Από την Πλατεία Ηρώων φύγαμε για Προεδρικό κι έπειτα γραφείο ψάχνοντας για τον τίτλο
15:30 - 12 Ιουλίου 2018
Γιατί, όταν είσαι στα πάλαι ποτέ κόκκινα σπιτάκια της Πλατείας Ηρώων για κοινωνικό ρεπορτάζ και σου τηλεφωνούν από το γραφείο πως κάτι έκτακτο επιβάλλει να είσαι σε μια ώρα στον Πρόεδρο, άρα φεύγεις τάχιστα για Προεδρικό, θα πρέπει να είσαι σίγουρος ότι, τουλάχιστον, δεν θα πλήξεις ποτέ στο επάγγελμα αυτό.
Φτάνει να το αγαπάς, αλλιώς θα το αηδιάσεις, εφόσον ασφαλώς το ζήσεις σε όλες του τις προεκτάσεις και όχι ως γραφιάς με συνεντεύξεις κυρίως από τα emails και copy paste αλά ψηφιακά.
Είναι τόση η αφοσίωση που απαιτεί, που χρειάζεται να έχεις πάθος, κράση, ψυχραιμία, γερά νεύρα, πειθαρχία, αυταπάρνηση και όποιος αντέξει.
«Δεν υπάρχει χειρότερο και αηδιαστικότερο επάγγελμα εάν δεν σου αρέσει», μου είχε πει ένας από τους κάπως παλαιότερους, που είχα γνωρίσει από τους πρώτους στις επάλξεις.
Δεν χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να διαπιστώσω ότι μιλούσε σωστά. Στις εφημερίδες δεν υπήρχαν περιθώρια και πολυτέλειες για προσαρμογές κι ελαφρυντικά. Ούτε καν στα περιοδικά, την εποχή των απαιτητικών κοινωνικών ρεπορτάζ. Σε έριχναν από την πρώτη στα βαθιά, συχνά χωρίς βοήθεια. Και καλύτερα. Έτσι γνώριζες εκ των προτέρων αν μπορούσες ή αν ήθελες να επιβιώσεις, να μείνεις και να το βιώσεις.
12 Ιουλίου 1988 - 12 Ιουλίου 2018. Τριάντα χρόνια μετά, τη δημοσιογραφία δεν την αλλάζω με τίποτα. Όχι γιατί με έκανε πλούσια, καμία σχέση, δεν πιστεύω νοήμων άνθρωπος να μπαίνει στο επάγγελμά μας με τέτοιες βλέψεις! Μου έδωσε, όμως, την ευκαιρία κι εγώ την άρπαξα, να ζήσω τη ζωή και πράγματα που δεν φαντάστηκα.
Να γνωρίσω, να σεβαστώ και να εκτιμήσω ανθρώπους, αλλά και να απομυθοποιήσω άτομα, φερόμενους ως αυθεντίες και άτοπα κριτήρια, να μάθω να ξεχωρίζω τα δεδομένα πίσω από καθωσπρεπισμούς, λοιπές ψεύτικες συμπεριφορές, πλαστές εικόνες και κάθε είδους ελατήρια.
Κι ακόμη μαθαίνω. Τριάντα χρόνια μετά, το επάγγελμα μου προσφέρει κάθε μέρα κι από ένα μάθημα. Πως γηράσκω αεί διδασκόμενη, γιατί έχω την τύχη και την ευτυχία να παίρνω μαθήματα από τους ανθρώπους του, ακόμα και από τα νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα, όταν μου παραδίδουν κείμενα με νέα και σύγχρονες πληροφορίες που με κρατάνε ενήμερη για πράγματα που αλλιώς, στην ηλικία μου, θα έκανα μεσάνυχτα…
Γι’ αυτό την αγαπώ τη δημοσιογραφία και θα κλείσω με το κοινότοπο-θα τη διάλεγα ξανά -πράγμα που θα έλεγα, αν με ρωτούσαν, τα δικά μου ή άλλα νέα παιδιά.
*Αρχισυνταξία Κειμένων, Περιοδικό IN Business
Ροη Ειδησεων
Πριν 4 λεπτά | Ποδόσφαιρο Ελλάδα
Η ενδεκάδα του Ολυμπιακού: Βασικοί Ρέτσος και Βέλντε, στα μπακ ο ΡοντινέιΠριν 16 λεπτά | POLICE REPORTER
Τους στόχους της ΑΔΕ παρουσίασε ο Αγγελίδης στους κοινοτάρχες Δυτικής ΛεμεσούΠριν 19 λεπτά | 'Αλλα Σπορ
Ευρωλίγκα: Με Λεσόρ και Ράιτ το top 10, στην κορυφή με ΛιΠριν 21 λεπτά | Ποδόσφαιρο Ελλάδα
Η πρώτη αποστολή του Βιτόρια στον Παναθηναϊκό-Μέσα και ο Μαξ για ΒόλοΠριν 24 λεπτά | 'Αλλα Σπορ
Πώς ο Μαρτίν μπορεί να στεφθεί πρωταθλητής MotoGP στη ΜαλαισίαΠριν 26 λεπτά | Ποδόσφαιρο Ελλάδα
Η παρουσία Καρυπίδη στην προπόνηση του Άρη και η 11αδα που δεν αλλάζει…Πριν 29 λεπτά | Ποδόσφαιρο Κύπρος
Ο Ρόντεν που πονοκεφαλιάζει και οι εναλλακτικές του Μπεργκ
