Κούκλατζης: «Δεν φοβηθήκαμε ούτε στιγμή», στις φυλακές Αδριανούπολης

«Ο στρατός είναι οικογένεια και ξέρεις ότι ποτέ δεν είσαι μόνος. Εμπιστεύεσαι και τη ζωή σου ακόμη σε συναδέλφους, στην ηγεσία. Οπότε δε φοβηθήκαμε ούτε στιγμή», σημειώνει ο λοχίας Δημήτρης Κούκλατζης, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, όπου μιλά για την εμπειρία της επί 167 ημέρες κράτησής του, στις φυλακές της Αδριανούπολης, μαζί με τον ανθυπολοχαγό Άγγελο Μητρετώδη.

Αναφερόμενος στις ημέρες της κράτησής του, ο Δημήτρης Κούκλατζης περιγράφει ότι «το δυσκολότερο ήταν η αβεβαιότητα για το πότε θα φύγουμε». «Είχα κάνει ένα ημερολόγιο και έσβηνα την κάθε μέρα που περνούσε», σημειώνει ο ίδιος, εξηγώντας ότι το μεγαλύτερο διάστημα της κράτησής του κυρίως διάβαζε και συζητούσε με τον συγκρατούμενό του, Άγγελο Μητρετώδη. «Σίγουρα ήταν πολύ σημαντικό το ότι δεν ήμουν μόνος. Το να είσαι μόνος, να μην έχεις κάποιον να μιλήσεις είναι πολύ δύσκολο. Πώς να περάσουν οι ώρες, οι μέρες; Είχαμε απεριόριστο χρόνο να σκεφτούμε. Τα σκεφτόμουν όλα, την οικογένεια, το μέλλον, τη χώρα. Όλα ήταν συνέχεια στη σκέψη μου», επισημαίνει ο ίδιος.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «όταν πήγαμε στον εισαγγελέα, στο αυτόφωρο, τότε καταλάβαμε ότι δεν θα τελειώσει γρήγορα το θέμα. Σε κάθε αίτημα αποφυλάκισης υπήρχε η ελπίδα, ότι ίσως αυτή είναι η φορά που θα φύγουμε. Μετά από κάθε απόρριψη, δεν πέφταμε ψυχολογικά, απλά περιμέναμε την επόμενη αίτηση. Κάθε μήνα περιμέναμε ότι θα γίνει κάτι καινούριο. Είχαμε πάντα την ελπίδα, δεν μας έριχνε ψυχολογικά. […] Προσωπικά δεν απογοητεύτηκα ποτέ. Κουράγιο και αισιοδοξία μας έδιναν η πρόξενος που μας έλεγε για τις προσπάθειες που γίνονται και οι γονείς μας. Έτσι ελπίζαμε και περιμέναμε».

Παράλληλα, ο Δ. Κούκλατζης εξηγεί ότι κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν είχε αντιληφθεί τις διαστάσεις που είχε πάρει η σύλληψή τους, σημειώνοντας ότι οι επισκέψεις της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας υπήρξαν πολύ υποστηρικτές για τους ίδιους, δίνοντάς τους την ελπίδα ότι το ζήτημα θα επιλυθεί. Επιπλέον αναφέρεται στη Θεία Κοινωνία που έλαβαν από τον εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιο και την υποστήριξη του Οικουμενικού Πατριάρχη ως στιγμή ανάτασης.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Δ. Κούκλατζης κάνει ιδιαίτερη μνεία στην υποστήριξη του κόσμου. «Το πρώτο γράμμα που πήραμε στη φυλακή το έστειλε ένας 11χρονος από το Ναύπλιο. Το έστειλε στις 11 Μαρτίου και το πήραμε το Πάσχα. Δεν γνωρίζαμε ότι θα δεχθούμε κάρτες και γράμματα. Μετά είδαμε τον κόσμο που ήταν δίπλα μας. Άγνωστος κόσμος που έστελνε ευχές για καλή Ανάσταση κ.α. Κάρτες και γράμματα απ’ όλη τη χώρα, απ’ όλο τον κόσμο, από τον Καναδά, την Αμερική, τη Γαλλία. Τα έχουμε πάρει όλα μαζί μας φεύγοντας», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Ως προς τα επισκεπτήρια των γονιών του, ο ίδιος αναφέρει ότι οι πρώτοι μήνες υπήρξαν δύσκολοι, ωστόσο στη συνέχεια η κατάσταση εξομαλύνθηκε. «Περιμέναμε κάθε Τετάρτη το τηλεφώνημα και την Παρασκευή το επισκεπτήριο. Συζητούσαμε για τη ζωή εκτός της φυλακής, για τους συγγενείς, τους φίλους, όλα όσα μας περίμεναν όταν επιστρέφαμε. Έτσι τελείωνε η εβδομάδα και περιμέναμε την επόμενη», εξηγεί ο Δ. Κούκλατζης.

Αναφορικά με τη στιγμή της επιστροφής τους στην Ελλάδα, περιγράφει ότι «όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο και είδαμε τον κόσμο που περίμενε ήταν ένα σοκ. Δεν ξέραμε, δεν περιμέναμε ότι θα είναι τόσος κόσμος. Όχι δεν νιώθω ήρωας. Είναι μία λέξη με μεγάλη βαρύτητα. Είναι άλλη η έννοια του ήρωα και δεν την πλησιάζουμε. Ήρωες είναι οι άνθρωποι που έχουν δώσει το αίμα, τη ζωή τους για σκοπούς ιερούς, για την πατρίδα. Δεν μπορείς να αισθανθείς ήρωας λοιπόν. Δεν συγκρινόμαστε».

Τέλος αναφερόμενος στις ημέρες μετά την επιστροφή του στη χώρα, ο Δ. Κούκλατζης εξηγεί ότι αισθάνεται ότι παραμένει ο ίδιος άνθρωπος. «Βέβαια νιώθω ότι ωρίμασα λίγο παραπάνω, ίσως τα βρήκα με τον εαυτό μου περισσότερο. Σίγουρα θέλω να ξεχάσω. Θέλω να κρατήσω μόνο την αγάπη και τη στήριξη που δεχθήκαμε απ’ όλους σε μια πολύ δύσκολη στιγμή», σημειώνει χαρακτηριστικά.