Ο ωρολογάς 90χρονών της Παλιάς Λευκωσίας αποκαλύπτει τα μυστικά του

Μιλήσαμε υπό τους ήχους των ρολογιών. Πάνω στους τοίχους του γωνιακού μαγαζιού στην οδό Ανασαγόρου, υπάρχουν ρολόγια. Άλλα μεγάλα, άλλα στρογγυλά, άλλα πολύ παλιά, δύο- τρείς ξύλινοι κούκοι και όλα κτυπούσαν στον ίδιο ρυθμό. Κάθεται εκεί, στον  παλιό ξύλινο πάγκο του, στο μικρό του εργαστήρι ανάμεσα στα αγαπημένα του ρολόγια, γρανάζια, δείκτες και μπαταρίες.

Όλα αυτά που αγάπησε και έμαθε από μικρό παιδί, ώστε να γίνει ένας από τους καλύτερους και φημισμένους για την καλή δουλειά, ωρολογάδες της Παλιάς πόλης της Λευκωσίας. 65 ολόκληρα χρόνια (1652) που έχει το μαγαζί δεν έλειψε ούτε μία ημέρα από τη δουλειά του.Το Σαββατοκύριακο που δεν είναι εκεί μου εξομολογήθηκε πως δεν το αντέχει. Ο κ. Πετρός Σιαχναζαριάν(Pedro Shahnazarian) , αρμένικής καταγωγής,  έχει εξοικειωθεί ίσως λόγω της φύσης της δουλειάς του με τον χρόνο, αφού σήμερα είναι 90 χρονών. Υγιέστατος και διαυγείς,  μου μιλάει για τα δικά του μυστικά μακροζωίας και την καθημερινότητά του.

Η τέχνη του ωρολογά – Το γωνιακό μαγαζάκι στην Ονασαγόρου

«Ο παππούς μου και ο πατέρας μου ήταν και αυτοί ωρολογάδες. Θα ήταν περίεργο αν δεν ακολουθούσε κάποιος από εμάς το επάγγελμα του ωρολογά, έτσι και εγώ και τα αδέλφια μου γίναμε ωρολογάδες. Είναι δύσκολη δουλειά. Καταρχάς ένα είναι το κύριο χαρακτηριστικό μας, η υπομονή. Ασχολείσαι με μικρά, μικρά, αντικείμενα που πρέπει να συνδέσεις μεταξύ τους για να λειτουργήσουν. Εννοείται πως πρέπει  να έχεις και καλό μάτι. Εγώ με τα χρόνια πέρασα τον βοηθητικό φακό από το δεξί στο αριστερό μου μάτι. Είναι πολύ δύσκολο να εργάζεσαι με τόση λεπτομέρεια. Κουράζονται πολύ τα μάτια», μου λέει ενθουσιασμένος.«Στην γειτονιά βρίσκομαι 65 ολόκληρα χρόνια  και είναι πολλά ώστε  να αγαπήσω αυτό το δρόμο και τους γείτονες μου. Παλαιότερα διατηρούσα ένα μαγαζί πιο κάτω.Με κάποιες αλλαγές που έγιναν στην νομοθεσία, δόθηκαν καινούργια μαγαζιά και αποφάσισα να μετακομίσω σ αυτό το γωνιακό όμορφο μαγαζί από το 1958. Εδώ εκτός από επαγγελματική νέα αρχή στάθηκε και η αφορμή για να δημιουργήσω και οικογένεια », αφού όπως αναφέρει η γυναίκα του ήταν και πελάτισσά του.

Η γυναίκα του κ. Πετρό εδώ και 14χρόνια βρίσκεται κατάκοιτη στο κρεβάτι ,αφού πάσχει από άνοια. Φύλακας άγγελός της ο κ.Πετρό, την στηρίζει καθημερινά με την παρουσία του και το χαμόγελο του. «Δεν έφυγα από κοντά της ποτέ. Μπορεί να με πληγώνει το γεγονός πως δεν μπορεί αν μου μιλήσει αλλά γνωρίζω πως αισθάνεται τα πάντα. Όταν την γνώρισα ήταν η ποιο όμορφη γυναίκα που είχα δει ποτέ μου. Και τώρα που είναι στο κρεβάτι  μοιάζει πανέμορφη στα μάτια μου. Ήταν και πάρα πολύ καλή μαγείρισσα, όλοι έχουν αν πουν τα καλύτερα για τα φαγητά της».Η κόρη του, Μαίρη, είναι ο άνθρωπος που τον γυροφέρνει συνεχώς. «Σηκώνομαι το πρωί το φέρνω στο μαγαζί και το μεσημέρι τον παίρνω πίσω στο σπίτι. Ο πατέρας μου είναι τα πάντα για εμένα και μας έχει δώσει τα πάντα. Ότι κάνω για αυτόν είναι γιατί το αξίζει πραγματικά. Αυτές τις ημέρες ήταν τα γενέθλια του και του ετοιμάζουμε ένα μεγάλο πάρτι με τους φίλους του», εξομολογείται με βουρκωμένα μάτια.

Το μυστικό της μακροζωίας

Είμαι από την αρχή της συνέντευξης ενθουσιασμένη. Ο κ. Πετρός αν και 90 χρονών φαίνεται να αγαπά την ζωή.Διαβάζει, δουλεύει και πηγαίνει για καφέ με τους φίλους του. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους νεότερους άνδρες.
Ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας κ. Πετρό; Τον ρωτάω και είναι έτοιμος να μου απαντήσει γεμάτος χαμόγελο: « Το διάβασμα. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω. Πολλά πράγματα που διαβάζω τα έχω εφαρμόσει ώστε να καλυτερεύσει η ζωή μου. Μια φορά είχα «πέσει» πάνω σ΄ ένα βιβλίο ιατρικής και έγραφε μια ιστορία. Ήταν λέει κάποιος που είχε τα καλύτερα άλογα, δεν ίδρωναν και δεν κουράζονταν εύκολα. Κάποιος ήθελε να αγοράσει ένα από αυτά. Αλλά το δικό του δεν ήταν όπως αυτά. Και έμαθε ποιο ήταν το μυστικό του ιδιοκτήτη.  Στο νερό τους έβαζε λίγο μηλόξυδο. Έτσι αποφάσισα να το δοκιμάσω όταν ήμουν 40 χρονών. Δεν θέλω να αφήσουμε λάθος μηνύματα όμως δεν κάνει σε όλους καλό. Ειδικά στους πολύ αγχώδεις ανθρώπους. Εκτός αυτού είναι και διάφορες βιταμίνες που παίρνω που μου κάνουν πολύ καλό. Δεν ξεχνάω τίποτα. Επίσης, θα ήθελα να σου προσθέσω ακόμη κάτι. Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν πιο γρήγορά είναι το άγχος. Σκοτίζονται για πολλά και ασήμαντα πράγματα. Αν για παράδειγμα τι στιγμή που δουλεύω  πέσει κάτω το ρολόι και χαλάσει, δεν θα αγχωθώ ούτε θα νευριάσω. Είναι κάτι που διορθώνεται. Όλα διορθώνονται».