Κραυγή απόγνωσης από οικογένεια - Ζουν σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα, χωρίς παράθυρα…
10:57 - 03 Μαΐου 2018

«Είμαστε μια πολύτεκνη οικογένεια με ένα ανήλικο παιδί. Μένουμε στην Αγία Βαρβάρα στη Λευκωσία. Είμαστε άνεργοι και εγώ και ο σύζυγος μου. Καρκινοπαθής εγώ, ο άντρας μου έχει Κολπική Μαρμαρυγή…». Με αυτά τα λόγια κάνει αρχή στην επιστολή που έστειλε στους αρμόδιους φορείς η κυρία Μαρία Κασάπη.
Η κυρία Μαρία και ο κύριος Χριστόφορος Κασάπης γονείς πέντε παιδιών, απουσίαζαν στην Κρήτη όπου εργάζονταν για περίπου 15 χρόνια ωστόσο το 2012, όταν η κρίση κτύπησε για τα καλά την Ελλάδα, επέστρεψαν πίσω στην Κύπρο, όμως αντίκρισαν το μοναδικό σπίτι που είχαν στην περιοχή της Αγία Βαρβάρας, ερειπωμένο και κατεστραμμένο. «Κάποιοι μπήκαν στο σπίτι και πήραν τα αλουμινένια παράθυρα, έβγαλαν τα σύρματα και το σπίτι δεν είναι πλέον κατοικήσιμο», ανέφερε η κυρία Μαρία.
Συναντήθηκα και με τους δύο στο Ογκολογικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, αφού η κυρία Μαρία εκτός από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που έχει να αντιμετωπίσει από τον Δεκέμβριο παλεύει με νέους δαίμονες. Ο καρκίνος της κτύπησε εδώ και τρείς μήνες την πόρτα και η κ. Μαρία πηγαινοέρχεται για την χημειοθεραπεία της. Από την άλλη ο κύριος Χριστόφορος, άνδρας και προστάτης της , δεν λείπει ποτέ από το πλευρό της όμως, πάσχει εδώ και χρόνια από μια σοβαρή ασθένεια τη Κολπική μαρμαρυγή, γεγονός που τον καθιστά ανίκανο για εργασία.
«Είναι πολλοί αυτοί που μου λένε να πάω να δουλέψω. Δεν βαριέμαι, θα ήθελα να μπορούσα να δουλέψω αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να θέσω σε κίνδυνο τη ζωή μου. Δεν θέλω να δανείζομαι από τα παιδιά μου, έχουν δικά τους έξοδα και δικές τους οικογένειες πλέον», μου ανέφερε με ανησυχία.
Οι δύο τους λόγω της πολύτεκνης του ιδιότητας αλλά και της ανικανότητας τους να εργαστούν λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν λαμβάνουν επίδομα βοήθειας από το κράτος. Μιλώντας με τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους μας επιβεβαίωσαν ότι οι άνθρωποι αυτοί λαμβάνουν επίδομα πολυτέκνων όπως επίσης και μια μικρή βοήθεια αφού δεν είναι σε θέση να εργαστούν, ωστόσο, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, τα χρήματα αυτά δεν είναι αρκετά ώστε να καταφέρουν να επιδιορθώσουν το σπίτι τους και να ζήσουν αξιοπρεπώς σε αυτό.
«Ζούμε μαζί με τον ανήλικό γιο μας, ηλικίας 13 ετών, σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα, πόρτες και δανειζόμαστε ρεύμα από το γείτονα μας. Έχουμε ένα μικρό κουζινάκι για να μαγειρεύουμε τα απαραίτητα χωρίς όμως να έχουμε ντουλάπια για τα τρόφιμα. Τα έπιπλα είναι όλα όσα απέμειναν από τα διαμέρισμα που ενοικιάζαμε παλιά. Δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει ένα σπίτι που να ζει μέσα οικογένεια. Πρόσφατα το μοναστήρι στο Σταυροβούνι μας έδωσε χρήματα και φτιάξαμε μια μικρή ντουζιέρα και τουαλέτα. Ζητήσαμε βοήθεια και από άλλου κρατικούς φορείς και ακόμη περιμένουμε», ανέφερε ο κύριος Χριστόφορος.
«Μας ζήτησαν να πάρουμε προσφορές για το ποσό που μπορεί να κοστίσει η επισκευή του σπιτιού. Η κατασκευή ανέρχεται μέχρι και στις 40 χιλιάδες ευρώ. Αυτά τα χρήματα είναι πάρα πολλά για εμάς που δεν εργαζόμαστε», συμπλήρωσε η κυρία Μαρία δείχνοντας μου όντως την επιστολή που έστειλε με τις προφορίες αλλά και την απάντηση που πήρε.
Και οι δύο τους αληθινοί για τα όσα λένε, αφού επιβεβαίωσα τα λεγόμενα τους από τα έγγραφα που μου έδειξαν αλλά και τις φωτογραφίες που έστειλαν...Με ήθος και αξιοπρέπεια μου ζήτησαν να δημοσιεύσω τις ανάγκες τους επώνυμα, «Εδώ που φτάσαμε Μύρια μου είναι το τελευταίο που με απασχολεί», μου ανέφερε χαρακτηριστικά η κυρία Μαρία.
Ο κύριος Χριστόφορος και η κυρία Μαρία περνούν τις πιο πολλές ημέρες του μήνα στο Ογκολογικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείο Λευκωσίας και τις υπόλοιπες σε ένα σπίτι – αχούρι. Το μόνο που ζητάνε οι ίδιοι είναι βοήθεια για να καταφέρουν να έχουν ένα ζεστό σπίτι που θα τους ξεκουράζει και θα είναι βιώσιμο για αυτούς και το παιδί τους. Μια οικονομική ανάσα που θα αποβάλει το άγχος τους καθιστώντας τους να πολεμήσουν πιο δυνατά και θαρραλέα, μαζί, τον καρκίνο.
*Όσοι ενδιαφέρονται να στηρίξουν την οικογένεια μπορούν να επικοινωνήσουν στα τηλέφωνα Κ.Μαρία: 99190527/ K.Χριστόφορος: 95112717