Ομόνοια: Αυτό που λείπει -κι ενοχλεί!
09:43 - 10 Μαΐου 2017
Η χειρότερη αμυντική επίδοση στην ιστορία του συλλόγου. Η σχεδόν απτή πραγματικότητα της απουσίας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πρώτη φορά μετά την περίοδο 2002/03. Η κατά πάσα πιθανότητα φτωχότερη βαθμολογική συγκομιδή στη β’ φάση του πρωταθλήματος μετά τη θέσπιση δύο ομίλων στα πλέι οφ. Δεν χρειάζεται να έχει παρακολουθήσει καν παιχνίδια της Ομόνοιας κάποιος για να αντιληφθεί -στο πλήρες εύρος της- την αποτυχία της στην τρέχουσα περίοδο.
Στη διάρκειά της ευθύνες έχουν αποδοθεί σε όλους: διοίκηση, αθλητικό διευθυντή, προπονητή, παίκτες. Προφανώς σε όλους αναλογεί ένα μερίδιο για τη σημερινή κατάντια της ομάδας που εμφανίζεται ως κομπάρσος ανά εβδομάδα στα γήπεδα. Όμως υπάρχει κάτι, το οποίο δεν άπτεται ούτε των αποφάσεων και των οικονομικών δυνατοτήτων της διοίκησης, ούτε της ικανότητας και των επιλογών του αθλητικού διευθυντή και του προπονητή, ούτε του ταλέντου και της ποιότητας των ποδοσφαιριστών.
Είναι κάτι που ούτε καλλιεργείται ούτε διδάσκεται στην προπόνηση, αλλά είναι έμφυτο και χαρακτηρίζει τον καθένα. Ο λόγος για την προσωπικότητα, η οποία -σε επαρκή ποσότητα- απουσιάζει σε όλα τα επίπεδα στην Ομόνοια. Η ομάδα εδώ και καιρό πορεύεται στον αυτόματο πιλότο, παντελώς ανερμάτιστη, μετατρέπεται σε σάκο του μποξ και όμως η όλη αντίδραση απ’ όλους τους εμπλεκόμενους εξαντλείται στην επανάληψη κοινοτοπιών.
Και είναι αυτό που εξοργίζει όσο τίποτε τον οπαδό των «πρασίνων»: ότι δεν υπάρχει μια προσωπικότητα να βγάλει φιλότιμο και ευθιξία, να τσιγκλήσει και να σπιρουνίσει τους πάντες για καλύτερες επιδόσεις, να περάσει προς τα έξω το μήνυμα της αντίστασης και αντίδρασης στην κατηφόρα και στη μοιρολατρία.
Ο Πάμπος Χριστοδούλου είναι ένας… αλλεργικός στην ήττα προπονητής. Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Αν κάτι έχει καταδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία αυτή η σεζόν είναι πως το πρώτο κριτήριο επιλογής παικτών πρέπει να είναι η προσωπικότητά τους, η άρνηση συμβιβασμού και υποταγής, όταν το πράγμα ζορίζει ή στραβώνει. Θα είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα, ώστε να κερδηθεί το απαιτητικό κοινό της ομάδας και μαζί η απαραίτητη πίστωση χρόνου στην προσπάθεια επαναφοράς της Ομόνοιας σε ρόλο πρωταγωνιστικό.