Ομόνοια: Χτύπησε φλέβα χρυσού με Ενρίκες;

Η ποδοσφαιρική Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να φιλοξενεί πλειάδα χρυσών ολυμπιονικών. Τούτου δοθέντος η άφιξη του Χόρχε Ενρίκες στο νησί και η επισημοποίηση της ένταξής του στην Ομόνοια δικαίως αποτελεί σημείο αναφοράς σήμερα σχεδόν σε όλα τα Μ.Μ.Ε. του Μεξικό και της ευρύτερης Λατινικής Αμερικής.

Έξι χρόνια πίσω, όταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου οι Μεξικανοί -με αυτόν στην ενδεκάδα- επικρατούσαν 2-1 στον τελικό της Βραζιλίας (των Τιάγκο Σίλβα, Ζουάν Ζεζούς, Σάντρο, Πάτο, Μαρσέλο, Όσκαρ, Χουλκ και Νεϊμάρ!), δεν υπήρχε άνθρωπος στον πλανήτη που να πίστευε ότι το πρώτο ταξίδι του Ενρίκες στην Ευρώπη θα ήταν για λογαριασμό του «τριφυλλιού».
Η omada ερεύνησε το παρελθόν του θηριώδους άσου και αποκαλύπτει πώς μια πολλά υποσχόμενη καριέρα έφτασε στο σημείο να ζητεί απεγνωσμένα επανεκκίνηση σε αυτό το άκρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
 
Διετία-όνειρο
Ο Ενρίκες έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Τσίβας Γκουανταλαχάρα και προοδευτικά άρχισε να κερδίζει λεπτά συμμετοχής. Μετατράπηκε σε σημαντικό στέλεχος της Τσίβας, αλλά δεν καθιερώθηκε στο πρωτάθλημα (Κλαουζούρα), αλλά στη διάρκεια του Κόπα Λιμπερταδόρες, στον τελικό του οποίου η ομάδα του ηττήθηκε από την Πόρτο Αλέγκρε.

Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο του έλαβε χώρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο U20 στην Κολομβία, όπου το Μεξικό κατέβαλε την τρίτη θέση και ο ίδιος την «αργυρή μπάλα» ως ο τρίτος καλύτερος παίκτης στη διοργάνωση.
Όλα πήγαιναν πρίμα, οι προβολείς στρέφονταν πάνω του και τα καλύτερα έρχονταν. Είχε καθιερωθεί στη μεσαία γραμμή χάρη στην απίστευτη ικανότητά του να ανακτά την μπάλα, η οποία «μασκάρευε» την αδυναμία του στο άνοιγμα του παιχνιδιού.

Η ανέλιξή του ήταν τόσο ραγδαία και εντυπωσιακή, ώστε συμπεριλήφθηκε στην εθνική που εκπροσώπησε το Μεξικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, όπου η χώρα του κατέκτησε το σημαντικότερο τίτλο στην ιστορία της με τον ίδιο να είναι τόσο σημαντικό κομμάτι, ώστε να έχει αφήσει στον πάγκο τον Έκτορ Ερέρα που ένα χρόνο αργότερα μεταγράφηκε στην Πόρτο!
 
Το αρνητικό σπιράλ
Σ’ εκείνη τη διοργάνωση υπέστη έναν τραυματισμό στο γόνατο που τον απέτρεψε από το να κληθεί ξανά στην εθνική και τον υποχρέωσε σε χειρουργική αποκατάσταση της ζημιάς.

Η επόμενη τριετία του στην Τσίβας (2013-16) δεν είχε την ίδια λάμψη, η όποια προσοχή προσέλκυσε ήταν ένεκα διάφορων αμφιλεγόμενων αναρτήσεών του στα social media και μερικών μυϊκών τραυματισμών που τον έστειλαν αρχικά στον πάγκο και ακολούθως, στις αρχές του 2016, στον δανεισμό στη Λεόν. Μετά από ελάχιστες συμμετοχές στο πρώτο εξάμηνο του χρόνου, επέστρεψε στην Γκουανταλαχάρα, η οποία άμεσα τον παραχώρησε δανεικό στην Ντεπορτίβο Τέπικ.
Εκεί ο χρόνος συμμετοχής του περιορίστηκε ακόμη περισσότερο, η επιστροφή του στην Τσίβας επήλθε μοιραία, όπως και ο νέος δανεισμός του, αυτή τη φορά στη Σάντος Λαγκούνα. Σε μια ομάδα, η οποία πάλευε για την παραμονή ο Ενρίκες «έξυσε» τον πάτο του βαρελιού, καθώς απέτυχε να βρει μια θέση στην ενδεκάδα.
Στο δεύτερο μισό της σεζόν άρχισε να παίζει πιο τακτικά, όχι όμως τόσο καλά, ώστε ο σύλλογος να μην τον στείλει πίσω με το πέρας του δανεισμού. Για ακόμη μια φορά ο προπονητής της Τσίβας τον έκρινε ανεπαρκή και τον έστειλε δανεικό στην Πουέμπλα, με την οποία μέτρησε έξι παιχνίδια, με πιο πρόσφατο το εκτός έδρας με την Κερετάρο την Πρωταπριλιά.
Άλλη μια ευκαιρία
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα Μ.Μ.Ε. στο εξωτερικό, στην Γκουανταλαχάρα έχουν πάρει απόφαση εδώ και καιρό ότι ο Ενρίκες δύσκολα θα παίξει ξανά στην ομάδα και ακόμη πιο δύσκολα θα της αποφέρει οικονομικό όφελος μέσω κάποιας πώλησης.

Οι διαρκείς δανεισμοί και η αποτυχία καθιέρωσης σε κάποιον από τους προορισμούς έπεισαν τον ίδιο τον υψηλόσωμο μέσο ότι σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι της καριέρας του χρειάζεται μια ριζική αλλαγή, ουσιαστικά ένα νέο ξεκίνημα.

Αυτήν την ευκαιρία ευελπιστεί να του δώσει η Ομόνοια. Αν ο Άνχελ Γκόμεθ έχει πειστεί ότι ο Ενρίκες έρχεται συνειδητοποιημένος και αποφασισμένος να δείξει την αξία του, τότε η Ομόνοια ενδέχεται να έχει χτυπήσει φλέβα χρυσού.