμώ τον οποιοδήποτε πολιτικό απατεώνα, που στο τέλος να αναγκάστηκε να κάνει αυτό που ήταν από την αρχή αυτονόητο.
 
Είστε πολύ έντονος για την αριστερά…
Από τους αριστερούς, ειδικά τους σύγχρονους, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Σε πέντε χρόνια έκαναν τόση ζημιά στην Ελλάδα, όση δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Αλλά δεν κάνουν μόνο στην Ελλάδα. Η λαίλαπα της νέας αριστεράς εστιάζεται, αφού απέτυχε παταγωδώς στον οικονομικό τομέα, στο να πατάει σε ζητήματα δικαιοματισμών όπως τα δίκαια εν πολλοίς αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, όπως το παγκόσμιο οικολογικό κίνημα, όπως το μεταναστευτικό, ούτως ώστε να μετατοπίσει το πεδίο της ιδεολογικής σύγκρουσης -επειδή ακριβώς ηττήθηκε παταγωδώς στην οικονομία.
 
Το γεγονός ότι αυτή η αριστερά ξεπουλάει τις εθνικές ταυτότητες, ξεθεμελιώνει τις αξίες των κοινωνιών μας ούτως ώστε να επιβάλει έναν πολιτιςμικό μαρξισμό, αφού απέτυχε ο οικονομικός, είναι ένα από τα μεγάλα ζητήματα που πρέπει να δούμε κατάματα και να σταματήσουμε να τους χαριζόμαστε. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι πάει να κάνει παγκοσμίως η νέα αριστερά, ξεκινώντας από τουςΑμερικανούς Democrats, πηγαίνοντας στους Βρετανούς εργατικούς, συνεχίζοντας στο New Left και καταλήγοντάς στους φασίστες αντίφα οι οποίοι πλέον δρουν σε όλο τον κόσμο. Η εισβολή των μεταναστευτικών πληθυσμών είναι μέρος της ατζέντας τους.
 
 
Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα με το μεταναστευτικό. Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το ζήτημα;
Η αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων και η αξίωση σε κεντρικό επίπεδο στην Ευρωπαική Ένωση να σταθεί στο ύψος της περίστασης. Τι μπορεί να κάνει η ΕΕ; Μια ουσιαστική διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Η Τουρκία σε μεγάλο βαθμό αποτελεί τον ίδιο παρονομαστή με τα υπόλοιπα προβλήματα του ελληνισμού, στη μεγάλη τους πλειονότητα, που δεν είναι άλλος από τον πυρήνα της τουρκικής συμπεριφοράς. Της τουρκικής πολιτικής νοοτροπίας σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρεται μια χώρα η οποία καταπατά με συνέπεια κάθε έννοια ανθρωπισμού και χρησιμοποιεί πληθυσμούς, για να εμπεδόσει ένα γενικότερο νταϊλίκι στο Αιγαίο, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο.
 
Βεβαίως δεν θέλω να καλύπτει αυτή η απάντηση μου με κάποιον πολιτικάντικο τρόπο αυτό που αρχίζει πλέον να γίνεται σαφές, ότι θα πρέπει τόσο η Ελληνική, όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία, να εξετάσουνε δυναμικότερες και αποτελεσματικότερες μορφές φύλαξης των συνόρων μας και επιστροφής της πλειονότητας των μεταναστών στην Τουρκία ή τις πατρίδες τους.
 
Τι χαρτιά έχει η ΕΕ στη διαπραγμάτευση με την Τουρκία;
Κατά πρώτον τον μοχλό της χρηματοδότησης. Ο Ερντογάν, αυτό κάνει και αυτή την περίοδο στην οποία μιλάμε, ανοίγει τις στρόφιγγες μεταξύ άλλων όταν θέλει να αποσπάσει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το δεύτερο έχει να κάνει με κάτι το οποίο η ίδια η ΕΕ θα πρέπει να συνειδητοποιήσει. Ότι σε περίπτωση που δεν πατήσει πόδι, μπορεί να υπογράψει την ίδια της την θανατική καταδίκη. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι το Brexit, δηλαδή η πρώτη και ιστορικότερη περίπτωση χώρας μέλους που εγκαταλείπει οικειοθελώς την ΕΕ είναι απόλυτα σχετικό με το μεταναστευτικό ζήτημα υποκρίνεται ή είναι τυφλός.
 
Συνεπώς το θέμα δεν είναι μόνο τί χαρτιά διαθέτει η ΕΕ απέναντι στην Τουρκία. Είναι επίσης τι αντίληψη έχει η ίδια η ΕΕ για την ίδια της την επιβίωση - και δεν είμαι βεβαίως ότι έχει αυτή την αντίληψη επαρκώς, ότι δηλαδή το ζήτημα του μεταναστευτικού απειλεί την ίδια την επιβίωση της, εφόσον συνεχίσει με την ίδια ένταση και ορμή.
 
Από΄ την άλλη βέβαια αυτά που λέω μέχρι τώρα είναι θεωρητικά και οικονομικά. Η ΕΕ θα πρέπει να αλλάξει επίσης την νοοτροπία των ελάχιστων προς ώρας πρακτικών μέσων που διαθέτει. Η Frontex για παράδειγμα δεν μπορεί να είναι ένα θαλάσσιο ταξί. Να έρχεται πχ από τη Ρουμανία, ή από την Ισπανία, ή την Νορβηγία το πλωτό και να περιμένει απλά πότε έρχονται οι βάρκες ώστε να πάει στη θαλάσσια συνοριακή γραμμή, να τους μαζέψει και να τους φέρει στα ελληνικά νησιά -και μετά κάποια μέλη των πληρωμάτων να φωτογραφίζονται κιόλας με τους μετανάστες χαμογελαστοί και να πιστεύουν ότι κάναν τη δουλειά τους. Η Frontex πρέπει να είναι μια δύναμη φύλαξης συνόρων και αποτροπής. Όχι μια οργάνωση υποδοχής.
 
Τελευταίο πράγμα που μπορεί να κάνει η ΕΕ: πρέπει επιτέλους να ξεκαθαρίσει τον τρόπο χρηματοδότησης των ΜΚΟ. Στην Ελληνική Δημοκρατία κατά κύριο λόγο, ο ρόλος τους είναι σε μεγάλο βαθμό σκανδαλώδης και απαράδεκτος. Κάθε καρυδιάς καρύδι, εκμεταλλευόμενο τη συνθήκη Σένγκεν που επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση μεταξύ κρατών, έχει έρθει, έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα και διαχειρίζεται ευρωπαϊκά κονδύλια. Μάλιστα, πολύ συχνά εδρεύουν σε περιοχές ανομίας και ακροαριστερής βίας. Τα Εξάρχεια είναι γεμάτα ανεξέλεγκτες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που ενίοτε βρίσκονται επίσης σε παράνομη συνεννόηση με τους διακινητές, αν όχι και με άλλα στοιχεία στην απέναντι πλευρά των συνόρων. Σχετικά με αυτό το φαινόμενο ναι μεν οφείλει να δραστηριοποιηθεί στη δική μας περίπτωση η πολιτεία, αλλά δεν μπορεί να μένει αμέτοχη η χρηματοδότρια Ευρωπαϊκή Ένωση.
 
Συνεπώς η ΕΕ για το μεταναστευτικό δεν πρέπει μόνο να τρίξει τα δόντια στην Τουρκία. Για την Τουρκία έλεγε κάτι ο Σεφέρης από το 1953 σχετικά με τη «απαθλίωση των συνειδήσεων που ήθελαν να αφαιρέσουν την ελληνικότητα των Ελλήνων της Κύπρου» και έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ότι ισχύει ατόφιο μέχρι και σήμερα. «Με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων», γράφει. Λοιπόν οι κολακείες των αδυναμιών και των συμφερόντων ισχύουν ακόμα και σήμερα.
 
Η Τουρκία είναι ένας τεράστιος οικονομικός εταίρος της ΕΕ και πολλές από τις μεγάλες χώρες δεν πρόκειται να ασκήσουν επαρκή πίεση. Από την άλλη δεν είναι μόνο η πίεση προς την Τουρκία αυτό που μπορεί να κάνει η Ε.Ε.
 
Η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, δέχεται κριτική για το ότι δεν κάνει τίποτα όσο αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Τι να περιμένουμε από την νέα Ελληνική Κυβέρνηση;
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις πως δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Είπαμε και πριν πως  είναι εύκολη η εκ δεξιών κριτική. Αυτό που είναι δύσκολο είναι να δεις τι πραγματικά μπορείς να κάνεις. Πες ότι αίρουμε την υπογραφή μας από την συμφωνία των Πρεσπών. Θα επιστρέψει το status quo στην ΠΓΔΜ; Όχι. Θα χάσεις ακόμα και το εγκληματικό «Βόρεια». Και γιατί είναι εγκληματικό το «Βόρεια»; Διότι δεν είναι Βόρεια Μακεδονία με Βορειομακεδόνες που μιλούν βορειομακεδόνικα. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό υπό όρους.
 
Δεν είμαστε ούγκανοι, δεν είμαστε χρυσαυγίτες. Παρά ταύτα, θα μπορούσαν ακόμα και τώρα να γίνουν κάποια πράγματα τα οποία θα επικεντρώνονται στο ζήτημα από τη δική μας πλευρά, επικοινωνίας, αν θέλετε, και προπαγάνδας παγκοσμίως. Θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε εκστρατείες, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι είμαστε μια παγκόσμια πολιτισμική υπερδύναμη, και να εξηγήσουμε σε όλον τον κόσμο το τι εστί Μακεδονία.
 
Σε πολιτικό επίπεδο το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μια καλύτερη εποπτεία της εφαρμογής των όρων της συμφωνίας. Διότι συχνά την κατακρεουργούν οι Σκοπιανοί τη συγκεκριμένη συμφωνία. Μη φτάσουμε εκεί που μας χρωστούσαν να μας πάρουν και το βόδι.