«Νέκρωσε το σπίτι μας μετά την πυρκαγιά – Ακόμη δεν πιστεύω πως έφυγε ο Άντρος»
09:49 - 15 Ιουνίου 2017
Ένας χρόνος συμπληρώνεται φέτος από τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε πέρσι η Κύπρος εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς που ξέσπασε στην περιοχή της Σολέας αφήνοντας στάχτες στο πέρασμά της. Οι φλόγες που έκαιγαν τα δέντρα απειλώντας πολλά σπίτια, οι ολονύχτιες μάχες των πυροσβεστών για την κατάσβεση της πύρινης λαίλαπας, η καμένη γη, το πυροσβεστικό όχημα στον γκρεμό αλλά και ο θρήνος για το χαμό των δύο δασοπυροσβεστών εν ώρα καθήκοντος είναι εικόνες που κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει… Αποτελούν άλλη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της Κύπρου…
Λίγο πριν από το ετήσιο μνημόσυνο των αδικοχαμένων δασοπυροσβεστών που επέβαιναν στο μοιραίο πυροσβεστικό όχημα που κατέπεσε στον γκρεμό λόγω της υποχώρησης του εδάφους, η σύζυγος του 49χρονου οδηγού Ανδρέα Σοφοκλέους, Μαρία Πορφυρίου μίλησε στο Reporter για τον εφιάλτη που έζησε η ίδια, μαθαίνοντας από τις ειδήσεις για τον τραγικό χαμό του συζύγου της αλλά και για όλα εκείνα που δικαιώνουν το χαρακτηρισμό που του αποδίδουν... «Ήρωας».
Ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα
«Με τον Άντρο μου ήμασταν παντρεμένοι 12 χρόνια. Εκείνος ήταν από τον Κάμπο της Τσακκίστρας και εγώ από την Αραδίππου. Για χάρη του μετακόμισα στη Λευκωσία. Ήταν ο δεύτερος γάμος και των δύο μας και μαζί αποκτήσαμε μια κόρη, την Ιωάννα που σήμερα είναι 9 χρονών. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου. Με είχε βασίλισσα, χωρίς υπερβολή. Πρόσχαρος, έξω καρδιά, η ψυχή της παρέας.
Μας λάτρευε και μένα και την κόρη μας αλλά και τα δύο παιδιά του από τον πρώτο του γάμο. Δούλευε πάρα πολύ για να μη μας λείψει τίποτα. Όλοι τον αγαπούσαν γιατί ήταν ένας άνθρωπος γενναιόδωρος που πρόσφερε πάντοτε όπως μπορούσε στους συνανθρώπους του. Του άρεσε η δουλειά του. Θυμάμαι το 2007 όταν ήμουν έγκυος το παιδί μας με άφησε για να πάει στην Ελλάδα όπου μαίνονταν τότε πυρκαγιές γιατί ήθελε να συνεισφέρει. Κατανοούσα πόσο πολύ αγαπούσε τη δουλειά του και αισθανόμουν περήφανη που είχα έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα μου. Όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για κείνον».
Το τελευταίο «σ’ αγαπώ»
«Εκείνο το τριήμερο του κατακλυσμού που άρχισε η πυρκαγιά βρισκόμασταν στη Λάρνακα οικογενειακώς. Την Κυριακή θα πηγαίναμε στο πανηγύρι αλλά τελικά ο Άντρος αποφάσισε να γυρίσει στη Λευκωσία παρόλο που δεν εργαζόταν γιατί ήθελε να είναι σε ετοιμότητα αν τον καλέσουν να πάει αμέσως υπηρεσία. Δεν τον κάλεσαν την Κυριακή. Εκείνη τη μαύρη Δευτέρα εργαζόταν κανονικά. Μου έστειλε μήνυμα το πρωί και μου είπε ότι θα πήγαινε στις πυρκαγιές. Είχαμε επικοινωνία καθόλη τη διάρκεια της μέρας. Εγώ είχα πάει στη θάλασσα και εκείνος στο καθήκον. Μάλιστα έβλεπα τα αεροπλάνα που έρχονταν για να πάρουν νερό για την κατάσβεση της πυρκαγιάς και όταν τον πήρα τηλέφωνο και του το είπα, μου είπε να τα βγάλω βίντεο και να τα φυλάξω για να του τα δείξω μετά. Τι ειρωνεία… Μιλούσαμε με μηνύματα μέχρι το μεσημέρι. Θυμάμαι σαν χθες το «σ’αγαπώ» που μου έγραψε. Που να φανταστώ πως θα ήταν και το τελευταίο...».
Διάβασα στο facebook ότι υπήρχε νεκρός
«Όταν επέστρεψα από τη Λάρνακα στη Λευκωσία, νομίζω ήταν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, μπήκα στο facebook και διάβασα ότι ένα όχημα της πυροσβεστικής έπεσε στον γκρεμό. Ανησύχησα πολύ, μα και πάλι δε μου πέρασε από το μυαλό ότι ο άντρας μου μπορεί να ήταν νεκρός. Άρχισα να τον καλώ στο τηλέφωνο. Δεν μου απαντούσε. Έπαιρνα τον φίλο του που ήταν μαζί… Ούτε εκείνος απαντούσε... Αγχώθηκα αλλά και πάλι δεν έβαζα με το νου μου το κακό. Δεν ήθελα ούτε να το φανταστώ ούτε να το πιστέψω. Άρχισα τα τηλέφωνα στο νοσοκομείο, έπαιρνα φίλους και συναδέλφους του να μάθω αν ο άντρας μου είναι καλά. Τι να μου πουν και κείνοι… Δεν λέγονται αυτά από το τηλέφωνο… Λίγο μετά ήρθε στο σπίτι μου ένας εκπρόσωπος του τμήματος δασών και με πήγε στο νοσοκομείο. Με βρήκε εντελώς ανυποψίαστη να κάνω τις δουλειές του σπιτιού. Ρωτούσα να μάθω τι είχε συμβεί μα με καθησύχαζε».
Το μάθαμε από τις ειδήσεις
«Πήγα στις πρώτες βοήθειες έχοντας την εντύπωση ότι ο άντρας μου χτύπησε. Περίμενα να τον φέρουν να τον δω… Εκεί στις πρώτες βοήθειες είδα τον Γιώργο Σιαμπτάνη, φίλο και συνάδελφο του άντρα μου ο οποίος επέβαινε στο όχημα και ήταν τραυματισμένος και τον Μάριο Αριστοτέλους ο οποίος υπέκυψε λίγο αργότερα στα τραύματά του. Ο άνδρας μου δεν ήταν πουθενά. Αρχικά δεν είχα ενημερώσει κανέναν από τους δικούς μας για να μην τους ανησυχήσω. Περίμενα πρώτα να τον δω εγώ. Όταν δεν είχα κάποιο νέο πήρα την αδερφή του Άντρου η οποία ήρθε αμέσως. Γύρω στις 8 το βράδυ τηλεφώνησα στη μητέρα μου. Βρισκόταν σε φιλικό σπίτι και εκείνη τη στιγμή είχε ακούσει στις ειδήσεις ότι ένας δασοπυροσβέστης ήταν νεκρός. Όταν της είπα ότι οι άλλοι δύο τραυματίες που επέβαιναν στο μοιραίο όχημα βρίσκονταν στο νοσοκομείο αλλά ο άντρας μου όχι, συνειδητοποίησε ότι ο νεκρός που έλεγαν στις ειδήσεις ήταν ο γαμπρός της, ο Άντρος μου, ο άνθρωπός μου… Άρχισε να φωνάζει και να κλαίει από το τηλέφωνο. Το κατάλαβε. Εγώ πάγωσα. Πήγα στο εκκλησάκι του νοσοκομείου και προσευχόμουν. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Ρωτούσα συνέχεια πού είναι ο Άντρος; Νόμιζα ότι ήταν καθ’ οδόν για το νοσοκομείο. Έπαθαν όλοι σοκ από το θάνατό του. Δεν ήξεραν πώς να μου τον πουν… Πώς να διαχειριστούν την κατάσταση. Ήταν τόσο αγαπητός. Όταν είδα την αδερφή του στο νοσοκομείο να κλαίει κατάλαβα… Με πήραν αγκαλιά και μου είπαν ότι τον χάσαμε. Δεν είχα δάκρυα εκείνη την ώρα… Δεν μπορούσα ούτε να κλάψω από το σοκ… Ούτε συνειδητοποίησα αμέσως τι είχε συμβεί. Όταν την επόμενη μέρα κατάλαβα τι έγινε ξέσπασα και κατέρρευσα. Νέκρωσε το σπίτι μας. Έχασα τον άνθρωπό μου, το στήριγμά μου. Ήταν ένα διαμάντι αυτός ο άνθρωπος. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να κρατήσει στην αγκαλιά του το δεύτερο του εγγόνι. Γεννήθηκε λίγο μετά τον άδικο χαμό του... Η κόρη του έδωσε στο γιο της το όνομα του πατέρα της... Ανδρέας».
Ακόμα δεν το συνειδητοποίησα
«Ο Άντρος μου ήταν ο οδηγός του πυροσβεστικού. Το πόρισμα έδειξε ότι έσκασε το χώμα και έπεσαν στο γκρεμό. Εγώ λέω πως ήταν η κακιά η ώρα. Και να σκεφτείς ότι θα πήγαινε άλλος δασοπυροσβέστης στη θέση του κι όμως επέμενε να πάει ο ίδιος. Τον κατέβασε από το αυτοκίνητο και μπήκε εκείνος μέσα. «Έπαιζε» με το χάρο. Οι μήνες που ακολούθησαν ήταν εφιαλτικοί. Ήταν πολύ δύσκολο και για μένα μα και για το μωρό μας, την 9χρονη Ιωάννα μας να το διαχειριστούμε. Ειδικά για ένα μικρό παιδί το να καταφέρει να αποδεχτεί ότι δε θα ξαναδεί τον πατέρα της που λάτρευε είναι εξαιρετικά δύσκολο. Κάθε φορά που τη βλέπω να καπνίζει τον τάφο του πατέρα της συνειδητοποιώ πόσο την ωρίμασε αυτό το δυσάρεστο γεγονός. Ακόμα δεν συνειδητοποίησα ότι έφυγε ο Άντρος. Κι ας πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος… Τώρα άρχισα σιγά σιγά να συνειδητοποιώ ότι όντως δε θα ξανάρθει μα προσπαθώ να είμαι δυνατή για την κόρη μας που είμαι πια για κείνη και μάνα και πατέρας».
Η απέραντη αγάπη του κόσμου
«Την αγάπη που έλαβα από τον κόσμο δεν μπορώ να την περιγράψω. Με αγκάλιασαν όλοι με τόση στοργή και τρυφερότητα που πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιούργησαν. Άνθρωποι από τον Άγιο Θεόδωρο, τα Καννάβια και τα γύρω χωριά που έζησαν την μεγάλη πυρκαγιά και είδαν τις περιουσίες τους να κινδυνεύουν, θέλοντας να μου εκφράσουν τη συμπαράστασή τους που έχασα τον άνδρα μου εν ώρα καθήκοντος, μου έστελναν χρήματα από το υστέρημά τους, γνωρίζοντας κάποιοι ότι ήμουν και άνεργη. Αυτό πραγματικά με συγκλόνισε. Έλαβα αμέτρητα συλλυπητήρια μηνύματα από άγνωστους ανθρώπους και απέραντη αγάπη. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από τη ψυχή μου. Η αγάπη του κόσμου, της οικογένειάς μου και της οικογένειας του Άντρου, μου έδωσε δύναμη να ξανασταθώ στα πόδια μου».
Ο άντρας μου έγινε ήρωας όπως του άξιζε
«Ο άντρας μου θα ήθελα να μείνει στην ιστορία. Να μην ξεχαστεί. Είναι ένας ήρωας που θυσιάστηκε για το καλό του τόπου του. Η πολιτεία απέδωσε και στους δύο αδικοχαμένους δασοπυροσβέστες τις τιμές που τους άξιζαν. Δεν έχω κανένα παράπονο. Με στήριξαν και μένα. Ήμουν άνεργη και μου έδωσαν δουλειά. Εγώ δεν εργαζόμουν. Ο Άντρος μου μόνο εργαζόταν. Εκείνος ήταν ο αρχηγός της οικογένειας. Όταν «έφυγε» εκτός από το πένθος έπρεπε να καταφέρω να επιβιώσω και εγώ και το παιδί μας. Είμαι ευγνώμων που το κράτος με στήριξε οικονομικά αλλά και που μου πρόσφερε δουλειά. Δεν έχω κανένα παράπονο από κανέναν. Έστειλα και γράμμα στον Πρόεδρο ευχαριστώντας τον προσωπικά για την στήριξη που μας παρείχε η κυβέρνηση. Δεν μου απάντησε αλλά δεν με πειράζει. Μου αρκεί που με βοήθησαν. Ο άντρας μου έγινε ήρωας όπως του άξιζε. Θυσιάστηκε. Τους τελευταίους μήνες εργάζομαι στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και πραγματικά η ζωή μου άλλαξε. Βγήκα από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού και άρχισα να βλέπω τη ζωή με αισιοδοξία. Ο Άντρος θα ζει για πάντα μέσα μου. Δε θα τον ξεχάσω ποτέ. Αυτό που θα ήθελε και κείνος είναι να είμαι δυνατή για να στηρίξω και το παιδί μας».
Η συγγνώμη που δεν άκουσα
«Την Κυριακή είναι το μνημόσυνο του Άντρου. Για πρώτη φορά θα επισκεφθώ το σημείο όπου έχασε τη ζωή του αφού θα πραγματοποιηθεί πορεία στη μνήμη του. Δεν έχω πάει ποτέ εκεί και θέλω να πάω. Με στεναχωρεί που ξέρω ότι οι τελευταίες του κουβέντες ήταν «Γιώρκο μου εννα πεθάνουμε». Που ξέρω ότι φοβήθηκε. Ήταν δυο μέτρα παλληκάρι μα εκείνη την ώρα κατάλαλε ότι θα πέθαινε. Για όλα τα κακά που συμβαίνουν ο άνθρωπος και τα λάθη του ευθύνονται. Αν ήμασταν όλοι λίγο πιο προσεκτικοί, αν αγαπούσαμε τα δέντρα πραγματικά, αν εκτιμούσαμε τα δάση στο βαθμό που τους αξίζε, όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν. Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε ιδέα ποιος έβαλε εκείνη την πυρκαγιά. Ο άνθρωπος αυτός δε θα’πρεπε να έρθει να ζητήσει μια συγγνώμη; Δεν μπορώ εγώ να τον καταδικάσω και ούτε θέλω. Όλοι θα κριθούμε για τις πράξεις μας κάποια στιγμή. Το μόνο μου εύχομαι και ελπίζω, είναι να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα και να μη βρεθούν άλλοι άνθρωποι στη δική μας θέση. Καμία αποζημίωση δεν αναπληρώνει αυτό το μεγάλο κενό της απώλειας του δικού σου ανθρώπου».
Διαβάστε τη συνέντευξη του επιζήσαντα δασοπυροσβέστη Γιώργου Σιαμπτάνη στο Reporter
Ροη Ειδησεων
Πριν 11 λεπτά | ΔΙΕΘΝΗ
Ανεβάζουν την ένταση οι Βρετανοί-«Είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε τους Ρώσους ακόμη και απόψε»Πριν 20 λεπτά | ΔΙΕΘΝΗ
Γιατί το ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο φρενάρει τον ΤραμπΠριν 35 λεπτά | POLICE REPORTER
Πληρώνονται υπερωρίες μέχρι και τον Αύγουστο 2024 οι Αστυνομικοί ύψους €2,8 εκ.Πριν 43 λεπτά | 'Αλλα Σπορ
Το νέο «επιχειρηματικό τρίποντο» του Γιάννη Αντετοκούνμπο-Ιδρύει επενδυτικό fundΠριν 48 λεπτά | Ανάπτυξη Γης - Κατασκευές
Σύνδεσμος Έτοιμου Σκυροδέματος: Η «αδικαιολόγητη» απεργία απειλεί την οικονομία-Υψηλά τα επίπεδα αμοιβώνΠριν 53 λεπτά | ΕΛΛΑΔΑ
«Δεν είμαι καλά, αλλά είμαι ήρεμη»-Στον Εισαγγελέα η Ειρήνη ΜουρτζούκουΠριν 57 λεπτά | Κύπρος
Ανακαλούνται τα επιβληθέντα πρόστιμα για πραγματικούς δικαιούχους εταιρειών-Πράσινο φως από τη Βουλή
