Ο οικογενειάρχης που στραγγάλισε την ερωμένη του και 7 ημέρες μετά την έκαψε στην Άλασσα

Λεμεσός, 25 Μαρτίου 1986

Η Κωνσταντία, άλλως Ντίνα Περλάκη, βρέθηκε νεκρή σε απόκρημνη περιοχή στην τοποθεσία «Ζυγός» κοντά στο γεφύρι της Άλασσας στο δρόμο Λεμεσού-Πλατρών. Το πτώμα της ήταν μισοκαμένο και σε κατάσταση αποσύνθεσης. Όπως διαπιστώθηκε ο θάνατος είχε προέλθει από στραγγαλισμό, τουλάχιστο πέντε αλλά δυνατό επτά μέρες πριν την ανεύρεση του πτώματος της.

Την τελευταία φορά που η Ντίνα θεάθηκε εν ζωή ήταν το βράδυ της 17.3.86, 8 ημέρες προηγουμένως, όταν έφυγε από την εργασία της στη μπυραρία LA BELLE VIE, συνοδευόμενη από το Χριστάκη Μιχαηλίδη.

Ήταν γύρω στις 11 το βράδυ. Οι δυο έφυγαν μαζί. Έκτοτε κανένας δεν είδε ζωντανή τη Ντίνα εκτός από τον Μιχαηλίδη. Εξαφανίστηκε... Ο Μιχαηλίδης και η Περλάκη διατηρούσαν φανερές ερωτικές σχέσεις τους τελευταίους 18 μήνες πριν την εξαφάνισή της.

Το 1984 ο Χριστάκης Μιχαηλίδης ήταν ένας μεσήλικας οικογενειάρχης, πατέρας τεσσάρων παιδιών. Ζούσε με τη σύζυγο του και τα άγαμα παιδιά του στη Λεμεσό. Διατηρούσε κατάστημα πώλησης υποδημάτων στο οποίο απασχολείτο εκτός από τον ίδιο και η γυναίκα και η κόρη του. Εκεί γνώρισε τη Ντίνα Περλάκη με την οποία συνήψε ερωτικές σχέσεις.

Η Ντίνα είχε επιστρέψει στην Κύπρο με τα παιδιά της το 1983 μετά την κατάρρευση του γάμου της με τον Περλάκη. Πριν την επάνοδό της στην Κύπρο η οικογένεια ζούσε στην Ελλάδα. Στην Κύπρο έμενε με τα παιδιά της κοντά στους δικούς της, τη μητέρα της και την αδελφή της, στην Επισκοπή, όπου εργαζόταν στα αγροκτήματα της περιοχής. Η μητέρα της, η αδελφή και ο γαμπρός της, γνώριζαν για τις σχέσεις της με τον Μιχαηλίδη, τις οποίες άλλωστε ούτε η Ντίνα ούτε ο Μιχαηλίδης κρατούσαν μυστικές.

Η αδιαφορία του Μιχαηλίδη που τον «έκαψε»

Η εξαφάνιση της Ντίνας καταγγέλθηκε στην αστυνομία το απόγευμα της 19.3.86 από τα παιδιά της με την προτροπή και τη συνοδεία της δασκάλας τους. Και οι συγγενείς της ανάφεραν την ίδια μέρα την εξαφάνισή της στην αστυνομία. Ωστόσο ο Μιχαηλίδης έδειχνε αδιαφορία για την εξαφάνιση της συντρόφου του.

Στις 14.3.86 η Περλάκη συνοδευόμενη από τον Μιχαηλίδη ζήτησε εργασία σε μπαρ. Στις 15.3.86 προσλήφθηκε. Την ίδια ημέρα ο Μιχαηλίδης την επισκέφθηκε στο μπαρ μαζί με τα παιδιά της και το ίδιο βράδυ, μετά την εργασία της, την πήρε στη Λάνια για την βάπτιση του παιδιού κάποιου φίλου του.

Στις 17.3.86 στο μπαρ και στην παρουσία του Μιχαηλίδη, θαμώνες προσπάθησαν να γνωριστούν με την Ντίνα, η οποία τους απαντούσε.

Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Μιχαηλίδης επέστρεψε στο μπαρ και έφυγε μαζί με την νεαρή. Έκτοτε δεν θεάθηκε ζωντανή...

Ο Μιχαηλίδης συχνά δημιουργούσε σκηνές ζηλοτυπίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ζηλοτυπία συνωδεύετο με χρήση βίας και απειλές εναντίον της. Μάλιστα σε μια περίπτωση η Ντίνα κατέφυγε στην αστυνομία.

Στις 18.3.86 ο Μιχαηλίδης δεν επισκέφθηκε το μπαρ ή το σπίτι του θύματος ούτε προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του. Η αδιαφορία του συνεχίστηκε και στις δυο επόμενες μέρες. Δεν ανταποκρίθηκε στην πρώτη κλήση της αστυνομίας να την επισκεφθεί. Ανταποκρίθηκε στη δεύτερη. Στην ανοικτή κατάθεσή του στην αστυνομία είπε δύο σημαντικά ψέματα: Ότι ουδέποτε καυγάδισε ή απείλησε την Ντίνα και ότι το βράδυ της 17.3.86 επέστρεψε στο μπαρ κατόπιν παράκλησης της να την πάρει «για φαί».

Στις μέρες, που ακολούθησαν την εξαφάνιση, πιθανολογούσε δολοφονία της. Σε συνάντησή του με φίλους της Ντίνας εξέφρασε φόβο ότι αυτή θα τον κατέστρεφε. Έτσι, ενώ έπρεπε να ανησυχεί για την τύχη της φιλενάδας του, ανησυχούσε για την δική του τύχη.

Ο δολοφόνος επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος

Στις 24.3.86 οι υποψίες της αστυνομίας για ανάμειξη του Μιχαηλίδη στη διάπραξη εγκλήματος εντάθηκαν μετά την κατάθεση της Γαβριέλας, φίλης της Ντίνας, η οποία αποσαφήνισε ότι οι σχέσεις της φίλης της και του Μιχαηλίδη δεν ήταν πάντα ρόδινες και ότι σημαδεύονταν από επεισόδια ζηλοτυπίας, βίας και απειλών, σε βάρος του θύματος.

Ο αστυνομικός κλοιός άρχισε να περισφίγγεται γύρω από τον Μιχαηλίδη. Το βράδυ της 24.3.86 ένας από τους αστυνομικούς ανακριτές της υπόθεσης του τηλεφώνησε και του ζήτησε να προσέλθει στον αστυνομικό σταθμό, προειδοποιώντας τον ότι αν παρέλειπε να συμμορφωθεί θα προέβαινε στη σύλληψή του.

Μια ώρα αργότερα ξέσπασε πυρκαγιά στον τόπο, όπου στις 25.3.86 βρέθηκε το πτώμα της Ντίνας. Η απόσταση από το σπίτι του Μιχαηλίδη μέχρι την τοποθεσία «Ζυγός» καλύπτεται με αυτοκίνητο σε διάστημα 20 περίπου λεπτών.

Σχετικά με το που ήταν εκείνην την ώρα ο Μιχαηλίδης έδωσε ψευδές άλλοθι. Την ίδια μέρα, προσπαθώντας να επικοινωνήσει με μια φίλη του θύματος, είπε στην μητέρα της φίλης αυτής ότι η τύχη του εξαρτάτο από το τι θα έλεγε στην αστυνομία η κόρη της.

Μετά την ανεύρεση του πτώματος, μάρτυρας ανέφερε στην αστυνομία, ότι 3 ημέρες προηγουμένως, είδε κάποιο στην τοποθεσία να κατηφορίζει προς τα εκεί. Στη συνέχεια αναγνώρισε το όχημα του Μιχαηλίδη και τον ίδιο ο οποίος είχε επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος.

Δολοφόνος από παθολογική ζήλια

Η αδιαφορία του Μιχαηλίδη για την τύχη της Ντίνας Περλάκη μετά την εξαφάνιση της, σε σύγκριση με το πάθος, που τον διακατείχε γι' αυτή, όταν βρισκόταν στη ζωή, αποτέλεσε ισχυρή υπόνοια ότι γνώριζε ότι η Ντίνα δε βρισκόταν στη ζωή, και για το λόγο αυτό δεν επεδίωξε να τη συναντήσει.

Μετά τον εντοπισμό του πτώματος ο Μιχαηλίδης συνελήφθη από την αστυνομία.

Ο Μιχαηλίδης έτρεφε παθολογική ζήλεια εναντίον του θύματος το οποίο υποπτευόταν ότι διατηρούσε σχέσεις με άλλους άνδρες και ένεκα της ζήλειας του αντιδρούσε στην επιθυμία του θύματος να εργάζεται σε τόπους όπου θα είχε επαφές με άνδρες. Επίσης το θύμα επιθυμούσε και απαιτούσε να διακοπεί κάθε σχέση ή επαφή μαζί του ενώ αυτός επέμενε στη διατήρηση του δεσμού τους.  

Οι προβληματικές σχέσεις του θύματος και του Μιχαηλίδη οδήγησαν στο παρελθόν τον κατηγορούμενο σε βίαιες εκδηλώσεις εναντίον της Ντίνας υπό μορφή ξυλοδαρμού, ύβρεων και απειλών να την σκοτώσει.

Το βράδυ της Καθαρας Δευτέρας 17.3.1986, ημέρα εξαφάνισης της, ο Μιχαηλίδης δυσαρεστήθηκε όταν άκουσε διάφορους θαμώνες του μπαρ, στο οποίο εργαζόταν το θύμα, να αστειεύονται με υπονοούμενα για ανήθικες προτάσεις προς το θύμα.

Στις 11 και 15 όταν η Ντίνα σχόλασε, ο Μιχαηλίδης ενώ την μετέφερε στο σπίτι της, προέβη σε ένα ξέσπασμα ζήλειας και δυσαρέσκειας για τη στάση της με τους θαμώνες με αποτέλεσμα να την στραγγαλίσει.

Στην προσπάθεια του να απαλλαγεί του πτώματος του θύματος ο Μιχαηλίδης έρριψε το πτώμα σε γκρεμό στην τοποθεσία «ΖΥΓΟΣ» του χωρίου Άλασσα και μια εβδομάδα αργότερα επέστρεψε και το έκαψε με πετρέλαιο σε μια αποτυχημένη προσπάθεια του να το εξαφανίσει.

Ο Μιχαηλίδης καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή καθώς κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.
 

• Όταν ένα στραβοκοίταγμα εξελίχθηκε σε φονικό στη δισκοθήκη «Τροπικάνα» στη Λεμεσό
• Έκαναν έρωτα, την σκότωσε και έφυγε με ταξί – Η φρικτή δολοφονία 20χρονης στη Λεμεσό
• Όταν 3 στρατιώτες απήγαγαν και χτύπησαν με φτυάρι μέχρι θανάτου ξεναγό στο Παραλίμνι