Το «προδοτικό πραξικόπημα» και όταν το ΑΚΕΛ ζητά τα ρέστα για την οικονομία

Περίπου δυόμιση μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ο προεκλογικός αγώνας των υποψηφίων Προέδρων και των επιτελείων τους κορυφώνεται και καθίσταται αδυσώπητος.
 
Στην αγωνιώδη προσπάθειά τους για κατάληψη της εξουσίας, καταγράφεται μια τεράστια όξυνση, που σε αρκετές περιπτώσεις εκφεύγει του πολιτικού πολιτισμού και των άγραφων κανόνων πολιτικής ηθικής, δίνεται από τους υποψηφίους και τα επιτελεία που τους υποστηρίζουν(σ.σ. όχι όλους και όλα), η εντύπωση πως κανέναν ενδοιασμό και καμία αναστολή δεν έχουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο που έχουν στη διάθεσή τους, θεμιτό ή αθέμιτο, προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους.  
 
Το αμόκ για την εξουσία δείχνει να είναι τέτοιο, που κάθε έννοια πολιτικής υπευθυνότητας και σεβασμού προς το εκλογικό σώμα καταστρατηγείται, καταπατάται και καθίσταται έρμαιο του λυσσαλέου πάθους τους γι’ αναρρίχηση στον θώκο τον προεδρικό.
 
Είναι η πρακτική αυτή σαφώς ασύμβατη με τις κατά καιρούς διακηρύξεις τους για εκσυγχρονισμό της πολιτικής ζωής και επανάκτησης της χαμένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτική και τους πολιτικούς, επαναβεβαιώνει για μια ακόμη φορά τη διαχρονική ασυμμετρία μεταξύ λόγων και έργων του πολιτικού μας συστήματος.
 
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος επί τη βάση του οποίου εξελίσσεται μέχρι σήμερα ο προεκλογικός αγώνας. Μια όψη καταθλιπτική, που στο τέλος φυσικά της ημέρας θα κριθεί στην κάλπη από τον λαό και, είτε θα επιβραβευτεί είτε θ’ αποδοκιμαστεί.
 
Υπάρχει όμως μία ακόμα όψη, όχι για την ακρίβεια καταθλιπτική, περισσότερο εκνευριστική θα την λέγαμε. Είναι αυτή που στηρίζεται στην εντύπωση υποψηφίων και επιτελείων πως οι πολίτες πάσχουν από αμνησία, στην εντύπωση πώς δεν είναι σε θέση ν’ αντιληφθούν εξόφθαλμες επιζήμιες για τον τόπο πραγματικότητες, ότι ξέχασαν οι πολίτες ποιοι, πώς και πότε δημιούργησαν τις πραγματικότητες αυτές.
 
Και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, να εμφανίζονται συγκεκριμένοι υποψήφιοι και επιτελεία σαν βασιλικότεροι του βασιλέως ζητώντας τα ρέστα, να κόπτονται τάχα για τη φτώχεια και την ανεργία, για το δύσμοιρο λαό που υποφέρει. Να βγαίνουν από πάνω, διαγράφοντας κάθε δική τους πολιτική ευθύνη για την οικονομική καταστροφή στην οποία οδήγησαν τον τόπο και την καμένη γη που παρέδωσαν σε αυτούς που τους διαδέχθηκαν. 
 
Για να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν ισχυριζόμαστε πως η παρούσα Κυβέρνηση έκανε τα πάντα σωστά στο θέμα της οικονομίας, δεν συμμεριζόμαστε την εικόνα ωραιοποίησης που πολλές φορές λανθασμένα επιχειρούν να πουλήσουν οι κυβερνώντες, δεν λέμε πως είναι όλα ρόδινα και ανθηρά.
 
Αλλά την ίδια ώρα, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε το πού βρισκόταν η οικονομία της Κύπρου το 2013 και πού βρίσκεται σήμερα, δεν μπορούμε ν’ ακούμε και να βλέπουμε με απάθεια εκείνους οι οποίοι οδήγησαν με τις πολιτικές τους τη χώρα μας στον οικονομικό όλεθρο και χιλιάδες συμπολίτες μας στην απόλυτη εξαθλίωση, να κρίνουν και να επικρίνουν σήμερα ως να ήρθαν ξαφνικά από άλλον πλανήτη.
 
Είναι τουλάχιστον προκλητικό οι εκπρόσωποι του ΑΚΕΛ και του επιτελείου του υποψηφίου που υποστηρίζουν, να κατηγορούν σήμερα τους πάντες και τα πάντα, να μηδενίζουν με περισσή ευκολία τις προσπάθειες, τόσο της Κυβέρνησης όσο και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, να ορθοποδήσει ξανά η χώρα μας. 
 
Είναι τουλάχιστον προκλητικό οι ηθικοί αυτουργοί για τα δεινά που χιλιάδες συμπολίτες μας περνούν τα τελευταία χρόνια, οι ηθικοί αυτουργοί για το κούρεμα και τις θυσίες στις οποίες αναγκαστήκαμε να υποβληθούμε και υποβαλλόμαστε ακόμα, να έρχονται πέντε χρόνια μετά, προεκλογικά, να εμφανίζονται ως οι έχοντες το μαγικό ραβδί που θα εξαφανίσει δια μαγείας τα προβλήματα της οικονομίας, που θα δώσουν ανάσα με τις πολιτικές τους στους πάσχοντες συμπολίτες μας.
 
Αυτοί που με το «μαγικό τους ραβδί» βύθισαν την οικονομία της Κύπρου πιο κάτω  από τον βυθό, αυτοί έρχονται σήμερα να εμφανιστούν σαν υπεράνω και κριτές από καθ’ έδρας. Είναι αυτοί που αν ακούγαμε τις συνταγές που εισηγούνταν ακόμα κι’ όταν έφυγαν από την εξουσία, ένας Θεός μονάχα ξέρει σε ποια κατάσταση σήμερα θα βρισκόταν η Κύπρος.
 
Ας… χαλαρώσουν λοιπόν καλύτερα εκεί στο ΑΚΕΛ και στο επιτελείο του υποψηφίου τους όταν μιλούν, όταν ασκούν κριτική για την οικονομία. Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη, ας κάνουν έστω και τώρα την αυτοκριτική τους και ας αλλάξουν καλύτερα τροπάρι.
 
Άλλωστε, περισσότερες πιθανότητες έχουν να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους μιλώντας για το «προδοτικό πραξικόπημα» και τον «ολετήρα Γρίβα», παρά μιλώντας για την οικονομία.