«Τώρα που χάθηκε βρεθήκατε όλοι… Από 15 χρονών ζητούσαμε βοήθεια»

«Τόσα χρόνια που ήσασταν όλοι; Τώρα που χάθηκε βρεθήκατε όλοι… Από 15 χρονών ζητούσαμε βοήθεια από παντού και οι πλείστοι έκλειναν τις πόρτες στην Έλενα. Τώρα σώστε όσους έμειναν πριν να είναι αργά και σβήσουν όπως την Έλενα. Ναι, ήμουν η φίλη της, η κολλητή της. Ήταν η αδελφή μου, ήταν το μωρό και εγώ ήμουν αυτή που διάβασα τον επικήδειο λόγο μπροστά στο άψυχο κορμάκι της… Πάλεψα πολύ για να την βοηθήσω αλλά και εγώ ήμουν μικρή, ήμουν στην ίδια ηλικία μαζί της. Δεν μπορούσα να κάνω και πολλά… Ένα μεγάλο μπράβο που άντεξε μέχρι τώρα να παλεύει… Αιωνία σου η μνήμη μωρό μου και καλό ταξίδι…»
 
Αυτά είναι τα λόγια της καλύτερης φίλης της Έλενας, που σε ηλικία 29 ετών «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι… Η 29χρονη έτυχε να είναι «από εκείνα τα παιδιά» που κουβαλούσαν μια διαφορετική ιστορία. «Εκείνα τα παιδιά» που πίσω από το χαμόγελο τους, μπορεί να κρύβουν πολλά και ο σταυρός που κουβαλάνε να είναι βαρύς, αλλά ποτέ δεν σταμάτησαν να παλεύουν…
 
Η Έλενα από τα πρώτα της χρόνια, έζησε την εγκατάλειψη. Σε ηλικία 4 χρονών δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια. Και αντί να βρει την ευτυχία, βρήκε την κόλαση. Σε μια οικογένεια «υπόδειγμα» της κοινωνίας. Και αφού πέθανε ξαφνικά, η ιστορία της βγαίνει στο φως και όλοι στέκονται στο πλευρό της, εκφράζοντας την λύπη τους και το θυμό τους για τον άδικο χαμό της. Με μια όμως διαφορά… Όλοι στο πλευρό της, χωρίς όμως την Έλενα… Αν όμως όλοι την «βλέπαμε» εν ζωή, σίγουρα τώρα θα ήταν ανάμεσα μας…
 
Ήταν μόλις 4 ετών… Περίμενε αγάπη, όπως όλα τα παιδιά, από την ανάδοχη οικογένειά της. Αντ' αυτού, ο θετός πατέρας της, φρόντισε να της μετατρέψει τη ζωή σε κόλαση. Μια κόλαση που κράτησε για χρόνια. Μια κόλαση που οδήγησε στο θάνατό της.
 
Σε μικρή ηλικία, η Έλενα είχε μιλήσει σε λειτουργό του Γραφείου Ευημερίας. Είχε αναφέρει ότι κακοποιείτο σωματικά από τη μητέρα της και σεξουαλικά από τον πατέρα της. Μα ποιος να την πιστέψει; Ποιος να πιστέψει ότι ένας «ευυπόληπτος» πατέρας έκανε αυτό το πράγμα; Ήταν πιο εύκολο να αμφισβητήσουν ένα παιδάκι, χωρίς να διερωτηθούν το γιατί να πει ψέματα… Και έτσι, με τις «ευλογίες» όλων, η Έλενα συνέχισε να ζει στην κόλαση για χρόνια…
 
Μετά από κάποια χρόνια η Έλενα τόλμησε να ξανά μιλήσει. Ο «πατέρας» διώκεται και οι πάντες ξεσηκώνονται… Όχι όμως υπέρ της Έλενας, αλλά εναντίον της… Και τι δεν είχε ακούσει για το γεγονός ότι κατηγόρησε τον «πατέρα» της για σεξουαλική κακοποίηση. «Το κάνει για να πάρει λεφτά», «κάποιος την πλήρωσε», «έχει ψυχιατρικά προβλήματα», «είναι ναρκομανής», και άλλα τόσα… Όλοι απέναντι της γιατί τόλμησε να «σπιλώσει» την εικόνα αυτού του ανθρώπου… Ολόκληρο το χωριό ξεσηκώθηκε εναντίον της… Αντί να δουν πραγματικά «εκείνο το παιδί», φρόντισαν όλοι να την ταπεινώσουν ακόμη περισσότερο… «Ο… δεν κάνει έτσι πράγματα, εν πελλάρες της», έλεγαν όλοι…
 
Θυμάμαι, όταν πήγε να καταθέσει στο δικαστήριο εναντίον του «πατέρα» της, της έριχναν τενεκεδάκια και την έβριζαν… Αυτή ήταν η συμπαράσταση που είχε…   
 
Τελικά το πρωτόδικο δικαστήριο καταδίκασε τον «πατέρα» της σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών. Η ποινή του επικυρώθηκε και από το Ανώτατο δικαστήριο. Και όμως… Κάποιοι επέμεναν στην αθωότητά του και ότι όλα ήταν μια σκευωρία… Μα δεν διερωτήθηκαν ποτέ πώς γίνεται η τότε 20χρονη, να κατάφερε να ξεγελάσει τόσο πολύ το δικαστήριο…
«Φοβόμουν ότι δεν θα με πίστευε κανείς. Αποφάσισα να κάνω την καταγγελία επειδή ήθελε να προστατεύσω άλλα παιδιά που φιλοξενούνται κατά διαστήματα στο σπίτι του» είχε αναφέρει η Έλενα. Και όλοι αμφισβητούσαν τα λεγόμενα της και έβλεπαν σκευωρία. Εκτός από τις φίλες της και τους δικούς της ανθρώπους που ήξεραν πραγματικά ποια είναι η Έλενα. Εξάλλου, «εκείνα τα παιδιά», που περνάνε ή πέρασαν δύσκολα, ποτέ δεν έμαθαν να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και πάντα θέλουν να βοηθάνε τους άλλους, προκειμένου να μην περάσουν ότι πέρασαν οι ίδιοι… Έτσι και η Έλενα…
 
Για αυτό ήθελε να γίνει κοινωνική λειτουργός. Να βοηθήσει άλλα παιδιά και να κάνει γι' αυτά ότι δεν έκαναν για εκείνη…
 
Θυμάμαι όταν μιλήσαμε και είπε ότι κακοποιήθηκε από άτομο «υπόδειγμα στην κοινωνία», έτρεμαν τα χέρια της, τα μάτια της ήταν έτοιμα να δακρύσουν και στο βλέμμα της έβλεπες τον φόβο… Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να καταλάβει ότι δεν επρόκειτο για θέατρο, αλλά για μια ψυχή που πάλευε να ξεχάσει από τη μια όσα πέρασε και από την άλλη την απόρριψη και την αμφισβήτηση από όλους…
 
29 χρόνια μετά, η Έλενα πάλεψε αλλά μια μέρα ξαφνικά «έφυγε»… Δεν μπόρεσαν οι αρμόδιοι-αναρμόδιοι να σταθούν στον πλευρό της… Μετά θάνατον δικαίωση και θυμός για τον άδικο χαμό της… Μα την ώρα που πρέπει όλοι να σταθούν δίπλα στην Έλενα και την κάθε Έλενα, τίποτα… Πόρτες κλειστές και λόγια… Ευχές η Έλενα, να είναι η τελευταία…
 

Εκεί έξω, υπάρχουν δυστυχώς κι άλλες Έλενες που χρειάζονται τη στήριξη αυτής της κοινωνίας... Ας σταθούμε στο πλευρό τους όχι με λόγια αλλά με πράξεις, πριν χαθούν κι άλλες ψυχές τόσο άδικα, εξαιτίας της δικής μας αδιαφορίας και ανευθυνότητας. 

 

Καλή ανάπαυση Έλενα...