Μια νίκη που μάλλον εκθέτει παρά δικαιώνει
10:11 - 10 Σεπτεμβρίου 2018

Αν δεν χρειάζονταν μηδενιστικές και ισοπεδωτικές επικρίσεις μετά την ήττα στο «Ούλεβαλ», σίγουρα δεν χρειάζεται έκσταση και ευφορία μετά το 2-1 στο ΓΣΠ. Σε τελική ανάλυση η νίκη ήλθε στο 89’ από ένα αυτογκόλ που ήταν τόσο άρτιο σε εκτέλεση όσο και σπάνιο.
Κι επειδή κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις, ας σημειωθούν και τα ακόλουθα -κυρίως εν όψει της συνέχειας. Πρώτον, αν το χθεσινό ήταν η αντίδραση του πληγωμένου εγωισμού και φιλότιμου των διεθνών, τότε θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να παίζουν στα… κόκκινα, δίχως να έχει προηγηθεί αγωνιστικό στραπάτσο και μαζική κριτική. Διότι έτσι θα γίνεται διαρκώς ένα βήμα μπρος κι ένα βήμα πίσω, άρα θα βρισκόμαστε διαρκώς στο ίδιο σημείο. Όπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, δηλαδή…
Δεύτερον, αν το χθεσινό αποτελεί την απάντηση του ομοσπονδιακού τεχνικού στα «πυρά» που δέχτηκε για τον τακτικό σχηματισμό και τη στελέχωση της ενδεκάδας στη Νορβηγία, τότε πάλι πρέπει να βρεθεί τρόπος να προχωρεί πάντα στις πλέον ορθολογικές επιλογές. Χθες δεν εμφανίστηκε μια εντυπωσιακά κυριαρχική εθνική, αλλά μια σωστά τακτοποιημένη ομάδα. Στο πιο οικείο της σύστημα και με κάθε παίκτη στη φυσική του θέση. Ακόμη και χωρίς το αυτογκόλ στο 89’ και τη νίκη, ουδείς θα μπορούσε να της προσάψει ότι δεν προσπάθησε μεθοδικά για τους τρεις βαθμούς.
Τούτων δοθέντων το 2-1 επί της Σλοβενίας περισσότερο από μια δικαίωση για τον Ραν Μπεν Σιμόν και τους διεθνείς του είναι μια επιβεβαίωση ότι το παιχνίδι της πρεμιέρας δόθηκε… τσάμπα και βερεσέ. Κι επειδή το Πρωτάθλημα Εθνών δεν είναι μαραθώνιος, αλλά μια κούρσα μόλις έξι αγώνων μέσα σ’ ένα τρίμηνο, το 0-2 στο Όσλο μας έχει βάλει εξ αρχής το πιστόλι στον κρόταφο.
Χθες το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο (σ.σ. δίχως το αυτογκόλ θα ήταν πιθανότατα ήδη εκτός μάχης για την πρώτη θέση) και στριμωγμένο στα σχοινιά θα είναι και στις 13 Οκτωβρίου. Με ήττα στη Βουλγαρία και ταυτόχρονη νίκη της Νορβηγίας επί της Σλοβενίας, η Κύπρος θα βρεθεί στο -6 από τους Βούλγαρους και πρακτικά στο -4 (σ.σ. αφού θα υστερεί στην ισοβαθμία) από τους Νορβηγούς, τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε.
Με άλλα λόγια, χθες αποφύγαμε το πρώτο νοκ άουτ, το οποίο όμως καραδοκεί σε κάθε επόμενο στραβοπάτημα. Αυτή είναι η βαριά κληρονομιά της ήττας με κάτω τα χέρια στην πρεμιέρα. Μόνοι μας εξ αρχής περιπλέξαμε επικίνδυνα τα πράγματα, μόνοι μας ως το τέλος θα πρέπει να τα ξεμπλέξουμε, δίχως περιθώριο λάθους. Ιδιαίτεροι λόγοι για πανηγύρια, συνεπώς, δεν υφίστανται.
Κι επειδή κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις, ας σημειωθούν και τα ακόλουθα -κυρίως εν όψει της συνέχειας. Πρώτον, αν το χθεσινό ήταν η αντίδραση του πληγωμένου εγωισμού και φιλότιμου των διεθνών, τότε θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να παίζουν στα… κόκκινα, δίχως να έχει προηγηθεί αγωνιστικό στραπάτσο και μαζική κριτική. Διότι έτσι θα γίνεται διαρκώς ένα βήμα μπρος κι ένα βήμα πίσω, άρα θα βρισκόμαστε διαρκώς στο ίδιο σημείο. Όπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, δηλαδή…
Δεύτερον, αν το χθεσινό αποτελεί την απάντηση του ομοσπονδιακού τεχνικού στα «πυρά» που δέχτηκε για τον τακτικό σχηματισμό και τη στελέχωση της ενδεκάδας στη Νορβηγία, τότε πάλι πρέπει να βρεθεί τρόπος να προχωρεί πάντα στις πλέον ορθολογικές επιλογές. Χθες δεν εμφανίστηκε μια εντυπωσιακά κυριαρχική εθνική, αλλά μια σωστά τακτοποιημένη ομάδα. Στο πιο οικείο της σύστημα και με κάθε παίκτη στη φυσική του θέση. Ακόμη και χωρίς το αυτογκόλ στο 89’ και τη νίκη, ουδείς θα μπορούσε να της προσάψει ότι δεν προσπάθησε μεθοδικά για τους τρεις βαθμούς.
Τούτων δοθέντων το 2-1 επί της Σλοβενίας περισσότερο από μια δικαίωση για τον Ραν Μπεν Σιμόν και τους διεθνείς του είναι μια επιβεβαίωση ότι το παιχνίδι της πρεμιέρας δόθηκε… τσάμπα και βερεσέ. Κι επειδή το Πρωτάθλημα Εθνών δεν είναι μαραθώνιος, αλλά μια κούρσα μόλις έξι αγώνων μέσα σ’ ένα τρίμηνο, το 0-2 στο Όσλο μας έχει βάλει εξ αρχής το πιστόλι στον κρόταφο.
Χθες το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο (σ.σ. δίχως το αυτογκόλ θα ήταν πιθανότατα ήδη εκτός μάχης για την πρώτη θέση) και στριμωγμένο στα σχοινιά θα είναι και στις 13 Οκτωβρίου. Με ήττα στη Βουλγαρία και ταυτόχρονη νίκη της Νορβηγίας επί της Σλοβενίας, η Κύπρος θα βρεθεί στο -6 από τους Βούλγαρους και πρακτικά στο -4 (σ.σ. αφού θα υστερεί στην ισοβαθμία) από τους Νορβηγούς, τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε.
Με άλλα λόγια, χθες αποφύγαμε το πρώτο νοκ άουτ, το οποίο όμως καραδοκεί σε κάθε επόμενο στραβοπάτημα. Αυτή είναι η βαριά κληρονομιά της ήττας με κάτω τα χέρια στην πρεμιέρα. Μόνοι μας εξ αρχής περιπλέξαμε επικίνδυνα τα πράγματα, μόνοι μας ως το τέλος θα πρέπει να τα ξεμπλέξουμε, δίχως περιθώριο λάθους. Ιδιαίτεροι λόγοι για πανηγύρια, συνεπώς, δεν υφίστανται.
