Ομόνοια: Η σέντρα, της γιόμας, την «καμινάδα», ω γέμισμα!
11:13 - 25 Οκτωβρίου 2017
Αν στο κυπριακό ποδόσφαιρο υπήρχε στατιστική υπηρεσία αντίστοιχη στα προηγμένα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, τότε στη χθεσινή αναμέτρηση στο «DA NOI Αμμόχωστος-Επιστροφή» θα υπήρχε μια κατηγορία, στην οποία ο αριθμός θα ήταν μεγαλύτερος από το άθροισμα όλων των άλλων στις υπόλοιπες κατηγορίες.
Θα ήταν ο αριθμός δίπλα στα γεμίσματα της Ομόνοιας. Ο ψύχραιμος (τηλε)θεατής άρχισε από πολύ νωρίς να αισθάνεται ότι ζει τη μέρα της μαρμότας. Μεγάλες μπαλιές από την άμυνα στην επίθεση, διαρκείς σέντρες από τα πλάγια για το δίδυμο των φορ. Δίχως υπερβολή η μπάλα ήταν περισσότερη ώρα στον αέρα παρά στο έδαφος.
Πίεση, άγχος, βιασύνη, τακτική απειθαρχία, έλλειψη ψυχραιμίας ή ακόμη και ποιότητας: οι πιθανοί λόγοι του φαινομένου είναι πολυάριθμοι και η εύρεση της αιτίας του κακού εναπόκειται στο επιτελείο του Πάμπου Χριστοδούλου, ο οποίος αποκλείεται να είχε δώσει οδηγίες για τόσο μονοδιάστατη, ανορθόδοξη και αναποτελεσματική ανάπτυξη.
Ακόμη και πριν το 1-0 της Νέας Σαλαμίνας, ακόμη και μετά την ισοφάριση και την είσοδο του Κανού το «τριφύλλι» ούτε ηρέμησε ούτε μπάλα της προκοπής έπαιξε. Και δεν είναι τυχαίο (μάλλον τραγική ειρωνεία) ότι όλα τα τέρματά του προήλθαν, όταν η μπάλα έμεινε στο χορτάρι: στο συρτό γύρισμα του Αντόνια στον Μαργκάσα (για το 1-1), στην κάθετη του αρχηγού για τον Ντάρμπισαϊάρ (για το πέναλτι που απέφερε το 2-1) και στην αντίστοιχη διαγώνια στον Λόπες (για το 3-1).
Εκτός από το αποτέλεσμα, το οποίο της «αγόρασε» χρόνο, η Ομόνοια πήρε χθες από το ίδιο το ποδόσφαιρο ένα πολύτιμο μάθημα για το ποιος είναι ο δρόμος για πειστικότερες εμφανίσεις και καλύτερα αποτελέσματα. Οι επόμενες αγωνιστικές θα φανερώσουν σε ποιο βαθμό έγινε κατανοητό.
Θα ήταν ο αριθμός δίπλα στα γεμίσματα της Ομόνοιας. Ο ψύχραιμος (τηλε)θεατής άρχισε από πολύ νωρίς να αισθάνεται ότι ζει τη μέρα της μαρμότας. Μεγάλες μπαλιές από την άμυνα στην επίθεση, διαρκείς σέντρες από τα πλάγια για το δίδυμο των φορ. Δίχως υπερβολή η μπάλα ήταν περισσότερη ώρα στον αέρα παρά στο έδαφος.
Πίεση, άγχος, βιασύνη, τακτική απειθαρχία, έλλειψη ψυχραιμίας ή ακόμη και ποιότητας: οι πιθανοί λόγοι του φαινομένου είναι πολυάριθμοι και η εύρεση της αιτίας του κακού εναπόκειται στο επιτελείο του Πάμπου Χριστοδούλου, ο οποίος αποκλείεται να είχε δώσει οδηγίες για τόσο μονοδιάστατη, ανορθόδοξη και αναποτελεσματική ανάπτυξη.
Ακόμη και πριν το 1-0 της Νέας Σαλαμίνας, ακόμη και μετά την ισοφάριση και την είσοδο του Κανού το «τριφύλλι» ούτε ηρέμησε ούτε μπάλα της προκοπής έπαιξε. Και δεν είναι τυχαίο (μάλλον τραγική ειρωνεία) ότι όλα τα τέρματά του προήλθαν, όταν η μπάλα έμεινε στο χορτάρι: στο συρτό γύρισμα του Αντόνια στον Μαργκάσα (για το 1-1), στην κάθετη του αρχηγού για τον Ντάρμπισαϊάρ (για το πέναλτι που απέφερε το 2-1) και στην αντίστοιχη διαγώνια στον Λόπες (για το 3-1).
Εκτός από το αποτέλεσμα, το οποίο της «αγόρασε» χρόνο, η Ομόνοια πήρε χθες από το ίδιο το ποδόσφαιρο ένα πολύτιμο μάθημα για το ποιος είναι ο δρόμος για πειστικότερες εμφανίσεις και καλύτερα αποτελέσματα. Οι επόμενες αγωνιστικές θα φανερώσουν σε ποιο βαθμό έγινε κατανοητό.
