Οι λόγοι που δεν αποφυλάκιζαν τον Καυκαρή και η αναφορά στους ηθικούς αυτουργούς

Καταπέλτης ήταν η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με τα δύο αιτήματα που υπέβαλε στο Συμβούλιο Αποφυλακίσεως Κρατουμένων Επ΄αδείαν ο μακροβιότερος ισοβίτης Παναγιώτης Καυκαρής, ο οποίος βρίσκεται πίσω από τα σίδερα εδώ και 29 χρόνια.

Ο Καυκαρής το 2012 υπέβαλε την πρώτη του αίτηση για αποφυλάκιση η οποία απορρίφτηκε, στην συνέχεια προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο όπου αφού ακύρωσε την απόφαση του  Συμβουλίου για μη αποφυλάκιση του, αιτήθηκε εκ νέου το 2015 η οποία επίσης απορρίφτηκε.

Αποτέλεσμα, πριν από περίπου πέντε μήνες να προσφύγει ξανά στο Ανώτατο Δικαστήριο, με τους δικηγόρους Πολυχρώνη- Παρασκευά- Δημητριάδη,το οποίο τον δικαίωσε και αναγκάζει το Συμβούλιο Αποφυλακίσεως όπως επανεξετάσει την αποφυλάκισή του, αίτημα το οποίο αυτή την φορά όπως όλα δείχνουν θα γίνει αποδεκτό.

• Η απόφαση του Ανωτάτου για την αποφυλάκιση του μακροβιότερου ισοβίτη Καυκαρή

Καταπέλτης η απόφαση- Οι λόγοι που δεν αποφυλακίστηκε

Κατά την 70σέλιδη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστήριο έγινε εκτενής επεξήγηση στον όρο «Δια βίου φυλάκιση» και ότι οι κατάδικοι μετά την πάροδο κάποιων χρόνων έχουν το δικαίωμα πλέον να υποβάλουν αίτηση αποφυλάκισης υπό όρους.

Όπως αναφέρθηκε, το Συμβούλιο θα πρέπει να εστιάζει την προσοχή του περισσότερο στους παράγοντες που αφορούν τον ίδιο τον ισοβίτη, δηλαδή την ηλικία του, τη συμπεριφορά του, την ψυχική του κατάσταση, τη μεταμέλεια του και το ευρύτερο οικογενειακό του περιβάλλον στο οποίο διαβιώσει εάν και εφόσον αποφυλακιστεί υπό όρους.

«Και σ΄ αυτό το θέμα το Συμβούλιο πλανήθηκε και δεν προέβη σε δέουσα έρευνα. Αυτό διότι ενώ είχε ενώπιων του θετικές μαρτυρίες δεν απέδωσε τη σημασία που θα έπρεπε γιατί πέραν της αναφοράς και καταγραφής των εκθέσεων αυτών, δεν συσταθμησε τη θετική αυτή εικόνα για τον αιτητή μετά από 27 χρόνια εγκλεισμού τους στις φυλακές κατά τρόπο ώστε να διαφανεί πώς αντιμετωπίστηκαν οι θετικές αυτές εκθέσεις».

Το Ανώτατο επέκρινε το Συμβούλιο αναφέροντας ότι έδωσε τεράστια σημασία στο είδος του εγκλήματος που διέπραξε ο Καυκαρής τονίζοντας ότι «Οι συνέπειες αυτού βιώνονται μέχρι σήμερα από τους συγγενείς των θυμάτων».

Επίσης το Συμβούλιο, δεν φαίνεται να έδωσε επαρκής σημασία και δεν διερεύνησε την θέση του ψυχιάτρου η οποία είχε θετική εικόνα για τον Καυκαρή ο οποίος «δεν υπέδειξε οποιασδήποτε συμπεριφορά που να υποδηλώνει ότι πάσχει από κάποιαν ψυχική νόσο».

Η αναφορά στα παιδιά του Καυκαρή

Επιπρόσθετα τονίζεται ότι, δεν διερευνήθηκε επαρκώς η παρατήρηση λειτουργού κοινωνικών υπηρεσιών ότι ο ισοβίτης σε περίπτωση έγκρισης αποφυλάκισής του προγραμμάτιζε να μεταβεί μόνιμα στην Κίνα για να ζήσει με τη γυναίκα που διατηρούσε μόνιμο δεσμό.

Στην απόφαση του δικαστηρίου έγινε αναφορά ότι το Συμβούλιο λειτούργησε αρνητικά το γεγονός ότι ο Καυκαρής δεν διατηρούσε σχέση με τα παιδιά του και υιοθέτησε άλλο παιδί.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρθηκε «η κρίση του Συμβουλίου ότι ο αιτητής δεν διατηρεί σχέση με τις θυγατέρες του λειτούργησε αρνητικά, εφόσον η εξήγηση που έδωσε ο ίδιος ότι κρατούσε αποστάσεις από αυτές για τη δική τους προστασία, δεν έγινε στην ουσία δεκτή, επειδή , κατά το Συμβούλιο, δεν υπήρξε ενισχυτική προς τούτο δήλωση εκ μέρους των θυγατέρων του, ζήτημα το οποίο και πάλι θεωρήθηκε από το Συμβούλιο ότι αύξανε την πιθανότητα υποτροπής του αιτητή σε περίπτωση αποφυλάκισης του. Ο συσχετισμός αυτός βεβαίως είναι λανθασμένος».

Επίσης, όσον αφορά τη μαρτυρία του γιού του Καυκαρή ότι θα ήταν έτοιμος να στήριξη τον πατέρα του για να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο το Συμβούλιο χωρίς ουσιαστικό λόγο ανέφερε ότι είχε σοβαρές αμφιβολίες ως προς τις κοινωνικές και υποστηρικτές δεξιότητες αυτού. «Αυτή η θέση του Συμβουλίου καθώς λήφθηκε κατά πλάνη και κατ΄ ελάχιστου , με έλλειψη δέουσας έρευνας».

Ο ρόλο των ηθικών αυτουργών

Τέλος το Συμβούλιο έδωσε μεγάλη έμφαση στο ότι ο αιτητής δεν αποκάλυψε τους ηθικούς αυτουργούς παρά τη δυνατότητα που του δόθηκε, παραγνωρίζοντας όμως τη θέση του ότι στην κατάθεση του στην αστυνομία, και γίνετε σχετικό εύρημα στην απόφαση του Εφετείου, ο αιτητής κατονόμασε τους συνεργούς και ηθικούς αυτουργούς, η δε ομολογία αυτή έγινε δεκτή ως θεληματική, πλην όμως δεν κατέθεσε ο ίδιος ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον των πρώην συγκατηγορουμένων του(οι δίκες διαχωρίστηκαν), με αποτέλεσμα αυτοί να αθωωθούν.

Επομένως, το δικαστήριο συμφώνησε με τους δικηγόρους του Καυκαρή ότι «ήταν παραπλανητική η κατάληξη του Συμβουλίου ότι δεν κατονόμασε του ηθικούς αυτουργούς. Από την απόφαση του Εφετείου προκύπτει ακριβώς το αντίθετο. Ο αιτητής είχε αναφέρει τα ονόματα των ατόμων που των παρότρυναν στην εγκληματική ενεργεία του, οι οποίοι ενέργησαν στην βάση παραγγελίας και προτροπής τρίτου προσώπου, το όνομα του οποίο ο αιτητής επίσης ανέφερε.

Υπό το φώς όλων των ανωτέρων, το Συμβούλιο όπως ανέφερε το Ανώτατο Δικαστήριο απέτυχε να εστιάσει την απόφασή του, όπως προνοεί η νομοθεσία σε σχέση με την επικινδυνότητα του ισοβίτη ενώ παραμέρισε όλες τις θετικές μαρτυρίες που κατατεθήκαν υπέρ του.

Ως εκ τούτου το Ανώτατο ακυρώνει την απόφαση του Συμβουλίου Αποφυλακίσεως και καλεί όπως επανεξετάσει το αίτημα αποφυλάκισης του Καυκαρή τονίζοντας «ότι το Συμβούλιο οφείλει να συμμορφωθεί».

29  χρόνια στις Κεντρικές - Ο μακροβιότερος ισοβίτης

Ο Καυκαρής καταδικάστηκε σε τρις ισόβια, για την τοποθέτηση βόμβας και τη δολοφονία του 45χρονου Πανίκου Μιχαήλ και των παιδιών του Χριστάκη και Μιχαλάκη, δεκατριών και έντεκα χρόνων, αντίστοιχα  στις 10 Ιουλίου του 1987.

Ωστόσο ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος, ο οποίος φέρεται να υποσχέθηκε στον 41χρονο τότε Παναγιώτη Καυκαρή, το ποσό των 10.000 λιρών για να διαπράξει το έγκλημα, δεν τιμωρήθηκε.

Η ποινή της ισόβιας φυλάκισης ανακοινώθηκε στον Καυκαρή στις 10 Μαρτίου 1989.

Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης το θύμα μπήκε στο αυτοκίνητο μαζί με τα δύο παιδιά του και ο Καυκαρής πυροδότησε εκρηκτικό μηχανισμό και τους σκότωσε. Ο τρίτος γιος της οικογένειας και η μητέρα γλίτωσαν.

Ο Καυκαρής προσέφυγε το 2008 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αίτημα τον καθορισμό συγκεκριμένων χρόνων για τα ισόβια. Το αίτημα του στο ΕΔΑΔ στάθηκε αφορμή να αλλάξει η νομοθεσία και από το 2009 οι κατάδικοι έχουν δικαίωμα αίτησης αποφυλάκισης στα 12 χρόνια