Τα τρία φονικά όπλα που έπληξαν τα ξημερώματα τη Συρία (pics&vid)

10:39 - 14 Απριλίου 2018

ΔΙΕΘΝΗ
Η Μέση Ανατολή ξύπνησε υπό τον ήχο του πολέμου. ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία εξαπέλυσαν τα ξημερώματα επίθεση κατά της Συρίας και στοχευμένων στόχων διάρκειας εξήντα λεπτών. Σε αυτό το πρώτο χτύπημα οι τρεις υπερδυνάμεις έπληξαν στόχους πραγματοποιώντας αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση των μαχητικών Tornado και Rafale, ενώ από θαλάσσης οι αμερικανοί εκτόξευσαν πυραύλους Tomahawk εντός του συριακού εδάφους.

Ποια όμως η δυναμική των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν τα ξημερώματα κατά του συριακού καθεστώτος;

Panavia Tornado

Το Panavia Tornado είναι ένα δικινητήριο πολλαπλών ρόλων μαχητικό-επιθετικό αεροσκάφος, το οποίο κατασκευαζόταν στην Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δυτική Γερμανία. Το αεροσκάφος διαθέτει τρεις διαφορεικές εκδόσεις: το Tornado IDS, το Tornado ECR και το Tornado ADV.

To Tornado έκανε την πρώτη του πτήση στις 14 Αυγούστου 1974 και μπήκε σε υπηρεσία κατά το διάστημα 1979-1980. Πέρα από τις τρεις αρχικές χώρες που το κατασκεύασαν, η μόνη πολεμική αεροπορία που χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο αεροσκάφος ήταν η Βασιλική Αεροπορία της Σαουδικής Αραβίας. Κατασκευάστηκαν συνολικά 992 αεροσκάφη του τύπου, κατά τα έτη 1979-1998.

Το Tornado έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές πολεμικές συγκρούσεις, όπως στον Πόλεμο του Κόλπου, της Βοσνίας και του Κοσόβου, στον Πόλεμο στο Ιράκ του 2003, καθώς και σε μικρότερους ρόλους στη Λιβύη, το Αφγανιστάν και την Υεμένη.
 


Τα Tornado, στα οποία οι Βρετανοί έχουν δώσει το παρατσούκλι Tonka,χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά σε πολεμικές επιχειρήσεις με την RAF κατά την διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου το 1991.


Στα πλαίσια της επιχείρησης Granby, σχεδόν 60 βρετανικά Tornado μετέβησαν στην βάση του Muharraq στο Μπαχρέιν, και στις βάσεις στο Tabuk και το Dhahran της Σαουδικής Αραβίας.

Πολλά Tornado ADV παρείχαν αεροπορική κάλυψη, διότι διέθεταν πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλης εμβέλειας, με αποτέλεσμα οι Ιρακινοί να αποφεύγουν την εμπλοκή μαζί τους.
 
Dassault Rafale

Το Dassault Rafale είναι Γαλλικό μαχητικό αεροσκάφος 4ης γενιάς. Σχεδιάστηκε και κατασκευάζεται από την Dassault Aviation. Το αεροσκάφος είναι επιχειρησιακό με την Γαλλική Πολεμική Αεροπορία και το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό, σε ρόλους αεροπορικής υπεροχής και κρούσεως.

Η απαρχή του Rafale μπορεί να τοποθετηθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν η Πολεμική Αεροπορία της Γαλλίας καθώς και το Πολεμικό Ναυτικό της έκριναν απαραίτητη την αντικατάσταση των αεροσκαφών F-8 Crusader και SEPECAT Jaguar, καθώς ήταν πλέον εμφανές ότι ήταν πεπαλαιωμένης τεχνολογίας. Καθώς πολλές δυτικοευρωπαϊκές αεροπορίες (μεταξύ των οποίων η Αγγλική, Γερμανική, Ιταλική και Ισπανική) αναζητούσαν ένα σύγχρονο αντικαταστάτη των κύριων μαχητικών αεροσκαφών τους, τα πιο πολλά από τα οποία αποτελούσαν λύσεις της δεκαετίας του 1950, υστερώντας ξεκάθαρα έναντι αεροσκαφών όπως το MiG-23 και τα μελλοντικά Su-27 (υπό ανάπτυξη εκείνη την εποχή).
 

Το Rafale είναι δικινητήριο μαχητικό πολλαπλού ρόλου. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να εκτελεί ταυτόχρονα αποστολές διαφορετικού τύπου, όπως εναέριας υπεροχής, κρούσης, αναγνώρισης κλπ.
 
Φέρει συνδυασμό πτέρυγας τύπου Δέλτα και πτερυγίων ελιγμών (canards), κάτι που του δίνει εξαιρετική ευελιξία και παράλληλα διατηρεί τη σταθερότητα κατά τη διάρκεια της πτήσης. Μπορεί δε να απογειωθεί από μικρούς αεροδιαδρόμους της τάξης των 400 μέτρων, όπως επίσης και από αεροπλανοφόρα. Αυτό καθίσταται δυνατό αλλάζοντας περίπου το 20% των μερών του αεροσκάφους με άλλα, υψηλότερης αντοχής, στο Rafale M.
 
Τα βασικά χαρακτηριστικά του Rafale ακολουθούν την πεπατημένη για τα σύγχρονα μαχητικά. Καθοδηγούμενο από ένα σύστημα ελέγχου το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία fly-by-wire τριών ψηφιακών διαύλων και ενός αναλογικού, επιτρέπεται στο αεροσκάφος να είναι αεροδυναμικά ασταθές για να πετυχαίνει τη μέγιστη δυνατή ελιξιμότητα. Τα όρια επιταχύνσεων του αεροσκάφους είναι +9g/-3.2g.

Αν και χωρίς καθαρές βλέψεις να χαρακτηριστεί stealth, το Rafale έχει σχεδιαστεί από απόψεως σχήματος και υλικών κατασκευής ώστε να έχει όσο το δυνατόν χαμηλότερο ίχνος ραντάρ. Τμήμα της σχεδίασης αυτής αποτελέι το σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου SPECTRA. Η κατηγοριοποίηση της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται ως άκρως απόρρητη και η άρνηση της Thales να επιτρέψει τη χρήση του σε άλλα αεροσκάφη, έχει προκαλέσει την ανάπτυξη φημολογίας ότι το σύστημα χρησιμοποιεί τεχνολογία ενεργής ακύρωσης για να εξουδετερώνει τα εισερχόμενα σήματα ραντάρ.

Σε συνέχεια του ηλεκτρονικού του εξοπλισμού, το αεροσκάφος φέρει το ραντάρ RBE2 της Thales, το οποίο είναι ικανό να ιχνηλατεί ταυτόχρονα πολλαπλούς στόχους στον αέρα. Παράλληλα μπορεί να δημιουργεί τρισδιάστατους χάρτες εδάφους για πλοήγηση ή στοχοποίηση σε πραγματικό χρόνο. Επίσης, εάν απαιτείται από την αποστολή, το Rafale έχει την ικανότητα να ιχνηλατήσει ένα στόχο και να εξαπολύσει πύραυλο αέρος-αέρος χωρίς να χρειαστεί να αποκαλύψει τη θέση του, χάρη στο σύστημα OSF της Thales. Το συγκεκριμένο σύστημα είναι πλήρως ενσωματωμένο στο αεροσκάφος και λειτουργεί με τεχνολογία υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Για την διαχείριση των συστημάτων του, το Rafale χρησιμοποιεί ένα πλήρως "γυάλινο πιλοτήριο", με τρις οθόνες πολλαπλών λειτουργιών (MFDs), ολογραφικό HUD καθώς και πλευρικό χειριστήριο HOTAS. Παρομοίως με το Eurofighter, υπάρχει η δυνατότητα φωνητικών εντολών (Direct Voice Input).
 
Για την πρόωσή του το Rafale χρησιμοποιεί δύο στροβιλοπροωθητήρες SCECMA M88-2 με μετάκαυση με συνολική ωθητική δύναμη 150 kN.

Λόγω της πρόσφατης εισαγωγής του σε υπηρεσία με τις γαλλικές ένοπλες δυνάμεις, το Rafale δεν έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς σε πολεμικές επιχειρήσεις, με εξαίρεση κάποιες συνοδείες αεροσκαφών πάνω από το Αφγανιστάν το 2004, όπου αεροσκάφη της ναυτικής αεροπορίας παρείχαν προστασία σε αεροσκάφη υψηλής επιχειρησιακής αξίας. Επίσης συνδεδεμένες με το τις εκεί επιχειρήσεις είναι κάποιες ρίψεις βομβών ακριβείας που πραγματοποιήθηκαν σε υποστήριξη δυνάμεων εδάφους. Καθώς το αεροσκάφος δεν έχει ακόμα κάποιον συμβατό σκοπευτήρα laser, είναι απαραίτητο οι στόχοι του να φωτίζονται από άλλα αεροσκάφη, όπως το Mirage 2000 ή ακόμα και τα παλαιά Super Étendard, ένα γεγονός το οποίο αποτελεί τροχοπέδη για την περαιτέρω επιχειρησιακή χρήση του τύπου.

Η μόνη απώλεια Rafale εώς το 2008 είναι η πτώση, λόγω ατυχήματος, ενός Rafale C στην κεντρική Γαλλία η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του πιλότου.
 
Ο πύραυλος Tomahawk

Ο πύραυλος Tomahawk είναι ένα όπλο παντός καιρού που χρησιμοποιείται εναντίον στόχων ξηράς και βάλλεται από υποβρύχια και πλοία. Μετά την εκτόξευσή του η προώθηση γίνεται σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο χρησιμοποιεί ένα στερεό προωθητικό καύσιμο, ενώ το δεύτερο γίνεται μέσω ενός κινητήρα τούρμπο μέχρι το στόχο. Η δυσκολία εντοπισμού του από τα ραντάρ έγκειται στο γεγονός ότι πετάει σε χαμηλό ύψος (έως 100 μέτρα) και έχει πολύ μικρή επιφάνεια (ενεργό διατομή). Ακόμη ο κινητήρας του δεν εκπέμπει πολύ θερμότητα και έτσι οι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας δεν μπορούν να τον εντοπίσουν.  Τα συστήματα καθοδήγησης του είναι είτε δορυφορικά (GPS) είτε ανίχνευσης εδάφους (TERCOM) είτε συνδυασμοί αυτών. Στο τελευταίο στάδιο, δηλαδή λίγο πριν προσκρούσει στο στόχο, κάνει ψηφιακή σύγκριση του στόχου που συναντάει και αυτού που έχει στη μνήμη του (DSMAC).
 

Το όπλο αυτό έχει εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια με CEP που φτάνει τα λίγα μέτρα. Χρησιμοποιείται αποκλειστικά για σταθερούς και ιδιαίτερα θωρακισμένους στόχους. Οι στόχοι αυτοί είναι συνήθως εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αποθήκες πυρομαχικών και όπλων, εγκαταστάσεις Διοίκησης, Ελέγχου και Επικοινωνιών (οι γνωστοί C3 στόχοι).

Οι πύραυλοι Tomahawk έχουν εξελιχθεί σε διάφορα μοντέλα όπως τα Block II, Block III και Block IV, τα οποία μπορούν να φέρουν μονήρη κεφαλή (τύπου C) είτε βομβίδα (τύπου D). Οι τύποι Block IIC, IID, IIIC, IIID είναι όμοιοι στην εξωτερική μορφή, αλλά φυσικά έχουν διαφορετικές κεφαλές. Όλες οι κατηγορίες παραδίδονται στα πλοία και τα υποβρύχια σε προστατευτικό κάνιστρο για τα πλοία και κάψουλα για τα υποβρύχια. Η προστατευτική συσκευασία, που λειτουργεί και ως σωλήνας εκτόξευσης, περιέχει τον προωθητή στερεού καυσίμου και τον πύραυλο.
 
Ο πύραυλος Tomahawk χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στην επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου (1991), καθώς και για άλλες επιθέσεις εναντίον του Ιράκ (Ιανουάριος, Ιούνιος 1993). Επίσης, στον πόλεμο της Βοσνίας το 1995 καθώς, στην επιχείρηση Desert Strike στο Ιράκ το 1996. Συνολικά 400 πύραυλοι Block II, III εβλήθησαν στις παραπάνω περιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Κόλπο από τους 297 πυραύλους που επιχειρήθηκε να εκτοξευθούν, τελικά μόνο 290 πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από τους οποίους οι 242 βρήκαν το στόχο τους.
 
Με πληροφορίες από: wikipedia, news.g
 
 
newsletter Εγγραφη

Ροη Ειδησεων

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Altamira22

Δειτε Επισης

Ο Τραμπ απειλεί να βομβαρδίσει ξανά το Ιράν, εάν συνεχίσει το πυρηνικό πρόγραμμά του
Στους 115.857 οι Ρώσοι στρατιωτικοί που σκοτώθηκαν στον πόλεμο της Ουκρανίας
Τρεις νεκροί από πτώση μικρού αεροσκάφους κοντά στη Γαλλία
Οικονομικά ζόρια για τον Πούτιν-Μειώνει τις αμυντικές δαπάνες λόγω δημοσιονομικών πιέσεων
Νίκη Τραμπ στο Ανώτατο Δικαστήριο-Τα ομοσπονδιακά δικαστήρια δεν θα μπλοκάρουν τις προεδρικές αποφάσεις
Έγκλημα συγκλονίζει την Τουρκία-Σκότωσε την πρώην αρραβωνιαστικιά του που είχε μείνει έγκυος από βιασμό
ΒΙΝΤΕΟ: Ελέφαντας σε αμόκ έπεσε πάνω στο πλήθος σε φεστιβάλ στην Ινδία
ΒΙΝΤΕΟ: Το Πεντάγωνο έδειξε πώς λειτουργούν οι βόμβες που έριξαν στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν
Απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων με ΤΑΚΑΤΑ στη Γαλλία-Πάνω από 2,5 εκατ. ανακλήσεις
Δικαστήριο στο Ισραήλ απέρριψε το αίτημα Νετανιάχου για διακοπή της δίκης του για διαφθορά