Εθνική Κύπρου: Έτσι ούτε στο Euro…2040! (Part II)
17:01 - 07 Σεπτεμβρίου 2018

Ένα (το πρώτο) παιχνίδι στο Πρωτάθλημα Εθνών ήταν αρκετό για να υποχρεώσει τον πρόεδρο της ομοσπονδίας να υψώσει ασπίδα προστασίας σε τεχνική ηγεσία και παίκτες της εθνικής ομάδας.
Αναρωτιέται κάποιος ποιος (ανώτερος) θα βγει μπροστά, αν τυχόν η Κύπρος δεν τα καταφέρει μεθαύριο ούτε απέναντι στη Σλοβενία και η κατακραυγή γίνει ακόμη πιο έντονη, διότι ουσιαστικά θα έχουν καταποντιστεί ένα πολυδιαφημισμένο ως καινούργιο ξεκίνημα και ένα επίσης πολυδιαφημισμένο ως καλύτερο αύριο.
Δεκατέσσερις μήνες, μία νίκη
Οι άσοι στο μανίκι του Ραν Μπεν Σιμόν καίγονται υπερβολικά γρήγορα και γι’ αυτό φέρει (σίγουρα όχι την αποκλειστική, αλλά δεδομένα) την κυριότερη ευθύνη. Στους 14 μήνες της παρουσίας του στο τιμόνι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος έχει να επιδείξει μόλις μια επιτυχία (το εντός έδρας 3-2 επί της Βοσνίας στην πρεμιέρα του), μια ισοπαλία (ένα φιλικό 0-0 με το Μαυροβούνιο τον περασμένο Μάρτιο) και από κει και πέρα μόνον ήττες.
Ήδη έχουν φτάσει τις έξι και αν ο Ισραηλινός δεν πάρει στα επόμενα δύο παιχνίδια ισάριθμες νίκες, τότε θα ολοκληρώσει την πρώτη δεκάδα αγώνων του με χειρότερο απολογισμό από τον προκάτοχό του Χριστάκη Χριστοφόρου (3-1-6). Στην κρίση του καθενός…
Η Μέρα της Μαρμότας
Στην πορεία του χρόνου αυτό που (έχει φτάσει να) ενοχλεί περισσότερο και από τα (ανεπιτυχή) αποτελέσματα και από τις (μέτριες έως κακές) εμφανίσεις είναι η στερεοτυπική τοποθέτηση του ομοσπονδιακού τεχνικού μετά από κάθε παιχνίδι.
Η προσπάθεια των διεθνών δεν αμφισβητείται, το στραβοπάτημα οφείλεται σε κάτι που δεν είχε υπολογιστεί (σ.σ. χθες ήταν τα «δύο γκολ από το πουθενά»), το παιχνίδι που έχει τελειώσει πρέπει να ξεχαστεί και η προσοχή να στραφεί στο επόμενο, αλλά η πίστη στο ταλέντο και την ποιότητα αυτής της γενιάς παραμένει αταλάντευτη κι εξ ίσου ακλόνητη με την αισιοδοξία πως η υπέρβαση (βλέπε πρόκριση σε τελική φάση διοργάνωσης) είναι εφικτή.
Οι ακροατές των δηλώσεων του Ραν Μπεν Σιμόν έχουν μπει για τα καλά στο πετσί του Μπιλ Μάρεϊ, που πρωταγωνιστούσε στην ταινία «Η Μέρα της Μαρμότας» και παγιδευμένος στο χρόνο ήταν υποχρεωμένος να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά.
Υπενθυμίζεται ότι η omada.com.cy σ’ ένα εκτενές και εμπεριστατωμένο άρθρο ήδη από το Σεπτέμβριο του 2017 είχε πάρει θέση για τις ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί εν όψει της συμμετοχής στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Εθνών. Μπορείτε να τη θυμηθείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Αναρωτιέται κάποιος ποιος (ανώτερος) θα βγει μπροστά, αν τυχόν η Κύπρος δεν τα καταφέρει μεθαύριο ούτε απέναντι στη Σλοβενία και η κατακραυγή γίνει ακόμη πιο έντονη, διότι ουσιαστικά θα έχουν καταποντιστεί ένα πολυδιαφημισμένο ως καινούργιο ξεκίνημα και ένα επίσης πολυδιαφημισμένο ως καλύτερο αύριο.
Δεκατέσσερις μήνες, μία νίκη
Οι άσοι στο μανίκι του Ραν Μπεν Σιμόν καίγονται υπερβολικά γρήγορα και γι’ αυτό φέρει (σίγουρα όχι την αποκλειστική, αλλά δεδομένα) την κυριότερη ευθύνη. Στους 14 μήνες της παρουσίας του στο τιμόνι του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος έχει να επιδείξει μόλις μια επιτυχία (το εντός έδρας 3-2 επί της Βοσνίας στην πρεμιέρα του), μια ισοπαλία (ένα φιλικό 0-0 με το Μαυροβούνιο τον περασμένο Μάρτιο) και από κει και πέρα μόνον ήττες.
Ήδη έχουν φτάσει τις έξι και αν ο Ισραηλινός δεν πάρει στα επόμενα δύο παιχνίδια ισάριθμες νίκες, τότε θα ολοκληρώσει την πρώτη δεκάδα αγώνων του με χειρότερο απολογισμό από τον προκάτοχό του Χριστάκη Χριστοφόρου (3-1-6). Στην κρίση του καθενός…
Η Μέρα της Μαρμότας
Στην πορεία του χρόνου αυτό που (έχει φτάσει να) ενοχλεί περισσότερο και από τα (ανεπιτυχή) αποτελέσματα και από τις (μέτριες έως κακές) εμφανίσεις είναι η στερεοτυπική τοποθέτηση του ομοσπονδιακού τεχνικού μετά από κάθε παιχνίδι.
Η προσπάθεια των διεθνών δεν αμφισβητείται, το στραβοπάτημα οφείλεται σε κάτι που δεν είχε υπολογιστεί (σ.σ. χθες ήταν τα «δύο γκολ από το πουθενά»), το παιχνίδι που έχει τελειώσει πρέπει να ξεχαστεί και η προσοχή να στραφεί στο επόμενο, αλλά η πίστη στο ταλέντο και την ποιότητα αυτής της γενιάς παραμένει αταλάντευτη κι εξ ίσου ακλόνητη με την αισιοδοξία πως η υπέρβαση (βλέπε πρόκριση σε τελική φάση διοργάνωσης) είναι εφικτή.
Οι ακροατές των δηλώσεων του Ραν Μπεν Σιμόν έχουν μπει για τα καλά στο πετσί του Μπιλ Μάρεϊ, που πρωταγωνιστούσε στην ταινία «Η Μέρα της Μαρμότας» και παγιδευμένος στο χρόνο ήταν υποχρεωμένος να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά.
Υπενθυμίζεται ότι η omada.com.cy σ’ ένα εκτενές και εμπεριστατωμένο άρθρο ήδη από το Σεπτέμβριο του 2017 είχε πάρει θέση για τις ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί εν όψει της συμμετοχής στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Εθνών. Μπορείτε να τη θυμηθείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Οι αιτίες του κακού
Στο χθεσινό παιχνίδι, για το οποίο η εθνική ομάδα υποτίθεται πως προετοιμαζόταν εδώ και τουλάχιστον ένα εξάμηνο, υιοθετήθηκε ένα καινούργιο σύστημα (3-4-3) και στο αρχικό σχήμα βρήκαν θέση (και) παίκτες που είτε δεν είχαν παιχνίδια στα πόδια τους, είτε είναι εκτός φόρμας, είτε αγωνίστηκαν σε άλλη θέση από τη φυσική τους.
Οι τακτικές επιλογές και τα κριτήρια επιλογής του μπεν Σιμόν «σηκώνουν» πολλή κουβέντα, όπως ακριβώς και η ανακολουθία λόγων και έργων του. Ενώ διαρκώς επαινεί και υμνεί τη νέα, ταλαντούχα γενιά της εθνικής, δίνει εξ αρχής φανέλα βασικού σε όποιον «μπαρουτοκαπνισμένο» αλλοδαπό αποκτήσει κυπριακή υπηκοότητα. Δεν το λες και τον ασφαλέστερο τρόπο να αποδείξει στους παίκτες του ότι πιστεύει πραγματικά στη δυναμική και στις προοπτικές τους…