Ούτε ένα συγνώμη από τις κοινωνικές υπηρεσίες – Επιμένουν ότι στήριξαν την άτυχη Έλενα

Για άλλη μια φορά στο ίδιο έργο θεατές. Για άλλη μια φορά ούτε ένα συγνώμη για μια ψυχή που «έφυγε» ενώ εάν οι κοινωνικές υπηρεσίες λειτουργούσαν ως έπρεπε, ενδεχομένως η 29χρονη Έλενα Φραντζή να ήταν ανάμεσα μας. Για άλλη μια φορά αντί κάποιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να απολογηθούν, να δουν την ουσία και τα λάθη για την επόμενη Έλενα, εμφανίζονται με «αλλά…» και υπεραμύνονται των καταγγελιών εις βάρος τους. Και μάλιστα, αποδεικνύουν ότι δεν έλαβαν σοβαρά τις αποφάσεις των δικαστηρίων…  

 

• Η απόφαση κόλαφος κατά της λειτουργού της άτυχης Έλενας – Εγκληματική αδιαφορία  
• «Τώρα που χάθηκε βρεθήκατε όλοι… Από 15 χρονών ζητούσαμε βοήθεια»

 

«Το Εφετείο δεν μπορεί να μην σχολιάσει αρνητικά τη μη δίωξη και της συζύγου του εφεσείοντος για τη συμπεριφορά της έναντι της παραπονούμενης. Ταυτόχρονα, και η συγκεκριμένη Λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας που ήταν υπεύθυνη τότε για την παραπονούμενη φαίνεται να μην επιτέλεσε το καθήκον της ως έπρεπε.  Σε αυτού του είδους τις υποθέσεις πρέπει η πολιτεία μέσω της Νομικής Υπηρεσίας να διώκει για τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τους το σύνολο των ατόμων που επέδειξαν μια ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά έναντι αθώων παιδιών ώστε και το Δικαστήριο να έχει ενώπιόν του την ολοκληρωμένη εικόνα για να επιτελέσει ορθά και δίκαια το ιδιαιτέρως δύσκολο στις περιπτώσεις αυτές έργο του».
 
Αυτή ήταν η κατάληξη του Ανώτατου δικαστηρίου το οποίο είχε επικυρώσει την ποινή φυλάκισης 18 μηνών στον θετό «πατέρα» (ιερέας) της 29χρονης. Κατάληξη, η οποία αποδεικνύει περίτρανα την εγκληματική αμέλεια της λειτουργού του Γραφείου Ευημερίας, που ενδεχομένως αν τότε έδινε την απαραίτητη σημασία, ίσως όλα να ήταν διαφορετικά.
 
Σε παρέμβαση της η λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας Μαρία Κυρατζή ανέφερε ότι η άτυχη Έλενα είχε αποκαλύψει τα όσα βίωνε όταν ενηλικιώθηκε και μάλιστα τόνισε ότι όταν αποφάσισε να προβεί σε καταγγελία, την είχαν στηρίξει.
 
Ωστόσο η λειτουργός κληθείς να σχολιάσει την ανεπάρκεια του Γραφείου Ευημερίας στην περίπτωση της Έλενας και τις αποφάσεις κόλαφος των δικαστηρίων, ανέφερε ότι «στις αποφάσεις γίνεται απλά μια αναφορά». Αξίζει να αναφερθεί όμως, ότι το δικαστήριο στην απόφαση του άδειασε τη λειτουργού του Γραφείου Ευημερίας.
 
Υπεραμυνόμενη των καταγγελιών, η εν λόγω λειτουργός, παρά τα όσα καταγράφονται στην απόφαση, επέμεινε ότι η άτυχη Έλενα εν όσο ήταν στην οικογένεια του ιερέα υπήρχε παρακολούθηση και συνεργασία.

 
Επίσης εν λόγω λειτουργός διέψευσε τις φήμες ότι μετά την απόφαση του δικαστηρίου δόθηκαν και άλλα παιδιά για υιοθεσία στην οικογένεια του ιερέα.

 

Δείτε τα όσα δήλωσε

 
Η απόφαση κόλαφος του δικαστηρίου κατά της λειτουργού

 

Σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στην απόφαση του δικαστηρίου, η Έλενα δεν είχε μιλήσει στην λειτουργό του Γραφείο Ευημερίας καθώς «δεν είχε εμπιστοσύνη αφού σπάνια την επισκεπτόταν στο σπίτι της ενώ ήταν αδιάφορη ως προς την πραγματική της ευημερία ακόμη και όταν της παραπονέθηκε ότι η σύζυγος του «πατέρα» της, την ξυλοφόρτωνε όταν η βιολογική μητέρα της, που και αυτή σπάνια πήγαινε να τη δει, την φυγάδευσε ουσιαστικά από το σπίτι του. Νοιώθοντας αυτή την αδιαφορία από τη λειτουργό, δεν μπόρεσε να της πει ούτε για τις άσεμνες παρενοχλήσεις».
  
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου, το «παιδάκι σε τρυφερή ηλικία, ουσιαστικά χωρίς γονείς», δεν είχε ούτε την στήριξη του Γραφείου Ευημερίας το οποίο μάλλον αδιαφόρησε στην προσπάθεια της παραπονούμενης να παραπονεθεί για τον ξυλοδαρμό που δεχόταν από τη σύζυγο του «πατέρα» της. 
 
Λόγω του φόβου που ένοιωθε απέναντι στη σύζυγο του «πατέρα» της και αφετέρου λόγω των τραυματικών εμπειριών της από τη συμπεριφορά του ίδιου, η Έλενα βρήκε το ψυχικό σθένος να μιλήσει ξανά για τα προβλήματα της μόνο όταν έφθασε σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία αφού ενωρίτερα αμφισβητήθηκε. 
 
Το Δικαστήριο δεν παρέλειψε επίσης να λάβει υπόψη ότι δεν διώχθηκε η σύζυγος του «πατέρα» της παρά το παράπονο που υπέβαλε και γι΄ αυτήν η παραπονούμενη, καθώς «ούτε κάποια συγκεκριμένη ενέργεια φαίνεται να λήφθηκε εναντίον της Λειτουργού ή των Λειτουργών του Γραφείου Ευημερίας που ουσιαστικά αδιαφορούσαν για την ευημερία της παραπονούμενης». 
 
«Καταχράστηκε το ρόλο του ανάδοχου πατέρα και αντί να παρέχει προστασία και φροντίδα σε ένα μικρό τετράχρονο κοριτσάκι, προέβαινε σε σιχαμερές και αφύσικες για την ηλικία του παιδιού πράξεις» ανέφερε το δικαστήριο ενώ τόνισε ότι «η αμαύρωση και σπίλωση της παιδικής ψυχικής αθωότητας  αποσυνθέτει τον χαρακτήρα του παιδιού σε βαθμό που αποστερείται της φυσιολογικής ζωής».
 
Ποτέ δεν της έκαναν γενέθλια
 
Η καταγγελία της παραπονούμενης εναντίον του «πατέρα» της έγινε μετά από πολλά χρόνια το 2011 στην ηλικία των 27 ετών, όταν λόγω αυξημένου άγχους επισκέφθηκε  ψυχολόγο με την οποία αργά και σταθερά δημιούργησε μια σχέση εμπιστοσύνης ώστε να της εκμυστηρευθεί τα όσα της είχαν συμβεί.
 
Ο «πατέρας» της προέβαινε σχεδόν καθημερινά σε άσεμνες πράξεις εναντίον της. Ωστόσο δεν μπόρεσε ενώπιον δικαστηρίου, να αναφερθεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία ή να συνδυάσει την άσεμνη επίθεση με οποιοδήποτε άλλο γεγονός ή εορτή όπως τα γενέθλια της, (έτσι και αλλιώς ποτέ δεν της έκαναν γενέθλια), τα Χριστούγεννα κλπ.
 
Ήθελε απλά δικαίωση, όχι εκδίκηση
 
Έναυσμα για την εκ των υστέρων και μετά από πολλά έτη απόφαση της να καταγγείλει τον «πατέρα» της, ήταν η ανάγκη να αποδοθεί αφενός δικαιοσύνη και αφετέρου να ηρεμήσει η ψυχή της εφόσον η σεξουαλική αυτή παρενόχληση την έκανε να αισθάνεται διαφορετική από ένα άλλο συνηθισμένο άνθρωπο, να μην μπορεί να δημιουργήσει φυσιολογική σχέση και να νοιώθει ακόμη και ενοχές και ντροπή ως να ήταν η ίδια υπεύθυνη για την όλη κατάσταση.
 
Άλλος λόγος που δεν μπορούσε να αναφέρει ή να καταγγείλει τα όσα συνέβησαν στο χρονικό διάστημα που διέμενε με τον «πατέρα» της ήταν εκτός από το πολύ νεαρό τότε της ηλικίας της και η βάναυση εναντίον της συμπεριφορά της συζύγου του, η οποία την κακομεταχειριζόταν με κάθε δυνατή ευκαιρία και εναντίον της οποίας δεν μπορούσε να πει οτιδήποτε καθώς φοβόταν να εκστομίσει οποιοδήποτε παράπονο.
 
Επίσης η Έλενα φοβόταν να εκφραστεί ενωρίτερα γιατί ήταν ανάδοχη σε μια αγαπητή και με κύρος στην κοινότητα οικογένεια, με αποτέλεσμα να θεωρεί ότι δεν θα μπορούσε να την πιστέψουν. 
 
Την έστησαν στον τοίχο
 
Ο ιερέας διώκεται και οι πάντες ξεσηκώνονται… Όχι όμως υπέρ της Έλενας, αλλά εναντίον της… Και τι δεν είχε ακούσει για το γεγονός ότι κατηγόρησε τον «πατέρα» της για σεξουαλική κακοποίηση. «Το κάνει για να πάρει λεφτά», «κάποιος την πλήρωσε», «έχει ψυχιατρικά προβλήματα», «είναι ναρκομανής», και άλλα τόσα… Όλοι απέναντι της γιατί τόλμησε να «σπιλώσει» την εικόνα αυτού του ιερέα… Ολόκληρο το χωριό ξεσηκώθηκε εναντίον της… Αντί να δουν πραγματικά «εκείνο το παιδί», φρόντισαν όλοι να την ταπεινώσουν ακόμη περισσότερο…
 
Ωστόσο, η μαρτυρία της χαρακτηρίστηκε  από το δικαστήριο ως πειστική και αυθόρμητη.  «Εντύπωση προκάλεσε, θετική βεβαίως, στο Δικαστήριο η όλη στάση της παραπονούμενης η οποία δεν παρουσίαζε τον κατηγορούμενο ως «ανθρωπόμορφο τέρας», ούτε η μαρτυρία της διαπνέετο από εμπάθεια, ούτε και διαπιστώθηκε  ότι το κίνητρο της καταγγελίας  ήταν η επιθυμία της για εκδίκηση εναντίον της συζύγου του κατηγορούμενου, η οποία την κακομεταχειριζόταν σε σημείο βαναυσότητας.  Το Δικαστήριο θεώρησε ότι η παραπονούμενη προέβη στην καταγγελία όταν σε ηλικία ώριμη βρήκε το ψυχικό σθένος να εκφράσει και να εξωτερικεύσει τις εμπειρίες της «για να ηρεμήσει η ψυχή» της, κρίνοντας εύλογη και την απάντηση της σε σχετική ερώτηση κατά την αντεξέταση ότι δεν θα έβαζε τον εαυτό της «σε όλη αυτή τη διαδικασία και να τα τραβά όλα τούτα για μιαν εκδίκηση (της συζύγου)», αναφέρεται στην απόφαση.
 
Ψέματα από τον ιερέα…
 
Από την άλλη το Δικαστήριο δεν πείσθηκε από τη μαρτυρία του ιδίου του ιερέα ενώπιον του, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός μάρτυρας για την πλευρά του. 
Έκρινε ότι ψεύδετο και είχε αντιφατικές θέσεις.  Από τη μια έλεγε ότι αγαπούσε την παραπονούμενη ως παιδί του και από την άλλη ότι ήθελε να την «ξεφορτωθεί» για να ησύχαζε από τους γονείς της.  Αρνείτο να απαντήσει σε ερωτήσεις, απαντούσε με υπεκφυγές, δεν θυμόταν το όνομα της Κοινωνικού Λειτουργού που κατά τα άλλα, κατά τη θέση του, επισκέπτετο την παραπονούμενη συχνά, αναφέρει στην απόφασή του το δικαστήριο.
 
Περαιτέρω, ενώ ήταν αποδεκτή από την υπεράσπιση η βίαιη συμπεριφορά της συζύγου του έναντι της 29χρονης, ο ιερέας αρχικά δέχθηκε ότι μόνο μια φορά την είδε να κτυπά την παραπονούμενη, ενώ αργότερα απέφευγε να απαντά ότι η συμπεριφορά αυτή άγγιζε τα όρια της βαναυσότητας, αρνούμενος, με σχετική επίκληση των δικαιωμάτων του, να τοποθετείται.