Φρένο Ανωτάτου στον μπαμπούλα των λιβέλλων από πολιτικούς σε δημοσιογράφους

Ένα δημόσιο πρόσωπο θα πρέπει να είναι πιο ανεκτικό στην κριτική, τα όρια της οποίας είναι ευρύτερα όταν αντικείμενο της είναι ένα πολιτικό πρόσωπο, αναφέρει το Ανώτατο Δικαστήριο σε απόφασή του με την οποία ανέτρεψε πρωτόδικη απόφαση για λίβελλο και αποζημιώσεις υπέρ του Μιχάλη Παπαπέτρου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Δικηγόρου Ανδρέα Σ. Αγγελίδη, το  Εφετείο αποδέχθηκε την έφεση του Λάζαρου Μαύρου και του Εκδοτικού Οίκου Δία Λτδ και ανέτρεψε την Πρωτόδικη απόφαση που είχε εκδοθεί Πρωτόδικα το 2012 υπέρ του κ. Παπαπέτρου.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, αποσπάσματα της οποίας δημοσιοποίησε ο κ. Αγγελίδης, ο κ. Παπαπέτρου θεώρησε ότι το σύνολο του άρθρου του κ. Μαύρου με τίτλο «Δεν σας θέλει ο λαός» το οποίο δημοσιεύθηκε στις 16.1.2007 στην εφημερίδα «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» αλλά και συγκεκριμένα αποσπάσματα «είναι δυσφημιστικά για το άτομο του και έχουν πλήξει την αξιοπρέπεια, τιμή και υπόληψη του προσωπικά αλλά και ως επαγγελματία και πολιτικό». Ο κ. Παπαπέτρου ήταν ένας εκ των τεσσάρων προσώπων που αναφέρονται στο δημοσίευμα.  

Το Εφετείο, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, αφού μελέτησε όλα τα δεδομένα και τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς κατέληξε στο ότι «το επίδικο δημοσίευμα ξεχωριστά, αλλά και ως σύνολο, δεν είναι δυσφημιστικό» για τον κ. Παπαπέτρου.

Το Εφετείο έλαβε υπόψη του, όπως αναφέρεται στην απόφαση, «ιδιαίτερα το πλαίσιο στο οποίο έγινε το δημοσίευμα, την ιδιότητα του συγγραφέα του δημοσιεύματος ως δημοσιογράφου, στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν απέδωσε κακοπιστία στον Εφεσείοντα αλλά και τον Εφεσίβλητο που είναι γνωστός πολιτικός και ‘έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, βουλευτής, Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου, μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος και Πρόεδρος του κόμματος Ελεύθεροι Δημοκράτες, την νομολογία επί του θέματος και ιδιαίτερα το εφαρμοζόμενο κριτήριο για την διαπίστωση κατά πόσο ένα δημοσίευμα είναι δυσφημιστικό ή όχι».

Το δημοσίευμα, αναφέρει το Ανώτατο στην απόφασή του, «απευθύνεται στην πολιτική που εκπροσωπούσε ο Εφεσίβλητος κατά τον ουσιώδη χρόνο και είναι αυτή που σχολιάζεται και όχι ο ίδιος προσωπικά. Ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδίδει στον ίδιο, ως πρόσωπο και μόνο, απέχθεια ή αντιπάθεια ή οιανδήποτε άλλη ύβρη ή ανεντιμότητα ή έλλειψη πατριωτισμού ή προσώπου που λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντα της πατρίδας του».

«Είναι προφανές στο δημοσίευμα ότι αυτό που τονίζει ο Εφεσείων, είναι την πολιτική που πρέσβευε ο Εφεσίβλητος και οι άλλοι τρεις κατά τον ουσιώδη χρόνο και αυτή είναι που στηλιτεύει», προστίθεται.

Αναμφίβολα, συνεχίζει το Εφετείο, «το δημοσίευμα αν και μη αρεστό στον Εφεσίβλητο, εντούτοις, δεν είναι δυσφημιστικό γι’ αυτόν, καθότι δεν αναφερόταν στην προσωπική του ζωή, ή την προσωπική τιμή του, αλλά ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι προσωπική επίθεση εναντίον του».

«Περαιτέρω κατά την κρίση μας το δημοσίευμα αλλά και οι επίδικες φράσεις δεν επηρέασαν τον Εφεσίβλητο επαγγελματικά ή την υπόληψη και φήμη του και ένα δημόσιο πρόσωπο, όπως ο Εφεσίβλητος, θα πρέπει να είναι πιο ανεκτικό σε παραδεκτή κριτική, τα όρια της οποίας είναι ευρύτερα όταν αντικείμενο της είναι ένα πολιτικό πρόσωπο όπως και ο Εφεσίβλητος, παρά ένας απλός πολίτης».

Το Ανώτατο καταλήγει ότι «στα πλαίσια της στάθμισης του δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης από τη μια και του δικαιώματος προάσπισης της φήμης, από την άλλη, κρίνουμε πως με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης, υπερέχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης».

 

Πηγή: ΚΥΠΕ