Ο Κύπριος μαθητής που πήρε δίπλωμα από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στα 14 του χρόνια
12:22 - 31 Ιουλίου 2017

Πριν λίγες μέρες έχω πάρει χρυσό μετάλλιο και την πρώτη θέση στην Βιολογική ολυμπιάδα. Πέραν τούτου έχω πάρει πρόσφατα δίπλωμα από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στην Αρχαιολογία της Προϊστορικής Κύπρου.
Από μικρή ηλικία η αρχαιολογία ήταν πάθος για μένα. Αισθάνομαι ότι ένας άνθρωπος για να γνωρίζει το παρόν του και να λαμβάνει σωστές αποφάσεις για το μέλλον του οφείλει να γνωρίζει τις ρίζες του. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι το να γνωρίζω ως άνθρωπος την ιστορία του τόπου μου και από πού προέρχομαι, άρα να γνωρίζω τις βαθύτερες ρίζες του DNA μου θα ανοίξει τους ορίζοντες μου και θα με κάνει πιο ολοκληρωμένη προσωπικότητα όσον αφορά τις αποφάσεις στο μέλλον μου. Για παράδειγμα θλίβομαι βαθύτατα όταν βλέπω τους μεγαλύτερους μου να κρίνουν τα πολιτικά δρώμενα στο τόπο μου ή και στο εξωτερικό χωρίς να γνωρίζουν ιστορικά γεγονότα τα οποία αν γνώριζαν θα είχαν διαφορετικές απόψεις.
Άρα η αρχαιολογία και η ιστορία για μένα είναι πυλώνες διαμόρφωσης της σωστής προσωπικότητας του ανθρώπου.
Έχω επισκεφθεί δεκάδες αρχαιολογικούς χώρους τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό και δε σας κρύβω ότι κάθε φορά το δέος και η ανατριχίλα που αισθάνομαι για τους προγόνους μου και τα επιτεύγματα τους με κυριεύουν.
Πιστεύω πως ναι γιατί όπως είπε και ο Καρτερ ο οποίος ήταν ο αρχαιολόγος που ανακάλυψε τον τάφο του Φαραώ Τουτανχαμών : «Κάποιοι μπορεί να έχουν δέκα πτυχία στην αρχαιολογία και όμως να μην επιτύχουν, γιατί τους λείπει το αρχαιολογικό ένστικτο».
Δεν είναι ακριβώς ταλέντο, η αρχαιολογία δεν είναι μουσική, είναι κάτι πέρα από αυτό. Είναι ένα ένστικτο, μια έκτη αίσθηση, η οποία με οδηγεί να προβληματίζομαι και να αμφισβητώ. Και βαθιά μέσα μου πιστεύω πως η κάθε μεγάλη ανακάλυψη ξεκίνησε από μια αμφισβήτηση του φανερού.
Τα ενδιαφέροντα μου δεν σταματούν στην αρχαιολογία ή την βιολογία. Πέραν από αυτά τα δυο ασχολούμαι με την παλαιοντολογία από ηλικία τεσσάρων ετών, και την ιστορία από ηλικία εφτά ετών. Έχω πραγματικά διαβάσει χιλιάδες βιβλία που αφορούν τα ενδιαφέροντα μου και παρακολουθώ τις εξελίξεις της παλαιοντολογίας ανελλιπώς. Κανένα δεν μου αρέσει περισσότερο από τα υπόλοιπα, αισθάνομαι ότι θα αδικήσω ένα από αυτά αν το «ταμπελώσω» ως πάθος μου. Είναι όλα μέρος της προσωπικότητας μου, μέρος των εσωτερικών αναγκών μου για μάθηση, για προσωπική ολοκλήρωση. Όλα συμβάλουν με τον τρόπο τους σε μια εσωτερική ικανοποίηση και αυτοπραγμάτωση.
Δεν μπορώ να φανταστώ μια μέρα μου χωρίς βιβλίο, χωρίς καινούργια γνώση, χωρίς νέα στοιχεία. Η λέξη πάθος, είναι υποκειμενική. Αν με την λέξη πάθος εννοούμε την εμμονή με κάτι και την απόλυτη αγάπη για μια επιστήμη, τότε ναι, όλα όσο ανάφερα πιο πάνω είναι πάθος για μένα. Θέλω κάποια μέρα να ανακαλύψω παλαιοντολογικά ευρήματα στην Κύπρο, (γιατί θεωρώ πως η ερεύνα που γίνεται είναι εξαιρετικά ανελλιπής, πιστεύω πως η Κύπρος κρύβει ένα παλαιοντολογικό θησαυρό τον οποία δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει), αρχαίους οικισμούς, θαμμένα αρχαιολογικά στοιχεία. Ονειρεύομαι ότι θα ταξιδέψω στον Αμαζόνιο, ονειρεύομαι να λάβω μέρος σε παλαιοντολογικές ανασκαφές με το ίνδαλμά μου δρα Ροδόλφο Κόρια, ονειρεύομαι να φέρω στο φως σπάνια αρχαιολογικά και παλαιοντολογικά ευρήματα.
Όσον αφορά τα βιβλία δε σας κρύβω ότι με θλίβει που βλέπω πολλούς συνομήλικους μου να σκοτώνουν εικονικούς δράκους στα tablet τους και να μην αναλώνουν το χρόνο και την ενέργεια τους στην γνώση, με αποτέλεσμα τα μυαλά τους να γίνονται εύπλαστα, ευκολόπιστα ως εκ τούτου έρμαιο στις υποδείξεις των πολιτικών και των μεγάλων πολυεθνικών, γιατί κακά τα ψέματα ο άνθρωπος που έχει γνώση και κρίση είναι λιγότερο επιρρεπείς σε υποδείξεις.
Όταν παίρνω ένα βραβείο νιώθω ευχαριστημένος αλλά όχι στο υπέρτατο επίπεδο λόγω του ότι πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Είναι αστείο να βραβεύομαι εγώ τη στιγμή που δεκάδες άνθρωποι στο κόσμο έχουν συμβάλει τα μέγιστα με τις ανακαλύψεις τους στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα ο Δαρβίνος έχει χλευαστεί, η Μαρί Κιουρί θυσίασε τη ζωή της για να μας δώσει το ράδιο. Εν κατακλείδι αισθάνομαι ότι απλά κάνω καλά τη δουλειά μου, ως νοήμων άνθρωπος και ως μαθητής.
Οι δικοί μου άνθρωποι νιώθουν περήφανοι και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Στο σημείο όμως αυτό αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι δε θα μπορούσα να καταφέρω και πολλά πράγματα αν από μικρή ηλικία η μητέρα μου δε μου εμφυσούσε την περιέργεια, την ανάγκη για διάβασμα και το πάθος μου για τη γνώση. Εκείνη, πέραν από τις επιτυχίες μου πρώτιστο μέλημα της είναι να είμαι χαρούμενος με το κάθε τι που κάνω, και αν εγώ είμαι χαρούμενος, τότε με τη σειρά της είναι και εκείνη ευτυχισμένη. Υπάρχουν φορές που νιώθω ότι ακόμα κι αν κέρδιζα σε μια παρτίδα σκακιού πάλι περήφανη θα ήταν για μένα, με το ίδιο πάθος και αγάπη που την χαρακτηρίζει.
Όσον αφορά το θέμα ηλικίας είναι σχετικό. Οι γνώσεις δε γνωρίζουν ηλικία.
Το υπέρτατο όνειρο μου είναι να λάβω μέρος σε μια παλαιοντολογική αποστολή η οποία δεν θα είναι απλώς μια συνηθισμένη αποστολή πεδίου/έρευνας αλλά θα είναι μια αποστολή η οποία θα προσφέρει νέες γνώσεις στον κόσμο, για παράδειγμα η ανακάλυψη ενός νέου είδους. Επίσης ένα μεγάλο όνειρο αλλά και στόχος μου είναι η βράβευση μου με το βραβείο Νόμπελ για κάτι που θα έχω προσφέρει στην ανθρωπότητα.