Χριστόφιας: Η Κυβέρνηση δεν έχει τον Θεό της

Καυστική ανακοίνωση με την οποία κατηγορεί την Κυβέρνηση για τη στάση της στο ζήτημα της χρήσης των Βάσεων Ακρωτηρίου από τα Βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη για τον βομβαρδισμό της Συρίας εξέδωσε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας.
 
Μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Χριστόφιας αφού κάνει μια αναδρομή στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης την οποία χαρακτηρίζει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας επαινεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν για τη στάση του στο συριακό σημειώνοντας ωστόσο πως προβαίνει και σε παράξενες κινήσεις και συμμαχίες με τον Ερντογάν.
 
Κατηγορεί τους Βρετανούς ως ιμπερεαλιστές ενώ κατηγορεί την κυβέρνηση για τη στάση της στο όλο ζήτημα. Μάλιστα απαντά και στην κατηγορία πως το 2003 με τη δική του ανοχή δόθηκαν διευκολύνσεις στους Βρετανούς για να βομβαρδίσουν το Ιράκ.
 
 
«Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει το Θεό της. Επαμφοτερίζει κατ’ επανάληψη χωρίς να σέβεται το γεγονός ότι η Συρία στάθηκε με συνέπεια διαχρονικά στο πλευρό της Κύπρου, υπερασπιζόμενη την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υπενθυμίζω ότι μετά το φασιστικό πραξικόπημα της Χούντας, της ΕΟΚΑ Β’, της δεξιάς και της ακροδεξιάς, την οποία ευλογεί συνεχώς ο κύριος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ, όταν ο Πρόεδρος Μακάριος βρισκόταν στο Λονδίνο, ο τότε πρόεδρος της Συρίας, Χαφέζ Αλ Άσαντ,  ο πατέρας δηλαδή του σημερινού προέδρου της Συρίας, προσέφερε 100 χιλιάδες δολάρια στον πρόεδρο Μακάριο, για την αντιμετώπιση άμεσων οικονομικών αναγκών» σημειώνει μεταξύ άλλων.
 
Τέλος προτείνει την  διοργάνωση μαζικότατων εκδηλώσεων κατά των βάσεων για υπεράσπιση της ειρήνης στην Κύπρο και στον κόσμο
 
Διαβάστε αυτούσια την ανακοίνωση του Δημήτρη Χριστόφια
 
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, που αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, έφερε τα άνω κάτω. Γινόταν τότε λόγος για το ισοζύγιο του τρόμου. Το κακό και το απεχθές είναι ότι, όπως πολύ ορθά ελέχθη, χάθηκε το ισοζύγιο και έμεινε ο τρόμος.
 
Οι ιμπεριαλιστές θεώρησαν και θεωρούν ακόμα ότι το πεδίο έμεινε ανοικτό ώστε ανενόχλητοι να σπέρνουν το θάνατο και να θερίζουν ψυχές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Δυστυχώς, η Ρωσική Ομοσπονδία, που διαδέχθηκε την κραταιά Σοβιετική Ένωση, με ηγέτη τον κύριο Πούτιν, έτρεφε για αρκετό χρονικό διάστημα αυταπάτες σε σχέση με τις προθέσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η ρωσική ηγεσία έπρεπε πολύ πιο νωρίς να το πάρει χαμπάρι ότι στόχος των ιμπεριαλιστών ήταν και παραμένει η καρατόμηση, όχι μόνο της Συρίας, αλλά και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.     
 
Λέγεται ότι στην ιστορία ποτέ δεν είναι αργά. Τελικά η ρωσική ηγεσία μετά από τα εμπάργκο εναντίον της και τα λεγόμενα τιμωρητικά μέτρα με αφορμή την επιστροφή της Κριμαίας στο χώρο όπου ανήκει, και  βέβαια τα πραξικοπήματα και τη στροφή της Ουκρανίας προς φασιστικές, αντιρωσικές πολιτικές, η ρωσική ηγεσία φαίνεται να αφυπνίστηκε και αλλάζει ρότα. Υπερασπίζεται τη Συρία και τη νόμιμη κυβέρνηση του κυρίαρχου συριακού κράτους, με επικεφαλής τον πρόεδρο Άσαντ, προσεγγίζει την Κίνα και άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ασίας.
 
Προβαίνει και σε παράξενες κινήσεις και συμμαχίες στην περιοχή, όπως για παράδειγμα με την Τουρκία. Βέβαια ο κύριος Ερντογάν προσέτρεξε να ευλογήσει την αήθη και απρόκλητη χυδαία επίθεση με λεγόμενους έξυπνους πυραύλους, από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών, Γαλλίας και Βρετανίας. Χαρακτηρίζω την προσέγγιση Ρωσίας – Τουρκίας παράδοξη και παράξενη.
 
Ο διεθνής ιμπεριαλισμός προσέφυγε ακόμα μια φορά στο ψέμα, τη διαστρέβλωση γεγονότων και τη δήθεν χρήση χημικών όπλων από τη συριακή κυβέρνηση, χωρίς να έχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο περί τούτου, την ώρα που η κυβέρνηση της Συρίας αποκαθιστούσε τον έλεγχο επί σχεδόν ολόκληρης της επικράτειας της Συρίας. Η μέθοδος της διαστρέβλωσης, του ψέματος, είναι πολύ καλά γνωστή τέχνη για τους ιμπεριαλιστές. Μήπως δεν έπραξαν το ίδιο στην περίπτωση του Ιράκ, κατηγορώντας τον Σαντάμ Χουσεΐν για χρήση χημικών - που ποτέ δεν αποδείχτηκε και ποτέ δεν έγινε - για να δικαιολογήσουν την εισβολή στο Ιράκ; 
 
Οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές έκαμαν χρήση της βάσης στο Ακρωτήρι για την πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας, κατά ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, μέλους του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η κυπριακή κυβέρνηση αντί να προχωρήσει σε έντονα διαβήματα προς τη Βρετανία για αποφυγή χρήσης των βάσεων, με το πρόσχημα ότι οι βάσεις είναι «κυρίαρχες», τήρησε στάση πλήρους αδράνειας. Με βάση το γελοίο επιχείρημα που πρόβαλε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, συντάχθηκε με τις υπόλοιπες χώρες –μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή στα μουλωχτά ευλόγησε την επιδρομική ενέργεια κατά της Συρίας. Μας λεν, «μα οι βάσεις είναι κυρίαρχες», κατηγορώντας το ΑΚΕΛ και τις φιλειρηνικές δυνάμεις του τόπου ότι ούτε λίγο ούτε πολύ υποσκάπτουν τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
 
Δεν είναι παράδοξο, μπορώ να πω και γελοίο, να μας λεν ότι η Κύπρος δεν μετέχει στον τυχοδιωκτισμό των ιμπεριαλιστών; Μήπως το έδαφος των βάσεων δεν είναι έδαφος της Κύπρου; Και στο κάτω-κάτω ποιος παραχώρησε τις βάσεις στη Βρετανία; Και μάλιστα λεγόμενες κυρίαρχες; Μήπως είναι το ΑΚΕΛ; Μήπως είναι το Λαϊκό Κίνημα; Το ΑΚΕΛ και το Λαϊκό Κίνημα τάχθηκαν αποφασιστικά εναντίον των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, και ένας από τους σπουδαιότερους λόγους αυτής της στάσης, ήταν η εγκαθίδρυση των λεγόμενων κυρίαρχων βάσεων της Βρετανίας, προειδοποιώντας ότι η Κύπρος θα γίνει ορμητήριο επιδρομών κατά γειτονικών, φιλικών προς την Κύπρο λαών και χωρών. Είναι λοιπόν, η δεξιά, μετά από τη χρεοκοπία του ένοπλου αγώνα, που υπέγραψε τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και παραχώρησε τις λεγόμενες κυρίαρχες βάσεις στη Βρετανία. Ας μην στρουθοκαμηλίζουν λοιπόν οι κυβερνώντες.
 
Και επειδή στη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου είπαμε ότι κατά τη διάρκεια της δικής μας προεδρίας δεν παραχωρήθηκε καμιά διευκόλυνση στους Βρετανούς για χρήση των βάσεων, πρόβαλαν ξανά το αίολο «επιχείρημα» ότι κατά τη διάρκεια συνεδρίας του Υπουργικού Συμβουλίου το 2003, απόντος του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου και υπό την προεδρία του τότε προέδρου της Βουλής, Δημήτρη Χριστόφια, παραχωρήθηκαν διευκολύνσεις για πτήσεις πάνω από την Κύπρο. Ποια είναι η αλήθεια; Η παραχώρηση των όποιων διευκολύνσεων ήταν επιθυμία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου. Κατά συνέπεια, αυτό καμιά σχέση δεν έχει με την πολιτική του ΑΚΕΛ και του ίδιου του τότε προέδρου της Βουλής, Δημήτρη Χριστόφια.     
 
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει το Θεό της. Επαμφοτερίζει κατ’ επανάληψη χωρίς να σέβεται το γεγονός ότι η Συρία στάθηκε με συνέπεια διαχρονικά στο πλευρό της Κύπρου, υπερασπιζόμενη την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υπενθυμίζω ότι μετά το φασιστικό πραξικόπημα της Χούντας, της ΕΟΚΑ Β’, της δεξιάς και της ακροδεξιάς, την οποία ευλογεί συνεχώς ο κύριος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ, όταν ο Πρόεδρος Μακάριος βρισκόταν στο Λονδίνο, ο τότε πρόεδρος της Συρίας, Χαφέζ Αλ Άσαντ,  ο πατέρας δηλαδή του σημερινού προέδρου της Συρίας, προσέφερε 100 χιλιάδες δολάρια στον πρόεδρο Μακάριο, για την αντιμετώπιση άμεσων οικονομικών αναγκών.
 
Αφήνω κατά μέρος τη συνεπέστατη στάση της Συρίας εντός του Κινήματος των Αδεσμεύτων, στάση υπεράσπισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και καταδίκης της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Βέβαια, οι σημερινοί κυβερνώντες, αγρόν ηγόρασαν περί τέτοιων πραγμάτων.
 
Θέλω να καλέσω τον κυπριακό λαό σε συνεχή, μαχητική κινητοποίηση για υπεράσπιση της κυριαρχίας της Συρίας, για υπεράσπιση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή μας.
 
Το ΑΚΕΛ και η ευρύτερη Αριστερά της Κύπρου διεκδικούν περγαμηνές σε ότι αφορά στη διοργάνωση μαζικότατων εκδηλώσεων κατά των βάσεων για υπεράσπιση της ειρήνης στην Κύπρο και στον κόσμο. Οι πορείες ειρήνης που διοργάνωσε το ΑΚΕΛ και η Αριστερά έξω από τις βάσεις των Άγγλων τόσο στο Ακρωτήρι, όσο και στη Δεκέλεια, αποτελούν τίτλο τιμής για το ΑΚΕΛ. Νομίζω είναι καιρός από κοινού με όλες τις φιλειρηνικές δυνάμεις του τόπου να επαναλάβει μια τέτοια μαζική πορεία ειρήνης έξω από τις βάσεις και να καλέσει τον κυπριακό λαό να διατρανώσει την απαίτησή του για διάλυση των βάσεων του θανάτου, για λύση του Κυπριακού και επανένωση του τόπου και του λαού μας.
 
Μπορούμε και επιβάλλεται να οργανωθεί μια τέτοια πορεία ειρήνης από κοινού με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, για να φωνάξουμε μαζί πως η Κύπρος ανήκει στο λαό της και σε κανέναν άλλο.