Ν. Αναστασιάδης: Βαρέθηκα τα πισωκλούθκια, αλλά μπορώ να πάω μέχρι τα 110
10:51 - 23 Νοεμβρίου 2017
«Εάν με στείλει ο λαός στο σπίτι μου θα του πω ευχαριστώ που δίνεις το δικαίωμα να ζήσω σαν άνθρωπος όπως οι υπόλοιποι», ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, επισημαίνοντας πως δεν τον ανησυχεί το ενδεχόμενο μη επανεκλογής του στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Μάλιστα, ο Νίκος Αναστασιάδης εμφανίστηκε να του έχει λείψει η φυσιολογική ζωή όπως όλου του απλού κόσμου, και πολύ περισσότερο να τον έχει κουράσει το γεγονός πως σε κάθε του βήμα πρέπει να συνοδεύεται, λέγοντας χαρακτηριστικά πως, για παράδειγμα, εάν θέλει να περπατήσει το πρωί, πρέπει κάποιοι να εν πισωκλούθκια, κατά την έκφρασή του.
Σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Κανάλι 6, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προειδοποίησε ωστόσο τους πολιτικούς του αντίπαλους πως εάν συνεχίσουν να τον ταλαιπωρούν θα συνεχίσει μέχρι τα 110, υποδεικνύοντας πως τα γονίδια του φαίνεται προς το παρόν να τον ευνοούν.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κληθείς να σχολιάσει κατά πόσο δεν θα έπρεπε να αφήσει κάποιον πιο νέο από τον ίδιο να αναλάβει τα ηνία του κράτους, απάντησε:
«Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σας εάν παρακολουθούσατε στην προηγούμενη πενταετία να είχα αξιοποιήσει συνομήλικους μου. Στο Υπουργικό μου Συμβούλιο, από τους έντεκα, οι εννιά είναι σαραντάρηδες. Αξιοποίησα τη νέα γενιά όσο κανένας προηγουμένως και η πρόθεσή μου είναι να συνεχίσω με τους νέους. Και οφείλω να πως ότι παρά την ηλικία μου αισθάνομαι ακόμα να είμαι ακμαιότατος. Δόξα τον Θεό, να κτυπήσω ξύλο, ο παππούς μου πέθανε στα 110, εάν συνεχίσουν να με ταλαιπωρούν οι πολιτικοί μου αντίπαλοι θα πάω μέχρι τα 110, αυτό είναι απειλή. Να κτυπήσω επίσης ξύλο, η μάνα μου είναι 94, νομίζω ότι τα γονίδια μου φαίνεται προς το παρόν να με ευνοούν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ν. Αναστασιάδης: Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που διέπραξα κατά τη θητεία μου
…Είναι η τελευταία μου πενταετία και το εννοώ. Μου λένε κάποιοι, δεν πρέπει να ανησυχείς, πάμε καλά. Να ανησυχήσω τι; Εάν με στείλει ο λαός στο σπίτι μου θα του πω ευχαριστώ που δίνεις το δικαίωμα να ζήσω σαν άνθρωπος όπως οι υπόλοιποι. Από το 1981, ούτε ιδιωτική ζωή έχεις, ούτε μπορείς να απολαύσεις όσα οι υπόλοιποι απολαμβάνουν, εάν δε κατέχεις και το ανώτατο αξίωμα είσαι υποχρεωμένος ή περίπου είσαι όπως τον φυλακισμένο, που τον συνοδεύουν οι δεσμοφύλακες. Οπουδήποτε πάει, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, θα πρέπει να συνοδεύεται. Εάν θέλω να περπατήσω το πρωί, πρέπει κάποιοι να εν πισωκλούθκια, να το πω έτσι όπως το λέμε στα κυπριακά».
Μάλιστα, ο Νίκος Αναστασιάδης εμφανίστηκε να του έχει λείψει η φυσιολογική ζωή όπως όλου του απλού κόσμου, και πολύ περισσότερο να τον έχει κουράσει το γεγονός πως σε κάθε του βήμα πρέπει να συνοδεύεται, λέγοντας χαρακτηριστικά πως, για παράδειγμα, εάν θέλει να περπατήσει το πρωί, πρέπει κάποιοι να εν πισωκλούθκια, κατά την έκφρασή του.
Σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Κανάλι 6, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προειδοποίησε ωστόσο τους πολιτικούς του αντίπαλους πως εάν συνεχίσουν να τον ταλαιπωρούν θα συνεχίσει μέχρι τα 110, υποδεικνύοντας πως τα γονίδια του φαίνεται προς το παρόν να τον ευνοούν.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κληθείς να σχολιάσει κατά πόσο δεν θα έπρεπε να αφήσει κάποιον πιο νέο από τον ίδιο να αναλάβει τα ηνία του κράτους, απάντησε:
«Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σας εάν παρακολουθούσατε στην προηγούμενη πενταετία να είχα αξιοποιήσει συνομήλικους μου. Στο Υπουργικό μου Συμβούλιο, από τους έντεκα, οι εννιά είναι σαραντάρηδες. Αξιοποίησα τη νέα γενιά όσο κανένας προηγουμένως και η πρόθεσή μου είναι να συνεχίσω με τους νέους. Και οφείλω να πως ότι παρά την ηλικία μου αισθάνομαι ακόμα να είμαι ακμαιότατος. Δόξα τον Θεό, να κτυπήσω ξύλο, ο παππούς μου πέθανε στα 110, εάν συνεχίσουν να με ταλαιπωρούν οι πολιτικοί μου αντίπαλοι θα πάω μέχρι τα 110, αυτό είναι απειλή. Να κτυπήσω επίσης ξύλο, η μάνα μου είναι 94, νομίζω ότι τα γονίδια μου φαίνεται προς το παρόν να με ευνοούν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ν. Αναστασιάδης: Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που διέπραξα κατά τη θητεία μου
…Είναι η τελευταία μου πενταετία και το εννοώ. Μου λένε κάποιοι, δεν πρέπει να ανησυχείς, πάμε καλά. Να ανησυχήσω τι; Εάν με στείλει ο λαός στο σπίτι μου θα του πω ευχαριστώ που δίνεις το δικαίωμα να ζήσω σαν άνθρωπος όπως οι υπόλοιποι. Από το 1981, ούτε ιδιωτική ζωή έχεις, ούτε μπορείς να απολαύσεις όσα οι υπόλοιποι απολαμβάνουν, εάν δε κατέχεις και το ανώτατο αξίωμα είσαι υποχρεωμένος ή περίπου είσαι όπως τον φυλακισμένο, που τον συνοδεύουν οι δεσμοφύλακες. Οπουδήποτε πάει, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, θα πρέπει να συνοδεύεται. Εάν θέλω να περπατήσω το πρωί, πρέπει κάποιοι να εν πισωκλούθκια, να το πω έτσι όπως το λέμε στα κυπριακά».