«Οι κανόνες του Δουβλίνου για άσυλο δεσμεύουν το ΗΒ μέχρι την τελική αποχώρηση από ΕΕ
11:11 - 23 Ιανουαρίου 2019

"Κράτος μέλος, το οποίο έχει γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 50 ΣΕΕ παραμένει υπεύθυνο κράτος κατά την έννοια του κανονισμού Δουβλίνο III", έκρινε σήμερα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξετάζοντας υπόθεση που του είχε παραπέμψει το High Court (ανώτατο δικαστήριο) της Ιρλανδίας και η οποία αφορούσε προηγούμενη απόφαση του International Protection Appeals Tribunal (IPAT, Ιρλανδία), σχετικά με την επιστροφή μεταναστών στο ΗΒ.
Το ΔΕΕ έκρινε σήμερα ότι "εναπόκειται σε κάθε κράτος μέλος να καθορίσει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες προτίθεται να κάνει χρήση της διακριτικής του ευχέρειας και να δεχθεί να εξετάσει το ίδιο μια αίτηση διεθνούς προστασίας για την οποία δεν είναι υπεύθυνο". Το ΔΕΕ κρίνει ότι, "όπως σαφώς προκύπτει από το γράμμα της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας που προβλέπει ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ, η εν λόγω ρήτρα είναι προαιρετικής φύσης, η δε άσκηση της ευχέρειας αυτής δεν υπόκειται μάλιστα σε καμία ιδιαίτερη προϋπόθεση". Διευκρινίζει δε ότι "σκοπός της είναι να παρέχεται σε κάθε κράτος μέλος η δυνατότητα να αποφασίζει, ασκώντας τα κυριαρχικά του δικαιώματα, σε συνάρτηση με πολιτικά, ανθρωπιστικά ή πρακτικά κριτήρια, να εξετάσει αίτηση διεθνούς προστασίας, ακόμη και αν δεν είναι υπεύθυνο κατ’ εφαρμογή των κριτηρίων του εν λόγω κανονισμού". "Η διαπίστωση αυτή συνάδει εξάλλου προς τον σκοπό της εν λόγω ρήτρας, ήτοι τη διαφύλαξη των προνομίων των κρατών μελών κατά την άσκηση του δικαιώματος χορήγησης διεθνούς προστασίας, καθώς και προς την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, κατά την οποία οι προαιρετικές διατάξεις παρέχουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως στα κράτη μέλη", καταγράφει το ΔΕΕ.
Το Δικαστήριο φρονεί ότι "το γεγονός ότι ένα κράτος μέλος, εν προκειμένω το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο προσδιορίζεται ως υπεύθυνο κατά την έννοια του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ, έχει γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 50 ΣΕΕ δεν υποχρεώνει το προσδιορίζον κράτος μέλος, εν προκειμένω την Ιρλανδία, να εξετάσει το ίδιο την αίτηση διεθνούς προστασίας, κατ’ εφαρμογή της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας".
"Ο κανονισμός Δουβλίνο III δεν περιέχει καμία διάταξη που να διευκρινίζει ποια αρχή είναι αρμόδια να λάβει απόφαση κατ’ εφαρμογή των κριτηρίων που ορίζει ο εν λόγω κανονισμός σχετικά με τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους ή βάσει της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας", κρίνει το ΔΕΕ. "Ο κανονισμός αυτός δεν διευκρινίζει εξάλλου αν ένα κράτος μέλος πρέπει να αναθέτει στην ίδια αρχή την εφαρμογή των εν λόγω κριτηρίων και την εφαρμογή της εν λόγω ρήτρας διακριτικής ευχέρειας, αλλά ατιθέτως, ο εν λόγω κανονισμός ορίζει ότι κάθε κράτος μέλος κοινοποιεί αμελλητί στην Επιτροπή τις αρχές, στις οποίες έχει ειδικά ανατεθεί η εκτέλεση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον κανονισμό αυτό, καθώς και κάθε τροποποίηση σε σχέση με τις αρχές αυτές", αναφέρει στην απόφασή του το ΔΕΕ.
Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι "εναπόκειται στα κράτη μέλη να καθορίζουν ποιες εθνικές αρχές είναι αρμόδιες για την εφαρμογή του κανονισμού Δουβλίνο III" και προσθέτει ότι "ένα κράτος μέλος είναι ελεύθερο να αναθέτει σε διαφορετικές αρχές την εφαρμογή των οριζόμενων από τον κανονισμό κριτηρίων για τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους και την εφαρμογή της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας του εν λόγω κανονισμού".
Το ΔΕΕ έκρινε σήμερα ότι "εναπόκειται σε κάθε κράτος μέλος να καθορίσει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες προτίθεται να κάνει χρήση της διακριτικής του ευχέρειας και να δεχθεί να εξετάσει το ίδιο μια αίτηση διεθνούς προστασίας για την οποία δεν είναι υπεύθυνο". Το ΔΕΕ κρίνει ότι, "όπως σαφώς προκύπτει από το γράμμα της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας που προβλέπει ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙΙ, η εν λόγω ρήτρα είναι προαιρετικής φύσης, η δε άσκηση της ευχέρειας αυτής δεν υπόκειται μάλιστα σε καμία ιδιαίτερη προϋπόθεση". Διευκρινίζει δε ότι "σκοπός της είναι να παρέχεται σε κάθε κράτος μέλος η δυνατότητα να αποφασίζει, ασκώντας τα κυριαρχικά του δικαιώματα, σε συνάρτηση με πολιτικά, ανθρωπιστικά ή πρακτικά κριτήρια, να εξετάσει αίτηση διεθνούς προστασίας, ακόμη και αν δεν είναι υπεύθυνο κατ’ εφαρμογή των κριτηρίων του εν λόγω κανονισμού". "Η διαπίστωση αυτή συνάδει εξάλλου προς τον σκοπό της εν λόγω ρήτρας, ήτοι τη διαφύλαξη των προνομίων των κρατών μελών κατά την άσκηση του δικαιώματος χορήγησης διεθνούς προστασίας, καθώς και προς την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, κατά την οποία οι προαιρετικές διατάξεις παρέχουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως στα κράτη μέλη", καταγράφει το ΔΕΕ.
Το Δικαστήριο φρονεί ότι "το γεγονός ότι ένα κράτος μέλος, εν προκειμένω το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο προσδιορίζεται ως υπεύθυνο κατά την έννοια του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙΙ, έχει γνωστοποιήσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 50 ΣΕΕ δεν υποχρεώνει το προσδιορίζον κράτος μέλος, εν προκειμένω την Ιρλανδία, να εξετάσει το ίδιο την αίτηση διεθνούς προστασίας, κατ’ εφαρμογή της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας".
"Ο κανονισμός Δουβλίνο III δεν περιέχει καμία διάταξη που να διευκρινίζει ποια αρχή είναι αρμόδια να λάβει απόφαση κατ’ εφαρμογή των κριτηρίων που ορίζει ο εν λόγω κανονισμός σχετικά με τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους ή βάσει της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας", κρίνει το ΔΕΕ. "Ο κανονισμός αυτός δεν διευκρινίζει εξάλλου αν ένα κράτος μέλος πρέπει να αναθέτει στην ίδια αρχή την εφαρμογή των εν λόγω κριτηρίων και την εφαρμογή της εν λόγω ρήτρας διακριτικής ευχέρειας, αλλά ατιθέτως, ο εν λόγω κανονισμός ορίζει ότι κάθε κράτος μέλος κοινοποιεί αμελλητί στην Επιτροπή τις αρχές, στις οποίες έχει ειδικά ανατεθεί η εκτέλεση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον κανονισμό αυτό, καθώς και κάθε τροποποίηση σε σχέση με τις αρχές αυτές", αναφέρει στην απόφασή του το ΔΕΕ.
Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι "εναπόκειται στα κράτη μέλη να καθορίζουν ποιες εθνικές αρχές είναι αρμόδιες για την εφαρμογή του κανονισμού Δουβλίνο III" και προσθέτει ότι "ένα κράτος μέλος είναι ελεύθερο να αναθέτει σε διαφορετικές αρχές την εφαρμογή των οριζόμενων από τον κανονισμό κριτηρίων για τον προσδιορισμό του υπεύθυνου κράτους μέλους και την εφαρμογή της ρήτρας διακριτικής ευχέρειας του εν λόγω κανονισμού".
ΠΗΓΗ:ΚΥΠΕ
