Γ. Περδίκης: Δεν υπάρχει ενδιάμεσος, περισσότερα αυτά που μας χωρίζουν

Την άποψη ότι ο ενδιάμεσος χώρος δεν υπάρχει και πως αυτά που χωρίζουν τα μικρά και μεσαία κόμματα που βρίσκονται μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ είναι περισσότερα από όσα τα ενώνουν, εκφράζει ο πρόεδρος του Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών, Γιώργος Περδίκης.
 
Σε συνέντευξή του στον REPORTER, ο κ. Περδίκης υποδεικνύει πως αποδείχθηκε στην πράξη πως αυτό που έφερε κοντά τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου τα τελευταία χρόνια, ήταν το Κυπριακό και από τότε έτρεξε πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες μεταξύ τους, φέρνοντας ως παράδειγμα τη θέση της ΕΔΕΚ για το Γενικό Σύστημα Υγείας και του Δημοκρατικού Κόμματος για το θέμα του Συνεργατισμού στη Βουλή.
 
Σε μια βουτιά αυτοκριτικής, ο πρόεδρος των Οικολόγων προβαίνει σε μια ανασκόπηση των επιλογών του κόμματος στις Ευρωεκλογές, κάνοντας λόγο για μονόδρομο, ενώ χρεώνει μεγάλο μέρος του κακού εκλογικού αποτελέσματος στην αποτυχία συνεργασίας με τον Σενέρ Λεβέντ, η οποία όπως υποδεικνύει ήλθε με ελληνοκυπριακό δάκτυλο.
 
Ο κ. Περδίκης στη σκιά των προσπαθειών για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, σημειώνει πως η στάση της Τουρκίας, η οποία δεν φαίνεται να έχει θέσει την λύση του Κυπριακού ως προτεραιότητα, χαμηλώνει τον πήχη των προσδοκιών της υπό εκκόλαψη προσπάθειας του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό.
 
Ερωτώμενος για την αδιάλειπτη παρουσία του στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και καταδίκης της τουρκικής εισβολής στη Βόρεια Συρία, μιλά για την δράση του υπέρ του κουρδικού αγώνα από τα φοιτητικά του χρόνια, τη φιλία του με τον Θεόφιλο Γεωργιάδη και τη στήριξη του Κινήματος Οικολόγων στη δικαστική περιπέτεια του Κούρδου αγωνιστή που βρίσκεται στην Κύπρο Τσερκέζ Κορκμάζ.

 

Ο πρόεδρος του Κινήματος Οικολόγων, αναφέρεται στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Κύπρος όσον αφορά την Κλιματική Αλλαγή, την πρωτοβουλία που Προέδρου που ανακοίνωσε στην τελευταία Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τις χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και τη νοοτροπία των Κυπρίων σε οικολογικά θέματα.
 
Διαβάστε αυτούσια τη συνέντευξη του Γιώργου Περδίκη στον REPORTER
 
Με βάση την πληροφόρηση που έχουμε μέχρι αυτή τη στιγμή, οδηγούμαστε σε μια τριμερή κι αν όλα πάνε όπως τα θέλει ο Αντόνιο Γκουτέρες, μετά σε μια πενταμερή. Βλέπετε, με βάση και την κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, ορατό το ενδεχόμενο να επαναρχίσουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις;
 
Στην πολιτική δεν μπορείς να αποκλείεις τίποτα. Ορατό μπορεί να μην είναι. Δηλαδή να μπορεί κάποιος μετά βεβαιότητας να πει ότι το βλέπει στον ορίζοντα και έρχεται, αλλά είναι μέσα στα ενδεχόμενα. Βέβαια εδώ πρέπει να πω πως βαφτίσαμε με λίγο βαρύγδουπους τίτλους αυτές τις συναντήσεις.
 
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συνάντηση του Αντόνιο Γκουτέρες με τους δύο ηγέτες και κακώς ονομάστηκε τριμερής, διότι δεν είναι τρία μέρη, είναι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ με τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων και βεβαίως η άτυπη πενταμερής όπως ονομάζεται, είναι απλά μια συνάντηση των εμπλεκόμενων ενδιαφερομένων μερών και που είναι κάτι που ζητά η Τουρκία να γίνει.
 
Φαίνεται καθαρά πως η Τουρκία δεν έχει ως προτεραιότητα την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό και αυτό θέτει σε αμφισβήτηση αν τελικά θα υλοποιηθεί αυτός ο προγραμματισμός.
 
Άρα το θεωρείτε απομακρυσμένο να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις;
 
Φαίνεται η Τουρκία να μην έχει θέση ως προτεραιότητα της την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, αυτός ο προγραμματισμός γίνεται και η άτυπη πενταμερής γίνονται με σκοπό να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και όταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, ή ο σημαντικότερος θα έλεγα, δεν πιέζεται και δεν έχει κίνητρο για να επιτρέψει την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, νομίζω ότι τα πράγματα είναι σχετικά θολά και γκρίζα.
 
Εμείς πάντως θεωρούμε πως με αυτές τις προϋποθέσεις και να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις δεν θα οδηγηθούν σε θετική κατάληξη.
 
Θεωρείται ότι η κατάσταση όπως διαμορφώθηκε αποτελούν ευκαιρία για την πλευρά μας να το εκμεταλλευτεί πολιτικά για να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που θα μας ευνοήσουν;
 
Αντικειμενικά ομιλούντες, όταν ο αντίπαλος σου χαρακτηρίζεται ως ο ταραξίας και ο εγκληματίας και υπάρχει μια διεθνής κατακραυγή εναντίον του σαφώς και διευκολύνεσαι στο παιχνίδι του blame game, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα στις διαπραγματεύσεις και στην επίλυση του Κυπριακού.
 
Ακόμα και να πει κάποιους ότι η διεθνής κοινότητα αντιληφθεί πως ευθύνεται η Τουρκία για τη μη επίλυση του Κυπριακού, θετικό ναι μεν αλλά αν είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι δεν αλλάζει κάτι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
 
Πρέπει να υπάρχουν σοβαρές πιέσεις και να έχει κόστος για να αλλάξει η Τουρκία αυτή τη στάση. Κάτι ξεκίνησε, αλλά δεν έφτασε στον βαθμό που θα αναγκάσει την Τουρκία να αλλάξει στάση λόγω του κόστους.
 

Είναι υπόθεση μας η υπόθεση των Κούρδων
Σας είδα στις εκδηλώσεις των Κούρδων ιδιαίτερα ενεργό και να έχετε καλές σχέσεις με τους Κούρδους στην Κύπρο, αλλά και να είστε από τους μόνιμους συμπαραστάτες στον αγώνα τους. Θεωρείται πως στον αγώνα των Κούρδων, έχουμε θέση ως Κύπρος;
 
Το πρώτο που θα μου επιτρέψετε να πω είναι η προσωπική μου σχέση. Έχω προσωπική σχέση με τον αγώνα των Κούρδων από τα φοιτητικά μου χρόνια την δεκαετία του ‘80. Σχέση που συνεχίστηκε και όταν επέστρεψα στην Κύπρο και ήμουν και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Επιτροπής Συμπαράστασης του κουρδικού αγώνα και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του μακαρίτη, του Θεόφιλου Γεωργιάδη.
 
Το Κίνημα Οικολόγων ως μέρος του παγκόσμιου πράσινου κινήματος, στηρίζει τον αγώνα των Κούρδων για αυτοδιάθεση. Συνεπώς θεωρώ καθήκον μου ως πολιτικός αλλά και ως άνθρωπος που έχει και σχέση με αυτό το Κίνημα, να βρίσκομαι σε όσο το δυνατό περισσότερες εκδηλώσεις που διεξάγουν οι Κούρδοι στην Κύπρο, ως έκφραση της Αλληλεγγύης στον αγώνα αυτού του λαού. Να θυμίσω ότι στηρίξαμε με πολλή συνέπεια και αποφασιστικότητα και την περιπέτεια του Τσερκέζ Κορκμάζ, με την παρουσία μας σε όλες τις δίκες που διεξήχθησαν.
 
Είναι υπόθεση μας η υπόθεση των Κούρδων, πιστεύω στη θέση πως στο βαθμό που οι Κούρδοι θα πετύχουν τους στόχους τους σε σχέση με την Τουρκία, επηρεάζεται και η επίλυση του Κυπριακού, γιατί μια γεωστρατηγική αλλαγή στην περιοχή μας ,που θα μετατρέπει την Τουρκία σε μια πιο ήπια δύναμη, που θα αναγνωρίσει δηλαδή τα δικαιώματα των Κούρδων, είτε στα πλαίσια ενός ανεξάρτητου κράτους ή μιας διευρυμένης ομοσπονδίας, αλλά οπωσδήποτε που θα αλλάζει τη στάση της απέναντι στο κουρδικό έθνος, μια τέτοια Τουρκία λοιπόν, ευελπιστούμε να αλλάξει στάση και απέναντι στον κυπριακό λαό και ήδη έχουμε σαφείς ενδείξεις για αυτή τη διαφορά.
 
Να σας θυμίσω ότι στο τελευταίο ψήφισμα του τουρκικού κοινοβουλίου που στηρίζει τις επεμβάσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ, αυτό το ψήφισμα δεν το ψήφισε το φιλοκουρδικό κόμμα το οποίο βρίσκεται σε συνεχή κατατρεγμό κι όμως σε αυτό το εθνικό ζήτημα της Τουρκίας πήρε μια διαφορετική στάση και μακάρι αυτή η στάση του φιλοκουρδικού κόμματος, να αναπτυχθεί και να υπάρξει γενικότερη αλλαγή στάσης απέναντι στην Κύπρο.
 
Γιατί κακά τα ψέματα όποιος και να είναι στη διακυβέρνηση της χώρας από το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό και τις πολιτικές δυνάμεις στην Τουρκία, η πολιτική τους παραμένει η ίδια.
 

Δεν υπάρχει ενδιάμεσος
Στις τελευταίες ευρωεκλογές δεν καταφέρατε να συνεργαστείτε με την ΕΔΕΚ. Το ΔΗΚΟ τράβηξε τον δικό του δρόμο. Συνεργαστήκατε τελικά με τη Συμμαχία Πολιτών, χωρίς όμως καλά αποτελέσματα. Τελικά έχει μέλλον ο ενδιάμεσος;
 
Δεν υπάρχει ενδιάμεσος χώρος. Υπάρχουν τα δύο μεγάλα κόμματα ο Δημοκρατικός Συναγερμός και το ΑΚΕΛ. Από εκεί και πέρα δεν μπορείς να πεις ότι όσοι είναι εκτός των δύο μεγάλων αποτελούν τον ενδιάμεσο χώρο.
 
Διότι είναι διαφορετικές, μικρές ή μεσαίες συσπειρώσεις πολιτών, που έχουν πολύ περισσότερα πράγματα να τους χωρίζουν παρά να τους ενώνουν.
 
Αυτό που καλώς ή κακώς τα τελευταία 15 χρόνια έφερνε κοντά αυτές της ομάδες ήταν το Κυπριακό. Δεν ξέρω αν θα χρειαστεί ξανά να γίνει η συνένωση αυτών των μικρών ή μεγάλων ομάδων πολιτών, το σίγουρο είναι ότι από την τελευταία φορά που έγινε η μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων πίσω από την υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου, στις προεδρικές εκλογές του 2018, εγώ προσωπικά θεωρώ και νομίζω και το κίνημα, ότι έχει τρέξει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες.
 
Από τότε άλλαξαν πολλά πράγματα.
 
Αν κάνουμε μια βουτιά αυτοκριτικής και επαναλαμβάναμε στις Ευρωεκλογές τη συνεργασία με την ΕΔΕΚ, πώς θα μπορούσαμε να τοποθετηθούμε σε σχέση με ένα ζήτημα που ήταν πρώτο στην ατζέντα, τόσο των Ευρωεκλογών όσο και σήμερα, το Γενικό Σύστημα Υγείας;
 
 
Οι θέσεις οι δικές μας είναι εντελώς διαφορετικές από τις θέσεις, τις απόψεις και την πολιτική της ηγεσίας της ΕΔΕΚ. Πώς θα μπορούσαμε να βρεθούμε στο ίδιο χαράκωμα, όταν σε ένα πολιτικό ζήτημα θα είχαμε διαφορετική τοποθέτηση;
 
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Συνεργατισμό. Άλλη η δική μας η στάση, άλλη της ΕΔΕΚ, του ΔΗΚΟ ακόμα χειρότερα. Το ΔΗΚΟ στήριξε τις πολιτικές της Κυβέρνησης, που ήταν αντίθετες με τις θέσεις που είχαμε στηρίξει λίγους μήνες πριν με την υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου. Άλλα λέγαμε υποστηρίζοντας τον Νικόλα Παπαδόπουλο για τη διαχείριση των ΜΕΔ και άλλα πήγαν και ψήφισαν η ΕΔΕΚ και κυρίως το ΔΗΚΟ.
 
Άρα νομίζω ότι ήταν μονόδρομος η μια άλλη επιλογή. Δυστυχώς δεν μας βγήκε. Και βασικός παράγοντας ήταν η περίπτωση του Σενέρ Λεβέντ και το στοιχείο των Τουρκοκυπρίων που για πολλούς και διάφορους λόγους και με δάκτυλο από την πλευρά Ελληνοκυπρίων δεν έγινε. Ήταν μια μεγάλη αποτυχία για εμάς που δεν καταφέραμε να ενώσουμε δυνάμεις με εκείνους τους Τουρκοκύπριους που μπορούμε να συνεννοηθούμε.
 
Δηλαδή, εμείς πηγαίναμε στις Ευρωεκλογές με ένα μεγάλο μειονέκτημα και με δεμένα τα χέρια μας και με ένα αποτέλεσμα που αντικειμενικά κρίνεται ως μακριά από αυτό που είχαμε στόχο.
 
Ήταν μια καταναγκαστική πορεία, διαφορετικά θα έπρεπε να ταυτιστούμε με θέσεις που δεν συμφωνούσαμε και να στείλουμε το μήνυμα στην κυπριακή κοινωνία πως είμαστε οι δορυφόροι και οι ακόλουθοι των αποφάσεων των μεγαλύτερων κομμάτων, του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Ήταν το τίμημα αν θέλετε της ανεξαρτησίας.
 
Γίνεται κριτική από πολλούς οι οποίοι έχουν οικολογικές ευαισθησίες, που λένε πως ναι, είναι οικολόγοι, αλλά δεν εντάσσονται ή δεν ψηφίζουν το κόμμα σας, διότι το Κίνημα Οικολόγων έχει έντονες θέσεις σε μια σειρά από άλλα ζητήματα, όπως φέρ' ειπείν το Κυπριακό. Σας προβληματίζει αυτή η θέση και πώς άλλα οικολογικά κινήματα στο εξωτερικών πορεύονται σε ανάλογα θέματα;
 
Μπορεί ένα κόμμα, όπως αυτό της Φινλανδίας που έχει υπουργό Εξωτερικών, να μην έχει θέση σε άλλα θέματα, ή να διεκδικείς την προεδρία της χώρας και να μην έχεις πρόταση για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη χώρα; Μπορείς να πεις για το Κυπριακό ότι δεν θα έχω θέση γιατί δεν θα κερδίσω αυτούς που είτε διαφωνούν με τη θέση μου;
 
Είναι το αναγκαίο κακό, δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό το πράγμα και είναι πολύ έντιμο αυτός που λέει ότι εγώ δεν θα ψηφίσω τους Οικολόγους, παρά τις οικολογικές μου ευαισθησίες και θέσεις επειδή διαφωνώ με τη θέση τους στο Κυπριακό.
 
Εγώ το καταλαβαίνω και το κατανοώ. Αυτό που δεν δέχομαι είναι να λέει ότι είναι παραπάνω οικολόγος από εμένα. Διότι αν ήταν τόσο πολύ οικολόγος δεν θα έβλεπε τη διαφορά μας στο Κυπριακό και θα μας ψήφιζε για την οικολογική μας δράση και παρουσία.
 
 Πολλοί το κάνουν. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πάρα πολλοί ψηφοφόροι μας που παρά τη διαφωνία μας στο Κυπριακό, επειδή ακριβώς δεν το θεωρούν πρωτεύων θέμα, καλώς ή κακώς, ψηφίζουν το Κίνημα Οικολόγων επειδή εκτιμούν τη δράση και προσφορά μας στο χώρο της οικολογίας.
 
Πώς εξηγείται ότι τα περισσότερα οικολογικά κινήματα στην Ευρώπη είχαν άνοδο;
 
Είχαν γενικά μια άνοδο σε μεγάλες σημαντικές χώρες, όμως σε χώρες με τα χαρακτηριστικά της Κύπρου δεν είχαν την ανάλογη άνοδο.
 
Όμως θεωρώ ότι τα οικολογικά κινήματα θα έχουν ανοδική πορεία, όσο αντιλαμβάνονται οι πολίτες σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, πρώτα στην Κεντρική Ευρώπη και δευτερευόντως της περιφέρειας της Ευρώπης, τη σημασία των οικολογικών κινημάτων.
Η ομιλία για παράδειγμα του Προέδρου της Ιρλανδίας στη Βουλή των αντιπροσώπων την περασμένη Τετάρτη ήταν μια οικολογική ομιλία. Ήταν μια ομιλία ουσιαστικά των οικολογικών θέσεων, όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, την οικονομική ανάπτυξη, τη διαχείριση του θέματος της μετανάστευσης.
 
Και είναι πολύ σημαντικό που εξέχουσες πλέον προσωπικότητες στην Ε.Ε. όπως οι Προέδροι της Αυστρίας, της Ιρλανδίας, υπουργοί Εξωτερικών όπως αυτός της Φινλανδίας, προέρχονται από τον οικολογικό χώρο.
 
Ποιος είναι ο στόχος των Οικολόγων για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές;
 
Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε την 20χρονη σχεδόν κοινοβουλευτική μας παρουσία. Και δεν είναι λίγο, χωρίς να θέλω να κάνω καμία πρόβλεψη για το σημερινό πολιτικό σκηνικό, να πάμε στα προηγούμενα από το 1996 που ιδρύθηκε το Κίνημα των Οικολόγων, έχουν εξαφανιστεί από το πολιτικό σκηνικό, δημιουργήθηκαν και εξαφανίστηκαν τουλάχιστον μια ντουζίνα πολιτικοί σχηματισμοί.
 
Αντικειμενικά, υπάρχουν κόμματα που τα ίδρυσαν υπουργοί και δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή, είναι κόμματα που ιδρύθηκαν από πρώην προέδρους της Δημοκρατίας, έκαναν μια πορεία και εξαφανίστηκαν.
 
Εμείς όμως που τραβούμε το κουπί εδώ και 25 χρόνια πλέον είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στον κυπριακό λαό ότι αντέξαμε και αντέχουμε 26 χρόνια και θα συνεχίσουμε να αντέχουμε, την ώρα που άλλοι που δεν είχαν τη δράση, το όραμα, τις προτάσεις, τη διεθνή διασύνδεση και εκπροσώπηση, εξαφανίστηκαν μετά από ολιγόχρονη παρουσία.
 
Θεωρείται ότι υπάρχει ο κίνδυνος να μην μπουν οι Οικολόγοι στην επόμενη βουλή;
 
Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, εάν δεν προσέξουμε και δεν προσπαθήσουμε. Δεν είμαστε, ούτε ΑΚΕΛ, ούτε ΔΗΣΥ, ούτε ΔΗΚΟ. Από εκεί και πέρα όλοι οι άλλοι πιστεύω ότι είμαστε στη ζώνη του κινδύνου. Είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν και άλλες εκφάνσεις πολιτικής στις επόμενες βουλευτικές.
 
Δηλαδή το 1,8% που έγινε 3,6% δεν μείωσε το ενδιαφέρον των πολιτών στο βαθμό εκείνο που πίστευαν κάποιοι. Και είναι υγιές για την κοινωνία να μην μένει σε δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις και να βρίσκει και άλλες μικρότερες για να εκφραστεί.
 
Ελπίζουμε να εφαρμοστεί και η οριζόντια ψηφοφορία, έχουμε σχετική νέα πρόταση νόμου ενώπιον της Βουλής. Την τελευταία φορά κερδίσαμε τον ΔΗΣΥ, ελπίζουμε αυτή τη φορά να κερδίσουμε ακόμα ένα μεγάλο κόμμα για να έχουμε την σχετική πλειοψηφία.
 
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις για την Κύπρο αυτή τη στιγμή σε θέματα οικολογίας;
 
Όπως το βιώνουν οι πολίτες το πιο μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η διαχείριση των στερεών αποβλήτων. Για εμάς ήταν πάντα από τα πιο σημαντικά. Γενικά το θέμα διαχείρισης αποβλήτων στην Κύπρο, είτε πρόκειται για οικιακά, είτε για υγρά απόβλητά, ειδικά ή επικίνδυνα ή ζωικά απόβλητα, έχουμε σοβαρό πρόβλημα.

 

Κι αυτό διότι είμαστε μια μικρή χώρα σε νησί και δεν είναι εύκολο να εξάγουμε απόβλητα, είναι μικρές οι ποσότητες, δύσκολα μπορούν να γίνουν οικονομικά βιώσιμες μονάδες, κακώς δεν ζητήσαμε εξαιρέσεις ή διευκολύνσεις ή χαλαρώσεις όταν μπαίναμε στην Ε.Ε. για αυτά τα θέματα. Όχι όσο αφορά το επίπεδο, αλλά όσο αφορά τον κρατικό παρεμβατισμό.

 

Αυτό που μας ταλαιπωρεί είναι πως επειδή το κράτος δεν μπορεί να τρέχει επιχειρήσεις, η προσφυγή μας στον ιδιωτικό τομέα δημιουργεί επικίνδυνα μονοπώλια ή ολιγοπώλια, με αποτέλεσμα να κρέμονται όλα σε μια κλωστή.
 
Έχουμε το γνωστό μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο της ανακύκλωσης το γνωστό μονοπώλιο με τα ζωικά απόβλητα, το γνωστό μονοπώλιο με τα ΧΥΤΑ, παντού ιδιωτικά μονοπώλια που είναι ανεξέλεγκτα και το αποτέλεσμα είναι να αποτυγχάνει μια πολιτική η οποία ούτως ή άλλως  είναι λανθασμένα κτισμένη.
 
Σε επίπεδο περιβαλλοντικό για εμάς , πάρα πολύ σημαντικό είναι το ζήτημα προστασίας των φυσικών βιοτόπων, είτε αυτές είναι οι ακτές, είτε είναι ο Ακάμας όπου γίνεται ένας αγώνας δεκαετιών για να σωθεί, όπως το Τρόοδος, το Κάβο Γκρέκο και το Ακρωτήρι. Γενικά η προστασία της φύσης στην Κύπρο που απειλείται από την άκρατη ανάπτυξη και την έλλειψη γνήσιας περιβαλλοντολογικής ευαισθησίας.
 
Πώς σχολιάζετε την πρωτοβουλία του Προέδρου που ανακοίνωσε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή;
 
Το να μπορέσει η Κύπρος να λειτουργήσει ως περιφερειακό κέντρο για την προώθηση των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μέση Ανατολή που τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι στην Κύπρο,  είναι ένας φιλόδοξος στόχος που εμείς στηρίζουμε.
 
Δεν θα υποσκάψουμε τις εξαγγελίες του Προέδρου, ούτε θα τις μειώσουμε. Υπάρχει το έλλειμμα που έχει σημειώσει και η κοινή γνώμη, για το πώς θα κάνουμε τους δασκάλους, όταν και εμείς είμαστε κακοί μαθητές, αλλά παραμένει ως φιλοδοξία ένας σωστός στόχος. Εμείς ως Κίνημα Οικολόγων θα στηρίξουμε αυτή την εξαγγελία του Προέδρου.
 
Το να κάνεις ανακύκλωση στο σπίτι σου, κάτι απλό δηλαδή, είναι θέμα νοοτροπίας. Προσωπικά βλέπω τον τελευταίο καιρό να αλλάζει σιγά σιγά αυτή η νοοτροπία των Κυπρίων προς το θετικό. Έχετε την ίδια άποψη;
 
Το πρόβλημα μας στην Κύπρο, είναι το σιγά σιγά. Γιατί υπάρχουν πράγματα για τα οποία υπάρχει χρονικό όριο. Οι κλιματικές αλλαγές δεν μας περιμένουν. Όπως και στα όρια μας φτάσαμε και στη διαχείριση των οικιακών αποβλήτων. Αν δεν πάρουμε γρήγορα αποφάσεις και αν δεν αλλάξει γρήγορα η νοοτροπία που λέτε, τότε μπορεί το κόστος να είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι θα αναμενόταν.
Δυστυχώς αυτά τα θέματα τα οικολογικά και περιβαλλοντικά, όσο πιο αργά παίρνεις μέτρα τόσο αυξάνεται το κόστος. Άρα συμφωνώ μαζί σας ότι υπάρχει αλλαγή νοοτροπίας και συμφωνώ επίσης μαζί σας ότι αυτή η αλλαγή γίνεται σιγά σιγά.