«Διαχείριση προσδοκιών» για την επίτευξη συμφωνίας στο Eurogroup

Με “διαχείριση προσδοκιών”, όπως από την ίδια τη νύχτα του Eurogroup είχε ρητά δηλώσει ο Πρόεδρος Γερούν Ντάισελμπλουμ, θα επιτευχθεί η συμφωνία μεταξύ ΕΕ , Ελλάδας και ΔΝΤ για τη χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στην ελληνική διάσωση και την επακόλουθη εκταμίευση της δόσης που συνδέεται με την 2η αξιολόγηση. 

Όπως έγινε σαφές κατά τη συνεδρίαση των εκπροσώπων των 19 Υπουργείων Οικονομικών της Ευρωζώνης, χθες στη Σλοβενία, η πρόταση της 22ας Μαΐου δεν πρόκειται ούτε να αλλάξει, ούτε να βελτιωθεί στα βασικά της χαρακτηριστικά. Η ήδη υπάρχουσα συμφωνία ΕΕ και ΔΝΤ που προβλέπει έναρξη εκταμιεύσεων από το ΔΝΤ το φθινόπωρο του  2018, παραμένει η μόνη ανεκτή από όλους συμβιβαστική φόρμουλα. 

Οι 19 εκπρόσωποι επιβεβαίωσαν εξάλλου ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα προαπαιτούμενα και εκτός απροόπτου στις 15/06 θα υπάρχει “έκθεση συμμόρφωσης” στα χέρια των υπουργών. 

Η λύση της 22ας Μαΐου παραμένει στο τραπέζι όχι γιατί η Γερμανία "θέλει να καθυστερήσει τη λύση για το χρέος", αλλά γιατί ΕΕ και ΔΝΤ δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα μακροπρόθεσμα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας (2030- 2060). Το τελευταίο άλλωστε, το οποίο μετέδιδαν οι ειδήσεις από την ίδια τη νύχτα του περασμένου Εurogroup, επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Τόμας Βίζερ, επικεφαλής του ΕWG σε συνέντευξή του σε δύο αυστριακές εφημερίδες. 

Ο Επικεφαλής του  ΕWG, όπως και πλείστοι άλλοι κοινοτικοί αξιωματούχοι και εκπρόσωποι κρατών μελών ξεκαθαρίζουν ότι το ΔΝΤ κάνει παράλογους υπολογισμούς για εκείνο το διάστημα και οι μικρές διαφοροποιήσεις σε επιτόκια (της αγοράς), ανάπτυξη και πλεονάσματα, δημιουργούν πολύ μεγάλες διαφορές. 

Κοινοτικές πηγές αναφέρουν στο ΚΥΠΕ ότι το ΔΝΤ "ποσώς ενδιαφέρεται" για την αναδιάρθρωση του χρέους στο κρίσιμο για την Ελλάδα διάστημα που θα επιχειρήσει έξοδο στις αγορές, ή και το διάστημα αποπληρωμής των πρώτων ομολόγων που θα μπορούσε να εκδώσει (2018 - 2030), αλλά αναλώνεται σε “προβλέψεις που δεν μπορούν να γίνουν από κανένα σοβαρό επιστήμονα για τα επόμενα 60 χρόνια”, αναφέρει κοινοτική πηγή. 

Το ΔΝΤ ζήτησε “μακροπρόθεσμα μέτρα” και δεν διαφώνησε στα “μεσοπρόθεσμα”:

Ως εκ τούτου, σε συνέχεια της συμφωνίας της 25ής Μαΐου 2016, την οποία και το ΔΝΤ και η Ελλάδα και η ΕΕ υπέγραψαν και ήταν γνωστή και δημόσια αναρτημένη, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα του χρέους θα εκτελεστούν όπως έχει συμφωνηθεί στο τέλος του προγράμματος το 2018 και τότε και μόνο τότε θα αποκτήσουν “την απόλυτη σαφήνεια”. Σε αυτό δεν διαφωνεί ούτε ο Τόμσεν, ούτε η Λαγκάρντ, σύμφωνα με τις δημόσιες δηλώσεις τους. Η Κρ.Λαγκάρντ εξάλλου θα παραστεί την επόμενη Πέμπτη στο Εurogroup.

Κοινοτικές πηγές αναφέρουν ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ μεταφέρουν σε εκείνο το διάστημα τις εκταμιεύσεις του ΔΝΤ, ακριβώς γιατί τότε "θα υπάρχει καθαρότερη εικόνα για τα ελληνικά δημοσιονομικά στοιχεία και την επίπτωση του προγράμματος". 

Η Αθήνα σε αυτή τη φάση ενδιαφέρεται για ένταξη στο QE (ποσοτική χαλάρωση) της ΕΚΤ και πάλι εν μέσω προσδοκιών για στήριξη της ανάπτυξης και της εξόδου στις αγορές μέσω αυτού. Κάτι τέτοιο δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, σημειώνουν πηγές του ευρωσυστήματος τόσο σήμερα, όσο και το Φεβρουάριο που το θέμα ετέθη για πρώτη φορά. Το QE δεν θα ξεπεράσει τα 3,6 δις και δεν μπορεί να είναι το αποκλειστικό πάτημα για την έξοδο της χώρας στις αγορές (απαγορεύεται από τις συνθήκες - ΣΛΕΕ: απευθείας νομισματικές μεταβιβάσεις). 

Αντιθέτως ένα αναπτυξιακό πακέτο, συνδυασμένων ευρωπαϊκών κονδυλίων, στο οποίο παλαιότερα είχαμε αναφερθεί ως “πακέτο Γιούνκερ για την ανεργία” την εποχή της συζήτησης για το δάνειο που ήθελε η Ελλάδα να πάρει από την παγκόσμια τράπεζα, θα βρίσκεται στην απόφαση του eurogroup (όπως βρέθηκε και στο προσχέδιο της 22/05). Στο σχέδιο αυτό, που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και την απασχόληση, συμφωνεί και ποντάρει και Β.Σόιμπλε, ενώ αναμένεται να έχει πολύ σημαντικότερη επίπτωση στην οικονομία από οτιδήποτε άλλο.