Ο δολοφόνος που αποφυλακίστηκε και έγινε γέροντας στη Λευκωσία-Τα παιδιά του στον REPORTER

10:46 - 16 Νοεμβρίου 2017

POLICE REPORTER Police Αφιερώματα

«Χασικλής, πόρνος, χαρτοπαίκτης, πότης, κλέφτης, φονιάς και τώρα… Ασκητής», σίγουρα ένας τέτοιος τίτλος άρθρου δεν θα άφηνε κανένα ασυγκίνητο. Έτσι και εγώ, όταν βρέθηκα μπροστά στο παλιό περιοδικό «Σελίδες» του 1991,δεν αντιστάθηκα. Ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτό τον γέροντα με τα γαλάζια, εκφραστικά μάτια που απεικονιζόταν στην μεγάλη κεντρική φωτογραφία της συνέντευξης.

Ο ίδιος μέσα από την τότε συνέντευξή του, 26χρόνια πριν, αναφέρεται στην άσωτη ζωή που έζησε σε χωριό της Λευκωσίας. «Ήμουν από τους μεγαλύτερους αλήτες της κοινωνίας», αναφέρει στις πρώτες γραμμές. Στη συνέντευξή του ο «γέροντας Στυλιανός» μιλάει για τον παλιό «κακό» του εαυτό και τα όσα είχε διαπράξει πριν αποφασίσει να γυρίσει σελίδα στη ζωή του. Να πάρει την γυναίκα του και να ζήσουν μακριά από όλους σε ένα μικρό σπίτι μακριά από το χωριό. Το σπίτι αυτό το είχε ονομάσει αρχικά «Το σπίτι των ανέμων», αργότερα "Κιβωτό" και μέχρι την συνέντευξη το είχε μετονομάσει σε «Προφήτη Ηλία», όπως και το εκλησσάκι που είχε φτιάξει δίπλα από το σπίτι. Πιο κοντά στο Θεό, μακριά από τα κοσμικά και τους πειρασμούς. Εκεί που θα έβρισκε τη γαλήνη, την ηρεμία ίσως και τη σωτηρία της ψυχής του μετά από όσα είχε κάνει.

Διαβάζοντας την ιστορία του, αποφάσισα να αναζητήσω συγγενείς ή συγχωριανούς του ανθρώπου αυτού (που αν ζούσε σήμερα θα ήταν 99 ετών). Μετά από ένα τηλεφώνημα στο Κοινοτικό Συμβούλιο του χωριού πληροφορήθηκα ότι δύο παιδιά του, ζουν στο χωριό και θέλησα να τα συναντήσω. Προς μεγάλη μου χαρά και οι ίδιοι μετά από την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε έδειξαν πρόθυμοι να μιλήσουν για τον φονιά και μετέπειτα ασκητή, πατέρα τους.

Η Σταυρούλα και ο Αντρέας, δύο αξιολάτρευτοι άνθρωποι, με υποδέχτηκαν με θέρμη στο σπιτικό τους.

Συνομιλήσαμε αρκετή ώρα. Πρωταγωνιστής της συζήτησης φυσικά ήταν ο πατέρας τους. Τι άνθρωπος ήταν, πως τον θυμούνται οι ίδιοι, τον φόνο που στιγμάτισε τα παιδικά τους χρόνια αλλά και την απόφασή του να απομακρυνθεί από το χωριό ζητώντας ή ψάχνοντας μέσα του τη σωτηρία και τη συγχώρεση.

Η ιστορία του πατέρα τους μπορεί να γίνει παράδειγμα για όλους όσους θέλουν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα της ζωής τους αλλά και για όσους φοβούνται να ζητήσουν συγνώμη...

Για κάποιους αλήτης, για άλλους καλόψυχος

Ο γέροντας Στυλιανός ή Στυλλής όπως ήταν γνωστός στο χωριό, μεγάλωσε σε μια πολύ φτωχή οικογένεια, η οποία ζούσε από τις αγροτικές εργασίες. Οι οικονομικές ανάγκες της οικογένειας και οι δύσκολες συγκυρίες της ζωής τον «ανάγκασαν» να γίνει «κλεφταρούιν» όπως εξιστόρησε τότε ο ίδιος στη συνέντευξή του.

Μεγαλώνοντας, ο Στυλλής εξελίχθηκε σε μεγάλο αλήτη, έκλεβε, έπαιζε όλα τα χρήματά του στα χαρτιά και στα ζάρια, έπινε και κτυπούσε τη γυναίκα του. Τα παιδιά του αγνοούσαν την ύπαρξη της συνέντευξης που έδωσε στο συγκεκριμένο περιοδικό. Μου έδωσαν όμως τις δικές τους απαντήσεις για τον πατέρα τους.

Ο πατέρας σας στη συνέντευξή του αποκάλεσε τον εαυτό του μεγάλο αλήτη. Τι γνώμη είχατε εσείς;

Κος Αντρέας: Όλα όσα είπε είναι αλήθεια. Ήταν ένας άνθρωπος με πολλά κουσούρια. Την δική του περιουσία την έπαιξε στα ζάρια. Η μητέρα μας, αν και αγράμματη γυναίκα, ήταν έξυπνη και κατάφερε να φτιάξει μια μικρή περιουσία για εμάς. Ότι χρήματα φύλαγε, συνήθως τα έκλεβε κρυφά ο πατέρας μας για να παίξει χαρτιά.

Kα Στραυρούλα: Θυμάμαι είχε φυλάξει μια φορά εφτά κομπούθκια με λεφτά μέσα στο ερμάρι και τα εφτά βρέθηκαν μια μέρα ανοικτά και πεταμένα. Η μητέρα μας πέρασε δύσκολα δίπλα του. Την απατούσε συχνά με άλλες γυναίκες γιατί ήταν ομορφόπαιδο. Κάποιες φορές την κτυπούσε. Αυτή όμως δεν έφυγε ποτέ από το πλευρό του. Έμεινε δίπλα του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πώς ήταν ο πατέρας σας ως γονιός; Πώς σας συμπεριφερόταν;

Κος Αντρέας: Δεν είχαμε καλές σχέσεις μαζί του. Πολλές φορές φοβόσουν να του μιλήσεις. Αυτό που μας έλειπε από αυτόν ήταν η πατρική στοργή. Δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε μαζί του προβλήματα που μπορεί να μας απασχολούσαν. Εγώ έλειπα από το σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα γιατί πήγα να τελειώσω το σχολείο στη Λευκωσία και μετά στη Λεμεσό. Οι αδελφές μου πέρασαν πιο δύσκολα από εμένα που ζούσαν μαζί του.

Κα Σταυρούλα: Θυμάμαι για παράδειγμα ότι μπορεί να ήμουν κάπου με τη γιαγιά μου και θεωρούσε πως άργησα να επιστρέψω σπίτι και με κτυπούσε. Δεν έπρεπε πάντα να ήταν σοβαρός ο λόγος. Σωτηρία για εμένα στάθηκε ο γάμος μου. Παντρεύτηκα στα 16 μου. Ήθελα πολύ να φύγω από το σπίτι.

Ο φόνος και η φυλάκιση – «Τα παιθκιά τους φονιά»

Ο γέροντας Στυλιανός εκτός από μια μεγάλη ληστεία σε ξενοδοχείο του χωριού, είχε στο ενεργητικό του, έναν φόνο για τον οποίο καταδικάστηκε σε 6 χρόνια φυλάκιση… Αυτός όμως ο φόνος πλήγωσε πολλούς. Τα παιδιά του έζησαν για χρόνια δακτυλοδεικτούμενα ως «τα παιθκιά του φονιά».

Τι θυμάστε από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν από το φόνο που διέπραξε ο πατέρας σας;

Κα Σταυρούλα: Μετά από συμπλοκή που είχε ο πατέρας μας μαζί του, τον μαχαίρωσε στην καρδιά.

Κος Αντρέας: Έγινε φυγόδικος. Μέχρι και στην κηδεία πήγε αλλά την έβλεπε από μακριά. Δεν ήθελε να παραδοθεί σε κανέναν εκτός από ένα φίλο του αστυνομικό. Έτσι και έγινε. Μετά καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκιση αλλά έκανε έξι γιατί έδειξε καλή διαγωγή.

Πώς σας αντιμετώπιζαν μετά τον φόνο;

Κος Αντρέας: Όπου πηγαίναμε, άκουγα να λένε «έρκετε ο γιός τους φονιά», «έρκετε η γυναίκα του φονιά». Ήμασταν πλέον τα παιδιά του φονιά

Τι σχέσεις έχετε τώρα με την οικογένεια αυτή ;

Κος Αντρέας: Έχουμε μεγαλώσει πια. Μένουμε στο ίδιο χωριό και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Έχουμε καλές σχέσεις και σέβεται ο ένας την οικογένεια του άλλου. Δεν φταίγαμε εμείς.

Η απομόνωση από τον κόσμο και η ασκητική ζωή

Χρόνια μετά την φυλάκισή του ο κος Στυλιανός αποφάσισε να αφήσει το χωριό του και να απομονωθεί από τους ανθρώπους. Ερχόταν σιγά - σιγά πιο κοντά στο θεό και την εκκλησία. Η καθημερινότητά του είχε αλλάξει. Κάθε Κυριακή, παρακολουθούσε τη λειτουργία στην εκκλησία του χωριού και εξομολογείτο για όσα είχε κάνει στη ζωή του στην εκκλησία της Τροοδίτισσας. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε να μεταβαίνει συχνά στο Άγιον Όρος.

Ο κόσμος διερωτόταν πώς γίνεται να άλλαξε τόσο. Πιστοί αλλά και τουρίστες που περνούσαν από το μικρό «εκκλησάκι» του και το σπίτι του σταματούσαν για να τον γνωρίσουν και αυτός δεν δίσταζε να εξιστορεί σε όλους ποιος ήταν και πως αποφάσισε να αλλάξει… Μάλλον ζητούσε με ένα δικό του τρόπο συγχώρεση.

Πότε πήρε την απόφαση να κάνει ασκητική ζωή και να απομονωθεί;

Κα Σταυρούλα: Βγήκε από την φυλακή και μεγαλώνοντας ήρθε πιο κοντά στο Θεό. Πήγαινε και βοηθούσε στον Άγιο Νικόλαο της Στέγης και στην Τροοδίτισσα. Περνούσε ώρες διαβάζοντας θρησκευτικά βιβλία τα οποία έχουμε εμείς τώρα σαν προίκα. Ήθελε να είναι μακριά από όλους.

Κος Αντρέας: Θεωρούσε ότι ήταν δακτυλοδεικτούμενος μετά την φυλάκιση αλλά και για όσα άλλα έκανε στη ζωή του. Έτσι του κτίσαμε το σπίτι αλλού. Εκεί έμειναν με την μητέρα μου μέχρι που πέθανε.

Οι άνθρωποι που τον ήξεραν από παλιά τι έλεγαν για την αλλαγή στη ζωή του;

Κος Αντρέας: Είδαν μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά του. Τον είδαν να πηγαίνει κάθε Κυριακή εκκλησία ενώ, παλιά δεν πήγαινε καθόλου. Όποιος περνούσε από το σπιτάκι τους σταματούσε και εκείνος εξιστορούσε την ιστορία του. Έγινε γνωστός στον κόσμο. Έμεινε εκεί 20 χρόνια, από το 1974. Πιστεύω πως όταν έλεγε την ιστορία του έφευγε από πάνω του ένα βάρος για όσα έκανε.

Μετά την απόφασή του να απομονωθεί και να ακολουθήσει το δρόμο της ασκητικής ζωής, σας ζήτησε ποτέ συγνώμη;

Κος Αντρέας: Ποτέ δεν μας ζήτησε συγγνώμη ο πατέρας μου. Απλά βλέπαμε ότι ήταν πιο γαλήνιος στο πρόσωπο όταν περνούσαμε χρόνο μαζί ως οικογένεια και παρόλο που δεν έδειξε ποτέ του να αγαπά εμάς, αγαπούσε πολύ τα εγγόνια του.

Κα Σταυρούλα: Όσα περάσαμε είχαν διαγραφεί από την μνήμη μας, ως κακές αναμνήσεις μετά την αλλαγή του ίδιου. Πλέον τώρα έχουμε να θυμόμαστε τις όμορφες, οικογενειακές ημέρες που περνούσαμε όλοι μαζί μέχρι και την ημέρα που τον χάσαμε από καρκίνο. Αυτόν που εκτός από τον πατέρα μας, μας πήρε χρόνια πριν και την μικρή μας αδελφή.

Ο γέροντας Στυλιανός, ο «άσωτος Κύπριος», όπως ήταν γνωστός στους τουρίστες και στους περαστικούς ή Στυλλής, συγχωρέθηκε σε ηλικία 75 ετών, ταλαιπωρημένος για αρκετούς μήνες από τον καρκίνο.

Η μορφή του γέροντα Στυλιανού, ο χαρακτήρας του αλλά και ο τρόπος που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έμεινε ζωντανή στις μνήμες όλων όσων των γνώρισαν. Πιο πολύ όμως έχει αφήσει πίσω του μια ιστορία, που μπορεί να εμπνεύσει, να ταρακουνήσει ανθρώπους που υπήρξαν ή που κάνουν την ίδια άσωτη ζωή που έκανε και ο ίδιος. Να φτιάξουν το δικό τους «σπίτι των ανέμων», την δικιά τους «Κιβωτό»...

Ρεπορτάζ: Μύρια Οδυσσέως

Διαβάστε επίσης:

Ο δολοφόνος που αποφυλακίστηκε και έγινε γέροντας στη Λευκωσία-Τα παιδιά του στον REPORTER

Ροη Ειδησεων

Πολυτελής κατοικία 5 υπνοδ. στην Κάτω Δευτερά με ιδιωτική πισίνα

Κατοικία 4ων υπνοδ. στον Αρχάγγελο

Κατοικία 3ων υπνοδ. στο Παραλίμνι

Διαμέρισμα 1 υπνοδ. στη Λάρνακα

Δειτε Επισης