Λευκωσία, η άσχημη πόλη

Η ομορφιά μιας πόλης εξαρτάται από την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Και δυστυχώς η διαπίστωση αυτή κατατάσσει τη Λευκωσία ως μια άσχημη πόλη. Η Λευκωσία είναι πρωτεύουσα μόνο στα χαρτιά, στους τύπους. Και δεν το λέω αυτό συγκριτικά με τις άλλες πόλεις της Κύπρου. Είναι λάθος εξ΄ αρχής η διαδικασία σύγκρισης της Λευκωσίας με την Λεμεσό και την Πάφο. Η Λευκωσία πρέπει να συγκρίνεται με το Δουβλίνο, την Βαλέτα, το Λουξεμβούργο.

Ιστορικά η Λευκωσία υποφέρει από την κατοχή. Η πράσινη γραμμή σκότωσε το «παζάρι» της δεκαετίας του 70 και από τότε η ανάπτυξη είναι μη δομημένη. Υπάρχουν γειτονιές που έσφυζαν από ζωή και παραδόθηκαν στο συρματόπλεγμα. Δεν είναι όμως το μόνο στοιχείο που ασχήμισε τη Λευκωσία. Είμαστε παραδομένοι στην ραστώνη μας. Λόγω του μεγάλου δημόσιου τομέα ποτέ δεν υποφέραμε από ανεργία. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε διεξόδους ανάπτυξης και ποτέ δεν αξιοποιήσαμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πόλης.

Σήμερα έχουμε συγκεκριμένα δεδομένα που δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Είμαστε πνιγμένοι στο καυσαέριο της πόλης και εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά μας. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Δυστυχώς οι εισηγήσεις που ακούγονται μέχρι και σήμερα δεν ομορφαίνουν την πόλη και τη ζωή μας, την ασχημίζουν περαιτέρω. Μάθαμε να αντιμετωπίζουμε την αύξηση της κίνησης με διαπλάτυνση των δρόμων για να χωρούν περισσότερα αμάξια. Καταφέραμε να κάνουμε τη Λευκωσία μια απέραντη λεωφόρο, με τους ποδηλατόδρομους να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται. Κανείς μας δεν σκέφτηκε πως θα αφαιρέσουμε κίνηση από τους δρόμους. Κανείς μας δεν σκέφτηκε πως θα μπούμε στο λεωφορείο και λίγοι τολμούμε να φωνάξουμε πως η μελέτη του τραμ πρέπει να βγει από τα συρτάρια και να την υλοποιήσουμε.

Έχουμε στη Λευκωσία σημαντικό αριθμό ερευνητών και φοιτητών. Έχουμε πέντε πανεπιστήμια, δυο κρατικά και τρία ιδιωτικά, έχουμε ερευνητικά κέντρα, έχουμε εταιρίες έρευνας που παράγουν. Είναι αδιαμφισβήτητα ο καταλληλότερος χώρος για να αναπτυχθεί το τεχνολογικό πάρκο. Γη υπάρχει μπόλικη. Κρατική γη. Και είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να γίνει η συζήτηση για την αξιοποίηση αυτής της κρατικής γης. Στην διάσταση της ανάπτυξης συνδεδεμένο με ένα συνολικό σχεδιασμό που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για αυτή την ανάπτυξη.

Στον τουριστικό τομέα οι προοπτικές είναι σίγουρα περιορισμένες. Δεν μπορούν να γίνουν μεγάλες αναπτύξεις, δεν υπάρχει θάλασσα, δεν υπάρχει βουνό. Υπάρχει όμως πολιτισμός. Που δεν αναδεικνύεται και δεν προβάλλεται. Και η λύση δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει στις δύο λέξεις: «Αρχαιολογικό Μουσείο». Το μουσείο να είναι βασικός πυλώνας. Χρειάζεται συνδυασμός και με μια άλλη σειρά παρεμβάσεων. Μιας συνολικής προσέγγισης όπου η πόλη θα είναι φιλική και θα «περπατιέται» . Θα δίνει ευκαιρίες εξερεύνησης που θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής.

Είναι η ώρα να κοιτάξουμε τη Λευκωσία. Να μιλήσουμε για ένα σχεδιασμό που δεν θα είναι αποσπασματικός, αλλά συνολικός. Σχεδιασμός που θα ξεκινά από την βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και θα τελειώνει στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης. Που δεν θα καταριέται την έλλειψη θάλασσας αλλά θα ευλογεί την ιστορική της αξία. Που δεν θα μοιρολογεί για την πράσινη γραμμή αλλά θα σκέφτεται την ανάπτυξη της πόλης μετά την κατάργησή της. Θέλουμε μια πόλη που θα κάνει τους ανθρώπους της να χαμογελούν. Και για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να ευημερούν. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να είμαστε δημιουργικοί, μετατρέποντας την Λευκωσία από σλόγκαν για την τελευταία μοιρασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης σε τρόπο ζωής.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΣΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ | twiiter: @dmdemetriou