«Κινδυνεύω να μείνω παράλυτη - Μου έκλεψαν την περηφάνια μου»
17:12 - 16 Αυγούστου 2017
Άλλη μια κραυγή απόγνωσης, από μια συμπατριώτισσά μας, ευελπιστεί να ακουστεί και να βρει ανταπόκριση, καθώς, όπως η ίδια εξομολογείται έχει κουραστεί να αναμένει στη λίστα ασθενών προκειμένου να υποβληθεί σε εγχείρηση στο σπόνδυλο, κινδυνεύοντας να μείνει παράλυτη και συνεχώς να της δίνουν νέα παραπεμπτικά.
Η Έλλη Κ. είναι 59 ετών, μητέρα τριών παιδιών, διαμένει σε προσφυγικό Συνοικισμό στη Λευκωσία και είναι λήπτης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Το 1994 είχε ένα τροχαίο ατύχημα το οποίο της προκάλεσε προβλήματα στον αυχένα, το σπόνδυλο, τις ωμοπλάτες και τη λεκάνη τα οποία με τα χρόνια έγιναν ακόμη μεγαλύτερα όπως λέει. «Από το 94' μέχρι σήμερα έχω κάνει πολλά MRI, Ultra Sound, ακτινογραφίες, έχω πάει σε νευροχειρούργους και όλα αυτά με λίστες αναμονής από 6 μήνες μέχρι 2 χρόνια. Υπερβολικό νομίζετε; Κι όμως... Δύο χρόνια αναμονή για μια εξέταση που θα καταλήξει σε άλλο παραπεμπτικό. Λες και το κάνουν επίτηδες μπας και τα τινάξεις και γλυτώσουν χρήμα και κόπο» εξηγεί μιλώντας στο Reporter.
Κινδυνεύω να μείνω παράλυτη
«Είμαι στη λίστα αναμονής για εγχείρηση αυχένα σχεδόν δύο χρόνια. Απλά κάθε φορά μου δίνουν παραπεμπτικό για νέο MRI και ο χρόνος περνά. Κινδυνεύω να μείνω παράλυτη από τη μέση και κάτω λόγω αυτής της λίστας αναμονής για MRI. Ο τελευταίος γιατρός που με εξέτασε, μου είπε ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση και μάλιστα σύντομα. Μου έδωσε παραπεμπτικό με την ένδειξη "Επείγον" και το Σεπτέμβρη κλείνουν τρεις μήνες και ακόμη ούτε φωνή ούτε ακρόαση».
Η κατάρα μου είναι η φτώχεια μου
«Αν είχα την οικονομική ευχέρεια θα πήγαινα τρέχοντας σε κάποιον ιδιώτη γιατρό για να βοηθηθώ και να μην ταλαιπωρούμαι άλλο. Μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ αλλά πλέον δεν μπορώ να κολυμπήσω, να χορέψω, να κάνω τις δραστηριότητες που αγαπώ. Η κατάρα μου είναι η φτώχεια μου. Τιμωρούμαι επειδή είμαι φτωχή, επειδή δεν έχω μέσον, επειδή δεν ξέρω πολιτικά πρόσωπα; Από τον Υπουργό Υγείας δεν έχω κανένα παράπονο. Όταν προσπάθησα να φτάσω στον ίδιο προκειμένου να του εκθέσω το πρόβλημά μου ο ίδιος έδειξε ενδιαφέρον και θέλησε να βοηθήσει. Δυστυχώς όμως οι περιπτώσεις σαν και τη δική μου είναι τόσες πολλές που δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο τον Υπουργό αλλά από το σύστημα που νοσεί».
Μου έκλεψαν την περηφάνια μου
«Είμαι απελπισμένη. Δεν ξέρω τι να κάμω. Μου έκλεψαν την περηφάνια μου. Άνθρωπος ενός κατώτερου Θεού, έτσι νιώθω και λυπάμαι που το λέω. Θα έρθουν όμως να ζητήσουν την ψήφο μου σε λίγο καιρό όπως κάνουν κάθε φορά Δεξιοί και Αριστεροί. Θα τους δώσω κι εγώ ένα παραπεμπτικό και θα τους γράψω στην δική μου λίστα αναμονής».
Ζητώ λίγη επιείκεια
«Το μόνο που ζητώ είναι λίγη επιείκεια για εμάς τους φτωχούς. Ας μπούμε και εμείς μια φορά από τη «διπλανή πόρτα», όχι μόνο όσοι έχουν το χρήμα ή το μέσον. Δε θέλω να πάρω τη σειρά κάποιου άλλου ανθρώπου. Ζητώ μόνο να γίνω καλά, να μπορώ να περπατώ, να μην εξαρτώμαι από τρίτους και να έχω μια αξιοπρεπή ζωή. Είναι πολλά;»