Κατεβαίνει για διαμαρτυρία στο Προεδρικό η Oμόνοια 1948

Ανακοίνωση με την οποία στηρίζει την απεργία των εκπαιδευτικών αλλά και τις θέσεις τους γενικότερα, εξέδωσε ο Αθλητικός Λαϊκός Σύλλογος Ομόνοια 1948.

Αναλυτικά:

Την ερχόμενη Τρίτη το απόγευμα οι εκπαιδευτικοί της Κύπρου πραγματοποιούν πορεία διαμαρτυρίας έξω από το προεδρικό, δικαίως διαμαρτυρόμενοι για τα μονομερή και άδικα μέτρα της κυβέρνησης ενάντια στον χαρακτήρα της παιδείας και τα συνδικαλιστικά θέσμια του τόπου.

Σε αυτό τον αγώνα οφείλουμε όλοι να είμαστε παρόντες και παρούσες δίπλα από τους εκπαιδευτικούς. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι δίκαιος, είναι σωστός και είναι και δικός μας αγώνας. Για μια σειρά από λόγους.

Αφορά στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης στον τόπο μας. Αν θα μετρούμε δηλαδή την μόρφωση με ψυχρά λογιστικά και αριθμητικά κολπάκια, ή αν θα θέσουμε τη μόρφωση της νεολαίας μας εκεί που της αξίζει. Εμάς δεν μας ξεγελούν τα λόγια τα μεγάλα και τα παχιά περί δήθεν εξορθολογισμού, που στην ουσία κρύβουν την πρόθεση της κυβέρνησης να διοχετεύσει κονδύλια από τη δημόσια εκπαίδευση στην ιδιωτική.

Ο αγώνας των εκπαιδευτικών αφορά στον χαρακτήρα της εκπαίδευσης στον τόπο μας. Αν δηλαδή θέλουμε να παραμείνει δημόσιος και άρα προσβάσιμος στους πολλούς, ή αν θα επικρατήσουν οι θατσερικές και αβερωφικές λογικές της ιδιωτικοποίησης των πάντων που θα μετατρέψουν την παιδεία από αγαθό για τους πολλούς σε προνόμιο για τους λίγους.

Αφορά στην διατήρηση των εργασιακών θέσμιων τα οποία πολλοί υποτιμούν αναφερόμενοι υποτιμητικά σε συντεχνιασμό. Είναι, όμως, εργατικά κεκτημένα που κερδήθηκαν με αίμα και αγώνα. Μπορεί να μην είναι όλα τα κατά καιρούς αιτήματα και πρακτικές των συντεχνιών ορθά, αλλά αυτή τη φορά είναι και το διακύβευμα είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα συγκεκριμένα συντεχνιακά δικαιώματα. Μια ήττα των εκπαιδευτικών θα επιφέρει πολλαπλά και αλυσιδωτά αρνητικά κτυπήματα στην εργατική τάξη όλων των ειδικοτήτων σε μια περίοδο στην οποία έτσι και αλλιώς δέχτηκε και δέχεται αμέτρητα πλήγματα.

Αφορά στον αν θα διατηρήσουν τη θέση εργασίας τους μερικές εκατοντάδες εργαζομένων στον χώρο της παιδείας, οι οποίοι θυματοποιούνται από την κυβέρνηση στο όνομα ενός δήθεν εξορθολογισμού.

Αφορά στο αν η δημόσια εκπαίδευση θα στηριχτεί ουσιαστικά και αν οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να αφιερώσουν ποιοτικό χρόνο στα παιδιά, ή αν όλα θα μετρούνται με προσαυξήσεις και λίγα αργύρια.

Αφορά στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατοπίσει την ουσία του ζητήματος και κυρίως να αποσπάσει την προσοχή από τις αποκαλύψεις για τον συνεργατισμό μια άλλη μεγάλη λαϊκή κατάκτηση που χάθηκε εν ριπή οφθαλμού και χωρίς επαρκείς αντιστάσεις.

Εύλογα μπορεί να διερωτηθεί κάποιος γιατί ένα αθλητικό σωματείο να τοποθετείται για ένα τέτοιο θέμα. Να σας πούμε γιατί:

Πρώτα από όλα διότι είναι ένα θέμα που αγγίζει όλες τις οικογένειες της Κύπρου. Όλοι είμαστε ή θα γίνουμε σε κάποια φάση της ζωής μας μαθητές, φοιτητές, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, δάσκαλοι, και πάνω από όλα εργαζόμενοι. Όλοι έχουμε και πρέπει να έχουμε λόγο σε ζητήματα εκπαίδευσης. Μας αφορά είτε άμεσα, είτε έμμεσα, όπως κάθε κοινωνικό θέμα. Εμείς επιλέγουμε να είμαστε άνθρωποι και αγωνιστές.

Διότι δεν αποδεχόμαστε την τεχνητή διάκριση της εργατικής τάξης σε υπαλλήλους του ιδιωτικού και του δημόσιου. Αυτή η διαίρεση των εργαζομένων που τόσο έντεχνα καλλιεργείται από την κυβέρνηση και την εργοδοσία τους μόνους που εξυπηρετεί είναι το κεφάλαιο, την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Δεν πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε τμήματα της εργατικής τάξης προνομιούχα και μη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στρεβλώσεις και αδικίες πρέπει να διορθώνονται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση. Για μας ο πήχης δεν ορίζεται προς τα κάτω αλλά προς τα πάνω. Θα είμαστε δίπλα από κάθε εργαζόμενο που θα διεκδικήσει τα δίκια του με αγώνα. Είτε είναι του ιδιωτικού τομέα είτε του δημόσιου. Και πιστέψετε μας, εμάς ο κόσμος μας ανήκει στη συντριπτική του πλειοψηφία στον ιδιωτικό τομέα. Ξέρουμε ότι εκεί η εκμετάλλευση είναι πιο άγρια. Η λύση όμως είναι ενότητα και αγώνας, όχι διάσπαση και αλληλοκατηγορίες. Ξέρουμε πολύ καλά ότι γιορτή δική σου παραμονή δική μου.

Διότι για μας τα συντεχνιακά δικαιώματα είναι εξίσου σημαντικά. Δεν τα αφορίζουμε. Αφορούν στο δικαίωμα οργάνωσης, διεκδίκησης και υπεράσπισης κεκτημένων, αλλά και προώθησης νέων αιτημάτων. Δεν είναι αυτά η πηγή των κακών μας. Πηγή των κακών μας είναι η απληστία και η αυθαιρεσία της εργοδοτικής πλευράς, του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου, η οποία βρίσκει στήριγμα στην κυβέρνηση της δεξιάς.

Διότι η κυβέρνηση προωθεί με τον πιο αισχρό τρόπο μεθόδους διάσπασης μέσω χρηματισμού, απεργοσπασίας και λοκ άουτ, πρακτικές που θεωρήσαμε ότι αφήσαμε πίσω στο 1948, όταν η εργοδοτική αυθαιρεσία τσακίστηκε πάνω στο εργατικό ατσάλι.

Διότι η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση των πάντων, μια θέση φύση και θέση συντηρητική, αντιδραστική και εξυπηρετική των λίγων και προνομιούχων.

Διότι η κυβέρνηση επιτίθεται στο ίδιο το δικαίωμα του συνδικαλισμού και της οργάνωσης των εργαζομένων. Μπορεί οι συντεχνίες στην Κύπρο και αλλού τα τελευταία χρόνια να μην ανταποκρίνονται επαρκώς στα ιστορικά τους καθήκοντα αλλά η απαξίωση και κατάργηση τους το μόνο που θα επιφέρει είναι επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα.

Παίρνουμε θέση, πάνω από όλα όμως, διότι μας το υπαγορεύει το είναι μας, η γέννηση μας το 1948, η οποία δεν ήταν ένα απλό αθλητικό γεγονός. Η ΟΜΟΝΟΙΑ η δική μας δεν ήταν ποτέ ένας απλός σύλλογος. Γεννηθήκαμε στη λάβα του 1948, γεννηθήκαμε στη μάχη του προοδευτικού με το συντηρητικό, του φασιστικού με το ανθρώπινο, του παλιού με το νέο, του προσκυνημένου με το περήφανο και το αξιοπρεπές. 70 χρόνια μετά είναι χρέος όλων μας να μην αφήσουμε να περάσουν τέτοιες μεθοδεύσεις. Είμαστε ένα αθλητικό, ΛΑΙΚΟ Σωματείο που το αφορούν αυτά που αφορούν τον λαό μας.

Οι εκπαιδευτικοί παραδίδουν την Τρίτη ένα μάθημα όμοιο του οποίου μπορεί να μην έχουμε πάρει ξανά αρκετοί από εμάς και όμοιο του οποίου μπορεί να μην έχουν ούτε οι ίδιοι διδάξει στο παρελθόν. Παραδίδουν ένα μάθημα που ξεπερνά τις αίθουσες διδασκαλίας. Παραδίδουν ένα μάθημα ζωής και αξιοπρέπειας. Η θέση μας είναι δίπλα τους.