«Μια κοινωνία υποκριτών λιθοβολεί τα "διαφορετικά" παιδιά μας».

16:51 - 03 Ιουνίου 2018

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Με αφορμή το Gay Pride o συγγραφέας και εκπαιδευτικός Μάριος Φρίξου αρθρογραφεί για το μπούλινγκ που δέχονται οι ομοφυλόφιλοι και στέλνει μήνυμα ότι είναι καιρός ο ένας να σέβεται τον άλλο ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.

Αυτούσιο το άρθρο του συγγραφέα:

Θα χρησιμοποιήσω για ακόμη μια φορά ως αφορμή τον προσωπικό μου βίο γιατί θεωρώ πως υπάρχει λόγος καθώς θα εξηγήσω στη συνέχεια. Εν καιρώ γάμου μου, διαδικτυακά και όχι μόνο, υπέστησα το μπούλινγκ του αιώνα. Για ένα γάμο που έγινε δημόσια για τους λόγους που έγινε τους οποίους ίσως καταλάβετε στη συνέχεια. Εάν πω ότι δεν με πείραξε το μίσος που εξαπέλυσε μερίδα συμπολιτών μας θα είμαι ψεύτης. Και ποιον δεν τον ενοχλεί κάτι τέτοιο;

Νομίζω πως το ξεπέρασα αρκετά και από μόνος μου. Είμαστε μεγάλοι πια. Όλα τα ξεπερνάμε στην ουσία εντελώς μόνοι. Είμαστε ξεχωριστές οντότητες πέραν από το γεγονός αν είμαστε παντρεμένοι και ποιον παντρευτήκαμε. Ομολογουμένως, το χειρότερο μπούλινγκ το βιώνουν τα παιδιά. Τα μαύρα, τα ανάπηρα, τα αυτιστικά, τα αλλόθρησκα, τα παχύσαρκα, τα ομοφυλόφιλα και πολλά άλλα. Την πιο βάναυση κατάκριση και το πιο ακραίο μπούλινγκ τα περνάει κάποιος όταν είναι σε τρυφερή παιδική ηλικία. Εμείς μεγαλώσαμε πια. Δεν τα βάζουμε πολύ από μέσα μας. Όχι στο βαθμό ενός παιδιού. Έχουμε χρέος όμως. Ύψιστο χρέος να βοηθήσουμε τα παιδιά που ανέχονται σιωπηλά και με πολύ πόνο τη λαίλαπα του ρατσισμού και της ομοφοβίας. Ένα ας το πω μέτρο είναι και το Cyprus Pride.

Οφείλουμε ως κοινωνία να αφυπνίσουμε κάθε στιγμή και κάθε λεπτό συνειδήσεις. Οφείλουμε να γίνουμε μια γροθιά ενάντια στο κατεστημένο που σκοτώνει αθώες παιδικές ψυχές. Τώρα, εάν παρατηρούνται καταστάσεις στο Pride που κατά την κοινή γνώμη θεωρούνται οι μη ενδεδειγμένες θεωρώ πως είναι ατομικές περιπτώσεις και δεν ανταποκρίνονται σε καμία περίπτωση στο σύνολο των ΛΟΑΤΙ ατόμων και στον ιερό σκοπό που γίνεται αυτή η πορεία κάθε χρόνο. Ιερό σκοπό; Ναι, ιερό σκοπό. Ασφαλώς ομιλούμε για τα δικαιώματα των ανθρώπων και ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των ΠΑΙΔΙΩΝ όλου του κόσμου.

Πρέπει να ποντάρουμε αποκλειστικά στο μέλλον και αυτό δεν είναι άλλο από τα ίδια τα παιδιά. Είναι αλήθεια πως ζούμε σε μια υποκριτική κοινωνία με υποκριτικούς θεσμούς. Το Υπουργείο Παιδείας υποστηρίζει κατά καιρούς ότι ακολουθεί αντιρατσιστική πολιτική. Ακολουθεί όμως; Την εφαρμόζει στο βαθμό που θα έπρεπε; Το να πεις π.χ. σέβομαι την ομοφυλοφιλία του καθενός είναι ένα πράγμα. Το να σέβεσαι τον συνάνθρωπό σου στην πλήρη του μορφή, τον ΑΝΘΡΩΠΟ που είναι σαν και σένα είναι μεγάλο πράγμα. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Όντως, δεν μου άρεσαν ποτέ οι ταμπέλες. Τις σιχαινόμουν. Όμως, υπάρχει άλλος καλύτερος τρόπος να μιλάμε και να ζούμε με σεβασμό χωρίς ταμπέλες;

Ο αείμνηστος ηθοποιός Χρίστος Σιμαρδάνης είπε σε μια συνέντευξή του:«Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες είμαι περήφανος που έχω αυτιά». Δεν έχω σκοπό να επικρίνω τον ίδιο. Υπήρξε σπουδαίος άνθρωπος ο Σιμαρδάνης. Όμως, με τέτοιες δηλώσεις λύνεται το πρόβλημα του μπούλινγκ; Είμαστε ίσοι και τέλος; Δέχομαι ότι είσαι γκέι, αλλά...; Πώς θα τα πεις αυτά σε ένα παιδί που παλεύει για το είναι του; Πώς θα το κάνεις να νιώσει υπερήφανο για τον εαυτό του; Πώς θα το βγάλεις αργότερα στην κοινωνία χωρίς φοβίες; Πώς θα του προσφέρεις τα καταλλήλα εφόδια, δηλ. δυναμισμό ν' αντέξει τις κακίες του κόσμου; Πώς θα επουλώσεις τις ψυχικές πληγές του; Πώς θα μπορέσει να παλέψει με τα θηρία; Πώς θα αγαπήσει τον εαυτό του;

Είναι τέτοια σκεπτικά και συμπεριφορές που δημιούργησαν ανθρώπους καταπιεσμένους και με χίλια δυο ψυχολογικά. Είναι αρκετοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι επειδή είναι γκέι δεν θα βγουν να το βροντοφωνάξουν κιόλας κι ότι η σημασία είναι πως είναι άνθρωποι. Δεν διαφωνώ. Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει. Όμως, δεν το χρωστάμε να χαρίσουμε στα παιδιά μας ετούτη την υπερηφάνεια; Μια υπερηφάνεια ότι αξίζει η ζωή που ζουν. Ότι αξίζει με χίλια η προσωπικότητά τους. Ότι τελοσπάντων αξίζουν την αγάπη όλου του κόσμου.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αξίζει να συνεχίσουμε να πολεμάμε για ΙΣΟΤΗΤΑ. Εν τέλει, οι "διαφορετικοί" άνθρωποι δεν είναι διαφορετικοί ή καλύτερα ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετική και ξεχωριστή οντότητα ακόμα και ένα ζεύγος ομοζυγωτικών διδύμων. Η ισότητα θα πρέπει να επιδιώκεται όχι για να αποτελέσουν π.χ. οι ομοφυλόφιλοι μια αποσπασμένη κοινωνία, αλλά για να θεωρούνται στον βαθμό που τους αξίζει μέρος του όλου.

Η κοινωνία μια είναι και θα πρέπει να είναι, ανεξαρτήτως ερωτικού ή άλλου προσανατολισμού. Δεν μιλάω ασφαλώς για νεοταξικούς ομοφυλόφιλους και υποστηρικτές τους και για νέα τάξη πραγμάτων προερχόμενη από Αμερικής πλευρά. Μιλάω απλά για ΙΣΟΤΗΤΑ στον κόσμο. Για ανθρώπους που να διακατέχονται στο εκατό τοις εκατό από συνείδηση και ανθρωπιά.

https://www.facebook.com/MFrixou/

«Μια κοινωνία υποκριτών λιθοβολεί τα "διαφορετικά" παιδιά μας».

Ροη Ειδησεων

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στο κέντρο της Λάρνακας

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στο κέντρο της Λάρνακας

Kατοικία 5ων υπνοδ. με βοηθητική οικοδομή στην Αγία Νάπα

Ισόγεια & ανώγεια κατοικία στην Λεμεσό

Δειτε Επισης