Αυτοί που χωρίς αργίες και γιορτές δουλεύουν, την ώρα που οι άλλοι διασκεδάζουν

Γιορτινά τραπέζια, ευχές, δώρα και η ζεστασιά που προσφέρει η οικογενειακή θαλπωρή.
 
Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας περιμένει τις μέρες των γιορτών, ώστε να συναντηθούν με συγγενείς και φίλους, να περάσουν ανέμελα, ευχάριστα, να διασκεδάσουν και να χαρούν. 
 
Υπάρχουν, ωστόσο, και αυτοί που ετούτες τις ξεχωριστές μέρες, όπου οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις δεν τους επιτρέπουν να περάσουν τις γιορτές-και δη τις στιγμές εκείνες κατά τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς βρίσκονται ή θα βρίσκονται με τα αγαπημένα τους πρόσωπα-, μαζί με τις οικογένειες και τους φίλους τους. 

Είναι όλοι όσοι εργάζονται με σύστημα βάρδιας, σε υπηρεσίες και δουλειές, που η φύση τους δεν τις αφήνει να... κλείσουν ποτέ. Αστυνομικοί, γιατροί, νοσηλευτές, πυροσβέστες, στρατιωτικοί, ιπτάμενοι(πιλότοι και αεροσυνοδοί), εργαζόμενοι σε χώρους αναψυχής. 

Αυτοί, όπως φυσικά και αρκετοί άλλοι, όλοι ταγμένοι στα πόστα τους και στο καθήκον, αναγκασμένοι να περνούν αυτές τις ημέρες μακριά από τις οικογένειες τους.
 
Παραμονή Πρωτοχρονιάς απόψε, και ο REPORTER συνομίλησε με κάποιους απ' αυτούς τους ανθρώπους, για τους οποίους γιορτές δεν σημαίνει πάντα χαρά και διασκέδαση με συγγενείς και φίλους...Πώς είναι στα αλήθεια η αλλαγή του χρόνου να σε βρίσκει στον εργασιακό σου χώρο; Πώς είναι την ώρα του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, εσύ να δουλεύεις; 

Τα συναισθήματα που δημιουργεί μια τέτοια κατάσταση, δύσκολο να την αντιληφθείς και να την κατανοήσεις απόλυτα, αν δεν την βιώσεις...

Μύρια Κωνσταντίνου, ΣΥΟΠ: Μελαγχολία και μοναξιά...

Αυτή η χρόνια είναι διαφορετική από τα δεδομένα που είχα μέχρι σήμερα. Το 2018 επέλεξα να ακολουθήσω το επάγγελμα του ΣΥΟΠ που αυτόματα ήξερα ότι θα στερηθώ πολύ σημαντικές στιγμές με την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αγαπώ. Μέσα από αυτές τις σημαντικές στιγμές είναι και οι γιορτές των Χριστουγέννων που σημαίνουν μέρες αγάπης και χρόνος με τα δικά σου άτομα.

Φέτος λοιπόν καλούμαι λόγω επαγγέλματος να περάσω με ένα διαφορετικό και πρωτόγνωρο τρόπο τις μέρες των γιορτών μου. Όπως κάθε επάγγελμα έτσι και το δικό μας έχει τα αρνητικά και τα θετικά του στοιχειά. Όταν βρίσκεσαι μακριά από τους ανθρώπους σου τέτοιες μέρες αισθάνεσαι μελαγχολία και μοναξιά.

Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικές και ανεκτίμητες είναι οι στιγμές που περνάς με τα δικά σου άτομα. Μαθαίνεις να εκτιμάς και να σέβεσαι τις πραγματικές αξίες της ζωής. Καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν σημασία τα υλικά αγαθά παρά μόνο η αγάπη. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι πόσο δύσκολα περνούν τα άτομα που βρίσκονται, είτε στα νοσοκομεία είτε στην ξενιτιά ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο μακριά από τις οικογένειες τους. Αυτό σε κάνει να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και ταυτόχρονα πιο δυνατός.

Το μήνυμα που θέλω να αφήσω προς όλους είναι να δείχνουν καθημερινά στους ανθρώπους που αγαπούν την αγάπη σας και να απολαμβάνουν την κάθε στιγμή μαζί τους επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο!

Μαρία, νοσηλεύτρια: Κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου με βαριά καρδιά...

Μία ακόμη Παραμονή Πρωτοχρονιάς, μία από τις πολλές στα τόσα χρόνια υπηρεσίας μου σαν νοσηλεύτρια. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου με βαριά καρδιά, αφήνοντας πίσω την αγαπημένη σου οικογένεια. Το καθήκον σε καλεί. Όσο δύσκολο και αν είναι να εργάζεσαι αυτή τη νύχτα, που όλοι φοράνε τα «καλά» τους και γιορτάζουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, σκέφτεσαι ότι κάποιος συνάνθρωπος σου έχει τη δική σου ανάγκη, σε χρειάζεται να είσαι εκεί κοντά του στις δύσκολες του ώρες. Πολλές φορές οι ασθενείς είναι απόλυτα εξαρτημένοι από εσένα.

Εκτός όμως από την φροντίδα, περιμένουν μία καλή κουβέντα, ένα αληθινό χαμόγελο, να τους δώσεις δύναμη, κουράγιο και να τους ανακουφίσεις από τον πόνο τους. Σίγουρα και αυτοί θα προτιμούσαν να είναι κοντά στην οικογένεια τους παρά στο κρεβάτι του πόνου.

Πολλές φορές σκέφτεσαι ότι ίσως του χρόνου κάποιος ασθενής σου να μην είναι πια στη ζωή, άρα σημαντικό είναι να προσπαθήσεις να τον κάνει να νιώσει όσο πιο ευχάριστα και ανώδυνα γίνεται αυτό το βράδυ. Οι συνάδελφοι του τμήματος είναι η δεύτερη μας οικογένεια. Όλοι μαζί προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μία ζεστή και γιορτινή ατμόσφαιρα (όσο μας το επιτρέπει η κατάσταση) τόσο για εμάς, όσο για τους ασθενείς αλλά και τους συγγενείς που τους συντροφεύουν.

Βλέποντας στα μάτια του ασθενή σου την ευχαρίστηση , την ανακούφιση και καταλαβαίνοντας ότι η προσφορά σου εκτιμάται ακούγοντας απλά ένα ευχαριστώ και να έχεις την ευχή μου, νιώθεις μεγάλη συγκίνηση, ηθική ικανοποίηση, χαρά και αγάπη προς το λειτούργημα σου, ξεχνώντας ότι είναι Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κλείνοντας θα ήθελα ν' ευχηθώ σε όλο τον κόσμο καλό Νέο Έτος γεμάτο υγεία, αγάπη, χαρές και όσο πιο μακριά γίνεται από τα νοσοκομεία. Προσοχή στους δρόμους. 

 
Pueblo Franco-Dj: Θυσιάζεις πράγματα, για να έχεις κάποια άλλα...

Θετικά νομίζω πως δεν υπάρχουν. Κακά τα ψέματα, όλοι λίγο-πολύ θέλουμε να είμαστε χαλαροί, κοντά στους δικούς μας ανθρώπους την περίοδο των εορτών. Απ' εκεί και πέρα τα πράγματα έχουν να κάνουν με τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας αντιμετωπίζει την ζωή. Προσωπικά έχω την άποψη ότι θυσιάζεις πράγματα για να έχεις κάποια άλλα. Αναγκάζομαι να "δουλεύω" τέτοιες μέρες, αλλά δεν αναγκάζομαι να ξυπνάω κάθε μέρα από το χάραμα.