Παπουλής: (τόσο) προβλέψιμος κι όμως (τόσο) ασταμάτητος…

Ισχύει τώρα, που είναι εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, θα ισχύει και όταν αποσυρθεί. Στο άκουσμα του ονόματος «Φώτης Παπουλής» το μυαλό θα ανασύρει από το (ποδοσφαιρικό) αρχείο το ίδιο πράγμα: την αλά Ρόμπεν κίνηση του αρχηγού του Απόλλωνα που έχει οδηγήσει στα περισσότερα τέρματα της καριέρας του.

Ο Ελλαδίτης είναι το αριστερό αντίστοιχο του Ολλανδού. Ένας δεξιοπόδαρος που παίζει αριστερά και κάνει, σε (όχι μεν πανομοιότυπο, αλλά) εντυπωσιακά παρεμφερή τρόπο, ό,τι ο αριστεροπόδαρος Ολλανδός που παίζει δεξιά: ξεκινώντας από τη γραμμή συγκλίνει και με εσωτερικό φάλτσο από το καλό του πόδι σημαδεύει την ανοικτή γωνία της αντίπαλης εστίας.
 
Οι προϋποθέσεις
Γιατί αυτή η τόσο προβλέψιμη κίνηση είναι ταυτόχρονα τόσο παραλυτική για τον αντίπαλο αμυντικό και τερματοφύλακα; Όσοι εξαντλούν την επιχειρηματολογία τους στις λέξεις «ταλέντο» ή/και «χάρισμα», κινούνται μόνον στις παρυφές της αλήθειας. Ακόμη και μέσα στις ίδιες τις ομάδες τους, οι Παπουλής και Ρόμπεν έχουν πιο ταλαντούχους και χαρισματικούς ποδοσφαιριστές.

Η εν λόγω κίνηση προϋποθέτει, εκτός από το «ανάποδο πόδι» στη γραμμή, πολλή ταχύτητα, πολλή εκρηκτικότητα, πολύ «κόλλημα» της μπάλας στο πόδι, πολλή τεχνική. Αλλά ούτε και αυτά (από μόνα τους) εγγυώνται το τελικό -επιτυχημένο- αποτέλεσμα.
 
Το περιβόητο «πότε»
«Ο Άριεν Ρόμπεν… Απλά ένας εφιάλτης το μαρκάρισμά του. Όλοι τον γνωρίζουν. Όλοι ξέρουν τι κάνει. Το πρόβλημα είναι το πότε. Πότε κόβει προς τα μέσα. Το δευτερόλεπτο που συνειδητοποιείς ότι το κάνει, η μπάλα πιθανότατα αναπαύεται ήδη στα δίχτυα», είχε σχολιάσει ο Κρίστιαν Φουκς, ο οποίος ως αριστερός μπακ της Σάλκε είχε μονομαχήσει πλείστες φορές με τον Ολλανδό άσο της Μπάγερν.

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό το πότε, αν όλοι οι αμυντικοί γνωρίζουν ότι αυτή είναι η κίνηση που -αργά ή γρήγορα- θα γίνει; Γιατί ακριβώς δεν είναι η μόνη κίνηση που μπορεί να γίνει! Αναλόγως της κατάστασης, την οποία ξέρουν να «διαβάζουν» πολύ γρήγορα, ο Παπουλής και ο Ρόμπεν, μπορούν:

-να πετάξουν την μπάλα μπροστά και να περάσουν στο σπριντ πάνω στη γραμμή τον αντίπαλο,
-να τροφοδοτήσουν τον συμπαίκτη τους που κάνει το overlap
-να περάσουν πάσα μέσα στην περιοχή για τον επιθετικό
-να δώσουν, σε περίπτωση διπλού μαρκαρίσματος, στον ελεύθερο μεσοεπιθετικό στον άξονα
-ν’ αλλάξουν με μεγάλη μπαλιά το παιχνίδι στον άλλο εξτρέμ (Γιάκολις, Ριμπερί) δίνοντάς του τη δυνατότητα να παίξει εκείνος ένας εναντίον ενός με τον αντίπαλό του.
 
Το μέτρο
Ο Παπουλής, όπως και ο Ρόμπεν, έχει μετατρέψει μια κίνηση σε σήμα-κατατεθέν του, αλλά είναι επαρκώς οξυδερκής, ώστε να μην επαναλαμβάνει διαρκώς. Θα την επιχειρήσει δύο, τρεις, το πολύ τέσσερις φορές σ’ ένα παιχνίδι. Πότε; Όταν θα αντιληφθεί ότι ο αντίπαλός του την περιμένει λιγότερο. Πώς προκύπτει αυτό; Όταν ο αντίπαλος περιμένει διαρκώς μια συγκεκριμένη κίνηση και αυτή δεν έρχεται, τότε νομοτελειακά και υποσυνείδητα ρίχνει το επίπεδο επιφυλακής.

Όταν ο Παπουλής το αντιληφθεί αυτό, όταν τον «συλλάβει» σε ελαφριά ανισορροπία ή όταν τον δει έτοιμο να του κάνει τάκλιν, τότε εφορμά. Και τη στιγμή της εφόρμησης έχει αποκτήσει ήδη το -μικρό, πλην καθοριστικό- πλεονέκτημα, διότι ο αντίπαλος συνειδητοποιεί μεν πως πρέπει να τον ακολουθήσει στη σύγκλιση προς τον άξονα, αλλά το σώμα του χρειάζεται άλλο ένα δευτερόλεπτο για να ακολουθήσει. Είναι το δευτερόλεπτο που κατά κανόνα αποδεικνύεται μοιραίο.
 
Το διάβασμα εν κινήσει
Αρκετές φορές ωστόσο ο Παπουλής, όπως και ο Ρόμπεν, δεν εκτελεί σε πρώτο χρόνο -είτε γιατί ο αντίπαλος είναι αρκετά γοργοπόδαρος, είτε γιατί έρχεται σε βοήθεια άλλος αμυντικός, είτε γιατί ο τερματοφύλακας είναι σε καλή θέση. Ο Ελλαδίτης και ο Ολλανδός, σε αυτές τις περιπτώσεις, συνεχίζουν την εφόρμηση -«διαβάζοντας» ενώ τρέχουν με την μπάλα στα πόδια τις κινήσεις των αντιπάλων, μέχρις ότου βρουν το κατάλληλο χρονικό σημείο να εξαπολύσουν το άπιαστο σουτ.

Αυτό δεν είναι πλέον απλή κλάση. Αυτό είναι τέχνη. Και συγκεκριμένα τέχνη που έχει κατακτηθεί μέσα από την εμπειρία των αγώνων, αλλά πολύ περισσότερο μέσα από την εξάσκηση στις προπονήσεις. Και δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι ούτε για τον Παπουλή ούτε για τον Ρόμπεν έχει ακουστεί ή γραφτεί πως υστερούν στις προπονήσεις, τουναντίον αμφότεροι θεωρούνται υποδείγματα επαγγελματιών αθλητών…