Καρκίνος… «Ένα τεράστιο μάθημα που μ’ έμαθε να είμαι άνθρωπος»
08:27 - 04 Φεβρουαρίου 2017
«Ο καρκίνος είναι ένα τεράστιο μάθημα… Τουλάχιστον για μένα προσωπικά έτσι λειτούργησε. Ήρθε σε μια στιγμή που πίστευα ότι είμαι άτρωτος και ατσαλένιος. Στα 27 μου… Και αφού με ταλαιπώρησε, περισσότερο ψυχολογικά παρά σωματικά- αν και το να βλέπεις το σώμα σου να διαλύεται δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς-, με εξανάγκασε να αλλάξω κοσμοθεωρία και να δω την ζωή με άλλο μάτι. Να με μάθω στα πολύ δύσκολα, να μάθω ποιοι είναι οι φίλοι μου, να μάθω να δίνω σημάδια σε αυτά και σε αυτούς που το αξίζουν, να μάθω να βλέπω τα θετικά ακόμα και στο μαύρο, να ζω την ημέρα στο έπακρον… Να αποκτήσω πίστη στην προσωπικότητα μου, να γίνω στοργικός με μένα, να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και τα θέλω μου, να βλέπω στα μάτια τον άλλο… να είμαι άνθρωπος. Με δυνάμωσε εσωτερικά, μου χάρισε φίλους ζωής, εμπειρίες από καταστάσεις που δεν θα μπορούσα να έχω πριν».
Κάπως έτσι άρχισε η αφήγηση ενός καλού φίλου και συναδέλφου για τον καρκίνο… Ούτε που γνώριζα γι’ αυτή του την εμπειρία… Ποτέ πριν δεν είχε κάνει οποιαδήποτε αναφορά. Αφορμή γι’ αυτή την εξομολόγηση αποτέλεσε ένα ρεπορτάζ για την Παγκόσμια Μέρα Κατά του Καρκίνου, που είναι η 4η Φεβρουαρίου.
Και ποιος δεν ξέρει κάποιον που να’ χει βιώσει τον καρκίνο. Φίλους, γνωστούς, συνάδελφους, αδέρφια, γονείς, παιδιά, συγγενείς… Ο καρκίνος δεν βλέπει φύλο, ηλικία ή κοινωνική τάξη. Μπαίνει αδιάκριτα στις ζωές των ανθρώπων αλλάζοντάς τους για πάντα τη ζωή.
Κάποιοι κατάφεραν να τον νικήσουν... Για κάποιους άλλους, δυστυχώς η μάχη ήταν άνιση. Σε όλο τον κόσμο 8,2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο. Στη χώρα μας, περίπου 3.200 άνθρωποι ετησίως θα διαγνωστούν με κάποια μορφή καρκίνου και θα χρειαστεί να παλέψουν μαζί της. Θα γνωρίσουν τις χημειοθεραπείες, θα χάσουν τα μαλλιά τους, θα δοκιμαστούν…
«Όχι, δεν στάθηκα καμιά στιγμή στις εξωτερικές αλλαγές που υπήρξαν, γιατί με το πέρασμα του χρόνου όλα είναι παρελθόν και διορθώνονται… Και το μυαλό σου από μόνο του απωθεί τις αρνητικές θύμησες… Αυτό που θυμάμαι όμως, είναι ότι η ψυχολογία είναι το παν… Γι’ αυτό προσπάθησα και ακόμα προσπαθώ καθημερινά να με κρατώ με το κεφάλι ψηλά! Και αν αυτό δεν ήταν μάθημα ζωής, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι…!», μου ανέφερε σ’ αυτή τη σύντομη αλλά τόσο ουσιαστική κατάθεση ψυχής.
Καθ οδόν για το σπίτι αργότερα, σκεφτόμουν πόσες φορές τυγχάνει να αναβάλουμε μια επίσκεψη στο γιατρό, ή τις γενικές αναλύσεις που όλοι πρέπει να κάνουμε, έστω μια φορά το χρόνο… Σίγουρα πολύ περισσότερες απ’ ότι θα αναβάλαμε ένα καφέ με φίλους, μια βόλτα ή ένα ταξίδι. Ναι, η πρόληψη σώζει ζωές. Κι αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά. Μην βάζεις σε δεύτερη μοίρα την υγεία σου… Είναι ότι σημαντικότερο έχεις... Ο καρκίνος μπορεί να προληφθεί.
Αιωνία η μνήμη των ψυχών που έφυγαν...
Κουράγιο και δύναμη σε όσους παλεύουν να τον νικήσουν…