Πυρηνικός πόλεμος – Κι αν συμβεί;

Διερωτηθήκατε ποτέ τι θα συμβεί στην –απίθανη ελπίζουμε- περίπτωση που δύο χώρες αποφασίσουν να κτυπήσουν η μια την άλλη χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα;

Και πριν βιαστείτε να μας χαρακτηρίσετε Κασσάνδρες και κινδυνολόγους, να σας υπενθυμίσουμε ότι τον τελευταίο καιρό η απομονωμένη Βόρεια Κορέα δεν σταματά να υπενθυμίζει στη Δύση την πυρηνική της ετοιμότητα, με δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων, μέχρι και βόμβας υδρογόνου, για την οποία ωστόσο κάποιοι, εξέφρασαν επιφυλάξεις.

Στο παιχνίδι απειλών δεν θα μπορούσε η απόλυτη δύναμη των ΗΠΑ να μείνει αμέτοχη, ωστόσο με το πέρασμα της εξουσίας από τον πιο ψύχραιμο Ομπάμα στον απρόβλεπτο Τραμπ, έχει φέρει τις δύο χώρες σε έναν αγώνα «ρεσιτάλ απειλών» με θεατές όλους εμάς τους υπόλοιπους. Κάποιοι βέβαια ελέω θέσης και δύναμης –βλέπε Κίνα- προσπαθούν σε ρόλο πυροσβέστη να κατευνάσουν τα πνεύματα, συνιστώντας ψυχραιμία και στις δύο πλευρές.
 

Μόνο ανεπίκαιρη λοιπόν δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια συζήτηση γύρω από τις δυνατότητες των πυρηνικών όπλων αλλά και των επιπτώσεων που θα είχε η χρήση τους, έστω και σε περιφερειακό επίπεδο, μεταξύ δύο χωρών.

Πριν όμως φτάσουμε στα αποτελέσματα ενός τέτοιου πολέμου, ας δούμε με απλά λόγια, τι είναι ακριβώς τα πυρηνικά όπλα, ποιες χώρες τα διαθέτουν στη φαρέτρα τους, και σε πόσες περιπτώσεις η ανθρωπότητα βίωσε την καταστροφική δυναμική τους.
 

Πυρηνικά όπλα
 
Τα πυρηνικά όπλα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά εκείνα τα όπλα που αντλούν μία εκρηκτική δύναμη, από την  απελευθέρωση τεράστιας ενέργειας η οποία ακολουθεί μία πυρηνική αντίδραση.

Τα πυρηνικά όπλα (nuclear weapons, armes nucléaires), λειτουργούν με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η πυρηνική σχάση (βόμβα Χιροσίμα, βόμβα Ναγκασάκι) και ο δεύτερος και πιο ισχυρός, η πυρηνική σύντηξη.
 
Εικόνες από την βομβαρδισμένη Χιροσίμα
 
 
 
 
 

Στα πυρηνικά όπλα σχάσης, που λέγονται και ατομικές βόμβες, η αλυσιδωτή αντίδραση είναι ανεξέλεγκτη, και όχι ελεγχόμενη όπως στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Αυτό σημαίνει πως σε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου διασπάται ένας μεγάλος αριθμός πυρήνων που απελευθερώνουν ασύλληπτη ποσότητα ενέργειας με μια τρομακτική έκρηξη.

Περισσότερο όμως καταστροφικά θεωρούνται τα πυρηνικά όπλα σύντηξης, στα οποία η σύντηξη πυροδοτείται από μια μικρή βόμβα σχάσεως. Τα όπλα αυτά είναι περισσότερο γνωστά ως θερμοπυρηνικά όπλα ή βόμβες υδρογόνου.

Ωστόσο, όλα τα είδη πυρηνικών όπλων χαρακτηρίζονται  ως «όπλα μαζικής καταστροφής», σε αντίθεση με τα άλλα που χαρακτηρίζονται «συμβατικά».

 
Οι πυρηνικές βόμβες που βίωσε η ανθρωπότητα

Η ανθρωπότητα είχε την ατυχία δύο φορές να βιώσει τον όλεθρο των πυρηνικών όπλων.

Οι μοναδικές πυρηνικές βόμβες που έχουν ριφθεί κατά ανθρώπων μέχρι σήμερα, είναι της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για πυρηνικές βόμβες σχάσης και όχι σύντηξης, που ρίφθηκαν από το στρατό των ΗΠΑ με εντολή του τότε Προέδρου Χάρι Τρούμαν.
 
Ναγκασάκι μετά την ρίψη της βόμβας
 
 
Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας.

Η βόμβα ήταν τύπου ουρανίου 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο "Little Boy" (αγοράκι) στο κέντρο συναρμολόγησης και δοκιμών Αλαμογκόρντο.
 


Τη ρίψη της έκανε ο συνταγματάρχης Πολ Τίμπετς, κυβερνήτης ενός αεροσκάφους Β29 της Αεροπορίας Στρατού, στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, "Ένολα Γκαίυ".


Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι απείχε ήδη 18 περίπου χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης.

Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 άτομα, οι περισσότεροι άμαχοι, ενώ πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους λόγω της ραδιενέργειας.


Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο θόλος (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε. Πριν την έκρηξη αυτό ήταν το κτίριο που στέγαζε την "Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα". Ο θόλος υπάρχει ακόμη και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.


Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα -επίσης σχάσης- ήταν άλλου τύπου αφού χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) στο εργαστήριο κατασκευής της.
 


Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Κοκούρα (Kokura), επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "αναπληρωματικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι.


Η έκρηξη ήταν ακόμη σφοδρότερη από την προηγούμενη και σχεδόν διέλυσε το Β29 του Σουέινι, το οποίο μόλις που πρόλαβε να προσγειωθεί στην Οκινάβα. Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της Χιροσίμα, αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες.

 
 
Η τρομακτική απειλή της Υδρογονοβόμβας

Ποτέ –και ευτυχώς- δεν έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα, κατά ανθρώπων, βόμβα υδρογόνου, ωστόσο έχουν πραγματοποιηθεί κατά καιρούς αρκετές δοκιμές από χώρες που βρίσκονται στο χάρτη των κατόχων πυρηνικών όπλων.
 


Η υδρογονοβόμβα, όπως επίσης λέγεται, αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50 και από τις δύο πλευρές του τότε Ψυχρού πολέμου, και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα όπλα μαζικής καταστροφής στον πλανήτη. Γνωστή διεθνώς και ως H-Bomb (Hydrogen Bomb), συγκριτικά είναι 100 έως και 1.000 φορές πιο καταστροφική απ' ό,τι μια “απλή” ατομική βόμβα σχάσης.


 
Οι δοκιμές της H-bomb παγκοσμίως


Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις 31 Οκτωβρίου (1η Νοεμβρίου τοπική) 1952 στην ατόλη Enewetak, στα Νησιά Μάρσαλ (Marshall) του Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Η έκρηξη εξαέρωσε 80 τόνους εδάφους και είχε 8 μίλια διάμετρο με 27 μίλια ύψος.
 

Στις 12 Αυγούστου στη Σοβιετική Ένωση πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου. Το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο αυτού του τύπου που χρησιμοποιήθηκε ποτέ ήταν μια βόμβα πυρηνικής σύντηξης, η Tsar Bomba, που δοκιμάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση στο νησί Νόβαγια Ζεμλιά του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού στις 30 Οκτωβρίου 1961. Η ισχύς της ισοδυναμούσε με 57.000.000 τόνους ΤΝΤ. Εξερράγη 4 χλμ πάνω από το έδαφος. Μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα 3ου βαθμού σε απόσταση 100 χλμ, ενώ η δόνηση από την έκρηξη έγινε αισθητή μέχρι και τη Φινλανδία. Η βόμβα ζύγιζε 27 τόνους.

Στις 24 Αυγούστου του 1968, πραγματοποιήθηκε στην ατόλη της Φανγκατάουφα, στο σύμπλεγμα της Μουρουρόα στον νότιο Ειρηνικό, η πρώτη ατμοσφαιρική δοκιμή της γαλλικής βόμβας υδρογόνου, σηματοδοτώντας την είσοδο της Γαλλίας στην ομάδα των πέντε πυρηνικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Κίνα).

Η βόμβα, η οποία εξερράγη αναρτημένη σε αερόστατο σε ύψος 600 μέτρων από την ατόλη, είχε διαστάσεις αυτοκινήτου και ως εκ τούτου ήταν δύσχρηστη σαν όπλο. Άνοιξε όμως το δρόμο για την κατασκευή των πυρηνικών κεφαλών που θα εξόπλιζαν τους γαλλικούς πυρηνικούς πυραύλους.
 

Η πιο πρόσφατη δοκιμή βόμβας υδρογόνου έγινε από τη Βόρειο Κορέα, όπως ανακοίνωσε ο ανώτατος ηγέτης της χώρας, Κιμ Τζονγκ-ουν.

 

Οι βορειοκορεάτες κατάφεραν τελικά, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, να ανατινάξουν την βόμβα προκαλώντας τοπικό σεισμό 5,1 Ρίχτερ. Η απόφαση να προκαλέσουν έκρηξη μιας τέτοιας βόμβας επέφερε αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα. Πάντως, δεν έγινε δυνατόν να επιβεβαιωθεί εξαρχής ο ισχυρισμός των Βορειοκορεατών ότι όντως επρόκειτο για βόμβα υδρογόνου.

 
 
Τι θα συνέβαινε εάν γινόταν σήμερα πυρηνικός πόλεμος

Ερευνητές, χρησιμοποιώντας νέους ισχυρούς υπολογιστές, με καλύτερα κλιματικά μοντέλα και βασιζόμενοι σε φυσικές καταστροφές όπως οι εκρήξεις ηφαιστείων, έδειξαν ότι ακόμη και ένας περιφερειακός πόλεμος, θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει όλο τον πλανήτη μας, θέτοντας σε κίνδυνο το σύνολο της ανθρωπότητας.
 

Οι συγγραφείς του βιβλίου "And Then You're Dead: A scientific exploration of the world's most interesting ways to die", Κόντι Κάσιντι και Πολ Ντόχερτι, περιγράφουν αναλυτικά τις λεπτομέρειες των συνεπειών μιας πυρηνικής καταστροφής. Σύμφωνα με το βιβλίο, η ακτινοβολία θα καθιστούσε τα «αβλαβή» άτομα, επικίνδυνα, κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό, αφού τα συγκεκριμένα ραδιενεργά πλέον σωματίδια εισέρχονται τόσο βαθιά στο σώμα  που φτάνουν έως τα κόκκαλα και φυσικά προκαλούν κάθε είδους καρκίνο.

Στις πιο άμεσες συνέπειες όμως βρίσκεται το «σύννεφο» σκόνης που θα έχει δημιουργηθεί από τη βόμβα και το οποίο δεν πρόκειται να φύγει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Αυτό το «σύννεφο» μπορεί να είναι τόσο πυκνό που να μπλοκάρει ακόμα και τις ακτίνες του ήλιου και να ρίξει την παγκόσμια θερμοκρασία κατά μερικούς βαθμούς, προκαλώντας σημαντικά προβλήματα στις γεωργικές καλλιέργειες.
 

Άλλες επιστημονικές αναλύσεις πάνω στο θέμα έχουν καταδείξει πως πέραν των χιλιάδων ανθρώπινων ζωών που θα χαθούν σε κλάσματα δευτερολέπτου, το περιβάλλον σε παγκόσμια κλίμακα, θα αλλοιώνονταν δραματικά για δεκαετίες ενώ εκατομμύρια τόνων τοξικών, ραδιενεργών ουσιών και αιθάλης, θα εκτοξεύονταν σε ύψος τουλάχιστον 12 χιλιομέτρων. Θα διαδίδονταν έτσι και θα κάλυπταν όλη τη γή, σε διάστημα ενός μηνός.

Το αποτέλεσμα θα ήταν μια αλλαγή του κλίματος που ποτέ δεν είδε ως τώρα ο πλανήτης. Η θερμοκρασία στο μεταξύ, θα πέσει, φέρνοντας περισσότερο ψύχος από ό,τι στη μικρή εποχή των παγετώνων.
 

Η παραγωγή τροφίμων θα επηρεαζόταν δραματικά κάνοντας δυσχερέστατη τη δυνατότητα παροχής τροφής στην ανθρωπότητα.

Ταυτόχρονα, η καταστροφή του όζοντος θα δημιουργούσε ένα τόσο μεγάλο έλλειμμα που θα έξέθετε το περιβάλλον και τους ανθρώπους σε ακόμη περισσότερη επικίνδυνη ραδιενέργεια.

Τα υλικά που θα καίγονταν εκεί που θα έπεφταν πυρηνικές βόμβες, όπως πλαστικά, καύσιμα, κτίρια, θα προκαλούσαν τέτοιο κύμα θερμότητας που θα ήταν ικανό να μεταφέρει καπνούς, τοξικές ουσίες και σωματίδια μέχρι και τη στρατόσφαιρα, όπου οι μηχανισμοί κάθαρσης του αέρα από τα σωματίδια είναι εξαιρετικά αργοί.
 


Όλα τα πιο πάνω αφορούν σε συνέπειες από την εμπλοκή δύο χωρών σε μια πυρηνική σύρραξη. Τις συνέπειες μιας πολεμικής εμπλοκής με πυρηνικά που έχει κλιμακωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο καλύτερα να τις αφήσουμε στη σφαίρα της φαντασίας…


 
Τι μετεωρίτης τι H-bomb


Για την ιστορία να σας πούμε κλείνοντας πως στην Αριζόνα των ΗΠΑ υπάρχει ένας κρατήρας μήκους 1,5 χιλιομέτρου και βάθους 180 μέτρων, ο οποίος δημιουργήθηκε πριν 50,000 χρόνια όταν ένας μετεωρίτης  διαμέτρου 50 μέτρων, χτύπησε τη Γη στο συγκεκριμένο σημείο με ταχύτητα 45,000 χλμ.ώρα. Το περιβάλλον τοπίο μάλιστα, είναι γεμάτο από μια «ομίχλη» τηγμένου νικελίου και σιδήρου.

 

Επιστήμονες υπολόγισαν πως η σύγκρουση αυτή, προκάλεσε μία έκρηξη 150 φορές πιο δυνατή από εκείνη που σημειώθηκε στη Χιροσίμα. Φανταστείτε λοιπόν το αποτέλεσμα που θα έχει ένα χτύπημα με βόμβα υδρογόνου η οποία υπολογίζεται από 100 έως 1000 φορές πιο καταστροφική από εκείνη της Χιροσίμα.
 
Με πληροφορίες από wikipedia, ibtimes
 
 
 
 
 
 
 
 
  
 
 

Δειτε Επισης

Χιλιάδες πρόσφυγες στο Λίβανο-Μετακινούνται στο βορρά για να γλυτώσουν το ισραηλινό σφυροκόπημα
Ζημιές σε ενεργειακές υποδομές από επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία
Συναντήθηκε με Σολτς ο Ερντογάν-Θέλει αναζωογόνηση της διαδικασίας ένταξης στην Ε.Ε.
Παρουσιάζουν ιδέες στη Σύνοδο του ΟΗΕ για αποκλιμάκωση στο Λίβανο οι ΗΠΑ
Άγρια νύχτα στον Λίβανο-Σφυροκοπά ανελέητα τη Χεζμπολάχ το Ισραήλ, στους 500 οι νεκροί
Κατά 3% μειώθηκαν τα βίαια εγκλήματα το 2023 στις ΗΠΑ
Το Telegram θα διαβιβάζει στις αρχές διευθύνσεις IP ύστερα από αίτημά τους
Ισόβια κάθειρξη στην έφηβη στις ΗΠΑ που σκότωσε τη μητέρα της και έστειλε μήνυμα σε φίλη της να δει το πτώμα
Η κυβέρνηση της Τσεχίας πρότεινε την χαλάρωση των κανόνων για την κάνναβη
Ήχησαν σειρήνες συναγερμού στην Χάιφα-Σε καταφύγια σπεύδουν οι κάτοικοι