Ένα βήμα πριν τις Κεντρικές ο άνεργος πατέρας – «Αύριο θα σας συλλάβουμε»

Ένα βήμα πριν τις Κεντρικές φυλακές βρίσκεται ο 49χρονος άνεργος πατέρας, εναντίον του οποίου εκκρεμούν εντάλματα για διατροφές, αφού λόγω των κακών οικονομικών του καταστάσεων, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
 
Ο 49χρονος, ο οποίος μέσω επιστολής του στο Reporter περιγράφει όλα όσα ζει τον τελευταία καιρό, τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει χωρίς να ξέρει πώς να τις διαχειριστεί, ενημερώθηκε σήμερα από την αστυνομία ότι αύριο το πρωί θα συλληφθεί για την μη πληρωμή διατροφών και ως εκ τούτου θα οδηγηθεί στις Κεντρικές φυλακές μέχρι την εξόφληση του ποσού.
 
Ο ίδιος, ζητά να ακουστεί η έκκλησή του για βοήθεια, ζητώντας όμως να παραμείνει ανώνυμος αφού όπως ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά " ντρέπομαι πολύ που κατάντησα έτσι και δεν θέλω να με δουν τα παιδιά μου στον πάτο".
 
Η επιστολή του
 
«Είμαι Κύπριος 49 χρονών με 3 παιδιά και χωρισμένος από τα τέλη του 2015. Είμαι εγγεγραμμένος στο Τμήμα κοινωνικής ενσωμάτωσης ατόμων με αναπηρίες λόγο αναπηρίας στην επικοινωνία. Τον Δεκέμβρη του 2015 βρήκα δουλειά μετά από πάροδο 5 χρονών (να σημειώσω ότι πριν από αυτό ήμουν λήπτης του ΕΕΕ). Τον Σεπτέμβρη του 2016 απολύθηκα και ένα μήνα μετά αιτήθηκα για επίδομα ανεργίας και ξανά για το ΕΕΕ. Πήρα απόρριψη για το επίδομα ανεργίας στις 29 Νοεμβρίου του 2016 λόγω του ότι δεν είχα αρκετές ασφαλιστέες αποδοχές το 2015. Στις 7 Δεκεμβρίου του 2016 πήρα επιστολή από το ΕΕΕ για συμπληρωματικά στοιχεία λογαριασμών μελών της οικογένειας μου τα οποία και παρέδωσα αμέσως. 
 
Στις 7 Απριλίου του 2017 πήρα απόρριψη για το ΕΕΕ λόγω καταθέσεων που υπερβαίνουν την νομοθεσία. Σε ερώτηση μου για ποιες καταθέσεις εννοούν αφού δεν έχω καμία κατάθεση, μου απάντησαν ότι πρόκειται για 3 γραμμάτια που είναι στο όνομα μου. Έκανα αμέσως ένσταση για αυτή την απόφαση παρουσιάζοντας επιπρόσθετα στοιχεία που δείχνουν ότι πρόκειται για καταπιστεύματα των παιδιών μου που δεν ζουν μαζί μου αλλά με την μητέρα τους. Στοιχεία τα οποία έδωσα και στην αρχική μου αίτηση. Δεν έχω πάρει ακόμα καμία απάντηση. Να προσθέσω ότι όταν έπαιρνα το ΕΕΕ πριν να βρω δουλειά, είχα το ίδιο πρόβλημα με τα ίδια γραμμάτια και επαναλήφθηκε η ίδια ακριβώς ιστορία. Τότε είχε αποδεχτεί η Υπουργός την ένστασή μου και πήρα το ΕΕΕ αλλά ακολουθώντας αυτή την τακτική, δεν έλαβα καθόλου αναδρομικά και το ΕΕΕ άρχισε να καταβάλλεται μετά την αποδοχή της ένστασης μου.
 
Το Υπουργείο Εργασίας ακολούθησε ξανά την ίδια τακτική για να γλιτώσει ξανά τα αναδρομικά. Αυτή την φορά όμως παρέβηκε κανονισμό ο οποίος αναγράφει τις εξαιρέσεις από την νομοθεσία και που ισχύει για την περίπτωση μου. Πως θα τους κυνηγήσει κάποιος στο Διοικητικό Δικαστήριο που δεν έχει ούτε να φάει;
Λόγω όλων τον πιο πάνω, αδυνατώ να πληρώσω την διατροφή για τα παιδιά μου από τον Νοέμβρη του 2016. Η πρώην γυναίκα μου έχει εξασφαλίσει φυλακιστήριο με τον όρο να πληρώνω €50 μηνιαίως από την 1η Ιουλίου για να καλύψω τα €2100 που της χρωστώ από τις καθυστερημένες διατροφές συν την μηνιαία διατροφή. Αν τόσο καιρό δεν μπορούσα να πληρώνω €300 πως θα πληρώνω τώρα €350; Αναμένω την σύλληψη μου και την φυλάκιση μου τις επόμενες μέρες ή και ώρες.
 
Είμαι με μηδενικό εισόδημα από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι και σήμερα, άστεγος, χωρίς να μπορώ να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες και το Υπουργείο Εργασίας με τις τακτικές του μου έχει στερήσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα μου για επιβίωση, ένα πιάτο φαΐ, μια στέγη από πάνω μου. Ενώ ο κάθε άνθρωπος έχει αυτά τα δικαιώματα εγώ στερούμε να ζήσω. Φιλοξενούμαι σε φίλους αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που δεν είχα κάπου να μείνω. Το Γραφείο Ευημερίας μου έχει κλείσει την πόρτα στα μούτρα λέγοντας μου να πάρω από τις «καταθέσεις» μου. Ο Επίτροπος Διοικήσεως έχει έναν αιώνα που διερευνά την καταγγελία μου προς την Υπηρεσία Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας για παράνομες τακτικές που μόνο σκοπό έχουν την στέρηση του ΕΕΕ από αυτούς που το έχουν ανάγκη. Η επιστολή μου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έγινε φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Η έκκληση στην τράπεζα μου να αφαιρέσει το όνομα μου από τα γραμμάτια των παιδιών μου για να ησυχάσω μια και καλή είναι σαν να φωνάζω ενός τοίχου.
 
Έχω απελπιστεί, βρίσκομαι σε απόγνωση, ζω τον εξευτελισμό κάθε μέρα και κάθε μέρα διερωτώμαι αν πρέπει αποδεχτώ ότι η ζωή μου σε αυτό το νησί του ρατσισμού προς τους πολίτες του έχει τελειώσει μια για πάντα".